Habitat depth (= sampling depth) wa

Habitat depth (= sampling depth) was represented by mid-range values for discrete samplings. The minimum depth of occurrence (MDO), defined as the depth below which 90% of the population of a given species is distributed (Torres et al., 1979; Donnelly and Torres. 1988; Seibel et al., 1997; Seibel, 2007), was assumed equivalent to the habitat depth of the species. The depth of the near-surface comllections was assigned 1 m. The attributes of these variables were analyzed simuitaneously using a stepwise multiple regression (forward selection) method (Sokal and Rohlf, 1995). Independent variables were added and removed at the p = 0.05 level; therefore. partial regtession coefficients from the resultant equations are all significant (p < 0.05). unless otherwise noted. The calculations were conducted using a linear regression program in SYSTAT version 10.2.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาศัยความลึก (ความลึกตัวอย่าง =) ถูกแสดง โดยค่าปานกลางสำหรับแยก samplings ความลึกต่ำสุดของการเกิด (MDO), กำหนดความลึกด้านล่างที่เป็น 90% ของประชากรของสายพันธุ์กำหนดกระจาย (ตอร์เรส et al. 1979 Donnelly และตอร์เรส 1988 Seibel et al. 1997 Seibel, 2007), ถูกสันนิษฐานเทียบเท่ากับความลึกที่อยู่อาศัยของสายพันธุ์ ความลึกของ comllections ใกล้พื้นกำหนด 1 เมตร คุณลักษณะของตัวแปรเหล่านี้ถูกวิเคราะห์ simuitaneously ใช้เป็นศหลายวิธีถดถอย (เลือกไปข้างหน้า) (Sokal และ Rohlf, 1995) ตัวแปรอิสระถูกเพิ่ม และเอาที่ p = 0.05 ระดับ ดังนั้น สัมประสิทธิ์ regtession บางส่วนจากสมการผลลัพธ์สำคัญทั้งหมด (p < 0.05) เว้นแต่จะระบุ การคำนวณถูกดำเนินการโดยใช้โปรแกรมเชิงเส้นการถดถอยใน SYSTAT รุ่น 10.2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความลึกที่อยู่อาศัย (= ความลึกของการสุ่มตัวอย่าง) เป็นตัวแทนจากค่ากลางสำหรับกลุ่มตัวอย่างที่ไม่ต่อเนื่อง ความลึกต่ำสุดของการเกิด (MDO) กำหนดให้เป็นความลึกด้านล่างซึ่ง 90% ของประชากรของสายพันธุ์ให้มีการกระจาย (ตอร์เร et al, 1979;. Donnelly และตอร์เร 1988. Seibel, et al, 1997;. Seibel 2007 ) ก็พอจะสันนิษฐานเทียบเท่ากับระดับความลึกที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิต ความลึกของ comllections ใกล้พื้นผิวที่ได้รับมอบหมาย 1 เมตร แอตทริบิวต์ของตัวแปรเหล่านี้ถูกนำมาวิเคราะห์ simuitaneously ใช้ขั้นตอนการถดถอยพหุคูณ (เลือกไปข้างหน้า) วิธีการ (Sokal และ Rohlf, 1995) ตัวแปรอิสระที่ได้รับการเพิ่มและลบที่ p = 0.05 ระดับ; ดังนั้น. ค่าสัมประสิทธิ์ regtession บางส่วนจากสมการผลทุกคนอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.05) ยกเว้นที่ระบุไว้เป็นอย่างอื่น การคำนวณที่ถูกดำเนินการโดยใช้โปรแกรมการถดถอยเชิงเส้นในรุ่น 10.2 ซิสแตท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่อยู่ ( ลึก = ความลึกการสุ่มตัวอย่าง ) ได้แสดงโดยค่าระดับกลางสำหรับเก็บข้อมูลแบบไม่ต่อเนื่อง ความลึกต่ำสุดของการเกิด ( MDO ) กำหนดความลึกด้านล่าง ซึ่ง 90% ของประชากรที่ได้รับชนิดกระจาย ( ตอร์เรส et al . , 1979 ; ดอนเนลลี่ และ ตอร์เรส 1988 ; Seibel et al . , 1997 ; Seibel , 2550 ) ก็ถือว่าเทียบเท่ากับถิ่นที่อยู่ลึกๆ ของชนิด ความลึกของพื้นผิวที่ถูกมอบหมาย comllections ใกล้ 1 เมตร ลักษณะของตัวแปรเหล่านี้มาวิเคราะห์ simuitaneously โดยใช้การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ( เดินหน้า การเลือกวิธีการ ( ) และ Sokal rohlf , 1995 ) ตัวแปรอิสระ คือ การเพิ่มและลบที่ p = 0.05 ระดับ ; เพราะฉะนั้น บางส่วน regtession สัมประสิทธิ์จากสมการดังกล่าวทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญ ( p < 0.05 ) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น การคำนวณการใช้โปรแกรมการวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นใน systat รุ่น 10.2 .