tends to be more interdependent. Lo

tends to be more interdependent. Lowndes and Skelcher
(1998) go so far as to say that a network is a form of
informal mergers among different types of organizations.
Often a model of resource dependency has been
sought to describe the network relationships where interactions
between organizations are assumed to be motivated
by the need to obtain important resources from
other organizations (Aldrich, 1976; Scharpf, 1978). This
implies that network partners bring important and strategic
assets that contribute to mutual relationship to the
network and the build-up of interdependent relationship
tend to develop trust and reciprocity. Table 1 summarizes
the various definitions network scholars have come
up with in recent years.
Interest exists in network governance as a mode of
organizing economic and political as well as administrative
activities through inter-agency and inter-societal
coordination and cooperation. Although societal
arrangements may consist of various governance forms,
networks are seen as mechanisms under which societal
actors strike a balance between differentiation and integration.
The network governance emphasizes the organizational
aspect of coordinating and integrating various
autonomous and sovereign units to function as an organizational
unit.
It is important to note that the key difference between
inter-firm networks in the management literature and
inter-organizational networks in public administration or
policy literature is the role of dominant players. The
process of creating a meaningful and effective network
in public administration is directly linked to the ability
and the willingness of the state to coordinate various
activities while maintaining the structural or organizational
integrity of governing system. In comparison,
bilateral and trilateral coordinating mechanisms are
often the focus of research in the management literature.
Thus, an inter-organizational or inter-societal network is
a mode of regulating interdependence between agencies
and other societal actors which is different from the
aggregation of these units or coordination through market
signals. Table 2 summarizes key characteristics of
both bureaucratic and network governance modes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีแนวโน้มจะเปลี่ยนแปลงได้ง่ายกว่ามาก รับเชิญและ Skelcher(1998) ไปจนถึงกับกล่าวว่า เครือข่ายเป็นรูปแบบของครอบงำเป็นผู้แตกต่างกันขององค์กรมักจะได้รับรูปแบบการพึ่งพาทรัพยากรการอธิบายความสัมพันธ์ของเครือข่ายที่โต้ตอบระหว่างองค์กรจะถือว่าแรงจูงใจโดยต้องได้รับทรัพยากรสำคัญองค์กรอื่น ๆ (Aldrich, 1976 Scharpf, 1978) นี้หมายถึงเครือข่ายพันธมิตรนำสำคัญ และเชิงกลยุทธ์สินทรัพย์ที่นำไปสู่ความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันเพื่อการเครือข่ายและเกิดความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนแปลงได้ง่ายกว่ามีแนวโน้มความน่าเชื่อถือและ reciprocity ตารางที่ 1 สรุปเครือข่ายนักวิชาการต่าง ๆ ของข้อกำหนดมาขึ้นด้วยในปีที่ผ่านมาสนใจที่มีอยู่ในการกำกับดูแลกิจการเครือข่ายเป็นวิธีการการจัดระเบียบทางเศรษฐกิจ และการเมือง ตลอดจนดูแลกิจกรรมระหว่างหน่วยงาน และระหว่างข้อมูลความร่วมมือและประสานงาน แม้ว่าข้อมูลจัดอาจประกอบด้วยแบบฟอร์มต่าง ๆ กำกับดูแลเครือข่ายจะเห็นเป็นกลไกที่นิยมนักแสดงสมดุลระหว่างการสร้างความแตกต่างและการบูรณาการเครือข่ายธรรมาภิบาลเน้นการองค์กรด้านประสานงาน และบูรณาการต่าง ๆอธิปไตย และเขตปกครองตนเองหน่วยงานเป็นองค์กรที่หน่วยการเป็นสิ่งสำคัญโปรดสังเกตว่าความแตกต่างสำคัญระหว่างระหว่างบริษัทเครือข่ายในเอกสารประกอบการบริหาร และเครือข่าย inter-organizational บริหารสาธารณะ หรือนโยบายประกอบการเป็นบทบาทของผู้เล่นหลัก ที่กระบวนการสร้างเครือข่ายที่มีประสิทธิภาพ และมีความหมายในการบริหารราชการโดยตรงเชื่อมโยงกับความสามารถในและความตั้งใจของรัฐประสานงานต่าง ๆกิจกรรมในขณะที่รักษาโครงสร้าง หรือองค์กรความสมบูรณ์ของระบบการควบคุม ในการเปรียบเทียบมีกลไกประสานทวิภาคี และฮอโนลูลูบ่อยครั้งการโฟกัสของวิจัยในเอกสารประกอบการจัดการดังนั้น เป็นการ inter-organizational หรือข้อมูลระหว่างเครือข่ายวิธีการควบคุมความขึ้นต่อกันระหว่างหน่วยงานและนักแสดงอื่น ๆ นิยมซึ่งแตกต่างจากการรวมหน่วยหรือประสานงานผ่านตลาดเหล่านี้สัญญาณ ตารางที่ 2 สรุปลักษณะสำคัญของทั้งราชการ และวิธีการบริหารเครือข่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีแนวโน้มที่จะพึ่งพากันมากขึ้น Lowndes และ Skelcher
(1998) ไปไกลที่สุดเท่าที่จะบอกว่าเครือข่ายที่เป็นรูปแบบของ
การควบรวมกิจการเป็นทางการในประเภทที่แตกต่างกันขององค์กร.
บ่อยครั้งที่รูปแบบของการพึ่งพาทรัพยากรที่ได้รับการ
พยายามที่จะอธิบายความสัมพันธ์ของเครือข่ายที่มีปฏิสัมพันธ์
ระหว่างองค์กรจะถือว่าได้รับการกระตุ้น
จากความต้องการที่จะได้รับทรัพยากรที่สำคัญจาก
องค์กรอื่น ๆ (ดิช, 1976; Scharpf, 1978) นี้
แสดงให้เห็นว่าพันธมิตรเครือข่ายที่สำคัญและนำยุทธศาสตร์
สินทรัพย์ที่นำไปสู่ความสัมพันธ์ร่วมกันกับ
เครือข่ายและการสร้างขึ้นของการพึ่งพาซึ่งกันและกันความสัมพันธ์
มีแนวโน้มที่จะพัฒนาความไว้วางใจและความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน ตารางที่ 1 สรุป
คำจำกัดความต่างๆนักวิชาการเครือข่ายได้มา
ขึ้นกับในปีที่ผ่านมา.
ดอกเบี้ยที่มีอยู่ในการกำกับดูแลเครือข่ายที่เป็นรูปแบบของการ
จัดระเบียบทางเศรษฐกิจและการเมืองเช่นเดียวกับการบริหาร
กิจกรรมผ่านระหว่างหน่วยงานและสังคมระหว่าง
การประสานงานและความร่วมมือ แม้ว่าสังคม
อาจประกอบด้วยการจัดรูปแบบการกำกับดูแลต่างๆ
เครือข่ายจะเห็นเป็นกลไกตามที่สังคม
นักแสดงสมดุลระหว่างความแตกต่างและบูรณาการ.
การกำกับดูแลเครือข่ายขององค์กรที่เน้น
ด้านการประสานงานและบูรณาการต่างๆ
หน่วยปกครองตนเองและอธิปไตยทำงานเป็นองค์กร
หน่วย
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าแตกต่างที่สำคัญระหว่าง
เครือข่ายระหว่าง บริษัท ในวรรณคดีบริหารและ
เครือข่ายระหว่างองค์กรในการบริหารงานของรัฐหรือ
วรรณกรรมนโยบายคือบทบาทของผู้เล่นที่โดดเด่น
กระบวนการของการสร้างเครือข่ายที่มีความหมายและมีประสิทธิภาพ
ในการบริหารงานสาธารณะเชื่อมโยงโดยตรงกับความสามารถ
และความตั้งใจของรัฐในการประสานงานต่างๆ
กิจกรรมในขณะที่รักษาโครงสร้างขององค์กรหรือ
ความสมบูรณ์ของระบบการปกครอง ในการเปรียบเทียบ
กลไกการประสานงานในระดับทวิภาคีและไตรภาคีเป็น
มักจะมุ่งเน้นการวิจัยในวรรณคดีการจัดการ.
ดังนั้นเครือข่ายระหว่างองค์กรหรือระหว่างสังคมเป็น
โหมดของการควบคุมการพึ่งพากันระหว่างหน่วยงาน
และนักแสดงคนอื่น ๆ ในสังคมที่แตกต่างจาก
การรวมตัวของเหล่านี้ หน่วยประสานงานผ่านตลาด
สัญญาณ ตารางที่ 2 สรุปลักษณะสำคัญของ
ทั้งราชการและโหมดการกำกับดูแลเครือข่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีแนวโน้มที่จะพึ่งพากันมากขึ้น โลนดิส และ skelcher
( 1998 ) ไปเท่าที่จะกล่าวว่าเครือข่ายเป็นรูปแบบของการควบรวมกิจการระหว่าง
นอกองค์กรประเภทต่าง ๆ .
มักจะรูปแบบของการพึ่งพาทรัพยากรได้รับ
ขออธิบายเครือข่ายความสัมพันธ์ที่ปฏิสัมพันธ์
ระหว่างองค์กรจะถือว่ามีแรงจูงใจ
โดยต้องได้รับทรัพยากรที่สำคัญจาก
องค์กรอื่น ๆ ( ดิช , 1976 ; scharpf , 1978 ) นี้แสดงให้เห็นว่าพันธมิตรเครือข่ายนำ

ที่สำคัญเชิงกลยุทธ์และสินทรัพย์ที่สนับสนุนความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันกับเครือข่ายการสร้าง

และความสัมพันธ์กันมีแนวโน้มที่จะพัฒนาความไว้วางใจและ reciprocity ตารางที่ 1 สรุป
นิยามเครือข่ายนักวิชาการต่าง ๆมา

กับในปีที่ผ่านมาผลประโยชน์มีการจัดการเครือข่ายเป็นโหมดของ
การจัดระเบียบทางเศรษฐกิจและการเมือง ตลอดจนกิจกรรมการบริหารระหว่างหน่วยงานและระหว่างสังคม

ผ่านการประสานงานและความร่วมมือ แม้ว่าการจัดสังคม
อาจประกอบด้วยรูปแบบการปกครองต่างๆ
เครือข่ายจะเห็นเป็นกลไกซึ่งนักแสดงภายใต้ความสมดุลระหว่างการบูรณาการสังคม

ความแตกต่างและการบริหารเครือข่ายขององค์กร เน้นด้านการประสานงานและการบูรณาการหน่วย

ฟังก์ชันต่าง ๆด้วยตนเองและอธิปไตยเป็นหน่วยองค์กร
.
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่า ความแตกต่างที่สำคัญระหว่าง บริษัท ในการจัดการเครือข่ายอินเตอร์

ระหว่างวรรณกรรมและเครือข่ายองค์กรในการบริหารหรือ
วรรณกรรมนโยบายบทบาทของผู้เล่นเด่น
กระบวนการของการสร้างความหมาย และประสิทธิภาพในการบริหารเครือข่าย

คือการเชื่อมโยงโดยตรงกับความสามารถและความเต็มใจของรัฐเพื่อประสานงานการจัดกิจกรรมต่าง ๆ

หรือ โครงสร้างองค์การในขณะที่การรักษาความสมบูรณ์ของระบบการปกครอง ในการเปรียบเทียบ ,
ทวิภาคีและไตรภาคีเป็นกลไกการประสานงานมักจะเน้นการวิจัย

ดังนั้นการจัดการวรรณกรรมระหว่างองค์กรหรือระหว่างการสังคมเครือข่าย
โหมดการควบคุมการพึ่งพากันระหว่างหน่วยงาน
นักแสดงและสังคมอื่นๆ ซึ่งจะแตกต่างจากการรวมตัวของหน่วยเหล่านี้
หรือประสานงานผ่านสัญญาณตลาด

ตารางที่ 2 สรุปลักษณะสำคัญของ
ทั้งระบบราชการและโหมดการบริหารเครือข่าย