The Individual or the community, or

The Individual or the community, or Both ?
Individual, according to a popular notion, is the hallmark of Protestantism. Such slogans as “the private interpretation of the Bible” or “a man and his God” reinforce this ideal. The passing ideal of “the rugged individualist” has often been equated with the true Protestant. Having this understanding, one who reads the 1948 Universal Declaration of Human Rights might readily assume that it is a very Protestant document. Nearly all the thirty specific articles employ the singular subject and verb. “Everyone” has rights. “No one” shall be deprived of these rights. In the case of parents and family in Article 16, of course, the plural has to be used. Otherwise, the Declaration appears to be entirely individualistic.
“And why not?” asks a Protestant Christian. “Isn’t that what our faith is about?” Yes and no; the answer must be equivocal. In most of its theological types and ecclesial shapes, Protestantism enhances the eminence of the individual person. Private judgment in matters of faith is equated with freedom of conscience. Personal responsibility in morals and ethics may not be evaded. Personal prayer and worship may not be accomplished by a priest on the individual’s behalf. Christian faith, then, is the concern of the individual, but it is never individualistic.
It is manifestly the case that Protestant belief generally supports the value and integrity of each human being. There is no alternative in belief and theory to holding each person to be of “infinite value,” as liberal Protestants usually say Why? Because God created each one; God loves each one; and Jesus Christ died for sins of each might be saved. Inasmuch as you did an act of mercy for one of the least of these persons, you did it for Jesus Christ. One of the least! No one is left out. The Creator who marks the fall to earth of each perishing sparrow surely holds dearer by far each human person. These and similar biblical insights and affirmations are fundamental to the religious and moral perspective held by Protestants.
The claim of one person, however, to require satisfaction of a given human right cannot in all cases be held to be absolute. The right of one member of the community must not be used to override the well-being of the whole, any more than the whole community may annul the right of any one member. The individual always exists in community, and it is within this community that the truth personal character of the individual’s life is realized. For many Protestants, with all their regard for the individual’s right and value, it is the intimacy and solidarity of members of the community which are the distinctive signs of their concept of the church.
The teaching of the apostle Pual on this question is authoritative in two ways: if one member suffers or is honored, all in the community like wise suffer or enjoy honor; but whatever their individually received gift may be, all must strive to build up the church in love. So the understanding of the church as the Body of Christ is as much a Protestant as it is an Orthodox or Catholic one, however differently interpreted. Paul gave an exemplary instance of the application of human rights within a communal context when he instructed the Corinthian Christian about their dispute over eating sacrificed meat. In the pagan custom of the Roman Empire the meat animals offered to idols was later sold in the market and served at table. Some very sensitive Christians believed and feared that it world amount to the terrible sin of idolatry to eat such meat. Pual disagreed. In modern idiom he would said , “I have a perfect to eat meat. There is no divine law against doing so.” For the sake of his own sense of dignity and for apostolic authority of his officer he could have insisted on this permissive belief. He chose not to insist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บุคคล หรือชุมชน หรือทั้งสองอย่าง บุคคล ตามความนิยม เป็นจุดเด่นของโปรเตสแตนต์ คำขวัญดังกล่าวเป็น "ส่วนตัวตีความพระคัมภีร์" หรือ "มนุษย์และพระเจ้า" เสริมนี้ ในอุดมคติผ่าน "individualist ทนทาน" มีมักรับ equated กับ Protestant อย่างแท้จริง มีความเข้าใจนี้ คนที่อ่าน 1948 ปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชนอาจพร้อมสมมติว่า เป็นฝ่ายโปรเตสแตนต์มาก ทั้งหมดเกือบสามสิบบางบทความใช้ชื่อเรื่องเอกพจน์และกริยา "ทุกคน" มีสิทธิ "ใคร" จะปราศจากสิทธิเหล่านี้ ในกรณีที่ผู้ปกครองและครอบครัวในบทความ 16 แน่นอน พหูพจน์ได้ใช้ อื่น การประกาศแล้วจะทั้ง individualistic "และทำไมไม่" ถามคริสเตียน Protestant "ไม่ที่ความเชื่อของเราคือเกี่ยวกับอะไร" Yes และ no คำตอบต้อง equivocal ในที่สุดของศาสนศาสตร์ชนิดและรูปร่าง ecclesial โปรเตสแตนต์ช่วยเนินของแต่ละบุคคล คำพิพากษาส่วนตัวในเรื่องของความเชื่อเป็น equated กับเสรีภาพในมโนธรรม ความรับผิดชอบส่วนบุคคลธรรมอาจไม่จะ evaded ส่วนบุคคลอธิษฐานและนมัสการอาจไม่สามารถทำได้ โดยพระสงฆ์ในนามของแต่ละบุคคล คริสต์ แล้ว เป็นความกังวลของแต่ละบุคคล แต่ไม่ individualistic Manifestly เป็นกรณีที่ฝ่ายโปรเตสแตนต์เชื่อโดยทั่วไปสนับสนุนค่าและความสมบูรณ์ของมนุษย์แต่ละ มีเป็นไม่มีทางเลือกในความเชื่อและทฤษฎีจับแต่ละคนเป็นของ "อนันต์ค่า เสรีโปรเตสแตนต์มักจะพูดทำไม เพราะพระเจ้าทรงสร้างแต่ละหนึ่ง พระเจ้ารักทุกคน และพระเยซูคริสต์ตายสำหรับบาปของแต่ละคนอาจถูกบันทึกไว้ Inasmuch ตามขั้นของความเมตตาน้อยที่สุดหนึ่งคนเหล่านี้ คุณไม่ได้สำหรับพระเยซูคริสต์ หนึ่งน้อยที่สุด ไม่มีใครจะปล่อยออก ผู้ที่ทำเครื่องหมายฤดูใบไม้ร่วงเพื่อโลกของสแปร์โรว์แต่ละ perishing ก็ถือ dearer โดยแต่ละมนุษย์ เหล่านี้และมองคล้ายคัมภีร์และ affirmations พื้นฐานของมุมมองทางศีลธรรม และทางศาสนาที่จัดขึ้น โดยโปรเตสแตนต์ เรียกร้องของคน อย่างไรก็ตาม ต้องการความพึงพอใจของมนุษย์ให้ ขวาไม่ในทุกกรณีสามารถจัดให้แน่นอนได้ ไม่ต้องใช้สิทธิของสมาชิกหนึ่งของชุมชนแทนที่จะดีทั้งหมด มีมากกว่าให้ชุมชนอาจยกเลิกสิทธิของสมาชิกหนึ่ง บุคคลมีอยู่ในชุมชนเสมอ และอยู่ในชุมชนนี้ว่า ลักษณะส่วนตัวความจริงของชีวิตของแต่ละบุคคลจะรับรู้ สำหรับโปรเตสแตนต์หลาย ด้วยทั้งหมดของพวกเขาเกี่ยวกับค่า และขวาของแต่ละบุคคลจะมีระดับการเอกภาพของสมาชิกของชุมชนซึ่งเป็นสัญลักษณ์โดดเด่นของแนวคิดของคริสตจักร สอนของอัครทูต Pual ในคำถามนี้คือไทม์ในสองวิธี: หากสมาชิกหนึ่ง suffers หรืออีก ในชุมชนเช่น wise ประสบ หรือเพลิดเพลินกับเกียรติ แต่เพียงขวัญได้รับแต่ละของพวกเขาอาจ ทั้งต้องมุ่งมั่นที่จะสร้างขึ้นในคริสตจักรในความรัก เพื่อความเข้าใจของคริสตจักรเป็นร่างกายของพระคริสต์มีมากเป็น Protestant ก็วออโธดอกซ์การคาทอลิกหนึ่ง อย่างไรก็ตามแตกต่างแปล อินสแตนซ์ที่ระบุของแอพลิเคชันของสิทธิมนุษยชนในบริบทชุมชนให้ Paul เมื่อเขาสั่งแบบ Corinthian คริสเตียนเกี่ยวกับข้อโต้แย้งของพวกเขามากกว่าการกินเนื้อสัตว์ที่เสียสละ ในป่าเถื่อนของจักรวรรดิโรมันเนื้อ สัตว์การกราบไหว้รูปเคารพภายหลังขายในตลาด และตาราง คริสเตียนมากเชื่อ และกลัวโลกจำนวนจะบาปสาหัสร้องกินเนื้อดังกล่าว Pual disagreed สำนวนสมัยใหม่เขาจะกล่าวว่า "ฉันได้เหมาะที่จะกินเนื้อ ไม่มีกฎหมายไม่มีพระเจ้ากับการทำเช่นนั้น" เพื่อความรู้สึกของตัวเองศักดิ์ศรี และพระสันตะปาปาอำนาจของเจ้าหน้าที่ของเขา เขาไม่ได้ยืนยันในความเชื่อนี้ permissive เขาเลือกการยืนยัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บุคคลหรือชุมชนหรือทั้งสอง?
ส่วนบุคคลตามความคิดที่เป็นที่นิยมคือจุดเด่นของนิกายโปรเตสแตนต์ คำขวัญเช่น "การตีความส่วนตัวของพระคัมภีร์" หรือ "ชายคนหนึ่งและพระเจ้าของเขา" เสริมสร้างนี้เหมาะ เหมาะของการส่งผ่านที่ "ปัจเจกขรุขระ" มักจะได้รับการบรรจุด้วยจริงโปรเตสแตนต์ มีความเข้าใจนี้หนึ่งที่อ่าน 1948 ปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชนได้อย่างง่ายดายอาจจะคิดว่ามันเป็นเอกสารโปรเตสแตนต์มาก เกือบทั้งหมดสามสิบบทความเฉพาะจ้างเรื่องเอกพจน์และคำกริยา "ทุกคน" มีสิทธิ "ไม่มีใคร" จะถูกลิดรอนสิทธิเหล่านี้ ในกรณีที่พ่อแม่และครอบครัวในมาตรา 16 ของหลักสูตรพหูพจน์จะต้องมีการใช้ มิฉะนั้นการประกาศดูเหมือนจะเป็นปัจเจกอย่างสิ้นเชิง.
"และทำไมไม่?" ถามคริสเตียนนิกายโปรเตสแตนต์ "ไม่ว่าสิ่งที่ความเชื่อของเราเป็นเรื่องเกี่ยวกับ?" ใช่และไม่; คำตอบจะต้องเป็นสองแง่สองง่าม ในส่วนของประเภทศาสนศาสตร์และรูปทรงของพระศาสนจักรโปรเตสแตนต์ช่วยเพิ่มความโดดเด่นของบุคคลแต่ละบุคคล การตัดสินของภาคเอกชนในเรื่องของความเชื่อที่ถูกบรรจุด้วยเสรีภาพของจิตสำนึก ความรับผิดชอบส่วนบุคคลในศีลธรรมและจริยธรรมอาจไม่ได้รับการบ่ายเบี่ยง สวดมนต์และนมัสการส่วนตัวอาจจะไม่ประสบความสำเร็จโดยพระสงฆ์ในนามของบุคคลที่ ความเชื่อของคริสเตียนนั้นเป็นเรื่องของแต่ละบุคคล แต่มันก็ไม่เคยปัจเจก.
มันเป็นอย่างชัดแจ้งกรณีที่ความเชื่อโดยทั่วไปโปรเตสแตนต์สนับสนุนค่าและความสมบูรณ์ของแต่ละมนุษย์ ไม่มีทางเลือกในความเชื่อและทฤษฎีที่จะถือแต่ละคนจะต้องมีคือ "ค่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด" เป็นโปรเตสแตนต์เสรีนิยมมักจะบอกว่าทำไม? เพราะพระเจ้าทรงสร้างขึ้นในแต่ละหนึ่ง พระเจ้าทรงรักแต่ละคน; และพระเยซูคริสต์ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อบาปของแต่ละอาจจะมีการบันทึกไว้ ดังนั้นตามที่คุณได้กระทำของความเมตตาสำหรับหนึ่งในน้อยของบุคคลเหล่านี้คุณไม่ได้สำหรับพระเยซูคริสต์ หนึ่งในน้อย! ไม่มีใครปล่อยออกมา ผู้สร้างที่เครื่องหมายตกสู่พื้นดินของแต่ละนกกระจอกพินาศก็ถือ dearer ไกลโดยมนุษย์แต่ละคน เหล่านี้และข้อมูลเชิงลึกในพระคัมภีร์ไบเบิลที่คล้ายกันและเตือนเป็นพื้นฐานของมุมมองทางศาสนาและศีลธรรมที่จัดขึ้นโดยโปรเตสแตนต์.
เรียกร้องของคนคนหนึ่ง แต่จะต้องพึงพอใจของผู้ที่ได้รับสิทธิมนุษยชนไม่สามารถในทุกกรณีที่จะจัดขึ้นที่จะเป็นที่แน่นอน ด้านขวาของหนึ่งในสมาชิกของชุมชนจะต้องไม่ถูกนำมาใช้เพื่อแทนที่ความเป็นอยู่ของทั้งที่มากไปกว่าชุมชนทั้งอาจยกเลิกสิทธิของสมาชิกคนหนึ่ง แต่ละคนอยู่เสมอในชุมชนและมันอยู่ในชุมชนแห่งนี้ความจริงที่ตัวบุคคลของชีวิตของแต่ละคนจะรู้ สำหรับโปรเตสแตนต์หลายกับทุกเรื่องของพวกเขาเพื่อสิทธิของแต่ละบุคคลและความคุ้มค่ามันเป็นความใกล้ชิดและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของสมาชิกของชุมชนซึ่งเป็นสัญญาณที่โดดเด่นของแนวความคิดของพวกเขาจากคริสตจักร.
การเรียนการสอนของอัครสาวก Pual กับคำถามนี้เป็นเผด็จการใน สองวิธีถ้าสมาชิกคนหนึ่งทนทุกข์ทรมานหรือได้รับเกียรติทั้งหมดในชุมชนเช่นฉลาดประสบหรือเพลิดเพลินกับเกียรติ; แต่สิ่งที่พวกเขาได้รับของขวัญเป็นรายบุคคลอาจจะทุกคนจะต้องมุ่งมั่นที่จะสร้างคริสตจักรในความรัก ดังนั้นความเข้าใจในคริสตจักรเป็นกายของพระคริสต์ที่เป็นมากโปรเตสแตนต์ในขณะที่มันเป็นออร์โธดอกหรือหนึ่งคาทอลิก แต่ตีความแตกต่างกัน พอลให้เป็นตัวอย่างที่เป็นแบบอย่างของการใช้สิทธิมนุษยชนในบริบทของชุมชนเมื่อเขาสั่งการให้โครินเธียคริสเตียนเกี่ยวกับข้อพิพาทของพวกเขามากกว่าการรับประทานอาหารเนื้อสัตว์ที่เสียสละ ในศาสนาที่กำหนดเองของจักรวรรดิโรมันเนื้อสัตว์ที่มีให้กับไอดอลหลังจากขายในตลาดและเสิร์ฟที่โต๊ะ บางคนเชื่อคริสตชนที่มีความสำคัญมากและกลัวว่ามันจำนวนโลกบาปที่น่ากลัวของรูปปั้นที่จะกินเนื้อดังกล่าว Pual ไม่เห็นด้วย ในสำนวนที่ทันสมัยเขาจะกล่าวว่า "ผมมีความสมบูรณ์แบบในการรับประทานเนื้อสัตว์ ไม่มีกฎหมายของพระเจ้าผิดการทำเช่นนั้น. "ในเรื่องของความรู้สึกของตัวเองของศักดิ์ศรีและอำนาจเผยแพร่เจ้าหน้าที่ของเขาที่เขาจะได้ยืนยันในความเชื่ออนุญาตนี้ เขาเลือกที่จะไม่ยืนยัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บุคคลหรือชุมชน หรือทั้งสองอย่าง
บุคคลตามความคิดที่ได้รับความนิยม คือจุดเด่นของโปรเตสแตนต์ . คำขวัญดังกล่าวเป็น " การตีความส่วนตัวของพระคัมภีร์ " หรือ " มนุษย์และพระเจ้า " เขาเสริมนี้เหมาะ ผ่านในอุดมคติของ " individualist " ขรุขระมักจะถูก equated กับโปรเตสแตนต์จริง มีความเข้าใจนี้คนที่อ่าน 1948 ปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชนอาจพร้อมสันนิษฐานว่า มันคือเอกสารมากโปรเตสแตนต์ . เกือบทั้งหมด 30 บทความเฉพาะจ้างประธานเอกพจน์ และ คำกริยา " ทุกคน " มีสิทธิ " ไม่มีใครจะถูกลิดรอนสิทธิเหล่านี้ ในกรณีของพ่อแม่และครอบครัวในบทความ 16 แน่นอน พหูพจน์ ต้องใช้ มิฉะนั้นประกาศทั้งหมดดูเหมือนจะเป็นปัจเจก
" ทำไมจะไม่ล่ะ ? " ขอให้คริสเตียนโปรเตสแตนต์ . " นั่นไม่ใช่สิ่งที่ความเชื่อของเราเป็นอย่างไร ? " ใช่ และไม่ใช่ คำตอบต้องมีเลศนัย . ในส่วนของประเภทและเทววิทยาของศาสนจักรที่มิใช่รูปร่าง , ช่วยเพิ่มความโดดเด่นของโปรเตสแตนต์บุคคล . การตัดสินใจส่วนบุคคลในเรื่องของความเชื่อเป็น equated กับเสรีภาพของมโนธรรมความรับผิดชอบส่วนบุคคลในคุณธรรมและจริยธรรม ไม่อาจถูกยุบไปแล้ว การภาวนาส่วนตัว และบูชาอาจจะไม่ประสบความสำเร็จ โดยนักบวชในนามของแต่ละคน ความเชื่อของคริสเตียนนั้น เป็นเรื่องของบุคคล แต่มันไม่เคยปัจเจก
มันตำตากรณีที่ความเชื่อโปรเตสแตนต์โดยทั่วไปสนับสนุนคุณค่าและความสมบูรณ์ของแต่ละมนุษย์ไม่มีทางเลือกในทางทฤษฎีและความเชื่อถือแต่ละคนต้องมี " ค่าอนันต์ " เป็นเสรีนิยมโปรเตสแตนต์มักจะพูดทำไม ? เพราะพระเจ้าสร้างแต่ละคน พระเจ้ารักทุกคน และพระเยซู พระคริสต์ได้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อบาปของแต่ละคนอาจจะถูกบันทึกไว้ เพราะนายการกระทำของความเมตตาสำหรับหนึ่งน้อยของคนเหล่านี้คุณทำเพื่อพระเจ้า หนึ่งในอย่างน้อย ! ไม่มีใครออกสร้างเครื่องหมายตกสู่โลกของแต่ละคนย่อมพินาศนกกระจอกถือ dearer โดยไกล มนุษย์แต่ละคน เหล่านี้และข้อมูลเชิงลึกในพระคัมภีร์ที่คล้ายกันและ affirmations มีพื้นฐานของศาสนาและมุมมองคุณธรรมที่จัดขึ้นโดยโปรเตสแตนต์ .
อ้างคนๆเดียว แต่ต้องให้ความพึงพอใจของมนุษย์ในทุกกรณี ไม่สามารถถูกจัดขึ้นเป็นแบบสัมบูรณ์สิทธิของสมาชิกคนหนึ่งของชุมชน จะต้องไม่ถูกใช้เพื่อให้ชีวิตความเป็นอยู่ของทั้งหมด มากกว่าทั้งชุมชนอาจยกเลิกสิทธิของสมาชิกคนใดคนหนึ่ง บุคคลมักจะมีอยู่ในชุมชน และเป็นภายในชุมชนนี้ว่า ความจริงของชีวิตส่วนตัวของตัวละครของแต่ละคนก็รู้ หลายนิกายโปรเตสแตนต์ ,ด้วยทั้งหมดของพวกเขาเกี่ยวกับของแต่ละคนถูกค่า มันคือความใกล้ชิด และความเป็นเอกภาพของสมาชิกของชุมชนซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่โดดเด่นของแนวความคิดของพวกเขาของคริสตจักร .
สอนอัครสาวกพอลในคำถามนี้เชื่อถือได้สองวิธี : ถ้าสมาชิกคนหนึ่งได้รับความทุกข์หรือได้รับเกียรติในชุมชน เช่น ปัญญา เป็นทุกข์ หรือเพลิดเพลินกับเกียรติ ;แต่สิ่งที่พวกเขาได้รับจากของขวัญอาจจะต้องมุ่งมั่นที่จะสร้างโบสถ์ในความรัก ดังนั้น ความเข้าใจของคริสตจักรเป็นพระกายของพระคริสต์จะเป็นโปรเตสแตนต์หรือคาทอลิกออร์โธดอกซ์เป็นหนึ่ง แต่แตกต่างกันทั้งหมดพอลให้ตัวอย่างที่เป็นแบบอย่างของการใช้สิทธิมนุษยชนในบริบทของชุมชน เมื่อเขาสั่งนคริสเตียนเกี่ยวกับข้อพิพาทของพวกเขามากกว่าการรับประทานสละเนื้อ ในประเพณีของจักรวรรดิโรมันเนื้อสัตว์ที่ถวายแก่รูปเคารพต่อมาขายในตลาด และเสิร์ฟให้ที่โต๊ะสำคัญมากคริสเตียนเชื่อ และกลัวว่าโลกมันเงินกับบาปของรูปปั้นกินเนื้อเช่น พอล ไม่เห็นด้วย ในสำนวนสมัยใหม่ เขาจะบอกว่า " ฉันมีเหมาะที่จะกินเนื้อ ไม่มีกฎหมายศักดิ์สิทธิ์กับการทำเช่นนั้น เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีและความรู้สึกของเขาเองเพื่ออำนาจอัครสาวกของเจ้าหน้าที่ของเขาเขาจะยืนยันในความเชื่อแบบนี้เขาเลือกที่จะไม่ขอยืนยัน