1. IntroductionFood is a susceptibl

1. Introduction
Food is a susceptible commodity bound to decompose in time (Gram et al., 2002). In general, apart fromthe physicochemical alterations (e.g.,respiration, macromolecule breakdown, lipid oxidation, or other autolyticreactions catalyzed by the endogenous enzymes), food is prone
to microbial growth since the composition of nutrients facilitates cell proliferation. Hence, microbial activity leads inevitably to undesirable deterioration accelerating the decay of foodstuffs. Fresh raw meat constitutes a highly perishable ecological niche (Borch, Kant-Muermans,& Blixt, 1996), due to intrinsic parameters and the direct exposure of the carcass to the environment once the natural anatomical barrier of the skin/hide is removed. More in detail, the high water content(aw N 0.99), the pH that corresponds to the optimal range for microbial
growth (5.5–6.5), the availability of energy-yielding nutrients (e.g., glucose,ribose, amino acids, and nucleosides) aswell as vitamins andminerals,account for meat being a foodstuff with a short shelf-life (Buncic et al., 2014).
Meat is contaminated with microbiota originating initially from the animal and/or the abattoir facilities. Additionally, microorganisms can also derive from the processing environment, whereat carcasses are handled, during transportation and distribution (Nychas, Skandamis,
Tassou, & Koutsoumanis, 2008). Therefore, the initial, diverse microbial community colonizing retail meat encompasses biota with heterogeneous traits that require different environmental conditions to thrive and eventually cause spoilage manifestations (Gram et al., 2002).
Meat spoilage is usually caused by Gram negative bacteria (pseudomonads,Enterobacteriaceae, Shewanella putrefaciens) and several Gram positive (lactic acid bacteria (LAB), Brochothrix thermosphacta, clostridia)that dominate under different conditions (Casaburi, Piombino,
Nychas, Villani, & Ercolini, 2015; Doulgeraki, Ercolini, Villani, & Nychas, 2012; Nychas et al., 2008).
Currently, the microbial spoilage is defined as the perceivable biochemical alteration occurring on food by the microbiota reaching the highest cell density among the microbial community and thus the alterations are generally attributed to the dominant microbial consortium(Huis in' t Veld, 1996). LAB constitute a group that has been greatly associated with fresh meat and cooked meat products but represents a controversial cohort ofmicrobial species that either contribute to generation of offensive metabolites and the subsequent organoleptic
downgrading of meat (Huis in' t Veld, 1996; Labadie, 1999) or serve as bioprotective agents with strains of certain species demonstrating reduced spoilage capacities and inhibitory activity against spoiling microbiota (Chaillou et al., 2014b; Fall et al., 2012; Vasilopoulos et al.,
2010). Consequently, this suggests that the presence of high LAB communities does not necessarily result in quality defects. In addition,the intra-species variation in the capability of LAB strains to cause spoilage has been recognized (Björkroth, Vandamme, & Korkeala,
1998; Pothakos, Snauwaert, De Vos, Huys, & Devlieghere, 2014b).Currently, significant distinction among biotypes is substantiated by studies monitoring spoilage potential at strain level corroborating the need to revisit the concept of spoilage, at least in the case of LAB.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำอาหารเป็นสินค้าที่ไวต่อกับเปื่อยในเวลา (กรัมและ al., 2002) ทั่วไป นอกจาก physicochemical ไร (e.g.,respiration, macromolecule ชำรุด ออกซิเดชันของไขมัน หรือ autolyticreactions อื่น ๆ กระบวน โดยเอนไซม์ endogenous), อาหารมีแนวโน้มการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์เนื่องจากองค์ประกอบของสารอาหารที่ช่วยขยายเซลล์ ดังนั้น กิจกรรมจุลินทรีย์เป้าหมายย่อมจะเสื่อมสภาพผลที่เร่งการเสื่อมลงของกิน เนื้อสัตว์ดิบสดถือเปื่อยได้สูงระบบนิเวศโพรง (Borch, Kant Muermans, & Blixt, 1996), พารามิเตอร์ intrinsic และสัมผัสโดยตรงของซากสิ่งแวดล้อมเมื่อเอาอุปสรรคธรรมชาติกายวิภาคของผิวหนัง/ซ่อน รายละเอียดเพิ่มเติมใน น้ำสูง content(aw N 0.99), pH ที่ตรงกับช่วงเหมาะสมสำหรับจุลินทรีย์เจริญเติบโต (5.5 – 6.5) พร้อมใช้งานของผลผลิตพลังงานสารอาหาร (เช่น กลูโคส ribose กรดอะมิโน และ nucleosides) aswell เป็นวิตามิน andminerals บัญชีสำหรับเนื้อสัตว์ที่เป็นอาหารที่ มีความสั้นอายุ (Buncic et al., 2014) เนื้อเป็นปน microbiota มาเริ่มจากสัตว์และ/หรือสิ่งอำนวยความสะดวกที่โรงฆ่าสัตว์ นอกจากนี้ จุลินทรีย์ยังสามารถมาจากสภาพแวดล้อมการประมวลผล whereat มี จัดการซาก ในระหว่างการขนส่งและกระจายสินค้า (Nychas, SkandamisTassou, & Koutsoumanis, 2008) ดังนั้น เริ่มต้น หลากหลายจุลินทรีย์ชุมชน colonizing ขายปลีกเนื้อครอบคลุมสิ่งที่ มีลักษณะแตกต่างกันที่สภาพแวดล้อมต่าง ๆ การเจริญเติบโต และในที่สุดทำให้เกิดลักษณะการเน่าเสีย (กรัมและ al., 2002)เนื้อเน่าเสียมักเกิดจากเชื้อแบคทีเรียกรัมลบ (pseudomonads, Enterobacteriaceae, Shewanella putrefaciens) และหลายกรัมบวก (แบคทีเรียกรดแลกติก (LAB), Brochothrix thermosphacta, clostridia) ที่ภายใต้เงื่อนไขต่าง ๆ (Casaburi, PiombinoNychas, Villani, & Ercolini, 2015 Doulgeraki, Ercolini, Villani, & Nychas, 2012 Nychas et al., 2008) ปัจจุบัน การเน่าเสียจุลินทรีย์ถูกกำหนดเป็นเปลี่ยนชีวเคมี perceivable เกิดอาหาร โดย microbiota ถึงความหนาแน่นเซลล์สูงสุดระหว่างชุมชนจุลินทรีย์ และดังนั้น การเปลี่ยนแปลงโดยทั่วไปมาจากสมาคมจุลินทรีย์หลัก (ฮุยส์ใน ' t Veld, 1996) ห้องปฏิบัติเป็นกลุ่มที่มีการเชื่อมโยงอย่างมากกับเนื้อสดและผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ที่ปรุงสุก แต่แสดงชนิด ofmicrobial แย้ง cohort ที่ทั้งร่วมรุ่นของ metabolites ที่ไม่เหมาะสมและในเวลาต่อมา organolepticนักการเนื้อ (ฮุยส์ใน ' t Veld, 1996 Labadie, 1999) หรือเป็นตัวแทน bioprotective กับสายพันธุ์บางพันธุ์ที่เห็นกำลังเน่าเสียลดลงและลิปกลอสไขกิจกรรมกับ microbiota (Chaillou et al., 2014b, spoiling Al. อยู่ร้อยเอ็ด 2012 Vasilopoulos et al.,2010) . ดังนั้น นี้แนะนำว่า ของสูง LAB ชุมชนไม่จำเป็นต้องทำข้อบกพร่องคุณภาพ นอกจากนี้ ความผันแปรภายในสปีชีส์ในความสามารถของห้องปฏิบัติการสายพันธุ์ทำให้เกิดการเน่าเสียได้รู้จัก (Björkroth, Vandamme, & Korkealaปี 1998 Pothakos, Snauwaert, De Vos, Huys และ Devlieghere, 2014b) ปัจจุบัน ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญจาก biotypes เป็น substantiated โดยศึกษาตรวจสอบการเน่าเสียอาจต้องใช้ระดับ corroborating ต้องมาทบทวนแนวคิดของเน่าเสีย น้อยในกรณีของห้องปฏิบัติการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำอาหารเป็นสินค้าที่ถูกผูกไว้ที่ไวต่อการย่อยสลายในเวลา(แกรม et al., 2002) โดยทั่วไปนอกเหนือ fromthe การเปลี่ยนแปลงทางเคมีกายภาพ (เช่นการหายใจการสลายโมเลกุล, ออกซิเดชันของไขมันหรือ autolyticreactions อื่น ๆ ที่เร่งปฏิกิริยาด้วยเอนไซม์ภายนอก)
อาหารมีแนวโน้มการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์เนื่องจากองค์ประกอบของสารอาหารที่อำนวยความสะดวกในการเพิ่มจำนวนเซลล์ ดังนั้นกิจกรรมของจุลินทรีย์อย่างหลีกเลี่ยงไม่นำไปสู่การเสื่อมสภาพที่ไม่พึงประสงค์เร่งการสลายตัวของอาหาร เนื้อดิบสดถือเป็นช่องที่เน่าเสียง่ายอย่างมากในระบบนิเวศ (Borch คานท์-Muermans และ Blixt, 1996) เนื่องจากค่าพารามิเตอร์ที่แท้จริงและการสัมผัสโดยตรงของซากกับสภาพแวดล้อมที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นอุปสรรคทางกายวิภาคตามธรรมชาติของผิว / ซ่อนจะถูกลบออก เพิ่มเติมในรายละเอียดปริมาณน้ำสูง (อัไม่มี 0.99) ค่า pH
ที่สอดคล้องกับช่วงที่เหมาะสมที่สุดสำหรับจุลินทรีย์เจริญเติบโต(5.5-6.5) ความพร้อมของสารอาหารที่ให้ผลผลิตพลังงาน (เช่นกลูโคสน้ำตาลกรดอะมิโนและ nucleosides ) เช่นกันเป็น andminerals วิตามินบัญชีสำหรับเนื้อสัตว์เป็นอาหารที่มีอายุการเก็บรักษาสั้น (Buncic et al., 2014).
เนื้อสัตว์ที่ปนเปื้อนด้วยต้นกำเนิด microbiota ขั้นต้นจากสัตว์และ / หรือสถานที่โรงฆ่าสัตว์ นอกจากนี้ยังสามารถจุลินทรีย์ที่เป็นผลมาจากสภาพแวดล้อมการประมวลผลซากที่นั้นได้รับการจัดการในระหว่างการขนส่งและการจัดจำหน่าย (Nychas, Skandamis,
Tassou และ Koutsoumanis 2008) ดังนั้นการเริ่มต้นกลุ่มจุลินทรีย์ที่มีความหลากหลายอาณานิคมเนื้อค้าปลีกครอบคลุมสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะที่แตกต่างกันที่จำเป็นต้องมีสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันในการเจริญเติบโตและในที่สุดก็ทำให้เกิดอาการเน่าเสีย (แกรม et al., 2002).
การเน่าเสียของเนื้อสัตว์ที่มักจะเกิดจากแบคทีเรียแกรมลบ (pseudomonads, Enterobacteriaceae , Shewanella putrefaciens) และอีกหลายแกรมบวก (แบคทีเรียกรดแลคติก (LAB) Brochothrix thermosphacta, clostridia) ที่ครองภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน (Casaburi, Piombino,
Nychas, Villani และ Ercolini 2015; Doulgeraki, Ercolini, Villani และ Nychas 2012 .. Nychas et al, 2008)
ปัจจุบันการเน่าเสียของจุลินทรีย์หมายถึงการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีรับรู้ที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับอาหารโดย microbiota ถึงความหนาแน่นของเซลล์ที่สูงที่สุดในหมู่ชุมชนจุลินทรีย์และทำให้การเปลี่ยนแปลงจะมีการบันทึกโดยทั่วไปสมาคมจุลินทรีย์ที่โดดเด่น (Huis ใน 'เสื้อ Veld, 1996) LAB เป็นกลุ่มที่ได้รับการเชื่อมโยงอย่างมากกับเนื้อสดและปรุงสุกผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์ แต่แสดงให้เห็นถึงการศึกษาความขัดแย้ง ofmicrobial
สายพันธุ์ที่อาจนำไปสู่การสร้างสารที่น่ารังเกียจและประสาทสัมผัสที่ตามมาปรับลดเนื้อสัตว์(Huis ใน t 'Veld 1996; Labadie 1999 ) หรือทำหน้าที่เป็นตัวแทน bioprotective กับสายพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตบางอย่างแสดงให้เห็นถึงขีดความสามารถในการเน่าเสียลดลงและยับยั้งการเสีย microbiota (Chaillou, et al, 2014b. ฤดูใบไม้ร่วง et al, 2012;.. Vasilopoulos, et al,
2010) ดังนั้นนี้แสดงให้เห็นว่าการปรากฏตัวของชุมชน LAB สูงไม่จำเป็นต้องส่งผลให้เกิดข้อบกพร่องที่มีคุณภาพ นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงภายในชนิดนี้ในความสามารถของห้องปฏิบัติการสายพันธุ์ที่จะทำให้เกิดการเน่าเสียได้รับการยอมรับ (Björkroth, Vandamme และ Korkeala,
1998; Pothakos, Snauwaert, De Vos, Huys และ Devlieghere, 2014b) .Currently ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ ไบโอไทป์คือการพิสูจน์โดยการศึกษาการตรวจสอบการเน่าเสียที่อาจเกิดขึ้นในระดับความเครียดยืนยันความจำเป็นในการทบทวนแนวคิดของการเน่าเสียที่อย่างน้อยในกรณีของห้องปฏิบัติการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
อาหารเป็นสินค้าเสี่ยงถูกย่อยสลายในเวลา ( กรัม et al . , 2002 ) โดยทั่วไปแตกต่างจากลักษณะการดัดแปลง ( เช่น การหายใจ การสลายโมเลกุลปฏิกิริยาลิปิดออกซิเดชันหรือ อื่น ๆ , autolyticreactions เร่งปฏิกิริยาโดยเอนไซม์ใน ) , อาหารมีแนวโน้ม
เพื่อการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์เนื่องจากองค์ประกอบของสารอาหารในเซลล์ proliferation . ดังนั้นกิจกรรมของจุลินทรีย์ที่ไม่พึงประสงค์นัก ย่อมถึงความเสื่อมเร่งการสลายตัวของอาหาร เนื้อดิบสดถือว่าสูงแบบทางนิเวศ ( บอร์ก muermans , & Kant , blixt , 1996 ) เนื่องจากตัวแปรภายใน และการสัมผัสโดยตรงของซากเพื่อสิ่งแวดล้อม เมื่ออุปสรรคที่ธรรมชาติของผิว / ซ่อนจะถูกเอาออก เพิ่มเติมในรายละเอียดมีปริมาณน้ำสูง ( Aw ( 0.99 ) , pH ที่สอดคล้องกับช่วงที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์
( 5.5 – 6.5 ) , ความพร้อมของพลังงานสารอาหารที่ให้ผลผลิต ( เช่น กลูโคส หน้าตัวเมีย กรดอะมิโน และวิตามิน andminerals nucleosides ) บัญชีสำหรับเนื้อสัตว์เป็นอาหารที่มีอายุการเก็บรักษาสั้น ( buncic et al . ,
2014 )เนื้อสัตว์ที่ปนเปื้อนด้วยไมโครไบโ ้าที่เริ่มต้นจากสัตว์และ / หรือโรงฆ่าสัตว์ สิ่งอำนวยความสะดวก นอกจากนี้ จุลินทรีย์สามารถเกิดขึ้นจากการประมวลผล สิ่งแวดล้อม ที่ซึ่งเจ้าจะจัดการ ในระหว่างการขนส่งและการกระจายสินค้า ( nychas skandamis tassou &
, , , koutsoumanis , 2008 ) ดังนั้น เริ่มต้นหลากหลายของชุมชน colonizing เนื้อค้าปลีกครอบคลุมพฤกษากับข้อมูลลักษณะที่ต้องการสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน และทำให้เกิดการเน่าเสียเจริญอาการ ( กรัม et al . , 2002 ) .
ของเสียเนื้อมักจะเกิดจากแบคทีเรียแกรมลบ ( pseudomonads ผิดเพี้ยน shewanella , , putrefaciens ) และหลายแกรมบวก ( แบคทีเรียกรดแล็กติก ( Lab )brochothrix thermosphacta Clostridia , ) ที่ปกครองภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน ( casaburi Ancona nychas villani
, , , , ercolini & 2015 ; doulgeraki ercolini villani & , , , nychas , 2012 ; nychas et al . , 2008 ) .
ในปัจจุบันการเน่าเสียของจุลินทรีย์ หมายถึง การเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีที่เกิดขึ้นใน perceivable อาหารโดยไมโครไบโ ้าถึงเซลล์สูงสุดความหนาแน่นของชุมชนจุลินทรีย์และดังนั้นการเปลี่ยนแปลงโดยทั่วไปประกอบกับกลุ่มจุลินทรีย์เด่น ( บ้านของเวลด์ , 1996 )แล็บ ถือเป็นกลุ่มที่ได้รับอย่างมากที่เกี่ยวข้องกับเนื้อสดและปรุงสุกผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ แต่หมายถึงการขัดแย้งได้หรือไม่ ofmicrobial ชนิดที่มีส่วนช่วยสร้างสารที่ไม่เหมาะสม และออกทางประสาทสัมผัส
ตามมาจากเนื้อ ( บ้านของ labadie เวลด์ , 1996 ; ,