Reality and Its DiscontentsThe come

Reality and Its Discontents
The comedian Lily Tomlin said that reality is a crutch for people who can't handle drugs. Some
philosophers also have a low opinion of reality, seeing it as a mere construction of people's minds or
social contexts. In contrast, this chapter argues that the things investigated by science exist
independently of our minds, construed as brains. Using perception and inference, brains can develop
objective knowledge of reality, including knowledge relevant to assessing the meaning of life.
The previous chapter's conclusion that minds are brains has major implications for two central
philosophical questions: what is reality, and how do we know it? These questions are interrelated, as
consideration of what things exist needs to fit with discussion of what it takes to gain knowledge
about those things. For example, an empiricist who believes that knowledge can come only through
the senses might conclude that physical objects such as lions and mountains are not real, because we
sense only features of them, not the things themselves. At the other extreme, an idealist who believes
that reality is inherently mental might also conclude that lions and mountains cannot be said to be real
apart from how we think about them.
I think that lions and mountains are real, and so are clouds and electrons. But the hypothesis that
minds are brains does not support a kind of naive realism according to which things are just as we
perceive or conceive them to be. We know enough about how brains work to show that both
perceiving and theorizing are highly constructive processes involving complex inferences.
Nevertheless, there are good reasons to believe that, when the brain is working well, it achieves
knowledge about the reality of both everyday objects like mountains and theoretical scientific entities
like electrons. This chapter shows how brain science and philosophical reflection together support a
kind of constructive realism, the view that reality exists independently of minds, but that our
knowledge of it is constructed by brain processes.
I aim to show that constructive realism is superior to alternative theories of knowledge and reality
offered by different variants of skepticism, empiricism, and idealism. Skepticism is the view that we
have no knowledge at all, so that any talk of the nature of reality is pointless. Some ancient Greek
philosophers advocated an extreme form of skepticism according to which neither sensation nor
opinion could give us any grounds for separating truth from falsehood. An influential current form of
skepticism is found in postmodernist philosophers and literary theorists who view the world as a text
open to many kinds of interpretations, none of them demonstrably better than the others. In fields such
as history, anthropology, and cultural studies, it has become fashionable to claim that reality is just a
social construction, so that the idea of objective knowledge is only a myth. I will try to show how
objectivity is possible through the complex perceptual and theoretical abilities of our brains. Brains
are not mirrors of nature, but they are powerful instruments for representing it.
Empiricism tries to avoid skeptical problems by restricting knowledge to what can be perceived
by the senses. From early modern philosophers such as John Locke and David Hume to later thinkers
such as Rudolf Carnap and Bas van Fraassen, the restriction of knowledge to sense experience has
had strong appeal. I will show, however, that strict empiricism is incompatible both with the
neuropsychology of perception and with the practice of science. Our brain processes are, fortunately,
capable of reliably taking us well beyond what is presented to us by our senses
Another approach to understanding knowledge of reality is idealism, which views reality as
dependent on or even constituted by minds. This view is more compatible than is empiricism with the
constructive nature of perception and inference, but grossly overestimates the contributions that minds
make to the world. It leaps from the insight that there is no knowledge of things without construction
of mental representations of them to the conclusion that entities are mental constructions. The
philosopher Immanuel Kant thought that he had accomplished a kind of Copernican revolution by
placing mind at the center of knowledge and reality. But idealism is actually attempting a kind of
Ptolemaic counterrevolution, as implausible as reactionary attempts to return the earth to the center of
the solar system or to deny human evolution. To develop my alternative, brain-based approach to
constructive realism, I will first discuss perception of objects and then move on to how inference
enables us to go beyond perception.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเป็นจริงและ Discontents ของนักแสดงตลก Tomlin ลิลลี่กล่าวว่า จริง crutch สำหรับผู้ที่ไม่สามารถจัดการกับยาเสพติด บางปรัชญามีความเห็นต่ำสุดของความเป็นจริง เห็นเป็นเพียงสร้างจิตใจของประชาชน หรือบริบททางสังคม ในทางตรงกันข้าม บทนี้จนสิ่งที่สอบสวน โดยวิทยาศาสตร์อยู่เป็นอิสระจากจิตของเรา บังคับเป็นสมอง ใช้การรับรู้และข้อ สมองสามารถพัฒนารู้วัตถุประสงค์ของความเป็นจริง รวมถึงความรู้ที่เกี่ยวข้องเพื่อประเมินความหมายของชีวิตบทสรุปของบทก่อนหน้าที่จิตใจสมองมีนัยสำคัญสำหรับกลางสองคำถามปรัชญา: ความเป็นจริงคืออะไร และเรารู้ได้อย่างไรว่า คำถามเหล่านี้จะเกี่ยวข้อง เป็นพิจารณาสิ่งใดมีความต้องการให้พอดีกับการสนทนาของสิ่งที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น ตัวอย่าง empiricist ที่เชื่อว่าความรู้สามารถมาผ่านเท่านั้นความรู้สึกอาจสรุปว่า วัตถุทางกายภาพเช่นสิงโตภูเขาไม่จริง เนื่องจากเรารู้สึกคุณลักษณะเฉพาะของพวกเขา ไม่สิ่งตัวเอง ที่อื่น ๆ สุด idealist ที่เชื่อจริงตั้งจิตอาจยังสรุปว่า สิงโตและภูเขาไม่สามารถกล่าวได้ว่า เป็นจริงนอกจากวิธีที่เราคิดว่า พวกเขาผมคิดว่า สิงโตและภูเขาเป็นจริง และดังนั้น เมฆและอิเล็กตรอน แต่ทฤษฏีที่จิตใจสมองไม่สนับสนุนชนิดของขำน่าจริงตามที่สิ่งที่เป็นเราperceive or conceive them to be. We know enough about how brains work to show that bothperceiving and theorizing are highly constructive processes involving complex inferences.Nevertheless, there are good reasons to believe that, when the brain is working well, it achievesknowledge about the reality of both everyday objects like mountains and theoretical scientific entitieslike electrons. This chapter shows how brain science and philosophical reflection together support akind of constructive realism, the view that reality exists independently of minds, but that ourknowledge of it is constructed by brain processes.I aim to show that constructive realism is superior to alternative theories of knowledge and realityoffered by different variants of skepticism, empiricism, and idealism. Skepticism is the view that wehave no knowledge at all, so that any talk of the nature of reality is pointless. Some ancient Greekphilosophers advocated an extreme form of skepticism according to which neither sensation noropinion could give us any grounds for separating truth from falsehood. An influential current form ofskepticism is found in postmodernist philosophers and literary theorists who view the world as a textopen to many kinds of interpretations, none of them demonstrably better than the others. In fields suchas history, anthropology, and cultural studies, it has become fashionable to claim that reality is just aก่อสร้างทางสังคม ความคิดความรู้วัตถุประสงค์เป็นเพียงตำนานที่ จะพยายามแสดงวิธีปรวิสัยได้ผ่านที่ซับซ้อน perceptual และทฤษฎีความสามารถของสมองของเรา สมองไม่กระจกธรรมชาติ แต่พวกเขาเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการแสดงนั้นEmpiricism พยายามหลีกเลี่ยงปัญหาที่สงสัย โดยการจำกัดการรู้ถึงสิ่งที่สามารถมองเห็นโดยความรู้สึก จากช่วงสมัยนักปรัชญาเช่นจอห์นล็อกและ David ฮูมเพื่อ thinkers ภายหลังรูดอล์ฟ Carnap และ Bas van Fraassen มีข้อจำกัดของความรู้ประสบการณ์ความรู้สึกมีแรงดึงดูดใจ ฉันจะแสดง อย่างไรก็ตาม ว่า empiricism เข้มงวดเข้าด้วยการneuropsychology รับรู้ และทำ แบบฝึกหัดวิทยาศาสตร์ กระบวนการสมองของเราได้ โชคดีความสามารถในการได้รับเราดีเกินกว่าที่นำเสนอให้เราโดยความรู้สึกของเรา วิธีอื่นความรู้ความเข้าใจของความเป็นจริงคือ idealism ซึ่งมุมมองความเป็นจริงเป็นพึ่ง ขึ้นแม้ทะลัก โดยจิตใจ มุมมองนี้จะเข้ากันกว่า empiricism ด้วยการธรรมชาติสร้างสรรค์ความรู้ข้อ แต่ grossly overestimates ผลงานที่จิตใจให้โลก มัน leaps จากเข้าใจว่า มีความรู้ในสิ่งที่ไม่มีการก่อสร้างของใช้แทนจิตใจของพวกเขาสรุปเอนทิตีใช้ก่อสร้างจิต ที่นักปราชญ์ชาติอิมมานูเอล Kant คิดว่า เขามีสำเร็จของ Copernican ปฏิวัติโดยplacing mind at the center of knowledge and reality. But idealism is actually attempting a kind ofPtolemaic counterrevolution, as implausible as reactionary attempts to return the earth to the center ofthe solar system or to deny human evolution. To develop my alternative, brain-based approach toconstructive realism, I will first discuss perception of objects and then move on to how inferenceenables us to go beyond perception.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นจริงและ Discontents ลิลี่ ทอมลิน
ตลกกล่าวว่า ความเป็นจริงคือตัวช่วยสำหรับคนที่ไม่สามารถจัดการกับยา บาง
นักปรัชญายังมีความเห็นต่ำของความเป็นจริง เห็นมันเป็นก่อสร้างเพียงจิตใจคนที่หรือ
บริบททางสังคม ในทางตรงกันข้ามบทนี้ระบุว่าสิ่งที่ตรวจสอบโดยวิทยาศาสตร์อยู่
อิสระของจิตใจของเรา ตีความ เป็น สมองการรับรู้และการอนุมาน สมองสามารถพัฒนา
วัตถุประสงค์ความรู้ของจริง รวมถึงความรู้ที่เกี่ยวข้องเพื่อประเมินความหมายของชีวิต .
บทก่อนหน้านี้เป็นข้อสรุปที่จิตใจเป็นสมองมีผลกระทบหลัก 2 กลาง
ปรัชญาคำถาม : อะไรคือความเป็นจริง แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรล่ะ คำถามเหล่านี้เป็น
คาบพิจารณาสิ่งที่มีความต้องการที่จะพอดีกับการอภิปรายของสิ่งที่จะได้รับความรู้
เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น ตัวอย่าง empiricist ที่เชื่อว่า ความรู้สามารถมาผ่าน
ความรู้สึกอาจสรุปได้ว่าวัตถุทางกายภาพ เช่น สิงโตภูเขา ไม่เป็นจริง เพราะเรา
ความรู้สึกคุณสมบัติเฉพาะของพวกเขา ไม่ใช่ สิ่งที่ตัวเอง ในอื่น ๆที่รุนแรง