Except for the Gulf sturgeon, all o

Except for the Gulf sturgeon, all of the euryhaline species in the present study had
decreased urea-N excretion with increasing salinity, both as absolute values and as the
percentage of total nitrogen excretion, but had variable changes in ammonia-N excretion.
Most of the previous studies of the effect of salinity on excretion of nitrogenous waste
compared fish in fresh water and sea water (Sayer and Davenport, 1987; Kakuta, 1988;
Dosdat et al., 1997), which may not be applicable to the present study. R. marmoratus in
15x salinity, compared to fresh water, had increased ammonia excretion and a decrease in
the proportion of nitrogenous wastes excreted as urea (Frick and Wright, 2002). Gulf
sturgeon in 9xsalinity (present study) and hybrid sturgeon in 10xsalinity (Gershanovich
and Pototskij, 1995) had similar trends, compared to freshwater controls, in ammonia-N
excretion and percentage of nitrogenous wastes excreted as urea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยกเว้นปลาสเตอร์เจียนอ่าว ทุกสายพันธุ์ euryhaline ในศึกษามีลดลงขับถ่ายยูเรีย N ด้วยการเพิ่มความเค็ม ทั้งค่าสัมบูรณ์ และเป็นการเปอร์เซ็นต์ของการขับถ่ายไนโตรเจน แต่มีการเปลี่ยนแปลงตัวแปรในการขับถ่ายแอมโมเนีย Nส่วนใหญ่การศึกษาก่อนหน้านี้ของผลของความเค็มในการขับถ่ายของเสียที่แหล่งเมื่อเทียบกับปลาน้ำจืดและน้ำทะเล (Sayer และดาเวนพอร์ท 1987 ฟิตเนส 1988Dosdat et al. 1997), ซึ่งอาจไม่เกี่ยวข้องกับการศึกษา R. marmoratus ใน15 x เค็ม น้ำจืด การเปรียบเทียบเพิ่มขึ้นขับถ่ายแอมโมเนียและการลดลงสัดส่วนของแหล่งของเสียขับออกมาเป็นยูเรีย (Frick และไรท์ 2002) อ่าวปลาสเตอร์เจียนใน 9xsalinity (ปัจจุบันศึกษา) และปลาสเตอร์เจียนไฮบริดสลีใน 10xsalinity (Gershanovichและ Pototskij, 1995) มีแนวโน้มคล้ายกัน เมื่อเทียบกับการควบคุมน้ำจืด ในแอมโมเนีย Nการขับถ่ายและเปอร์เซ็นต์ของแหล่งของเสียขับออกมาเป็นยูเรีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยกเว้นปลาสเตอร์เจียนอ่าวทั้งหมดของสายพันธุ์ euryhaline ในการศึกษาครั้งนี้ได้
ลดลงยูเรีย-N ขับถ่ายกับการเพิ่มความเค็มทั้งเป็นค่าที่แน่นอนและเป็น
อัตราร้อยละของการขับถ่ายไนโตรเจนทั้งหมด แต่มีการเปลี่ยนแปลงตัวแปรในแอมโมเนีย-N ขับถ่าย.
ส่วนใหญ่ การศึกษาก่อนหน้านี้ผลของความเค็มต่อการขับถ่ายของไนโตรเจนเสีย
ปลาเมื่อเทียบในน้ำและน้ำทะเลจืด (Sayer และดาเวนพอร์ 1987; Kakuta 1988;
. Dosdat, et al, 1997) ซึ่งอาจจะไม่ใช้บังคับกับการศึกษาปัจจุบัน อาร์ marmoratus ใน
15x เค็มเมื่อเทียบกับน้ำจืดได้เพิ่มการขับถ่ายแอมโมเนียและลดลงใน
สัดส่วนของเสียไนโตรเจนขับออกมาเป็นยูเรีย (Frick และไรท์, 2002) อ่าว
ปลาสเตอร์เจียนใน 9xsalinity (ปัจจุบันการศึกษา) และปลาสเตอร์เจียนไฮบริดใน 10xsalinity (Gershanovich
และ Pototskij, 1995) มีแนวโน้มที่คล้ายกันเมื่อเทียบกับการควบคุมน้ำจืดในแอมโมเนีย-N
ขับถ่ายและร้อยละของเสียไนโตรเจนขับออกมาเป็นยูเรีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยกเว้นอ่าวปลาสเตอร์เจียน ทั้งหมดของ euryhaline ชนิด ในการศึกษาได้ลดลง urea-n การขับถ่ายด้วยการเพิ่มความเค็ม ทั้งค่าสัมบูรณ์และเป็นเปอร์เซ็นต์ของการขับถ่ายไนโตรเจนทั้งหมด แต่ได้แปรเปลี่ยนในเรื่องของแอมโมเนียปัสสาวะที่สุดของการศึกษาผลของความเค็มต่อการขับถ่ายของเสียไนโตรเจนเมื่อเปรียบเทียบปลาในน้ำจืด และน้ำทะเล ( Sayer กับดาเวนพอร์ต , 1987 ; กากูต้า , 1988 ;dosdat et al . , 1997 ) ซึ่งอาจไม่สามารถใช้เพื่อการศึกษาปัจจุบัน marmoratus ในอาร์ไก่เค็ม เปรียบเทียบกับน้ำบริสุทธิ์ ได้เพิ่มการขับถ่ายแอมโมเนียและลดลงในสัดส่วนของเสียที่ขับออกมาเป็นยูเรียไนโตรเจน ( ฟริค และ ไรท์ , 2002 ) อ่าวปลาสเตอร์เจียนใน 9xsalinity ( การศึกษา ) และลูกผสมใน 10xsalinity ( gershanovich ปลาสเตอร์เจียนและ pototskij , 1995 ) มีแนวโน้มที่คล้ายคลึงกัน เมื่อเปรียบเทียบกับการควบคุมในเรื่องของแอมโมเนียน้ำจืดในการขับถ่ายของเสียไนโตรเจนและร้อยละการกำจัดเป็นยูเรีย