พระปรางค์ : ชื่อเรียกงานสถาปัตยกรรม

พระปรางค์ : ชื่อเรียกงานสถาปัตยกรรมไทยประเภทหนึ่ง ที่ใช้เป็นหลักประธานของวัดเสมอด้วยพระเจดีย์หรือพระมณฑป ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปหรือพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้า ดังจะเห็นได้จากชื่อเรียกวัดสำคัญในกลุ่มภาคกลาง ดังเช่น วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ จ.สุพรรณบุรี วัดมหาธาตุ จ.พระนครศรีอยุธยา



พระปรางค์ เดิมถือเป็นงานสถาปัตยกรรมที่มีรูปแบบลักษณะเฉพาะของขอม สร้างขึ้นบนพื้นฐานคติสัญลักษณ์แห่ง “เขาพระสุเมรุ” ซึ่งแทนความหมายของแกนหรือศูนย์กลางแห่งจักรวาลตามความเชื่อในศาสนาฮินดู



ศิลปสถาปัตยกรรมรูปแบบเช่นนี้ถูกใช้และพัฒนาเรื่อยมานับแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๔ เพื่อใช้แทนความหมายของพระมหากษัตริย์ของขอมในฐานะ “ผู้เป็นเจ้าแห่งจักรวาล” หรือนัยหนึ่งผู้ทรงเป็นภาคอวตารของพระผู้เป็นเจ้า ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นพระโพธิสัตว์ ตามคติพุทธศาสนาลัทธิมหายานที่เผยแพร่เข้าไปมีบทบาทในอารยธรรมเขมร ในราวพุทธศตวรรษที่ ๑๗ ถึงแม้ว่าคติความเชื่อทางศาสนาจะเปลี่ยนไป แต่รูปแบบสัญลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมโดยโครงสร้างหลักก็ยังคงไม่เปลี่ยนรูป เพียงแต่เปลี่ยนบทบาทจากเทวสถานเป็นพุทธสถานเท่านั้น เพราะต่างก็มีพื้นฐานความเชื่อเรื่องแผนภูมิจักรวาลคล้ายคลึงกัน ทางพุทธศาสนาเชื่อว่ามีเขาพระสุเมรุเป็นศูนย์กลางจักรวาล ดังนั้นรูปแบบลักษณะและแผนผังของปรางค์ปราสาทซึ่งประดิษฐานเทวรูปหรือ ศิวลึงค์ จึงถูกนำมาใช้ได้กับแนวความคิดในเรื่องของศูนย์กลางแห่งพระพุทธศาสนา ในฐานะหลักประธานของวัดในวัฒนธรรมของไทยได้อย่างกลมกลืน จัดเป็นพระเจดีย์รูปแบบหนึ่งเพื่อประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุหรือพระพุทธรูป ภายใน ทั้งเรียกกันทั่วไปอีกชื่อหนึ่งว่า “พระพุทธปรางค์”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระปรางค์: ชื่อเรียกงานสถาปัตยกรรมไทยประเภทหนึ่งที่ใช้เป็นหลักประธานของวัดเสมอด้วยพระเจดีย์หรือพระมณฑปภายในประดิษฐานพระพุทธรูปหรือพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าดังจะเห็นได้จากชื่อเรียกวัดสำคัญในกลุ่มภาคกลางดังเช่นวัดพระศรีรัตนมหาธาตุจ.สุพรรณบุรีวัดมหาธาตุจ.พระนครศรีอยุธยา ซึ่งแทนความหมายของแกนหรือศูนย์กลางแห่งจักรวาลตามความเชื่อในศาสนาฮินดูพระปรางค์เดิมถือเป็นงานสถาปัตยกรรมที่มีรูปแบบลักษณะเฉพาะของขอมสร้างขึ้นบนพื้นฐานคติสัญลักษณ์แห่ง "เขาพระสุเมรุ" ศิลปสถาปัตยกรรมรูปแบบเช่นนี้ถูกใช้และพัฒนาเรื่อยมานับแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๔ เพื่อใช้แทนความหมายของพระมหากษัตริย์ของขอมในฐานะ "ผู้เป็นเจ้าแห่งจักรวาล" หรือนัยหนึ่งผู้ทรงเป็นภาคอวตารของพระผู้เป็นเจ้าก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นพระโพธิสัตว์ตามคติพุทธศาสนาลัทธิมหายานที่เผยแพร่เข้าไปมีบทบาทในอารยธรรมเขมรในราวพุทธศตวรรษที่ ๑๗ ถึงแม้ว่าคติความเชื่อทางศาสนาจะเปลี่ยนไปแต่รูปแบบสัญลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมโดยโครงสร้างหลักก็ยังคงไม่เปลี่ยนรูปเพียงแต่เปลี่ยนบทบาทจากเทวสถานเป็นพุทธสถานเท่านั้น.เพราะต่างก็มีพื้นฐานความเชื่อเรื่องแผนภูมิจักรวาลคล้ายคลึงกันทางพุทธศาสนาเชื่อว่ามีเขาพระสุเมรุเป็นศูนย์กลางจักรวาลดังนั้นรูปแบบลักษณะและแผนผังของปรางค์ปราสาทซึ่งประดิษฐานเทวรูปหรือศิวลึงค์จึงถูกนำมาใช้ได้กับแนวความคิดในเรื่องของศูนย์กลางแห่งพระพุทธศาสนาในฐานะหลักประธานของวัดในวัฒนธรรมของไทยได้อย่างกลมกลืนจัดเป็นพระเจดีย์รูปแบบหนึ่งเพื่อประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุหรือพระพุทธรูปภายในทั้งเรียกกันทั่วไปอีกชื่อหนึ่งว่า "พระพุทธปรางค์"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พระปรางค์: ดังเช่นวัดพระศรีรัตนมหาธาตุจ. สุพรรณบุรีวัดมหาธาตุจ. พระนครศรีอยุธยาพระปรางค์ "เขาพระสุเมรุ" 14 "ผู้เป็นเจ้าแห่งจักรวาล" ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นพระโพธิสัตว์ ในราวพุทธศตวรรษที่ 17 ศิวลึงค์ ภายในทั้งเรียกกันทั่วไปอีกชื่อหนึ่งว่า "พระพุทธปรางค์"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พระปรางค์ :ชื่อเรียกงานสถาปัตยกรรมไทยประเภทหนึ่งที่ใช้เป็นหลักประธานของวัดเสมอด้วยพระเจดีย์หรือพระมณฑปภายในประดิษฐานพระพุทธรูปหรือพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าดังจะเห็นได้จากชื่อเรียกวัดสำคัญในกลุ่มภาคกลางดังเช่น. . . .สุพรรณบุรีวัดมหาธาตุพระนครศรีอยุธยา



. . . .พระปรางค์เดิมถือเป็นงานสถาปัตยกรรมที่มีรูปแบบลักษณะเฉพาะของขอมสร้างขึ้นบนพื้นฐานคติสัญลักษณ์แห่ง " เขาพระสุเมรุ " ซึ่งแทนความหมายของแกนหรือศูนย์กลางแห่งจักรวาลตามความเชื่อในศาสนาฮินดู



ศิลปสถาปัตยกรรมรูปแบบเช่นนี้ถูกใช้และพัฒนาเรื่อยมานับแต่พุทธศตวรรษที่๑๔เพื่อใช้แทนความหมายของพระมหากษัตริย์ของขอมในฐานะ " ผู้เป็นเจ้าแห่งจักรวาล " หรือนัยหนึ่งผู้ทรงเป็นภาคอวตารของพระผู้เป็นเจ้าตามคติพุทธศาสนาลัทธิมหายานที่เผยแพร่เข้าไปมีบทบาทในอารยธรรมเขมรในราวพุทธศตวรรษที่๑๗ถึงแม้ว่าคติความเชื่อทางศาสนาจะเปลี่ยนไปแต่รูปแบบสัญลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมโดยโครงสร้างหลักก็ยังคงไม่เปลี่ยนรูปเพราะต่างก็มีพื้นฐานความเชื่อเรื่องแผนภูมิจักรวาลคล้ายคลึงกันทางพุทธศาสนาเชื่อว่ามีเขาพระสุเมรุเป็นศูนย์กลางจักรวาลดังนั้นรูปแบบลักษณะและแผนผังของปรางค์ปราสาทซึ่งประดิษฐานเทวรูปหรือศิวลึงค์ในฐานะหลักประธานของวัดในวัฒนธรรมของไทยได้อย่างกลมกลืนจัดเป็นพระเจดีย์รูปแบบหนึ่งเพื่อประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุหรือพระพุทธรูปภายในทั้งเรียกกันทั่วไปอีกชื่อหนึ่งว่า " พระพุทธปรางค์ "