Unlike the Darwin’s finches in the

Unlike the Darwin’s finches in the study by Herrel et al.
(Herrel et al., 2005a; Herrel et al., 2005b) the birds in our study were not willing to bite the force transducer at a position
closely corresponding to that used to crack seeds. In most
species the maximal bite force measured at the tip of the beak
is lower than the average hardness of hemp, except in the
greenfinch and the Chinese grosbeak. Static force modelling
(R.B., unpublished data) shows that maximal bite force
increases approximately linearly towards the base of the bill
and is about two times higher close to the rictus than at the tip
of the beak. hemp seeds are usually cracked about halfway
between rictus and beak tip in species that easily eat hemp, but
are moved more caudally in species with a relatively low bite
force. In the smallest estrildids (e.g. Poephila, Lonchura)
maximal bite force is clearly less than the average hardness of
hemp and only a small amount of seeds at the lower end of the
hardness range are available for the birds. Note that this
underestimates husking time in these species compared to more
powerful biters, because the average hardness of the seeds
eaten is less. The low number of husking times recorded in
these species result from a lack of motivation to continue
searching for seeds that they are able to crack. This mechanism
of avoiding seed species that are too difficult to eat has been
reported in field studies as well (Newton, 1967) (see also Van
der Meij and Bout, 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซึ่งแตกต่างจากฟินช์ดาร์วินในการศึกษาโดย herrel et al,
(herrel, et al, 2005a;.. herrel, et al, 2005b). นกในการศึกษาของเราก็ไม่เต็มใจที่จะกัดพลังสมองในตำแหน่งที่
ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับที่ใช้ จะแตกเมล็ด ในที่สุดสายพันธุ์
แรงกัดสูงสุดวัดได้ที่ปลายจะงอยปาก
ต่ำกว่าความแข็งเฉลี่ยของกัญชายกเว้นใน
Greenfinch และจีน grosbeak การสร้างแบบจำลองแรงคงที่
(RB ข้อมูลพิมพ์) แสดงให้เห็นว่ากัด
แรงสูงสุดเพิ่มขึ้นประมาณเส้นตรงไปยังฐานของ
บิลและเป็นเรื่องเกี่ยวกับสองครั้งสูงใกล้กับ rictus กว่า
ปลายของจะงอยปาก เมล็ดกัญชาแตกมักจะเกี่ยวกับ
กึ่งกลางระหว่าง rictus และทิปจะงอยปากในรูปแบบที่ง่ายกินกัญชา แต่
จะถูกย้ายมากขึ้นในหางชนิดที่มีการกัดค่อนข้างต่ำ
แรง ใน estrildids ที่เล็กที่สุด (เช่น poephila, lonchura)
แรงกัดสูงสุดอย่างชัดเจนน้อยกว่าความแข็งเฉลี่ยของป่าน
และมีเพียงจำนวนเล็กน้อยของเมล็ดที่ปลายล่างของช่วงความแข็ง
ที่ใช้ได้สำหรับนก ทราบว่า
นี้ underestimates husking เวลาในสายพันธุ์เหล่านี้เมื่อเทียบกับ biters ขึ้น
ที่มีประสิทธิภาพ,เพราะความแข็งเฉลี่ยของเมล็ด
กินน้อย จำนวนต่ำครั้ง husking บันทึกไว้ใน
ผลชนิดนี้จากการขาดแรงจูงใจที่จะยังคง
หาเมล็ดพันธุ์ที่พวกเขาจะสามารถที่จะแตก
กลไกนี้ในการหลีกเลี่ยงสายพันธุ์เมล็ดพันธุ์ที่มีความยากเกินไปที่จะได้รับการกิน
รายงานในการศึกษาภาคสนามเช่นกัน (นิวตัน, 1967) (เห็นรถตู้
der meij และการแข่งขัน 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่างจาก finches ของดาร์วินในการศึกษาโดย Herrel et al.
(Herrel et al., 2005a Herrel et al., 2005b) นกในการศึกษาของเราไม่เต็มใจที่จะกัดพิกัดแรงที่ตำแหน่ง
เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดที่ใช้ถอดเมล็ด ในที่สุด
พันธุ์แรงกัดสูงสุดวัดที่ปากปลาย
ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของป่าน ยกเว้นในการ
greenfinch และ grosbeak จีน คงบังคับแบบจำลอง
ยกเลิกการ (R.B. ประกาศข้อมูล) แสดงแรงที่กัดสูงสุด
เพิ่มประมาณเชิงเส้นต่อฐานของรายการ
และสูงประมาณสองครั้งใกล้กับ rictus กว่าที่คำแนะนำ
ของปาก เมล็ดป่านจะแตกมักจะเกี่ยวกับที่อยู่ตรงกลาง
ระหว่าง rictus และจะงอยปากคำแนะนำในสายพันธุ์ที่กินง่าย ๆ ป่าน แต่
ย้ายเพิ่มเติม caudally ในสปีชีส์กับกัดค่อนข้างต่ำ
บังคับ ใน estrildids น้อยที่สุด (เช่น Poephila, Lonchura)
แรงกัดสูงสุดคือชัดเจนน้อยกว่าค่าเฉลี่ยของ
ป่านและเพียงเล็กน้อยของเมล็ดที่ต่ำสุดของการ
ความแข็งมีนก หมายเหตุว่านี่
underestimates husking ในสายพันธุ์เหล่านี้เมื่อเทียบกับอื่น ๆ
biters มีประสิทธิภาพ เนื่องจากความแข็งของเมล็ดเฉลี่ย
กินมีน้อย บันทึกจำนวนครั้ง husking ต่ำ
พันธุ์เหล่านี้เป็นผลมาจากการขาดแรงจูงใจการ
หาเมล็ดพันธุ์ที่สามารถถอด กลไกนี้
การหลีกเลี่ยงจากเมล็ด พันธุ์ที่ยากเกินไปกินแล้ว
รายงานในการศึกษาเช่นฟิลด์ (นิวตัน 1967) (ดูตู้
der Meij และแข่งขัน 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่เหมือนกับที่ดาร์วินของนกฟินซ์ในการศึกษาของ herrel et al .
( herrel et al ., 2005 ที่; herrel et al ., 2005 B )นกของเราในการศึกษามาเป็นไม่อยากไปกัดที่มีผลใช้บังคับทรานสดิวเซอร์ที่ตำแหน่ง
อย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับที่ใช้ในการร้าวเมล็ดพันธุ์.
ซึ่งจะช่วยในการกัดสายพันธุ์มีผลใช้บังคับอย่างสูงสุดที่วัดที่ปลายของจะงอยปาก
อยู่ในระดับต่ำกว่าความกระด้างโดยเฉลี่ยของป่านยกเว้นใน
greenfinch และ grosbeak จีน. ไฟฟ้าสถิตมีผลใช้บังคับการสร้างแบบจำลอง
( R . B .,ราชกิจจานุเบกษาด้วยข้อมูล)จะแสดงให้เห็นว่าการมีผลใช้บังคับอย่างสูงสุด
ซึ่งจะช่วยเพิ่มขึ้นประมาณลำดับอย่างต่อเนื่องไปที่ฐานของร่างพระราชบัญญัติ
และมีประมาณสองเท่าสูงอยู่ใกล้กับ rictus กว่าที่ปลายยอด
ของจะงอยปาก.ป่านเมล็ดพันธุ์โดยปกติมีแตก
ซึ่งจะช่วยประมาณครึ่งทางระหว่าง rictus ปลายจะงอยปากและในสายพันธุ์ที่กินได้อย่างง่ายดายป่านแต่
มีการย้ายเพิ่มเติม caudally ในสายพันธุ์พร้อมด้วยการกัดค่อนข้างต่ำ
ซึ่งจะช่วยให้ ใน estrildids ขนาดเล็ก(เช่น poephila lonchura มีผลใช้บังคับการกัด)
สูงสุดได้อย่างชัดเจนว่าไม่น้อยกว่าความกระด้างโดยเฉลี่ยของ
ป่านและจำนวนเงินขนาดเล็กของเมล็ดพันธุ์ที่ปลายด้านล่างของช่วง
ความกระด้างมีอยู่สำหรับนกที่ โปรดบันทึกไว้ด้วยว่าบริการนี้
ซึ่งจะช่วยเป็นเวลาในการปอกสายพันธุ์นี้มากขึ้นเมื่อเทียบกับ biters
ทรงพลังเพราะความกระด้างโดยเฉลี่ยของเมล็ดพันธุ์
ซึ่งจะช่วยให้กินน้อย จำนวนต่ำในช่วงเวลาที่บันทึกไว้ในการปอก
สายพันธุ์นี้ส่งผลให้เกิดจากการขาดแรงจูงใจในการดำเนินการต่อ
ซึ่งจะช่วยการค้นหาสำหรับเมล็ดพันธุ์ที่มีความสามารถในการร้าว กลไกการ
ซึ่งจะช่วยในการหลีกเลี่ยงการสายพันธุ์นี้เมล็ดพันธุ์ที่ได้รับยากเกินกว่าจะได้กินได้รับการรายงานว่า
ซึ่งจะช่วยในการศึกษาฟิลด์เป็นอย่างดี(นิวตัน 1967 )(กรุณาดูยังมีรถตู้
เดอร์ meij และการแข่งขัน 2000 )