Chapter 14 Setting OffLute, age 9.T

Chapter 14 Setting Off
Lute, age 9.
The middle of summer―kids from the orphanage, townspeople and merchants coming and going, were gathered at the town entrance.
We were seeing off Snow, who was going to magic school.
Besides her, a young girl from town decided to go work in the town near the magic school.
The two of them were hitching a ride on a merchant's horse cart who was headed for that town.
Of course, they paid a suitable compensation.
Travelling to their destination town takes about 3 months by horse cart.
Also, the magic school was located in the north of the Fairy Human Continent (the continent where the main inhabitants are Humans and Fairies. The orphanage is also in the Fairy Human Continent.)
So there is a lot of snow piled up.
The reason they set off in summer, is in order to arrive at the magic school before snow falls for real.
"Lute-kun, are you sure you won't come to the magician school with me? There is an Adventurers' Guild at the town near the magic school, I will support us both by earning our living expenses."
"Support huh…… I don't want to be a dependent."
While feeling shocked, I stroked Snow's head that was buried in my chest.
This year my body height had grown considerably, the difference to Snow's had started to appear.
"Once I leave town and things calm down, I'll write you a letter, if I have leisure time I'll also come to see you. Snow should study to become a magician properly."
"....... I'll write letters too, I'll make time and come visit. Absolutely."
"Yeah, let's look forward to that time."
"Let me sniff you for the last time, because after this I can't sniff you again for some time."
Without my acknowledgement, Snow sniffed me in front of people.
Because of company, I soon peeled her off me.
"Doing that in front of people is embarrassing, so stop it."
"Au, Lute-kun is mean."
"You can consider this an apology, but here's a present from me."
From the bag I brought, I took out a handgun and holster for Snow's exclusive use, and handed them over.
"It's smaller than Lute-kun's revolver?"
It’s a “S&W M10” revolver with a shorter 2-inch barrel, in a silver finish
The holder the revolver hangs from is brown leather.
It was a custom-made article, a "shoulder holster" that hangs from the shoulder, not the type that hangs from the waist.
It was not well suited for quick draws, but in Snow's case it was for her self-protection after all.
Even when she can use attack magic, the gun is convenient because it doesn't require a spell, and can work in tight spaces.
So for her self-defense, I chose the "shoulder holster" type that was better concealed.
Also, recently Snow's breasts had grown again.
The highlight factor when big-breasted women use "shoulder holsters" is higher.
So because of my own tastes I made that choice as a result.
"Even though the range and accuracy is lower because of the short barrel, it's more convenient to carry, no? But in the end, it's for self-protection so don't use it wildly."
Regarding the range and accuracy, I thought there was no need to consider it since it wasn't intended for long-range sniping, but I warned her just in case.
Also, for the cartridges, I handed over 2 wooden boxes each containing 50 rounds.
For a total of 100 rounds.
By the way, though I tried to have Snow make cartridges, she didn't succeed even once. Probably it's impossible even for Elle-sensei.
On top of not being able to imagine the powder, the cartridges' thickness, length, balance―none of those can be skillfully made. It seems that magicians who only have the knowledge of this world can't make ammunition.
"Thanks, Lute-kun. I'll use it carefully."
"Don't catch a cold or get hurt. Also, don't do anything unreasonable.” Snow unexpectedly would run swiftly without thinking of the consequences.
That was the case during the goblin incident.
She smiled faintly with tears in her eyes, saying "I get it."
Elle-sensei stood in front of Snow, replacing me.
"Snow has the talent of a magician no less than B-plus rank. However, absolutely don't be haughty and humbly make effort. Okay?"
"Yes, understood."
"Lastly Snow-san, you are by no means alone. There is Lute-kun, there's also everyone at the orphanage, and also Sensei. So if life doesn't treat you well, don't overdo it, come back to this town. After all, this is Snow-san's hometown, and the orphanage is your home."
"Ye…. hii, understood. Sensei, thank you very much."
The tears that Snow resisted, flowed down because of Sensei's words.
Not minding her surroundings, she clung to Sensei and cried.
Elle-sensei hugged her close like her actual mother.
After Snow calmed down, Elle-sensei parted with her.
Holding the wooden boxes and revolver in her hand, Snow got on the canopied horse cart.
Her luggage had already been loaded.
From the drivers' seat, the merchant roused the horned horses.
The two horned horses slowly started walking.
"Elle-sensei, everyone, thank you! Lute-kun, absolutely write me a letter! Come visit me!"
With tears flowing down, Snow earnestly waved her hand.
Sensei and the orphanage kids, and also myself, kept waving our hands until the horse cart was out of sight.
▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼
Early in the morning 3 days after I saw Snow off.
A horned horse was tied down at the orphanage entrance.
Two small casks were tied down, balanced on its back.
Besides that some luggage hung there.
"It's not like you have to go out this early…"
"Because I’m weak to showy things like that time with Snow."
I approached the back of the horned horse I borrowed and fastened the last piece of luggage, which is the AK47.
Above the usual clothes I wore a mantle I just bought.
On the waist, a gunbelt.
All cartridges were already placed in the cylinder.
For self protection the revolver is enough.
As for the horned horse, I planned to return it at the commercial city Tver, which was a 10-day trip away from town.
There is more luggage than Snow`s. But to hire a covered wagon and a driver would be too much of a waste.
Hence I borrowed a horned horse to go towards the commercial city Tver.
If it's a large city like Tver, there's bound to be a horse cart I can ride with.
I need to pay an extra charge for the luggage and the trip will take an estimated 2 months
The magic school Snow went to is in the north with much snow.
On the other hand I’m on the exact opposite , south――I aim at a city near the beastmen continent where Elle-senseis twin younger sister lives.
I will learn the ABC of Adventurers under her.
And about 5 years after that.
I plan to start a Legion for helping people and join with Snow when she graduates from the magic school.
Elle-sensei holds one envelope out.
“Inside is a letter of introduction and the home address of my little sister, never lose it.”
"Thank you! I will put it deep inside my sling bag."
I took the bag down from my back, opened it and stored the envelope in it.
Elle-sensei watches me and starts talking nostalgically.
“I’ll be frank with you now. To be honest, at the beginning, I disliked Lute kun.”
“...eh please don’t make such a shocking remark so suddenly. I was disliked by sensei?”
I finished putting the envelope away and rebuked.  
She waved her hand with a faint smile.
“No its not like that. Its not dislike, it was hard. After all just when you were 3 years old you quietly listened to classes, raised problems at the magic lessons next you made the reversi game where you earned a lot of money.”
Certainly, if I look back on it, I had acted a little too unchildlike because of having some memories of my past life.
When I imagined what if my own child was someone like me, my shoulders became heavy.
About this time I noticed how much  trouble I caused Elle-sensei.
“But now I think I can be proud of Lute-kun. Being able to make a magic device that could defeat goblins, not being arrogant even when having earned a lot of money, and using that power for the world and for the people in the future, normally you wouldn't think like that."
“No, that sort of thing… Its not something to praise to such extent.”
“No, its truly amazing. I’m rooting for your dream from the bottom of my heart Lute-kun――”
And then Elle-sensei tightly embraced me like Snow.
Just like a real mother.
“I said it also to Snow-san, Lute -kun is also not in the least alone. There is Snow-san, everyone from the orphanage and Elle-sensei. So if it’s too hard, please come back to this town. Because this town is Lute-kun’s hometown, and the orphanage is your home.”
“…...Thank you. Elle-sensei.”
This is the reason for refusing to be sent off by others, except Elle-sensei.
My mental age is already over 30 years.
However, this is because I had no confidence to endure that hot thing that filled my chest.
Be it the previous world or this world, it is embarrassing to show tears in public.
I separate my face from Elle-sensei’s chest and strongly wipe my eyes.
Little birds are singing, the early morning air hits my face and in the surrounding floats light mist. The sun begins to rise and the sky is painted in a clear blue.
About 9 years and a half―I think it's a good day to be the first time I go out of the town I was raised in.
For a long time I’ve received Elle-sensei`s favor.
“Greet my sister for me. Then, when you have settled down, turn up again. Breaking this contact is prohibited.”
“Of course. Besides, once Snow and I have married, we will absolutely come and inform you.”
Although this is the beginning of a journey, it’s not like we will never meet again.
So I call out to Elle-sensei cheerfully.
“Well then, I‘m on my way!”
“Yes, take care. Take care of your health.”
“Yes!”
I nod and start walking.
I mount the horned horse, pull the rains and slowly go forward.
When I looked back and waved my hand, Elle-sensei wiped her eyes with a finger and returned it with her best smile.
Just like this, I, Lute, formerly Hotta Youta, took my first step to fulfill my dream alone, bathed in the morning sun.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 14 การตั้งค่าปิดลูท อายุ 9ของ summer―kids จากมูลนิธิสงเคราะห์เด็ก townspeople และพ่อค้ามา และ ได้รวบรวมทางเข้าเมืองเราได้เห็นจากหิมะ ที่กำลังจะเรียนมายากลนอกเหนือจากการเธอ เด็กสาวจากเมืองตัดสินใจไปทำงานในเมืองใกล้โรงเรียนมายากลเขาทั้งสองได้ hitching นั่งบนรถเข็นของพ่อค้าม้าที่มีหัวการเมืองแน่นอน พวกเขาสามารถจ่ายค่าตอบแทนที่เหมาะสมเดินทางไปยังเมืองปลายทางของพวกเขาใช้เวลาประมาณ 3 เดือน โดยรถม้ายัง โรงเรียนวิเศษตั้งอยู่ทางเหนือของนางฟ้ามนุษย์ทวีป (ทวีปที่ประชากรหลักเป็นนางฟ้าและมนุษย์ นิธิได้ยังนางฟ้ามนุษย์ทวีป)ดังนั้น มีมากมายหิมะที่คั่งเหตุผลที่พวกเขาตั้งค่าออกในฤดูร้อน การ มาโรงเรียนวิเศษก่อนหิมะตกตัวจริงได้"Kun ลูท ไม่แน่ใจว่าคุณจะไม่มาโรงเรียนนักมายากลกับฉัน มีสมาคมของ Adventurers การทาวน์ใกล้โรงเรียนมายากล ฉันจะสนับสนุนเราทั้งรายได้ค่าใช้จ่ายของเรา""สนับสนุนฮะ... ไม่อยากจะ ขึ้นอยู่กับการ"ในขณะที่ความรู้สึกตกใจกลัว ฉันแบบขีดลงหัวของหิมะที่ถูกฝังในหน้าอกของฉันปีนี้ความสูงของร่างกายของฉันได้เติบโตขึ้นมาก ความแตกต่างของหิมะตกได้เริ่มปรากฏขึ้น"เมื่อฉันออกจากตัวเมือง และใจเย็น ๆ สิ่งที่ ฉันจะเขียนคุณจดหมาย ถ้ามีเวลาว่างผมจะมาหาคุณ หิมะควรศึกษาเพื่อเป็น นักมายากลที่ถูกต้อง""....... ฉันจะเขียนตัวอักษรมากเกินไป ฉันจะให้เวลา และมาเยี่ยมชม จริง ๆ ""ใช่ หวังเวลานั้น""ผมสูดดมคุณครั้งสุดท้าย เนื่องจากหลังจากนี้ ฉันไม่สามารถสูดดมคุณอีกบางครั้ง"โดยไม่ยอมรับฉัน หิมะ sniffed ฉันหน้าคนเนื่องจากบริษัท ฉันเร็ว ๆ นี้ปอกเปลือกเธอปิดผม"ทำหน้าคนน่าอาย ให้ หยุด""Au ลูท-kun คือ หมายความว่า""คุณสามารถพิจารณานี้ลุแก่โทษ แต่นี่เป็นราคาปัจจุบันจากฉัน"จากกระเป๋าผมนำ ผมเอาปืนพกและยางหุ้มสำหรับใช้ร่วมของหิมะ และมอบให้"มีขนาดเล็กกว่า revolver ลูท kun"จึงเป็น revolver "S & W M10" กับกระบอก 2 นิ้วสั้นกว่า ในชัยเงินเจ้า revolver ที่ค้างจากเป็นหนังสีน้ำตาลบทความภาพ เป็น "ไหล่ยางหุ้ม" ที่ค้างจากไหล่ ไม่ชนิดที่ค้างจากเอว ได้ไม่เหมาะสำหรับการวาดอย่างรวดเร็ว แต่ในกรณีของหิมะ เป็นการป้องกันตัวเองของเธอหลังจากทั้งหมดแม้เมื่อเธอสามารถใช้เวทมนตร์โจมตี ปืนได้สะดวกเนื่องจากไม่จำเป็นต้องตรึง และสามารถทำงานในพื้นที่แคบดังนั้น สำหรับป้องกันตนเองของเธอ ฉันเลือกชนิด "ยางหุ้มไหล่" ที่ถูกปกปิดดีกว่ายัง ล่าสุดของหิมะหน้าอกก็เพิ่มขึ้นอีกตัวไฮไลท์เมื่อนกใหญ่ผู้หญิงใช้ "ไหล่ holsters" สูงขึ้นได้ดังนั้น เนื่องจากรสนิยมของฉันเอง ฉันได้เลือกที่เป็นผล"แม้ว่าช่วงและความแม่นยำจะต่ำกว่าเนื่องจากกระบอกสั้น ก็สะดวกกว่าการดำเนินการ ไม่ แต่ในสุด เป็นการป้องกันตัวเองเพื่อให้ไม่ใช้อาละวาด"เกี่ยวกับช่วงและความถูกต้อง ฉันคิดว่า มีไม่จำเป็นต้องพิจารณาเนื่องจากมันไม่ได้มีไว้สำหรับพิสัยสนิป แต่ฉันเตือนเธอในกรณีนอกจากนี้ สำหรับตลับ ฉันมอบไม้ 2 กล่องมี 50 รอบสำหรับยอดรวมของรอบ 100โดยวิธีการ แม้ว่าพยายามที่จะมีหิมะทำให้ตลับหมึก เธอไม่ประสบความสำเร็จแม้แต่ครั้งเดียว คงเป็นไปไม่ได้แม้แต่สำหรับอาจารย์แอลบนไม่สามารถจินตนาการผง ความยาว ความหนาของตลับหมึก balance―none ของรูปจะ ดูเหมือนว่า มายากลที่มีความรู้ของโลกนี้ไม่สามารถทำให้กระสุน"ขอบคุณ ลูท-kun ฉันจะใช้มันอย่างระมัดระวัง""ไม่เป็นหวัด หรือได้รับบาดเจ็บ ยัง ไม่มีอะไร unreasonable " หิมะโดยไม่คาดคิดจะทำงานอย่างรวดเร็วโดยไม่คิดผลที่ตามมาที่เป็นกรณีในระหว่างเหตุการณ์ผีเธอยิ้มรวย ๆ ด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ พูดว่า "ฉันทำ"แอลอาจารย์ยืนอยู่หน้าหิมะ แทนที่ฉัน"หิมะได้ความสามารถของนักมายากลที่ไม่น้อยกว่าตำแหน่งบี-พลัส อย่างไรก็ตาม อย่างไม่ถือตัว และน้อมทำความพยายาม ดีหรือไม่""ใช่ เข้าใจ""สุดท้ายหิมะ-ซาน คุณจะไม่ได้คนเดียว มีลูท-kun ยังมีที่มูลนิธิสงเคราะห์เด็ก และอาจารย์ทุกคน ดังนั้นถ้าชีวิตไม่รักษาคุณดี อย่าทำมากเกินไป กลับมาเมืองนี้ หลังจากที่ทุก เป็นบ้านหิมะซาน และนิธิคือ บ้านของคุณ""เย... hii เข้าใจ อาจารย์ ขอบคุณมาก "น้ำตาที่หิมะ resisted ไหลลงเนื่องจากคำของอาจารย์เธอไม่ดูแลสภาพแวดล้อมของเธอ พืชกับอาจารย์ และร้องเรียกอาจารย์แอล hugged เธอปิดเช่นแม่ของเธอจริงหลังจากที่หิมะสงบ แอลอาจารย์ศึกษาธิการกับเธอถือกล่องไม้และ revolver ในมือของเธอ หิมะได้บนรถม้าหรูหรากระเป๋าของเธอมีแล้วโหลดแล้วจากที่นั่งของไดรเวอร์ ผู้ขาย roused ม้า hornedม้า horned สองช้าเริ่มเดิน"แอลอาจารย์ ทุกคน ขอบคุณ ลูท-kun จริง ๆ เขียนจดหมาย มาเยี่ยมฉัน"ด้วยน้ำตาที่ไหลลง หิมะ waved มือของเธอจริงจังอาจารย์ และเด็กมูลนิธิสงเคราะห์เด็ก และ ตัวเองเก็บไว้โบกมือของเราจนกว่ารถม้าถูกตา▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ช่วงเช้าวันที่ 3 หลังจากเห็นหิมะปิดม้า horned ถูกผูกลงที่ทางเข้ามูลนิธิสงเคราะห์เด็กCasks เล็กทั้งสองถูกมัดลง ความสมดุลบนหลังของมันนอกจากที่ กระเป๋าบางแขวนมี"ก็ไม่ต้องไปออกช่วงนี้...""เพราะฉันอ่อนแอฉูดฉาดสิ่งที่ต้องให้เวลากับหิมะ"ผมประดับด้านหลังของม้า horned ฉันยืม และยึดชิ้นล่าสุดของกระเป๋า ซึ่งเป็น AK47ข้างบนเสื้อผ้าปกติ ผมใส่หิ้งที่ผมเพิ่งซื้อบนพุง gunbeltตลับทั้งหมดถูกใส่ไว้ในถังแล้วสำหรับการป้องกันตนเอง ที่ revolver ก็พอส่วนม้า horned ฉันวางแผนจะส่งกลับมาที่เมืองพาณิชย์ตเวียร์ ซึ่งไม่ห่างจากตัวเมืองเพียง 10 เที่ยวมีกระเป๋าเพิ่มมากขึ้นกว่าของหิมะ แต่การจ้างงานแหล่งครองและโปรแกรมควบคุมจะมากเกินไปของเสียดังนั้น ผมยืมม้า horned ไปสู่เมืองพาณิชย์ตเวียร์ถ้าเป็นเมืองใหญ่เช่นตเวียร์ มีขอบเขตเป็น รถม้าที่ฉันสามารถนั่งด้วยกันต้องจ่ายเงินค่าธรรมเนียมพิเศษสำหรับเก็บกระเป๋า และเดินทางจะใช้เวลา 2 เดือนโดยประมาณโรงเรียนวิเศษหิมะไปอยู่ในภาคเหนือมีหิมะมากในทางกลับกัน ฉันแน่นอนตรงกันข้าม จุดมุ่งหมายของ south――I ที่เมืองใกล้ทวีป beastmen ที่ senseis แอลคู่น้องชีวิตฉันจะเรียนรู้ ABC Adventurers ภายใต้ของเธอและหลังจากนั้นประมาณ 5 ปีฉันจะเริ่มพยุหะช่วยคน และรวมกับหิมะเมื่อเธอสำเร็จศึกษาจากโรงเรียนเวทมนตร์แอลอาจารย์เก็บซองหนึ่งออก"ภายในมีจดหมายแนะนำและอยู่ที่บ้านของน้องน้อย ไม่เคยสูญเสีย""ขอบคุณ ฉันจะใส่ลึกกระเป๋าแฟชั่นของฉัน "ผมเอากระเป๋าลงจากหลัง เปิด และเก็บซองนั้นอาจารย์ Elle นาฬิกาฉัน และเริ่มพูดคุย nostalgically"ฉันจะได้แฟรงค์กับคุณตอนนี้ ที่จะซื่อสัตย์ ต้น ฉัน disliked kun ลูท""... .eh ไม่โปรดดำรัสขยันมากก็ ฉันถูก disliked โดยอาจารย์"เสร็จแล้วใส่ซองจดหมายไป และตำหนิ เธอ waved มือของเธอ มีรอยยิ้มจาง ๆ"ไม่ไม่เช่นนั้น ความเกลียดชังไม่ ยาก หลังจากทั้งหมด ก็เพียง 3 ปีคุณเงียบ ๆ ฟังชั้น ยกปัญหาที่เรียนมายากลถัดไปคุณได้เกม reversi ซึ่งคุณได้รับเงินจำนวนมาก"แน่นอน ถ้าดูกลับไปบน ฉันได้ดำเนิน unchildlike เกินไปเล็กน้อยเนื่องจากมีบางความทรงจำของชีวิตที่ผ่านมาเมื่อฉันจินตนาการถ้าลูกของฉันเองเป็นคนอย่างฉัน ไหล่ของฉันกลายเป็นหนักเกี่ยวกับเวลานี้ ฉันพบวิธีมากฉันเกิดแอลอาจารย์"แต่ตอน นี้คิดว่า ได้ความภาคภูมิใจลูท-kun ความสามารถในการทำอุปกรณ์มายากลที่สามารถเอาชนะผีมังกร ไม่หยิ่งแม้ไม่ได้รับเงินจำนวนมาก และใช้อำนาจ ในโลก และคนในอนาคต ปกติคุณจะไม่คิดเช่นนั้น""ไม่มี การเรียงลำดับของสิ่ง... ไม่ให้สรรเสริญการขอบเขตดังกล่าว ""ไม่มี มหัศจรรย์อย่างแท้จริง ฉันกำลัง rooting ในฝันจากส่วนลึกของหัวใจลูท-kun――"แล้ว อาจารย์แอลแน่นกอดฉันเหมือนหิมะเหมือนแม่ที่แท้จริง"ฉันว่า มันยังหิมะ-ซาน ลูท - kun ไม่อย่างเดียว มีหิมะซัง มูลนิธิสงเคราะห์เด็กและแอลอาจารย์ทุกคน ดังนั้น ถ้ามันยากเกินไป กรุณากลับมาเมืองนี้ เนื่องจากเมืองนี้เป็นบ้านเกิดของลูท kun และนิธิคือ บ้านของคุณ"“…... ขอบคุณ แอลอาจารย์"นี่คือเหตุผลที่ปฏิเสธที่จะส่งออกจากผู้อื่น ยกเว้นแอลอาจารย์อายุของฉันทนอยู่กว่า 30 ปีอย่างไรก็ตาม นี้เป็น เพราะผมไม่มีความมั่นใจอดทนต่อสิ่งที่ร้อนที่หน้าอกของฉันเต็มไปโลกก่อนหน้านี้หรือโลกนี้ มันน่าอายแสดงน้ำตาในที่สาธารณะแยกใบหน้าของฉันจาก Elle อาจารย์หน้าอก และเช็ดตาอย่างยิ่งนกน้อยกำลังร้องเพลง อากาศช่วงเช้าใบหน้าของฉันหากคุณต้องการ และในการลอยหมอกแสง ดวงอาทิตย์เริ่มขึ้น และท้องฟ้าทาสีในสีฟ้าที่ชัดเจนประมาณ 9 ปีและคิดว่าเป็น half―I ที่เป็นวันดีเป็น ครั้งแรกที่ไปจากเมืองฉันขึ้นในเป็นเวลานาน ฉันได้รับแอลอาจารย์โปรดปราน"ทักทายน้องสาวของฉันสำหรับฉัน เมื่อคุณได้ชำระลง เลี้ยวขึ้นอีก การตัดการติดต่อนี้เป็นสิ่งต้องห้าม""แน่นอน นอกจาก เมื่อหิมะและได้แต่งงาน เราจะแน่นอนมา และแจ้งให้ทราบ"แม้ว่าจะเริ่มต้นการเดินทาง ได้ไม่เช่นเราจะไม่พบอีกดังนั้น ผมเรียกไปแอลอาจารย์ cheerfully"ดีแล้ว ฉันบนเส้นทางของฉัน""ใช่ ดูแล ดูแลสุขภาพของคุณ""ใช่"พยักหน้า และเริ่มเดินฉันเมาม้า horned ดึงฝน และช้าไปเมื่อมองกลับ และ waved มือ แอลอาจารย์เช็ดตา ด้วยนิ้วมือของเธอ และกลับเธอดีที่สุดเช่นนี้ ฉัน ลูท เดิม Hotta Youta เอาของฉันขั้นตอนแรกเพื่อตอบสนองความฝันของฉันคนเดียว อาบแดดตอนเช้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 14 การตั้งค่าปิด
เกรียงอายุ 9
ช่วงกลางของฤดูร้อนเด็กจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชาวเมืองและพ่อค้ามาและจะได้รวมตัวกันที่ประตูทางเข้าเมือง.
เราได้เห็นออกหิมะที่กำลังจะไปโรงเรียนเวทมนตร์.
นอกจากเธอ เด็กสาวจากเมืองตัดสินใจที่จะไปทำงานในเมืองที่อยู่ใกล้โรงเรียนเวทมนตร์.
ทั้งสองของพวกเขาถูกผูกนั่งบนรถเข็นม้าของร้านค้าที่กำลังมุ่งหน้าไปเมืองนั้น.
แน่นอนว่าพวกเขาจ่ายเงินค่าตอบแทนที่เหมาะสม.
การเดินทางไปยังเมืองปลายทางของพวกเขา ใช้เวลา. ประมาณ 3 เดือนโดยรถเข็นม้า
นอกจากนี้โรงเรียนเวทมนตร์ที่ตั้งอยู่ในภาคเหนือของนางฟ้ามนุษย์ทวีป (ทวีปที่อยู่อาศัยหลักคือมนุษย์และนางฟ้า. สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ายังอยู่ในทวีปนางฟ้ามนุษย์.)
จึงมี จำนวนมากของหิมะซ้อนขึ้น.
เหตุผลที่พวกเขากำหนดออกในช่วงฤดูร้อนที่อยู่ในลำดับที่จะมาถึงที่โรงเรียนเวทมนตร์ก่อนที่หิมะตกจริง.
"พิณคุง, คุณแน่ใจว่าคุณจะไม่มาโรงเรียนนักมายากลกับผมได้ไหมมี เป็นสมาคมนักผจญภัย 'ที่เมืองที่อยู่ใกล้โรงเรียนเวทมนตร์ผมจะสนับสนุนเราทั้งสองโดยรายได้ค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตของเรา. "
"การสนับสนุนฮะ ...... ฉันไม่ต้องการที่จะขึ้นอยู่กับ."
ในขณะที่ความรู้สึกตกใจผมลูบศีรษะของหิมะที่ ถูกฝังอยู่ในหน้าอกของฉัน.
ปีนี้ความสูงของร่างกายของฉันได้เติบโตขึ้นอย่างมาก, ความแตกต่างกับหิมะได้เริ่มต้นที่จะปรากฏ.
"เมื่อฉันออกจากเมืองและสิ่งที่สงบลงผมจะเขียนจดหมายถ้ามีเวลาว่างผมจะ นอกจากนี้ยังมาจะเห็นคุณ หิมะควรศึกษาที่จะกลายเป็นนักมายากลที่ถูกต้อง. "
"....... ผมจะเขียนตัวอักษรมากเกินไปผมจะให้เวลาและมาเยี่ยมชม แน่นอน. "
"ใช่ให้มองไปข้างหน้าในช่วงเวลานั้น."
"ให้ฉันสูดอากาศคุณเป็นครั้งสุดท้ายเพราะหลังจากนี้ฉันไม่สามารถสูดอากาศอีกครั้งสำหรับบางเวลา."
โดยไม่ต้องมีการรับรู้ของฉันหิมะดมฉันต่อหน้าคน .
เนื่องจาก บริษัท ผมปอกเปลือกเร็ว ๆ นี้เธอออกฉัน.
"การทำที่อยู่ตรงหน้าของคนที่เป็นที่น่าอายเพื่อหยุดมัน."
"Au, เกรียงคุงเป็นค่าเฉลี่ย."
"คุณสามารถพิจารณานี้ขอโทษ แต่นี่เป็นของขวัญจาก ฉัน. "
จากกระเป๋าผมพาผมเอาออกปืนและซองหนังสำหรับการใช้งานพิเศษของหิมะและส่งพวกเขาไป.
"มันมีขนาดเล็กกว่าปืนเกรียงคุง?"
มันเป็น "S & W M10" ปืนกับถังขนาด 2 นิ้วที่สั้นกว่า ในเงินเสร็จสิ้นการ
ถือปืนแฮงค์จากหนังสีน้ำตาล.
มันเป็นบทความที่กำหนดเองทำ "ซองไหล่" ที่แฮงค์จากไหล่ที่ไม่ได้เป็นประเภทที่แฮงค์จากเอว.
มันไม่ได้เหมาะสำหรับการอย่างรวดเร็ว เหลือ แต่ในกรณีของหิมะมันเป็นสำหรับการป้องกันตัวเองของเธอหลังจากที่ทั้งหมด.
แม้เมื่อเธอสามารถใช้เวทมนตร์โจมตีปืนจะสะดวกเพราะมันไม่จำเป็นต้องสะกดและสามารถทำงานในพื้นที่แน่น.
ดังนั้นสำหรับการป้องกันตัวเองของเธอ ผมเลือก "ไหล่ซอง" ชนิดที่ได้รับการปกปิดที่ดีกว่า.
นอกจากนี้เมื่อเร็ว ๆ นี้หน้าอกของหิมะได้เติบโตอีกครั้ง.
ปัจจัยที่ไฮไลต์เมื่อผู้หญิงใหญ่กระดุมใช้ "ซองไหล่" สูง.
ดังนั้นเพราะรสนิยมของตัวเองฉันทำทางเลือกที่เป็น ผล.
"แม้ว่าช่วงและความถูกต้องเป็นที่ต่ำกว่าเพราะปืนสั้นก็สะดวกมากขึ้นในการดำเนินการหรือไม่? แต่ในท้ายที่สุดก็เพื่อป้องกันตัวเองจึงไม่ได้ใช้มันอย่างรุนแรง. "
เกี่ยวกับช่วงและความถูกต้องผมคิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพิจารณามันตั้งแต่มันก็ไม่ได้มีไว้สำหรับการดมในระยะยาว แต่ฉันเตือนเธอ ในกรณีที่.
นอกจากนี้สำหรับตลับหมึกที่ผมส่งไป 2 กล่องไม้แต่ละที่มี 50 รอบ.
สำหรับจำนวน 100 รอบ.
โดยวิธีการที่แม้ว่าฉันพยายามที่จะมีหิมะตกทำให้ตลับเธอไม่ประสบความสำเร็จแม้แต่ครั้งเดียว. อาจ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเอลลี่อาจารย์.
ด้านบนของที่จะไม่สามารถที่จะจินตนาการผงหมึก 'ความหนาความยาวสมดุลไม่มีผู้ที่สามารถทำชำนาญ. ดูเหมือนว่านักมายากลที่มีความรู้ในโลกนี้สามารถ' ทีทำให้กระสุน.
"ขอบคุณเกรียงคุง ฉันจะใช้มันอย่างระมัดระวัง. "
"อย่าเป็นหวัดหรือได้รับบาดเจ็บ ยังไม่ได้ทำอะไรที่ไม่สมควร. "หิมะโดยไม่คาดคิดจะทำงานได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิดผลที่ตามมา.
นั่นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงกรณีผี.
เธอยิ้มอย่างแผ่วเบาด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอบอกว่า "ฉันได้รับมัน."
เอลลี่อาจารย์ยืนอยู่ ในด้านหน้าของหิมะแทนฉัน.
"หิมะมีความสามารถของนักมายากลไม่น้อยกว่าอันดับ B บวก. แต่อย่างไม่ต้องหยิ่งผยองและเจียมทำให้ความพยายาม. เอาล่ะ?"
"ใช่เข้าใจ."
"สุดท้ายหิมะ ซังคุณจะไม่เคยอยู่คนเดียว. มีเกรียงคุงยังมีทุกคนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและอาจารย์. ดังนั้นหากชีวิตไม่ได้ปฏิบัติต่อคุณดีไม่หักโหมมันกลับมาที่เมืองนี้. หลังจากที่ทุก นี้เป็นบ้านเกิดหิมะซังและสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเป็นบ้านของคุณ. "
"เจ้า ... . Hii เข้าใจ. อาจารย์ขอบคุณมาก."
น้ำตาที่หิมะต่อต้านไหลลงเพราะคำพูดของอาจารย์.
ไม่รังเกียจสภาพแวดล้อมของเธอ เธอยังยึดติดกับอาจารย์และร้องไห้.
Elle อาจารย์กอดสนิทของเธอเหมือนแม่ที่แท้จริงของเธอ.
หลังจากหิมะสงบลง Elle อาจารย์แยกกับเธอ.
โฮลดิ้งกล่องไม้และปืนอยู่ในมือของเธอหิมะได้บนรถม้าเสา.
กระเป๋าของเธอ ได้รับแล้วโหลด.
จากที่นั่งของคนขับพ่อค้าปลุกให้ตื่นขึ้นม้ามีเขา.
ม้าสองตัวมีเขาเริ่มเดินช้า.
"เอลลี่อาจารย์ทุกคนขอขอบคุณ! เกรียงคุงอย่างจดหมายเขียนฉัน! มาเยี่ยมฉัน! "
ด้วยน้ำตาที่ไหลลงมาหิมะอย่างจริงจังโบกมือมือของเธอ.
อาจารย์และเด็กสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและตัวเองเก็บไว้โบกมือของเราจนกว่าตะกร้าม้าออกจากสายตา.
▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼ ▼
ในช่วงเช้า 3 วันหลังจากที่ผมเห็นหิมะออก.
ม้ามีเขาถูกผูกติดลงที่ทางเข้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า.
สองถังขนาดเล็กที่ถูกผูกลงสมดุลบนหลังของมัน.
นอกจากนั้นกระเป๋าบางแขวนมี.
"มันไม่เหมือนที่คุณต้อง ออกไปจากนี้ในช่วงต้น ... "
"เพราะฉันอ่อนแอสิ่งที่ฉูดฉาดเช่นเวลาที่มีหิมะ."
ผมเข้าหาด้านหลังของม้ามีเขาฉันยืมและยึดชิ้นสุดท้ายของกระเป๋าซึ่งเป็น AK47.
เหนือเสื้อผ้าปกติผม สวมเสื้อคลุมฉันเพิ่งซื้อ.
บนเอว gunbelt.
ตลับทั้งหมดถูกวางไว้แล้วในถัง.
สำหรับการป้องกันตนเองปืนก็พอ.
ในฐานะที่เป็นม้ามีเขาผมวางแผนที่จะส่งกลับมาที่เมืองการค้าตเวียร์ซึ่งเป็น การเดินทาง 10 วันห่างจากตัวเมือง.
มีกระเป๋าเดินทางมากกว่า Snow`s. แต่การที่จะจ้างเกว