There was also every reason to beli

There was also every reason to believe that Bhumibol shared the widespread contempt for his wayward son and would make Sirindhorn his heir instead at the opportune moment. The clearest signal of this was the extraordinary book The Revolutionary King by Canadian author William Stevenson, who spent several years in Bangkok in the 1990s after being personally enlisted by Bhumibol to write a semi-official biography. Stevenson was granted unprecedented access to King Bhumibol and his inner circle, obtaining hundreds of hours of interviews. No other writer, Thai or foreign, from outside the royal family has ever matched this level of access. The book was published in 1999 to near-universal derision from academics. It was riddled with basic factual errors as well as broader and more astonishing misunderstandings throughout, and no effort seemed to have been made to remedy them for its second printing in 2001. For this reason, scholars have tended to overlook the book’s significance. It should not be read as a work of serious history – on that level it is a risible failure. But as an insight into Bhumibol’s view of himself, and how the palace inner circle perceives reality, and how they want to be seen, it is absolutely invaluable. As Roger Kershaw wrote in a review of the book in Asian Affairs in 2001:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ยังมีเหตุผลสมควรเชื่อว่า ภูมิพลร่วมบุตร wayward ดูถูกอย่างแพร่หลาย และจะทำให้สิรินธรพระสัมมาแทนที่ช่วงเวลาที่เหมาะสม สัญญาณชัดเจนนี้เป็นหนังสือพิเศษคิงปฏิวัติ โดยแคนาดาผู้เขียน William สตีเวนสัน ที่เป็นเวลาหลายปีในกรุงเทพมหานครในปี 1990 หลังจากที่แซเองโดยภูมิพลเขียนชีวประวัติกึ่งทาง สตีเวนสันได้รับเป็นประวัติการณ์ถึงกษัตริย์ภูมิพลและวงในของเขา รับหลายร้อยชั่วโมงของการสัมภาษณ์ ไม่อื่น ๆ ผู้เขียน ไทย หรือต่างประเทศ จากนอกพระบรมวงศานุวงศ์ได้เคยจับคู่เข้าถึงระดับนี้ หนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์ในปี 1999 ให้ใกล้มาตรฐานสากล derision จากนักวิชาการ มันเป็น riddled ข้อผิดพลาดเรื่องพื้นฐานเป็นกว้าง และทันสมัยมากขึ้นเกิดความเข้าใจผิดตลอด และพยายามไม่ดูเหมือนจะทำการแก้ไขพวกเขาสำหรับสองในปีค.ศ. 2001 ด้วยเหตุนี้ นักวิชาการได้มีแนวโน้มมองข้ามความสำคัญของหนังสือ ไม่ควรจะอ่านเป็นประวัติร้ายแรง – ในระดับที่ เป็นความล้มเหลว risible แต่เป็นความเข้าใจในมุมมองของภูมิพล เอง วิธีพาวงในละเว้นความเป็นจริง และวิธีการที่พวกเขาต้องการได้ มีราคาสูงแน่นอน เป็น Roger เคอชอว์เขียนในการตรวจสอบของหนังสือในกิจการเอเชียในปี 2001:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ยังมีเหตุผลที่เชื่อว่าภูมิพลดูถูกที่ใช้ร่วมกันอย่างแพร่หลายสำหรับลูกชายเอาแต่ใจของเขาและจะทำให้สิรินธรทายาทแทนในช่วงเวลาที่เหมาะสมทุก สัญญาณที่ชัดเจนของเรื่องนี้เป็นหนังสือเล่มพิเศษปฏิวัติกษัตริย์โดยผู้เขียนวิลเลียมสตีเวนสันแคนาดาที่ใช้เวลาหลายปีในเขตกรุงเทพมหานครในปี 1990 หลังจากที่ถูกเกณฑ์โดยส่วนตัวภูมิพลที่จะเขียนประวัติกึ่งทางการ สตีเวนสันได้รับการเข้าถึงเป็นประวัติการณ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและวงของเขาได้รับหลายร้อยชั่วโมงของการสัมภาษณ์ ไม่มีนักเขียนคนอื่น ๆ ไทยหรือต่างประเทศจากภายนอกพระราชวงศ์ได้เคยตรงกับระดับของการเข้าถึงนี้ หนังสือเล่มนี้ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1999 เพื่อการดูถูกใกล้สากลจากนักวิชาการ มันก็เต็มไปด้วยข้อผิดพลาดจริงขั้นพื้นฐานเช่นเดียวกับความเข้าใจผิดในวงกว้างและน่าอัศจรรย์มากขึ้นตลอดและไม่มีความพยายามที่ดูเหมือนจะได้รับการทำเพื่อแก้ไขพวกเขาสำหรับการพิมพ์ครั้งที่สองในปี 2001 ด้วยเหตุนี้นักวิชาการได้มีแนวโน้มที่จะมองข้ามความสำคัญของหนังสือเล่มนี้ มันไม่ควรจะอ่านเป็นงานประวัติศาสตร์ร้ายแรง - ในระดับที่ว่ามันเป็นความล้มเหลวที่น่าหัวเราะ แต่เป็นความเข้าใจในมุมมองภูมิพลของตัวเองและวิธีการที่วงในพระราชวังเล็งเห็นความเป็นจริงและวิธีการที่พวกเขาต้องการที่จะเห็นมันเป็นที่ทรงคุณค่าอย่างยิ่ง ขณะที่โรเจอร์ Kershaw เขียนในการตรวจสอบของหนังสือในกิจการเอเชียในปี 2001:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

There was also every reason to believe that Bhumibol shared the widespread contempt for his wayward son and would make Sirindhorn his heir instead at the opportune moment. The clearest signal of this was the extraordinary book The Revolutionary King by Canadian author William Stevenson, who spent several years in Bangkok in the 1990s after being personally enlisted by Bhumibol to write a semi-official biography. Stevenson was granted unprecedented access to King Bhumibol and his inner circle, obtaining hundreds of hours of interviews. No other writer, Thai or foreign, from outside the royal family has ever matched this level of access.หนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์ในปี 1999 ใกล้สากล เยาะเย้ย จากนักวิชาการ มันเต็มไปด้วยข้อผิดพลาดจริงพื้นฐานเป็นวงกว้างและน่าอัศจรรย์ยิ่งเข้าใจผิดตลอด และไม่มีความพยายามที่ดูเหมือนจะได้รับการทำที่จะแก้ไขพวกเขาสำหรับการพิมพ์ครั้งที่สองในปี พ.ศ. 2544 ด้วยเหตุนี้ บัณฑิตมีแนวโน้มที่จะมองข้ามความสำคัญของหนังสือมันไม่ควรจะอ่านงาน–ประวัติร้ายแรงในระดับที่ มันคือความล้มเหลวน่าหัวเราะ . แต่เป็นข้อมูลเชิงลึกในส่วนมุมมองของตัวเอง และวิธีวงกลมฝ่ายในรับรู้ความจริงและวิธีการที่พวกเขาต้องการที่จะเห็นมันเป็นอย่างหาค่ามิได้ ขณะที่ โรเจอร์ เคอร์ชอว์เขียนในรีวิวของหนังสือในเอเชียกิจการในปี 2001 :