The present study demonstrated that

The present study demonstrated that
most of the physical therapy performed
in the NICU consisted of
ROM or bed-based interventions.
Functional activities, including gait
training, were performed less frequently
in the NICU than in the postNICU
setting. Our results stand in
contrast to the recent trend toward
early mobilization for patients who
are critically ill; it has been shown
that physical therapy—specifically,
ambulation—can be more intensive
in the NICU than in the post-NICU
setting.15 Moreover, the present
study demonstrated that gait training
and functional activities occurred
less frequently in patients requiring
invasive support in the NICU, including
mechanical ventilation or ICP
monitoring. Although these findings
were likely due, in part, to the severity
of illness of a given patient in the
NICU, we were unable to evaluate
the specific reasoning behind an
individual therapist’s decision to perform
certain interventions. Thus,
patients in the NICU with, perhaps,
the greatest risk for debilitation
received less intensive physical therapy
interventions than their
counterparts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาแสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่การรักษาทางกายภาพที่ดำเนินการใน NICU ประกอบด้วยROM หรือแทรกแซงใช้เตียงกิจกรรมการทำงาน รวมทั้งการเดินการฝึกอบรม ดำเนินการน้อยกว่าใน NICU กว่าในการ postNICUการตั้งค่า ผลของเราเด่นในความเปรียบต่างเพื่อโน้มล่าช่วงเปลี่ยนแปลงสำหรับผู้ป่วยที่จะป่วย มันแสดงเครื่องกายภาพบำบัด — โดยเฉพาะambulation — อาจจะเข้มข้นมากขึ้นใน NICU กว่าในโพสต์-NICUsetting.15 Moreover ปัจจุบันการศึกษาแสดงให้เห็นว่าเดินการฝึกอบรมและกิจกรรมการทำงานเกิดขึ้นไม่บ่อยในผู้ป่วยที่ต้องการสนับสนุนการรุกรานใน NICU รวมทั้งเครื่องช่วยหายใจหรือ ICPตรวจสอบ แม้ว่าประเด็นเหล่านี้มีแนวโน้มที่ครบกำหนด ใน ส่วน การความรุนแรงของการเจ็บป่วยของผู้ป่วยที่กำหนดในการNICU เราก็ไม่สามารถประเมินระบุเหตุผลในการตัดสินใจของนักบำบัดแต่ละการดำเนินการแทรกแซงบาง ดังนั้นผู้ป่วยใน NICU บางทีเป็นความเสี่ยงมากที่สุดได้รับการบำบัดทางกายภาพน้อยมากกว่าการแทรกแซงของพวกเขาคู่นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า
ส่วนใหญ่ของการรักษาทางกายภาพดำเนินการ
ในหออภิบาลประกอบด้วย
รอมหรือแทรกแซงเตียง-based.
กิจกรรมการทำงานรวมทั้งการเดิน
การฝึกอบรมได้ดำเนินการไม่บ่อย
ในหออภิบาลกว่าใน postNICU
การตั้งค่า ผลของเรายืนอยู่ใน
ทางตรงกันข้ามกับแนวโน้มล่าสุดที่มีต่อ
การระดมต้นสำหรับผู้ป่วยที่
มีอาการป่วยวิกฤต; มันแสดงให้เห็น
ว่าการรักษาโดยเฉพาะทางกายภาพ
ป่วยสามารถจะเข้มข้นมากขึ้น
ในหออภิบาลกว่าในการโพสต์ NICU
setting.15 นอกจากนี้ในปัจจุบัน
การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการฝึกอบรมการเดิน
และกิจกรรมการทำงานที่เกิดขึ้น
ไม่บ่อยในผู้ป่วยที่ต้องการ
การสนับสนุนในการบุกรุก NICU รวมทั้งการ
ใช้เครื่องช่วยหายใจหรือ ICP
ตรวจสอบ แม้ว่าการค้นพบเหล่านี้
มีแนวโน้มที่ครบกำหนดในส่วนที่จะความรุนแรง
ของการเจ็บป่วยของผู้ป่วยที่ได้รับใน
หออภิบาลเราไม่สามารถที่จะประเมิน
เหตุผลเฉพาะที่อยู่เบื้องหลัง
การตัดสินใจบำบัดโรคของแต่ละบุคคลที่จะดำเนิน
การแทรกแซงบางอย่าง ดังนั้น
ผู้ป่วยในหออภิบาลด้วยบางที
ความเสี่ยงที่จะทรุดโทรม
ได้รับเข้มข้นน้อยกว่าการรักษาทางกายภาพ
การแทรกแซงกว่าของพวกเขา
counterparts

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าที่สุดของการกายภาพบำบัดในอินโดนีเซีย ได้แก่รอม หรือ เตียงที่ใช้แทรกแซง .กิจกรรมการทำงาน รวมถึงการเดินอบรม , จำนวนน้อยบ่อยใน NICU มากกว่าใน postnicuการตั้งค่า ผลของเรายืนอยู่ในตรงกันข้ามกับแนวโน้มล่าสุดการระดมทุนเพื่อการดูแลผู้ป่วยก่อนวิกฤต มันได้ถูกแสดงที่กายภาพบำบัดโดยเฉพาะป่วยจะเข้มข้นมากขึ้นใน NICU มากกว่าใน NICU โพสต์setting.15 นอกจากนี้ ปัจจุบันการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการฝึกการเดินและกิจกรรมการทำงานที่เกิดขึ้นน้อยกว่าในผู้ป่วยที่ต้องการที่สนับสนุนในอินโดนีเซีย ได้แก่เครื่องช่วยหายใจหรือ ICPการตรวจสอบ แม้ว่าผลนี้น่าจะเกิดจาก ในส่วน ระดับความรุนแรงอาการป่วยของคนไข้ที่ได้รับในอินโดนีเซีย เราไม่สามารถที่จะประเมินเฉพาะ เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการตัดสินใจของพนักงานแต่ละคนแสดงการแทรกแซงแน่นอน ดังนั้นในผู้ป่วย ICU ด้วย บางทีความเสี่ยงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับการถ่ายภาพทางการแพทย์รับกายภาพบำบัดเข้มข้นน้อยกว่าการแทรกแซงของพวกเขามากกว่าcounterparts