Building upon the relationship betw

Building upon the relationship between human resource practices and firm performance, Delery and Doty (1996) described three different modes of theorizing in strategic human resource management to better explain the relationship between human resource practices and organization performance. The three modes of theorizing are universalistic, contingency, and configurational. The universalistic perspective contends that some human resource practices are always better than others and that organizations should adopt these best practices. Thus, greater use of specific human resource practices will result in better performance (Delery & Doty, 1996). According to the contingency perspective the influence of human resource practices on organization performance is dependent on other aspects of the organization. For example, strategy may moderate the relationship between human resource practices and organization performance, thus, the relationship between human resource practices and organization performance is contingent upon the organization’s strategy (Delery & Doty, 1996). Lastly, under the configurational perspective a holistic approach is taken, that is there is concern with how
the pattern of multiple independent variables is related to a dependent variable rather than
how individual independent variables are related to a dependent variable (Delery & Doty,
1996). According to Delery and Doty (1996), the configurational approach is consistent
with notions of horizontal fit and vertical fit raised by Wright and McMahan (1992). Studies have examined the universal perspective (e.g., Huselid, 1995; Osterman, 1994; Terpstra & Rozell, 1993), the contingency perspective (e.g., Lengick-Hall & LengickHall, 1988; Schuler & Jackson, 1987), and the configurational perspective (e.g., Doty & Glick, 1994; Meyer, Tsui & Hinings, 1993) individually.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติทรัพยากรมนุษย์และประสิทธิภาพการทำงาน บริษัท ที่ Delery และ Doty (1996) อธิบายสามโหมดที่แตกต่างของทฤษฎีในการบริหารจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ที่ดีในการอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติทรัพยากรมนุษย์และประสิทธิภาพการทำงานขององค์กร ทั้งสามรูปแบบของทฤษฎีมี universalistic ฉุกเฉินและปรับแต่ง มุมมอง universalistic เชื่อว่าแนวทางปฏิบัติทรัพยากรมนุษย์มักจะดีกว่าคนอื่นและว่าองค์กรควรนำมาใช้ปฏิบัติที่ดีที่สุดเหล่านี้ ดังนั้นการใช้งานที่มากขึ้นของการปฏิบัติทรัพยากรมนุษย์ที่เฉพาะเจาะจงจะส่งผลให้ประสิทธิภาพที่ดีขึ้น (Delery & Doty, 1996) ตามที่มุมมองฉุกเฉินอิทธิพลของการปฏิบัติทรัพยากรมนุษย์ที่มีต่อประสิทธิภาพการทำงานขององค์กรขึ้นอยู่กับด้านอื่น ๆ ขององค์กร ยกตัวอย่างเช่นกลยุทธ์อาจปานกลางความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติทรัพยากรมนุษย์และประสิทธิภาพการทำงานขององค์กรดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติทรัพยากรมนุษย์และประสิทธิภาพการทำงานขององค์กรจะเกิดขึ้นภายหลังกลยุทธ์ขององค์กร (Delery & Doty, 1996) สุดท้ายภายใต้มุมมองปรับแต่งแนวทางแบบองค์รวมจะนำมาซึ่งก็คือมีความกังวลกับวิธีการ
รูปแบบของตัวแปรอิสระหลายที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรตามมากกว่า
วิธีการที่แต่ละตัวแปรอิสระที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรตาม (Delery & Doty,
1996) . ตามที่ Delery และ Doty (1996), วิธีการปรับแต่งมีความสอดคล้อง
กับความคิดของพอดีแนวนอนและแนวตั้งแบบที่เกิดขึ้นโดยไรท์และ McMahan (1992) การศึกษาได้รับการตรวจสอบมุมมองสากล (เช่น Huselid, 1995; Osterman 1994; Terpstra & Rozell, 1993), มุมมองฉุกเฉิน (เช่น Lengick-Hall & LengickHall 1988; ชูเลอร์และแจ็คสัน, 1987) และมุมมองปรับแต่ง ( เช่น Doty และกลิก 1994; เมเยอร์ Tsui & Hinings, 1993) เป็นรายบุคคล