The Black Mate(1884)A good many yea

The Black Mate


(1884)

A good many years ago there were several ships loading at the Jetty,
London Dock. I am speaking here of the 'eighties of the last century, of
the time when London had plenty of fine ships in the docks, though not
so many fine buildings in its streets.

The ships at the Jetty were fine enough; they lay one behind the other;
and the __Sapphire__, third from the end, was as good as the rest of
them, and nothing more. Each ship at the Jetty had, of course, her chief
officer on board. So had every other ship in dock.

The policeman at the gates knew them all by sight, without being able to
say at once, without thinking, to what ship any particular man belonged.
As a matter of fact, the mates of the ships then lying in the London
Dock were like the majority of officers in the Merchant Service--a
steady, hard-working, staunch, un-romantic-looking set of men,
belonging to various classes of society, but with the professional stamp
obliterating the personal characteristics, which were not very marked
anyhow.

This last was true of them all, with the exception of the mate of the
_Sapphire_. Of him the policemen could not be in doubt. This one had a
presence.

He was noticeable to them in the street from a great distance; and when
in the morning he strode down the Jetty to his ship, the lumpers and
the dock labourers rolling the bales and trundling the cases of cargo on
their hand-trucks would remark to each other:

"Here's the black mate coming along."

That was the name they gave him, being a gross lot, who could have no
appreciation of the man's dignified bearing. And to call him black was
the superficial impressionism of the ignorant.

Of course, Mr. Bunter, the mate of the _Sapphire_, was not black. He was
no more black than you or I, and certainly as white as any chief mate
of a ship in the whole of the Port of London. His complexion was of the
sort that did not take the tan easily; and I happen to know that
the poor fellow had had a month's illness just before he joined the
_Sapphire_.

From this you will perceive that I knew Bunter. Of course I knew
him. And, what's more, I knew his secret at the time, this secret
which--never mind just now. Returning to Bunter's personal appearance,
it was nothing but ignorant prejudice on the part of the foreman
stevedore to say, as he did in my hearing: "I bet he's a furriner of
some sort." A man may have black hair without being set down for a Dago.
I have known a West-country sailor, boatswain of a fine ship, who looked
more Spanish than any Spaniard afloat I've ever met. He looked like a
Spaniard in a picture.

Competent authorities tell us that this earth is to be finally the
inheritance of men with dark hair and brown eyes. It seems that already
the great majority of mankind is dark-haired in various shades. But
it is only when you meet one that you notice how men with really black
hair, black as ebony, are rare. Bunter's hair was absolutely black,
black as a raven's wing. He wore, too, all his beard (clipped, but a
good length all the same), and his eyebrows were thick and bushy. Add
to this steely blue eyes, which in a fair-haired man would have been
nothing so extraordinary, but in that sombre framing made a startling
contrast, and you will easily understand that Bunter was noticeable
enough.

If it had not been for the quietness of his movements, for the general
soberness of his demeanour, one would have given him credit for a
fiercely passionate nature.

Of course, he was not in his first youth; but if the expression "in the
force of his age" has any meaning, he realized it completely. He was
a tall man, too, though rather spare. Seeing him from his poop
indefatigably busy with his duties, Captain Ashton, of the clipper
ship _Elsinore_, lying just ahead of the _Sapphire_, remarked once to a
friend that "Johns has got somebody there to hustle his ship along for
him."

Captain Johns, master of the _Sapphire_, having commanded ships for
many years, was well known without being much respected or liked. In the
company of his fellows he was either neglected or chaffed. The chaffing
was generally undertaken by Captain Ashton, a cynical and teasing sort
of man. It was Captain Ashton who permitted himself the unpleasant joke
of proclaiming once in company that "Johns is of the opinion that every
sailor above forty years of age ought to be poisoned--shipmasters in
actual command excepted."

It was in a City restaurant, where several well-known shipmasters were
having lunch together. There was Captain Ashton, florid and jovial, in a
large white waistcoat and with a yellow rose in his buttonhole; Captain
Sellers in a sack-coat, thin and pale-faced, with his iron-gray hair
tucked behind his ears, and, but for the absence of spectacles, looking
like an ascetical mild man of books; Captain Hell, a bluff sea-dog with
hairy fingers, in blue serge and a black felt hat pushed far back off
his crimson forehead. There was also a very young shipmaster, with
a little fair moustache and serious eyes, who said nothing, and only
smiled faintly from time to time.

Captain Johns, very much startled, raised his perplexed and credulous
glance, which, together with a low and horizontally wrinkled brow, did
not make a very intellectual _ensemble_. This impression was by no means
mended by the slightly pointed form of his bald head.

Everybody laughed outright, and, thus guided, Captain Johns ended by
smiling rather sourly, and attempted to defend himself. It was all very
well to joke, but nowadays, when ships, to pay anything at all, had to
be driven hard on the passage and in harbour, the sea was no place for
elderly men. Only young men and men in their prime were equal to modern
conditions of push and hurry. Look at the great firms: almost every
single one of them was getting rid of men showing any signs of age. He,
for one, didn't want any oldsters on board his ship.

And, indeed, in this opinion Captain Johns was not singular. There was
at that time a lot of seamen, with nothing against them but that they
were grizzled, wearing out the soles of their last pair of boots on the
pavements of the City in the heart-breaking search for a berth.

Captain Johns added with a sort of ill-humoured innocence that from
holding that opinion to thinking of poisoning people was a very long
step.

This seemed final but Captain Ashton would not let go his joke.

"Oh, yes. I am sure you would. You said distinctly 'of no use.' What's
to be done with men who are 'of no use?' You are a kind-hearted fellow,
Johns. I am sure that if only you thought it over carefully you would
consent to have them poisoned in some painless manner."

Captain Sellers twitched his thin, sinuous lips.

"Make ghosts of them," he suggested, pointedly.

At the mention of ghosts Captain Johns became shy, in his perplexed,
sly, and unlovely manner.

Captain Ashton winked.

"Yes. And then perhaps you would get a chance to have a communication
with the world of spirits. Surely the ghosts of seamen should haunt
ships. Some of them would be sure to call on an old shipmate."

Captain Sellers remarked drily:

"Don't raise his hopes like this. It's cruel. He won't see anything. You
know, Johns, that nobody has ever seen a ghost."

At this intolerable provocation Captain Johns came out of his reserve.
With no perplexity whatever, but with a positive passion of credulity
giving momentary lustre to his dull little eyes, he brought up a lot of
authenticated instances. There were books and books full of instances.
It was merest ignorance to deny supernatural apparitions. Cases were
published every month in a special newspaper. Professor Cranks saw
ghosts daily. And Professor Cranks was no small potatoes either. One
of the biggest scientific men living. And there was that newspaper
fellow--what's his name?--who had a girl-ghost visitor. He printed in
his paper things she said to him. And to say there were no ghosts after
that!

"Why, they have been photographed! What more proof do you want?"

Captain Johns was indignant. Captain Bell's lips twitched, but Captain
Ashton protested now.

"For goodness' sake don't keep him going with that. And by the by,
Johns, who's that hairy pirate you've got for your new mate? Nobody in
the Dock seems to have seen him before."

Captain Johns, pacified by the change of subjects, answered simply that
Willy, the tobacconist at the corner of Fenchurch Street, had sent him
along.

Willy, his shop, and the very house in Fenchurch Street, I believe, are
gone now. In his time, wearing a careworn, absent-minded look on his
pasty face, Willy served with tobacco many southern-going ships out of
the Port of London. At certain times of the day the shop would be full
of shipmasters. They sat on casks, they lounged against the counter.

Many a youngster found his first lift in life there; many a man got
a sorely needed berth by simply dropping in for four pennyworth of
birds'-eye at an auspicious moment. Even Willy's assistant, a redheaded,
uninterested, delicate-looking young fellow, would hand you across
the counter sometimes a bit of valuable intelligence with your box of
cigarettes, in a whisper, lips hardly moving, thus: "The _Bellona_,
South Dock. Second officer wanted. You may be in time for it if you
hurry up."

And didn't one just fly!

"Oh, Willy sent him," said Captain Ashton. "He's a very striking man. If
you were to put a red sash round his waist and a red handkerchief round
his head he would look exactly like one of them buccaneering chaps that
made men walk the plank and carried women off into captivity. Look out,
Johns, he don't cut your throat for you and run off with the _Sapphire_.
What ship has he come out of last?"

Captain Johns, after looking up credulously as usual, wrinkled his
brow, and said placidly that the man had seen better days. His name was
Bunter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คู่สีดำ(1884)มีดีหลายปีที่ผ่านมามีก็โหลดที่ท่าเทียบเรือ เรือหลายท่าเรือลอนดอน ผมมาพูดที่นี่ของ ' อันดับของศตวรรษที่ผ่านมา ของเวลาเมื่อลอนดอนมีเรือดีมากมายในท่า ว่าไม่อาคารดีมากในถนนนั้นเรือที่ท่าเทียบเรือมีดีพอ พวกเขาวางอยู่หลายหลังอื่น ๆและ __Sapphire__ ที่สามจากท้าย ส่วนที่เหลือของดีพวกเขา และไม่มีอะไรเพิ่มเติม แต่ละเรือในท่าเทียบเรือที่ได้ แน่นอน หัวหน้าของเธอเจ้าหน้าที่บนเรือ จึง มีเรือทุกในท่าตำรวจที่ประตูรู้ว่าพวกเขาทั้งหมด ด้วยสายตา ไม่ มีความสามารถในการครั้ง พูดไม่คิด การจัดว่าเป็นสมาชิกคนใดเป็นแท้ เพื่อน ๆ ของเรืออยู่ในลอนดอนแล้วท่าได้เช่นส่วนใหญ่ของเจ้าหน้าที่ในการบริการร้านค้า - ตัวชุดผู้ชาย มั่นคง หนัก staunch, un-romantic-มองของชั้นต่าง ๆ ของสังคม แต่แสตมป์มืออาชีพobliterating ลักษณะส่วนบุคคล ซึ่งไม่ได้ทำเครื่องหมายมากอย่างไรก็ตามนี้ล่าสุดคือความจริงของพวกเขาทั้งหมด ยกเว้นคู่ของการ_Sapphire_ ของ ตำรวจในพื้นที่ไม่อาจสงสัย นี้มีการสถานะการออนไลน์เขาเห็นได้ชัดไปในถนนจากระยะทางที่ดี และเมื่อในตอนเช้า เขา strode ลงท่าเรือที่จะจัดส่งของเขา ที่ lumpers และกรรมกรท่ากลิ้งก้อน และ trundling กรณีของสินค้าในของรถบรรทุกคงจะรีกัน:"นี่คือ คู่สีดำที่มาพร้อมกัน"ที่มีชื่อพวกเขาให้เขา ถูกมากรวม ที่อาจไม่มีชื่นชมชายหนุ่มภูมิฐานเรือง และเรียกเขาสีดำอิมเพรสชันนิซึมที่ผิวเผินของการซะแน่นอน นาย Bunter คู่ของ _Sapphire_ ไม่ดำ เขาไม่มีสีดำกว่าคุณหรือฉัน และแน่นอนสีขาวเป็นคู่ใด ๆ หัวหน้าเรือในท่าเรือลอนดอน ผิวของเขามีการเรียงลำดับที่ไม่ได้เอาตาลได้ และฉันเกิดรู้ว่าคนไม่เคยมีเจ็บป่วยเดือนก่อนเขาเข้าร่วมการ_Sapphire_จากนี้ คุณจะสังเกตได้ว่า ผมรู้ว่า Bunter แน่นอนฉันรู้เขา และ แก่ ที่ฉันรู้ความลับในเวลา ความลับนี้ซึ่ง - ไม่เป็นไรเดี๋ยว กับลักษณะส่วนบุคคลของ Bunterมีแต่อคติซะในส่วนของการจ้างstevedore พูด ได้ในการได้ยินของฉัน: "ฉันเดิมพันเป็น furriner ของบางเรียง" คนอาจมีผมสีดำ โดยไม่มีกำหนดลงในตัวดาโกฉันได้รู้จักทหารเรือประเทศตะวันตก boatswain ของเรือดี คันภาษาสเปนมากขึ้นกว่าใด ๆ Spaniard ลอยผมเคยเจอ เขาดูเหมือนเป็นSpaniard ในรูปพนักงานเจ้าหน้าที่บอกเราว่า โลกนี้จะเป็นสุดท้ายมรดกของคนที่มีผมดำและตาสีน้ำตาล ดูเหมือนว่าที่แล้วส่วนใหญ่ที่ดีของมนุษย์มืด haired ในเฉดสีต่าง ๆ ได้ แต่เป็นเฉพาะ เมื่อคุณตรงกับที่คุณสังเกตเห็นว่า ผู้ชายที่มีดำจริง ๆผม ดำเป็นเอโบนี จะหายาก Bunter ของผมเป็นสีดำแน่นอนสีดำเป็นปีกของนก เขาสวม เกินไป เคราของเขา (ตัด แต่การยาวดีเดียวกัน), และเขาคิ้วหนา และรุงรัง เพิ่มตาสีฟ้านี้ steely ซึ่งในคน fair-haired จะได้รับไม่มีอะไรพิเศษดังนั้น แต่ในที่ทำการถ่ายโอน sombre ทำเป็นตกใจความคมชัด และคุณจะได้เข้าใจว่า Bunter เห็นได้ชัดพอถ้ามันไม่ได้อยู่ในความเงียบของความเคลื่อนไหวของเขา สำหรับทั่วไปsoberness ของหน่วยก้านของเขา หนึ่งจะได้ให้เขาเครดิตสำหรับการธรรมชาติหลงใหลถึงพริกถึงขิงแน่นอน เขาไม่ได้ในหนุ่มแรก แต่ถ้านิพจน์ "ในการบังคับของอายุของเขา"มีความหมายใด ๆ เขารู้ได้อย่างสมบูรณ์ เขาความสูงชาย เกินไป แต่อะไหล่ค่อนข้าง เห็นเขาจากเซ่อของเขาindefatigably ไม่ว่างกับหน้าที่ของเขา กัปตันแอชตัน ของการคลิปเปอร์_Elsinore_ โกหกเพียงก่อน _Sapphire_ กล่าวเมื่อการจัดส่งเพื่อนว่า "จอห์นมีใครมีเพื่อของเขาส่งไปให้เขา"กัปตันจอห์น ต้นแบบของ _Sapphire_ มีสั่งเรือสำหรับหลายปี ได้รู้จัก โดยไม่มีการยอมรับ หรือชอบมาก ในบริษัทเฟลโล่ส์เขาเขาทั้งที่ไม่มีกิจกรรม หรือ chaffed Chaffingโดยทั่วไปดำเนิน โดยกัปตันแอชตัน ลลดความและล้อเล่นเรียงลำดับของมนุษย์ มันเป็นกัปตันแอชตันผู้อนุญาตตัวเองตลกธรรมดา ๆของปิดหนึ่งครั้งในบริษัทที่ "จอห์นมีความเห็นที่ทุกเธอเหนืออายุสี่สิบปีที่ควรจะเป็นยาพิษ - shipmasters ในจริงคำสั่งละเว้น"ในร้านอาหาร เมืองที่ไม่รู้จัก shipmasters หลายมีอาหารกลางวันร่วมกัน มีกัปตันแอชตัน แรมฟลอริด และไปอย่างครึกครื้น ตลอด ในการwaistcoat ขนาดใหญ่สีขาว และกุหลาบสีเหลืองในรังดุมของเขา กัปตันผู้ขายในกระสอบเสื้อ บาง และจาง หน้า ผมสีเทาเหล็กของเขาห้องข้างหลังหูของเขา และ แต่ สำหรับการขาดงานของแว่นตา มองเช่นเป็นคนอ่อน ascetical ของหนังสือ กัปตันนรก ซีสุนัขหลอกลวงด้วยนิ้วมือผม ใน serge สีฟ้าและหมวกสักหลาดสีดำผลักไกลกลับหน้าผากของเขาพิการ ถูก shipmaster หนุ่มมาก มีmoustache แฟร์และตาอย่างรุนแรง ผู้ใด และเพียงเล็กน้อยยิ้มรำไรจากเวลาเวลายกกัปตันจอห์น startled มาก เขาแกะ และเกินไปรวดเร็ว ซึ่ง พร้อม ด้วยคิ้วต่ำ และรอยย่นตามแนวนอน ไม่ได้ไม่ทำ _ensemble_ ทางปัญญามาก ความประทับใจนี้ได้โดยไม่mended ตามฟอร์มชี้เล็กน้อยของพระเศียรศีรษะล้านทุกคนหัวเราะทันที แนว ทาง ดังนั้น กัปตันจอห์นที่สิ้นสุดโดยยิ้มเป็น sourly และพยายามที่จะปกป้องตัวเอง ก็ทั้งหมดมากดีตลก แต่ในปัจจุบัน เมื่อเรือ ต้องจ่ายอะไรเลย มีการสามารถขับเคลื่อนยากกาล และฮาร์เบอร์ ทะเลมีไม่คนสูงอายุ เฉพาะชายหนุ่มและคนในของนายกได้เท่ากับที่ทันสมัยเงื่อนไขของการผลักดันและเร่งรีบ ดูบริษัทดี: เกือบทุกหนึ่งเดียวของพวกเขาคือการกำจัดคนที่แสดงสัญญาณใด ๆ อายุ เขาหนึ่ง ไม่ต้องการใด ๆ oldsters เรือของเขาและ แน่นอน ในความคิดนี้ กัปตันจอห์นไม่ได้เอกพจน์ มีที่เวลาของชาว มีอะไรกับพวกเขาแต่ที่พวกเขามี grizzled สวมใส่ออกพื้นของรองเท้าคู่สุดท้ายในการทางเท้าของเมืองหาหัวใจแบ่งเป็นท่ากัปตันจอห์นเพิ่มกับการเรียงลำดับของความบริสุทธิ์ humoured ร้ายที่จากถือความคิดเห็นที่ความคิดของคนที่เป็นพิษยาวมากขั้นตอนการนี้ดูเหมือนสุดท้าย แต่แอชตันกัปตันจะไม่ปล่อยให้ไปเล่นของเขา"โอ้ ใช่ ผมแน่ใจว่า คุณต้องการ คุณพูดอย่างเห็นได้ชัด 'ของไม่ใช้" สิ่งของจะทำกับคน 'ไม่ใช้' คุณมีเพื่อน kind-heartedจอห์น ฉันแน่ใจว่า ถ้าเพียงคุณคิดว่า มันผ่าน อย่างระมัดระวัง คุณจะตกลงยินยอมที่จะให้ยาพิษบางอย่างเจ็บปวด"กัปตันผู้ twitched ของเขาริมฝีปากบาง sinuous"ทำให้ผีของพวกเขา เขาแนะนำ pointedlyที่กล่าวถึงผี กัปตันจอห์นเป็นอาย ในเขางงลักษณะกลับกลอก และ unlovelyแอชตันกัปตัน winked"ใช่ แล้ว บางทีคุณจะได้รับโอกาสที่จะมีการสื่อสารกับโลกของวิญญาณ ย่อม ควรหลอนผีของชาวเรือ บางส่วนของพวกเขาจะได้เรียก shipmate เก่าขึ้น"กัปตันผู้กล่าว drily:"ไม่ยกความหวังของเขาเช่นนี้ โหดร้ายได้ เขาจะไม่เห็นอะไร คุณรู้ จอห์น ที่ไม่มีใครเคยเห็นผี"At this intolerable provocation Captain Johns came out of his reserve.With no perplexity whatever, but with a positive passion of credulitygiving momentary lustre to his dull little eyes, he brought up a lot ofauthenticated instances. There were books and books full of instances.It was merest ignorance to deny supernatural apparitions. Cases werepublished every month in a special newspaper. Professor Cranks sawghosts daily. And Professor Cranks was no small potatoes either. Oneof the biggest scientific men living. And there was that newspaperfellow--what's his name?--who had a girl-ghost visitor. He printed inhis paper things she said to him. And to say there were no ghosts afterthat!"Why, they have been photographed! What more proof do you want?"Captain Johns was indignant. Captain Bell's lips twitched, but CaptainAshton protested now."For goodness' sake don't keep him going with that. And by the by,Johns, who's that hairy pirate you've got for your new mate? Nobody inthe Dock seems to have seen him before."Captain Johns, pacified by the change of subjects, answered simply thatWilly, the tobacconist at the corner of Fenchurch Street, had sent himalong.Willy, his shop, and the very house in Fenchurch Street, I believe, aregone now. In his time, wearing a careworn, absent-minded look on hispasty face, Willy served with tobacco many southern-going ships out ofthe Port of London. At certain times of the day the shop would be fullof shipmasters. They sat on casks, they lounged against the counter.Many a youngster found his first lift in life there; many a man gota sorely needed berth by simply dropping in for four pennyworth ofbirds'-eye at an auspicious moment. Even Willy's assistant, a redheaded,uninterested, delicate-looking young fellow, would hand you acrossthe counter sometimes a bit of valuable intelligence with your box ofcigarettes, in a whisper, lips hardly moving, thus: "The _Bellona_,South Dock. Second officer wanted. You may be in time for it if youhurry up."And didn't one just fly!"Oh, Willy sent him," said Captain Ashton. "He's a very striking man. Ifyou were to put a red sash round his waist and a red handkerchief roundhis head he would look exactly like one of them buccaneering chaps thatmade men walk the plank and carried women off into captivity. Look out,Johns, he don't cut your throat for you and run off with the _Sapphire_.What ship has he come out of last?"Captain Johns, after looking up credulously as usual, wrinkled hisbrow, and said placidly that the man had seen better days. His name wasBunter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คู่สีดำ(1884) ปีที่ดีมากที่ผ่านมามีหลาย ๆ ลำโหลดที่ท่าเทียบเรือ, ท่าเรือลอนดอน ฉันพูดนี่ของ 'แปดของศตวรรษที่ผ่านมาของเวลาที่ลอนดอนมีความอุดมสมบูรณ์ของเรือที่ดีในท่าเทียบเรือแต่ไม่ได้เพื่อให้อาคารที่ดีมากในท้องถนน. เรือที่ท่าเทียบเรือมีดีพอ; พวกเขาวางหนึ่งที่อยู่เบื้องหลังอื่น ๆ ; และ __Sapphire__ ที่สามจากท้ายที่สุดได้ดีเท่าที่เหลือของพวกเขาและไม่มีอะไรเพิ่มเติม เรือที่ท่าเทียบเรือแต่ละคนมีของหลักสูตรหัวหน้าของเธอเจ้าหน้าที่ในคณะกรรมการ ดังนั้นมีทุกเรืออื่น ๆ ในท่าเรือ. ตำรวจที่ประตูรู้ว่าพวกเขาทั้งหมดด้วยสายตาโดยไม่ต้องความสามารถในการพูดในครั้งเดียวโดยไม่คิดกับสิ่งที่เรือคนหนึ่งคนใดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็น. เป็นเรื่องของความเป็นจริงเพื่อนของเรือแล้ว นอนอยู่ในลอนดอนDock เป็นเหมือนส่วนใหญ่ของเจ้าหน้าที่ในการให้บริการร้านค้า - เป็นคงทำงานหนักอย่างแข็งขันยกเลิกโรแมนติกที่ดูชุดของผู้ชายที่อยู่ในชั้นเรียนต่างๆของสังคมแต่มีการประทับมืออาชีพกำจัดส่วนบุคคลลักษณะที่ถูกไม่ได้ทำเครื่องหมายมากแต่อย่างใด. ที่ผ่านมานี่คือความจริงของพวกเขาทั้งหมดมีข้อยกเว้นของคู่ของที่_Sapphire_ ของเขาตำรวจไม่สามารถจะอยู่ในความสงสัย หนึ่งนี้มีการแสดงตน. เขาเป็นที่เห็นได้ชัดกับพวกเขาในถนนจากระยะทางที่ดีนั้น และเมื่อในตอนเช้าเขาก้าวลงท่าเทียบเรือไปที่เรือของเขา lumpers และคนงานท่าเรือกลิ้งก้อนและกลิ้งกรณีของการขนส่งสินค้าบนรถบรรทุกมือของพวกเขาจะพูดถึงกัน: "นี่คือคู่สีดำมาพร้อม." ที่ เป็นชื่อที่พวกเขาทำให้เขาเป็นจำนวนมากขั้นต้นที่จะไม่มีการแข็งค่าของแบริ่งที่สง่างามของชายคนนั้น และจะเรียกเขาว่าสีดำเป็นตื้น ๆ ของอิมเพรสชั่ไม่รู้. แน่นอนนายบันเต้อร์, คู่ของ _Sapphire_ ที่ไม่ได้เป็นสีดำ เขาเป็นคนที่ไม่มีสีดำมากกว่าที่คุณหรือผมและแน่นอนเป็นสีขาวเป็นหัวหน้าเพื่อนร่วมใด ๆ ของเรือในภาพรวมของพอร์ตของกรุงลอนดอน ผิวของเขาคือการจัดเรียงที่ไม่ได้ใช้ผิวสีแทนได้อย่างง่ายดาย; และผมก็เพิ่งรู้ว่าเพื่อนที่ไม่ดีได้มีการเจ็บป่วยของเดือนก่อนที่เขาจะเข้าร่วม_Sapphire_. จากนี้คุณจะได้รับรู้ว่าผมรู้ว่าบันเต้อร์ แน่นอนผมรู้ว่าเขา และสิ่งที่เพิ่มเติมฉันรู้ความลับของเขาในขณะที่ความลับนี้ซึ่ง - ไม่เคยคิดเพียงแค่ตอนนี้ กลับไปที่ลักษณะส่วนบุคคลของบันเต้อร์, มันเป็นอะไรไม่รู้ แต่อคติในส่วนของหัวหน้าคนงานกรรมกรที่จะพูดในขณะที่เขาทำในการได้ยินของฉัน"ฉันเดิมพันเขา furriner ของการจัดเรียงบาง." ชายคนหนึ่งอาจจะมีผมสีดำโดยไม่ต้องถูกตั้งลง Dago ได้. ฉันได้รู้จักกะลาสีตะวันตกประเทศสรั่งเรือดีที่มองสเปนมากกว่าชาวสเปนลอยใด ๆ ที่ฉันเคยพบ เขาดูเหมือนจะเป็นชาวสเปนในภาพ. เจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจบอกเราว่าโลกนี้คือการเป็นในที่สุดมรดกของผู้ชายที่มีผมสีเข้มและตาสีน้ำตาล มันดูเหมือนว่าจะมีอยู่แล้วส่วนใหญ่ของมนุษย์คือมีผมสีดำในเฉดสีต่างๆ แต่มันก็เป็นเพียงเมื่อคุณพบคนที่คุณสังเกตเห็นว่าคนที่มีสีดำจริงๆผม, สีดำเป็นดำเป็นของหายาก ผมบันเต้อร์เป็นสีดำอย่างสีดำเป็นปีกดำขลับของ เขาสวมเกินไปทั้งหมดเครา (ตัด แต่ระยะเวลาที่ดีเหมือนกันทั้งหมด) และคิ้วของเขาเป็นหนาและดก เพิ่มนี้ตาสีฟ้าแข็งซึ่งเป็นคนยุติธรรมผมจะได้รับอะไรพิเศษแต่ในกรอบมืดทำให้ตกใจคมชัดและคุณสามารถจะเข้าใจว่าบันเต้อร์เป็นที่เห็นได้ชัดเจนพอ. ถ้ามันไม่ได้สำหรับความสงบ การเคลื่อนไหวของเขาทั่วไปที่ปกติชนของพฤติกรรมของเขาคนหนึ่งจะได้ให้เขาเครดิตสำหรับธรรมชาติหลงใหลอย่างรุนแรง. แน่นอนว่าเขาไม่ได้อยู่ในเยาวชนครั้งแรกของเขา; แต่ถ้าสำนวนที่ว่า "ในการบังคับของอายุของเขา" มีความหมายใด ๆ ที่เขารู้ว่ามันสมบูรณ์ เขาเป็นชายร่างสูงเกินไป แต่ค่อนข้างว่าง เห็นเขาจากคนเซ่อของเขาindefatigably ยุ่งอยู่กับหน้าที่ของกัปตันแอชตันของเพรียวเรือ_Elsinore_ นอนหน้าของ _Sapphire_ ที่เคยตั้งข้อสังเกตไปยังเพื่อนคนนั้น"จอห์นส์ได้มีใครสักคนที่มีการเร่งรีบเรือของเขาพร้อมสำหรับเขา." กัปตันจอห์นส์ ต้นแบบของ _Sapphire_ เรือได้รับคำสั่งสำหรับหลายปีเป็นที่รู้จักดีโดยไม่ถูกเคารพนับถือมากหรือชอบ ในบริษัท ของพวกเขาถูกละเลยหรือ chaffed chaffing ได้ดำเนินการโดยทั่วไปโดยกัปตันแอชตันจัดเรียงเหยียดหยามและล้อเล่นของมนุษย์ มันเป็นกัปตันแอชตันที่ได้รับอนุญาตของตัวเองเป็นเรื่องตลกที่ไม่พึงประสงค์ของการประกาศครั้งหนึ่งใน บริษัท ที่ "จอห์นมีความเห็นว่าทุกกะลาสีกว่าสี่สิบปีควรจะวางยาพิษ- shipmasters ใน. คำสั่งที่เกิดขึ้นจริงยกเว้น" มันอยู่ในร้านอาหารเมือง ที่หลาย shipmasters ที่รู้จักกันดีได้รับการรับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน มีกัปตันแอชตันเป็นก่ำและร่าเริงในเสื้อกั๊กสีขาวขนาดใหญ่และมีสีเหลืองเพิ่มขึ้นในรังดุมของเขา กัปตันผู้ขายในกระสอบเสื้อบางและซีดเผือดกับผมเหล็กสีเทาของเขาซุกหลังหูของเขาและแต่สำหรับกรณีที่ไม่มีแว่นมองเหมือนคนอ่อน ascetical หนังสือ; กัปตันนรกทะเลสุนัขเผชิญหน้ากับนิ้วมือมีขนดกในเสิร์จสีฟ้าและสีดำหมวกสักหลาดผลักไกลกลับออกหน้าผากสีแดงเข้มของเขา นอกจากนี้ยังมีผู้บังคับการเรือเล็กมากมีหนวดยุติธรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ และตาที่ร้ายแรงที่กล่าวว่าไม่มีอะไรและมีเพียงยิ้มจางๆ เป็นครั้งคราว. กัปตันจอห์นตกใจมากขึ้นงงและงมงายของเขาได้อย่างรวดเร็วซึ่งร่วมกับต่ำและรอยย่นคิ้วแนวนอนไม่ได้ทำให้ _ensemble_ ทางปัญญามาก นี่คือการแสดงผลโดยไม่ซ่อมโดยรูปแบบชี้เล็กน้อยที่ศีรษะล้าน. ทุกคนหัวเราะทันทีและนำจึงกัปตันจอห์นส์จบลงด้วยรอยยิ้มอย่างไม่พอใจค่อนข้างและความพยายามที่จะปกป้องตัวเอง มันเป็นทุกอย่างที่ดีที่จะเป็นเรื่องตลกแต่ในปัจจุบันเมื่อเรือจ่ายอะไรที่ทุกคนจะต้องถูกผลักดันอย่างหนักในทางเดินและในอ่าวทะเลเป็นสถานที่สำหรับการไม่มีคนแก่ ชายหนุ่มเท่านั้นและคนสำคัญของพวกเขาเท่ากับที่ทันสมัยเงื่อนไขของการผลักดันและรีบร้อน ดู บริษัท ที่ดี: เกือบทุกหนึ่งเดียวของพวกเขาได้รับการกำจัดของผู้ชายที่แสดงสัญญาณของทุกเพศทุกวัย เขาหนึ่งไม่ต้องการ oldsters ใด ๆ บนเรือของเขา. และแน่นอนในความคิดนี้กัปตันจอห์นไม่ได้เป็นเอกพจน์ มีในเวลาที่มากของลูกเรือมีอะไรกับพวกเขาแต่พวกเขาก็มีผมหงอกสวมออกพื้นของคู่สุดท้ายของรองเท้าบนที่ทางเท้าของเมืองในการค้นหาทำลายหัวใจสำหรับที่นอน. กัปตันจอห์นส์เพิ่มเข้ามาด้วย การเรียงลำดับของความไร้เดียงสาที่ไม่ดีอารมณ์ว่าจากการถือครองความเห็นว่าการคิดของคนที่เป็นพิษเป็นเวลานานมากขั้นตอน. นี้ดูเหมือน แต่สุดท้ายกัปตันแอชตันจะไม่ปล่อยให้ไปเป็นเรื่องตลกของเขา. "โอ้ใช่. ผมมั่นใจว่าคุณจะ. คุณกล่าวว่าเห็นได้ชัด 'ไม่มีประโยชน์. มีอะไรที่จะทำกับคนที่มี 'ของใช้ไม่? คุณเป็นเพื่อนใจดีที่จอห์น. ผมแน่ใจว่าถ้าเพียง แต่คุณคิดว่ามันไปอย่างระมัดระวังที่คุณจะยินยอมที่จะมีพวกเขาวางยาพิษในบางลักษณะที่ไม่เจ็บปวด. "ผู้ขายกัปตันกระตุกบางของเขาริมฝีปากเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม." ทำให้ผีของพวกเขา " เขาแนะนำเขม็ง. ที่กล่าวถึงของผีกัปตันจอห์นส์กลายเป็นขี้อายในงงงวยของเขาเจ้าเล่ห์และลักษณะที่ไม่น่ารัก. กัปตันแอชตันขยิบตา. "ใช่. แล้วบางทีคุณอาจจะได้รับโอกาสที่จะมีการสื่อสารให้กับโลกของวิญญาณแน่นอนผีของชาวประมงควรหลอกหลอนเรือบางส่วนของพวกเขาจะต้องแน่ใจว่าจะเรียกในกะลาสีเรือเก่า ".. กัปตันขาย drily ข้อสังเกต:". อย่าได้เพิ่มความหวังของเขาเช่นนี้มันโหดร้ายเขาจะไม่เห็นอะไรที่คุณ.. รู้ , จอห์นส์ที่ไม่มีใครเคยเห็นผี. "ตอนนี้สิ่งเร้ามากเกินไปกัปตันจอห์นออกมาจากเงินสำรองของเขา. ด้วยความฉงนสนเท่ห์สิ่งที่ไม่มี แต่มีความรักในเชิงบวกของความงมงายให้ความมันวาวชั่วขณะที่ตาเล็กๆ ของเขาที่น่าเบื่อเขานำขึ้นมาก ของกรณีรับรองความถูกต้อง มีหนังสือและหนังสือที่เต็มไปด้วยกรณีมี. มันเป็นความโง่เขลา merest ที่จะปฏิเสธการประจักษ์เหนือธรรมชาติ กรณีถูกตีพิมพ์ทุกเดือนในหนังสือพิมพ์พิเศษ ศาสตราจารย์ Cranks เห็นผีในชีวิตประจำวัน และศาสตราจารย์ Cranks ไม่มีมันฝรั่งขนาดเล็กอย่างใดอย่างหนึ่ง หนึ่งในคนที่อาศัยอยู่ทางวิทยาศาสตร์ที่ใหญ่ที่สุด และมีที่หนังสือพิมพ์เพื่อน - สิ่งที่ชื่อของเขา - ที่มีผู้เข้าชมสาวผี เขาพิมพ์ในสิ่งที่กระดาษของเขาที่เธอพูดกับเขาว่า และจะบอกว่ามีผีหลังจากนั้น! "ทำไมพวกเขาได้รับการถ่ายภาพอะไรหลักฐานเพิ่มเติมที่คุณต้องการ?" กัปตันจอห์นไม่พอใจ ริมฝีปากของเบลล์กัปตันกระตุก แต่กัปตันแอชตันประท้วงในขณะนี้. "สำหรับความดี 'ประโยชน์ไม่ให้เขาไปกับที่. และโดยโดยจอห์นส์ที่ว่าโจรสลัดขนคุณได้มีสำหรับคู่ใหม่ของคุณไม่มีใครในท่าเรือดูเหมือนว่าที่จะได้เห็นเขามาก่อน. "กัปตันจอห์นส์ปิดปากจากการเปลี่ยนแปลงของวิชาที่ตอบเพียงว่าวิลลี่, ยาสูบที่มุมของ Fenchurch ถนนได้ส่งเขาไป. วิลลี่, ร้านของเขาและบ้านใน Fenchurch ถนนฉัน เชื่อว่าจะไปตอนนี้ ในเวลาที่เขาสวมหน้าซีดดูเหม่อลอยของเขาใบหน้าซีดขาว, วิลลี่เสิร์ฟกับยาสูบหลายเรือภาคใต้ที่กำลังออกจากท่าเรือของกรุงลอนดอน ในบางช่วงเวลาของวันที่จะเป็นร้านค้าเต็มรูปแบบของ shipmasters พวกเขานั่งอยู่บนถังพวกเขา lounged กับเคาน์เตอร์. หลายเจ้าหนูพบลิฟท์ครั้งแรกในชีวิตของเขาที่นั่น หลายคนที่มีที่นอนจำเป็นอย่างมากโดยเพียงแค่การลดลงในสี่ของเหรียญเดนาริbirds' ตาในช่วงเวลาที่เป็นมงคล ผู้ช่วยแม้วิลลี่, แดงที่ไม่สนใจเพื่อนสาวที่ละเอียดอ่อนที่ดูจะมือคุณข้ามเคาน์เตอร์บางครั้งบิตของหน่วยสืบราชการลับที่มีคุณค่ากับกล่องของคุณของการสูบบุหรี่ในกระซิบริมฝีปากแทบจะไม่ย้ายจึงว่า"_Bellona_, ใต้ท่าเรือ เจ้าหน้าที่ที่สองอยาก. คุณอาจจะอยู่ในเวลาสำหรับมันถ้าคุณรีบขึ้น. "และไม่เพียงหนึ่งบิน!" โอ้วิลลี่เขาถูกส่งตัว "กัปตันแอชตันกล่าวว่า "เขาเป็นคนที่โดดเด่นมาก. ถ้าคุณจะใส่ผ้าคาดเอวสีแดงรอบเอวของเขาและรอบผ้าเช็ดหน้าสีแดงหัวของเขาเขาจะมีลักษณะเหมือนกับหนึ่งของพวกเขาbuccaneering Chaps ที่ทำให้คนเดินไม้กระดานและพาผู้หญิงออกเป็นเชลย. มองออกไป , จอห์นส์เขาไม่ตัดคอของคุณและเรียกใช้ออกด้วย _Sapphire_. สิ่งที่เขามีเรือออกจากที่ผ่านมา? "กัปตันจอห์นส์หลังจากที่มองขึ้นไปcredulously ตามปกติของเขาเหี่ยวย่นคิ้วและบอกว่าสงบว่าคนที่มีเห็นวันที่ดีกว่า ชื่อของเขาคือบันเต้อร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สีดำเมท


( 1884 )

หลายปีแล้วมีหลายเรือบรรทุกที่ท่าเทียบเรือ , ท่าเรือ
ลอนดอน ฉันพูดที่นี่ ' eighties ของศตวรรษที่ผ่านมาของ
ตอนที่ลอนดอนมีมากมายก็ได้เรือในท่าเรือ แม้ว่าจะไม่ใช่
ดังนั้นอาคารที่ดีมากในถนนของ .

เรือที่ท่าเทียบเรือ ดีเพียงพอ พวกเขาวางหลังอื่น ๆ ;
และ __sapphire__ ที่สามจาก ท้ายที่สุดเป็นเหมือนส่วนที่เหลือของ
พวกเขาและไม่มีอะไรเพิ่มเติม เรือแต่ละลำที่ท่าเรือได้ แน่นอน ท่านหัวหน้า
เธอบนกระดาน ดังนั้นมีทุกเรืออื่น ๆ ในท่าเรือ

ตำรวจที่ประตูรู้ว่าพวกเขาทั้งหมดด้วยสายตา โดยไม่สามารถ
พูดทันทีโดยไม่ต้องคิด แล้วเรือของมนุษย์ใด ๆ .
แท้ที่จริง , เพื่อนของเรือแล้วนอนอยู่ในลอนดอน
ท่าเรือเป็นส่วนใหญ่ของเจ้าหน้าที่ในการค้าบริการ --
มั่นคง ทำงานหนัก ซื่อสัตย์ , และโรแมนติก มองชุดของผู้ชาย
เป็นของชั้นต่าง ๆของสังคม แต่ด้วยอาชีพแสตมป์
obliterating คุณลักษณะส่วนบุคคลซึ่งไม่ได้มากเครื่องหมาย

นี้แต่อย่างใด สุดท้ายที่แท้จริงของพวกเขา ด้วยข้อยกเว้นของคู่ของ
_sapphire_ .เขา ตำรวจไม่สามารถสงสัย หนึ่งนี้มีการแสดง


เขาสังเกตเห็นพวกเขาในถนนจากระยะทางที่ดี และเมื่อ
ตอนเช้าเขา strode ลงเขื่อนกับเรือของเขา และ lumpers
ท่าเรือแรงงานกลิ้งก้อน และ trundling กรณีของสินค้าในมือของพวกเขาจะพูด
รถบรรทุกกับแต่ละอื่น ๆ :

" มาเป็นคู่สีดำมาด้วย

"นั่นคือชื่อเขา ถูกมากมาก ที่ไม่มีความภูมิฐาน
เรืองของผู้ชาย และเรียกเขาดำตื้นของพวกฤษี


แน่นอน คุณ bunter , คู่ของ _sapphire_ , ไม่ดำ เขา
ไม่มีสีดำมากกว่าคุณ หรือผม และแน่นอน เป็นสีขาว เหมือนเพื่อนนาย
ของเรือในเรื่องของท่าเรือลอนดอนผิวของเขาเป็น
แบบว่าไม่ได้เอาตังง่าย และผมรู้ดีว่า
เพื่อนไม่ดีมีอาการป่วยของเดือน ก่อนที่เขาจะเข้าร่วม _sapphire_
.

จาก นี้ คุณจะรู้สึกว่า ฉันรู้ว่า bunter . แน่นอนฉันรู้
เขา และ มีอะไรอีก ข้ารู้ความลับของเขาในช่วงเวลานี้ ความลับ
ซึ่งมันไม่เป็นไรแล้ว กลับไป bunter
ลักษณะส่วนบุคคลของ