“It’s not that,” Su Luo somewhat re

“It’s not that,” Su Luo somewhat regretfully pointed to the medicinal herbs around them. “Look, hundred year-old Lingzhi mushrooms and hundred year-old Ginseng are everywhere, but we can’t take any of them along. It’s such a waste. If only my space was opened, then I could definitely take all of these precious medicinal herbs.”

“The effectiveness of these herbs is just too low.“ Nangong Liuyun shooked his head, with a disdainful expression and then said. “Wait until we enter the center of the forest, then you will understand. At that time, this king guarantees that you can collect to your heart’s content.”

“Oh, by the way, the group of people that have been constantly following behind us: It won’t be a problem, right?” Su Luo’s beautiful eyes roamed around and the corner of her mouth lifted into a decidedly cold arc. It resembled a dazzling fireworks that had faded into something faintly discernible, and then to nothingness.

Two days ago, after Nangong Liuyun saved Liu Ruohua. In response, that small group followed tightly behind them as they entered into the Sunset Mountain Range.

However, they followed neither near nor far behind. They also did not come forth to greet them*.

Su Luo’s eyes flashed with a trace of suspicion.

She still had no idea what Nangong Liuyun was thinking. Why would he unexpectedly acquiescence to having them following behind? Even though, they did left a distance of about one hundred meters in between them.

But according to Nangong Liuyun’s previous disposition, shouldn’t he have already, with a bored expression, driven those people away?

“Even though they are waste of lives, they also may have their uses. Therefore it’s best to make the most use out of them while we can, so as not to randomly squander such an opportunity for exploitation.” This was Nangong Liuyun’s response.

This response only served to make Su Luo even more confused.

He enjoyed the view of this girl’s beautiful eyes wandering around like rushing water in front of his eyes. After much thought, her expression remained ever perplexed. Nangong Liuyun felt that this expression was really cute.

Nangong Liuyun gave a mysterious smile, as he touched her head fawningly, “You’ll find out very soon.”

His tone of voice was gentle,indolent, and quite nice to hear.

In the forest, ancient trees reached high into the sky, surrounded by verdant and lush vegetation. The area of this ancient, primordial forest was a sight to behold.

From far away, you could hear the deafening sounds of magical beasts roaring through the tress.

The cause of Su Luo’s befuddlement, was that Nangong Liuyun did not walk in a straight line toward the center of the forest. Rather he kept strolling around in twisty circles, as if he was looking for something.

“Are you afraid?” Nangong Liuyun’s pair of eyes shone like the sunlight, reflecting off a bright luster as clean as the clearest pond. It was as if some glorious stones had gathered together all the brilliance while simultaneously carrying a hint of gentleness and warmth.

Even though Su Luo had an astonishing amount of talent, at this moment, she was nothing more than an ordinary person that had zero spiritual strength. In the midst of this primordial forest, where magical beasts run amuck, who knew what things one could encounter.



*them* – refers to Su Luo’s group

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"มันไม่เป็น ลู Su ฉะนั้นค่อนข้างชี้ไปสมุนไพรรอบพวกเขา "ดู ร้อยปีร้อยปีโสมและเห็ดหลินจือมีทุก แต่เราไม่สามารถใช้ใด ๆ ของพวกเขาตาม มันเป็นข่าว เพียงเปิดพื้นที่ของฉัน แล้วฉันจะแน่นอนขึ้นของสมุนไพรเหล่านี้มีค่า""ประสิทธิภาพของสมุนไพรเหล่านี้ได้ต่ำเพียงเกินไป" Nangong Liuyun shooked หัวของเขา กับนิพจน์การ disdainful แล้ว ว่า "รอจนกว่าเราใส่ของป่า แล้วคุณจะเข้าใจ เวลา คิงนี้รับประกันว่า คุณสามารถรวบรวมไปที่เนื้อหาหัวใจของคุณ""โอ้ ทาง กลุ่มบุคคลที่มีต่อหลังเราตลอดเวลา: ไม่มีปัญหา ขวา? " Su ลูตาสวยงามใช้งานใกล้เคียงและมุมปากยกขึ้นเข้าโค้งดีกว่าเด็ดเย็น มันคล้ายกับพลุตระการตาที่มีสีจางลงเป็นสิ่งที่หวาน ตโล และความว่างเปล่าสองวันที่ผ่านมา หลังจากบันทึก Nangong Liuyun Liu Ruohua ตอบ กลุ่มเล็กตามแน่นอยู่เบื้องหลังพวกเขาพวกเขาป้อนในช่วงเขาตกอย่างไรก็ตาม พวกเขาตามหลังไม่ใกล้ หรือไกล พวกเขายังไม่มามาทักทายพวกเขา *Su ลูตาประกาย ด้วยการสืบค้นกลับความสงสัยเธอยังคงมีความคิดอะไร Nangong Liuyun คิด ทำไมต้องเขาโดยไม่คาดคิด acquiescence เพื่อไม่ให้ต่อไปนี้อยู่เบื้องหลัง แม้ว่า เขา ซ้ายระยะประมาณหนึ่งร้อยเมตรระหว่างแต่ตาม Nangong Liuyun ครองก่อนหน้านี้ ไม่ควรเขาแล้ว กับนิพจน์การเบื่อ ขับคนห่างกัน"แม้ว่าพวกเขาจะเสียชีวิต อาจมีการใช้งาน ดังนั้น จึงทำให้การใช้งานมากที่สุดจากพวกเขาในขณะที่เราสามารถ เพื่อที่ไม่ถลุงสุ่มดังกล่าวเป็นโอกาสสำหรับการ" นี้เป็นการตอบสนอง Nangong Liuyunตอบสนองนี้เฉพาะบริการให้ลู Su ยิ่งสับสนเขาชอบมองตาสวยคนนี้เดินเหมือนแก่งน้ำตาของเขา หลังจากที่คิดว่า มาก แสดงยังคงเคยงง Nangong Liuyun รู้สึกว่า นิพจน์นี้คือน่ารักจริง ๆNangong Liuyun ให้รอยยิ้มที่ลึกลับ เขาสัมผัสหัวของเธอ fawningly "คุณจะพบออกเร็วๆ"เสียงของเขาถูกอ่อนโยน indolent และเป็นธรรมชาติมากในป่า ต้นไม้โบราณถึงสูงสู่ท้องฟ้า ล้อมรอบ ด้วยพรรณไม้เขียวขจี และเขียวชอุ่ม พื้นที่ป่าโบราณ แรกนี้ได้งดงามจากที่ห่างไกล คุณสามารถได้ยินเสียง deafening ของขลังสัตว์คำรามผ่านต้นสาเหตุของ Su ลู befuddlement ไม่ว่า Nangong Liuyun ได้ไม่เดินเป็นเส้นตรงไปทางศูนย์กลางของป่า แต่ เขาเก็บไว้เดินในวง twisty ว่าเขากำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง"คุณกลัว" คู่ Nangong Liuyun ตาส่องเช่นแสงแดด สะท้อนออกประกายแวววาวสดใสสะอาดเป็นบ่ออย่างชัดเจน มันเป็นเหมือนหินบางรุ่งโรจน์รวบรวมกันความหมายทั้งหมดในขณะที่แบกความอ่อนโยนและอบอุ่นพร้อมกันถึงแม้ว่าลู Su มียอดน่าทึ่งความสามารถ ขณะนี้ เธอเป็นอะไรมากไปกว่าคนธรรมดาที่มีความแข็งแรงทางจิตวิญญาณเป็นศูนย์ ในท่ามกลางป่าแรกนี้ ซึ่งสัตว์วิเศษเรียกใช้ปลา ใครรู้สิ่งใดหนึ่งอาจพบ * ให้ * -หมายถึงกลุ่ม Su ลู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มันไม่ได้ว่า" ซู Luo ค่อนข้างเศร้าชี้ไปที่สมุนไพรรอบตัวพวกเขา "ดูร้อยปีเห็ดหลินจือและร้อยปีโสมมีทุกที่ แต่เราไม่สามารถใช้ใด ๆ ของพวกเขาพร้อม มันเป็นเช่นเสีย ถ้าเพียง แต่พื้นที่ของฉันถูกเปิดแล้วฉันแน่นอนสามารถใช้เวลาทั้งหมดของสมุนไพรเหล่านี้มีค่า. " " ประสิทธิผลของสมุนไพรเหล่านี้เป็นเพียงต่ำเกินไป. "Nangong Liuyun shooked ศีรษะของเขาด้วยการแสดงออกที่ดูถูกและจากนั้นกล่าวว่า "รอจนกว่าเราจะเข้าสู่ใจกลางของป่าแล้วคุณจะเข้าใจ ในขณะที่พระมหากษัตริย์นี้รับประกันว่าคุณสามารถเก็บเนื้อหาหัวใจของคุณ ". " โอ้โดยวิธีการที่กลุ่มคนที่ได้รับการอย่างต่อเนื่องต่อไปหลังเรา: มันจะไม่เป็นปัญหาที่ถูกต้อง "ซู Luo สวยงาม ตาท่องไปรอบ ๆ และมุมปากของเธอขึ้นไปในโค้งเย็นเด็ด มันคล้ายกับดอกไม้ไฟพราวที่ได้จางหายไปเป็นสิ่งที่มองเห็นได้อย่างแผ่วเบาและหลังจากนั้นจะไม่มีอะไร. สองวันที่ผ่านมาหลังจาก Nangong Liuyun บันทึกหลิว Ruohua ในการตอบสนองที่กลุ่มเล็ก ๆ ตามแน่นอยู่เบื้องหลังพวกเขาขณะที่พวกเขาเข้าสู่ Sunset เทือกเขา. อย่างไรก็ตามพวกเขาตามค่าที่อยู่ใกล้หรือไกลหลัง พวกเขายังไม่ได้ออกมาทักทายพวกเขา *. ตาซู Luo ประกายมีร่องรอยของความสงสัย. เธอยังคงมีความคิดว่า Nangong Liuyun คิด ทำไมเขาจะไม่คาดคิดความยินยอมพร้อมใจที่จะมีพวกเขาต่อไปหลัง? ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้ใส่ระยะทางประมาณหนึ่งร้อยเมตรในระหว่างพวกเขา. แต่ตามที่จำหน่ายไปก่อนหน้า Nangong Liuyun ของไม่ควรที่เขามีอยู่แล้วด้วยสีหน้าเบื่อขับเคลื่อนคนเหล่านั้นออกไป? "ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเสียชีวิต พวกเขายังอาจจะมีการใช้งานของพวกเขา ดังนั้นจะเป็นการดีที่สุดที่จะทำให้การใช้มากที่สุดของพวกเขาในขณะที่เราสามารถทำได้เพื่อที่จะไม่สุ่มเปลืองเช่นโอกาสในการแสวงหาผลประโยชน์. "นี่คือการตอบสนอง Nangong Liuyun ของ. การตอบสนองนี้ทำหน้าที่เพียงเพื่อให้ซู Luo แม้สับสนมากขึ้น. เขามีความสุขในมุมมอง ของดวงตาที่สวยงามของผู้หญิงคนนี้เดินไปรอบ ๆ เหมือนวิ่งน้ำในสายตาของเขา หลังจากที่คิดว่ามากแสดงออกของเธอยังคงงงเลยทีเดียว Nangong Liuyun รู้สึกว่าสำนวนนี้ก็น่ารักจริงๆ. Nangong Liuyun ยิ้มลึกลับในขณะที่เขาสัมผัสหัวของเธอ fawningly "คุณจะพบมากในเร็ว ๆ นี้." เสียงของเสียงของเขาก็อ่อนโยนขี้เกียจและค่อนข้างดีที่จะได้ยิน. ใน ป่าต้นไม้โบราณถึงสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ล้อมรอบด้วยพันธุ์ไม้เขียวขจีและเขียวชอุ่ม พื้นที่ของโบราณป่าดึกดำบรรพ์นี้มีสายตาที่เห็น. จากที่อยู่ห่างไกลคุณสามารถได้ยินเสียงอึกทึกของสัตว์ที่มีมนต์ขลังคำรามผ่านปอยผมได้. สาเหตุของความสับสนซู Luo ของนั่นคือ Nangong Liuyun ไม่ได้เดินเป็นเส้นตรง ไปยังศูนย์ของป่า แต่เขายังคงเดินเล่นรอบ ๆ ในวงการคดเคี้ยวราวกับว่าเขากำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง. "คุณกลัว?" คู่ Nangong Liuyun ของตาส่องเช่นแสงแดดที่สะท้อนออกความมันวาวสดใสสะอาดบ่อที่ชัดเจน มันเป็นเหมือนกับว่าบางหินรุ่งโรจน์ได้รวบรวมบรรดาความฉลาดในขณะเดียวกันการดำเนินการคำแนะนำของความอ่อนโยนและความอบอุ่น. แม้ว่าซู Luo มีจำนวนเงินที่น่าพิศวงของความสามารถในขณะนี้เธอเป็นอะไรมากไปกว่าคนธรรมดาที่มีศูนย์จิตวิญญาณ ความแข็งแรง ในท่ามกลางของป่าดึกดำบรรพ์นี้ซึ่งสัตว์ที่มีมนต์ขลังวิ่งอาละวาดใครจะรู้ว่าสิ่งหนึ่งอาจพบ. * * * * * * * * พวกเขา - หมายถึงกลุ่มของซู Luo

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไม่ใช่ " ซูหลัวค่อนข้างผิดหวังชี้ไปที่สมุนไพรรอบ ๆพวกเขา " ฟังนะ ร้อยปี ร้อยปี โสมและเห็ดหลินจือ เห็ด มีทุกที่ แต่เราไม่สามารถใช้ใด ๆของพวกเขาด้วย มันก็แค่ขยะ ถ้าพื้นที่ของฉันถูกเปิด ผมอาจจะต้องใช้เวลาทั้งหมดของเหล่านี้มีค่าสมุนไพร”" ประสิทธิภาพของสมุนไพรเหล่านี้เป็นเพียงต่ำเกินไป " นังก๊อก liuyun shooked หัวของเขาด้วยสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม แล้วพูดว่า " รอจนกว่าเราจะระบุกลางป่า แล้วคุณจะเข้าใจ ในเวลานั้น กษัตริย์องค์นี้รับประกันว่าคุณสามารถเก็บเนื้อหาหัวใจของคุณ . "" อ้อ กลุ่ม คน ที่ ได้ตลอดเวลาตามข้างหลังเรา มันก็จะไม่มีปัญหา ใช่ไหม ? " ซู หลัว ดวงตาคู่สวยเดินดูรอบๆและมุมปากยกขึ้นไป arc เด็ดเย็น มันเหมือนดอกไม้ไฟพราวที่เลือนลางลงอย่างแผ่วเบาบอก แล้วไม่มีอะไรเลยเมื่อสองวันก่อน หลังจากที่นังก๊อก liuyun ช่วยชีวิตหลิว ruohua . ในการตอบสนอง , กลุ่มเล็ก ๆที่ตามมาแน่นอยู่เบื้องหลังพวกเขาขณะที่พวกเขาเข้าไปในพระอาทิตย์ตกภูเขาช่วงอย่างไรก็ตาม พวกเขาตาม ไม่ใกล้ ไม่ไกลหลัง พวกเขายังไม่ได้ออกมาทักทาย *ซูหลัว ดวงตาประกายกับร่องรอยของความสงสัยเธอยังไม่มีความคิดอะไร นังก๊อก liuyun คิดอะไรอยู่ ทำไมเขาถึงไม่ยอมรับการมีพวกเขาตามหลัง ? แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ทิ้งระยะห่างประมาณ 100 เมตร ระหว่างพวกเขาแต่ตามนิสัยของนังก๊อก liuyun ก่อนหน้า เขาไม่ควรได้ ด้วยสีหน้าเบื่อ ทำให้คนเหล่านั้นไป" แม้ว่าพวกเขาจะเสียชีวิต พวกเขายังอาจมีการใช้ ดังนั้นมันจะดีที่สุดเพื่อให้การใช้มากที่สุดของพวกเขา ในขณะที่เราสามารถ เพื่อไม่ให้สุ่มถลุงโอกาสดังกล่าวเพื่อแสวงประโยชน์ " นี่นังก๊อก liuyun ตอบสนองการตอบสนองนี้เพียงทำหน้าที่เพื่อให้ซู หลัว ยิ่งสับสนเขาเพลิดเพลินกับมุมมองของดวงตาที่สวยงามของผู้หญิงคนนี้เดินไปเดินมาเหมือนรีบน้ำไปต่อหน้าต่อตา หลังจากที่คิดว่ามาก สีหน้าของเธอยังคงงงเลยทีเดียว นังก๊อก liuyun รู้สึกว่าสำนวนนี้มันน่ารักจริงๆนังก๊อก liuyun ยิ้มลึกลับ เขาจับหัวเธอ fawningly " คุณจะพบเร็ว ๆนี้ . "น้ำเสียงของเขาเสียงสุภาพ ขี้เกียจและค่อนข้างดีที่จะได้ยินในป่าต้นไม้โบราณถึงสูงสู่ท้องฟ้า ล้อมรอบด้วยเขียวขจีและสวนพืช พื้นที่กลุ่มป่าโบราณนี้สะดุดตาจากที่ไกลๆ เธอได้ยินเสียงอึกทึก เสียงคำรามของสัตว์วิเศษผ่านเลย .สาเหตุของ ซู ลู befuddlement นั่น นังก๊อก liuyun ไม่ได้เดินเป็นเส้นตรงไปทางกลางป่า แต่เขาเอาแต่เดินเล่นรอบในวงกลมคดเคี้ยวราวกับเขากำลังมองหาบางอย่าง" จะกลัวอะไร ? " นังก๊อก liuyun คู่ตาส่องเหมือนแสงแดดที่สะท้อนจากเงาสดใสสะอาดเป็นบ่อที่ชัดเจน มันเป็นถ้าบางรุ่งโรจน์ก้อนหินได้รวบรวมบรรดาโชติช่วง ในขณะเดียวกันก็ถือคำใบ้ของความอ่อนโยนและความอบอุ่นถึงแม้ว่าซูหลัวมียอดเงินน่าพิศวงของความสามารถพิเศษ ในช่วงเวลานี้ เธอก็เป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีจิตวิญญาณที่เข้มแข็ง ในท่ามกลางป่ากลุ่มนี้ที่สัตว์วิเศษออกอาละวาดที่รู้ว่าสิ่งหนึ่งอาจพบ* * ซึ่งหมายถึงกลุ่มซูลู