I was about to leave when he took a

I was about to leave when he took a superb pair of soft, supple leather boots off a shelf.
“See what I can do?” he said with pride. “Only three of us in Paris can do this kind of work.”
When I got back out into the street, the world seemed brand-new to me. He was something out of a medieval legend, this old craftsman with his way of speaking familiarly, his weird, dusty felt that, his funny accent from who-knows-where and, above all, his pride in his craft.
These are times when nothing counts but the bottom line, when you can do things any old way as long as it “pays” when, in short, people look on work as a path to ever increasing consumption rather than a way to realize their own intrinsic abilities. In such a period it is a rare comfort to find a cobbler who derives his greatest satisfaction from pride in a job well done.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมกำลังจะปล่อยเมื่อเขาเอาคู่ของรองเท้าหนังอ่อนนุ่ม นุ่มปิดชั้นเลิศ "เห็นฉันทำอะไร" เขากล่าว ด้วยความภาคภูมิใจ "สามเฉพาะของเราในปารีสสามารถทำงานแบบนี้"เมื่อกลับออกไปที่ถนน โลกดูเหมือนใหม่กับฉัน เขาเป็นตำนานยุคกลาง ช่างฝีมือนี้เก่า ด้วยวิธีของเขาวงกต พูด เขาแปลกอะไรฝุ่นรู้สึกว่า ตลกของเขาเน้นจากใครรู้ว่าและ ภาคภูมิใจในฝีมือของเขา ครั้งเมื่ออะไรนับแต่บรรทัดล่าง เมื่อคุณสามารถทำสิ่งใด ๆ วิธีการเก่าตราบใดที่มัน "จ่าย" เมื่อ ในระยะสั้น คนงานเป็นเส้นทางเคยเพิ่มปริมาณมากกว่าวิธีลักษณะความเป็นจริงเหล่านี้ได้ ในช่วงดังกล่าว เป็นสิ่งหายากหา cobbler ที่มาพึงพอใจของเขามากที่สุดจากความภาคภูมิใจในงานทำได้ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมกำลังจะออกเมื่อเขาเอาคู่ที่ยอดเยี่ยมของนุ่มรองเท้าหนังนุ่มปิดการเก็บรักษาได้.
"ดูสิ่งที่ฉันจะทำอย่างไร" เขากล่าวด้วยความภาคภูมิใจ "เพียงสามของเราในปารีสสามารถทำชนิดของการทำงานนี้."
เมื่อฉันได้กลับออกไปที่ถนนโลกดูเหมือนแบรนด์ใหม่ให้ฉัน เขาเป็นบางสิ่งบางอย่างออกมาจากตำนานยุคนี้ช่างฝีมือเก่าที่มีวิธีการของเขาพูดกันเองของเขาแปลกเต็มไปด้วยฝุ่นรู้สึกว่าสำเนียงของเขาตลกจากที่-รู้-ที่ไหนและเหนือสิ่งอื่นใดความภาคภูมิใจของเขาในงานฝีมือของเขา.
เหล่านี้เป็นครั้งเมื่อ ไม่มีอะไรนับ แต่บรรทัดล่างเมื่อคุณสามารถทำสิ่งต่างๆด้วยวิธีเก่า ๆ ตราบใดที่มัน "จ่าย" เมื่อบริโภคในระยะสั้นคนมองในการทำงานเป็นเส้นทางที่จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยมากกว่าวิธีการที่จะตระหนักถึงความสามารถของตัวเองที่แท้จริง ในช่วงเวลาดังกล่าวจะเป็นความสะดวกสบายยากที่จะหารองเท้าที่เกิดความพึงพอใจสูงสุดของเขาจากความภาคภูมิใจในงานที่ทำได้ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันกำลังจะกลับ เมื่อเขาเอาคู่ที่ยอดเยี่ยมของรองเท้าหนังอ่อนนุ่มปิดการเก็บรักษา" เห็นมั้ยล่ะว่าฉันทำได้ " เขากล่าวด้วยความภาคภูมิใจ " เราทั้งสามในปารีสสามารถทำงานแบบนี้ "เมื่อฉันได้กลับออกไปยังถนน โลกดูใหม่นะ เขาออกมาจากตำนานยุคกลางนี้เก่าช่างฝีมือกับวิธีการของเขาพูดอย่างคุ้นเคย เขารู้สึกว่าเขาแปลกๆ , ฝุ่น , สำเนียงตลกจากผู้รู้ที่ และทั้งหมดข้างต้นมีความภาคภูมิใจในฝีมือของเขาเหล่านี้เป็นครั้งเมื่อไม่นับแต่บรรทัดด้านล่าง เมื่อคุณสามารถทำวิธีใดเก่าตราบใดที่ " จ่าย " เมื่อ ในสั้น คนมองเป็นเส้นทางที่เคยเพิ่มขึ้นการบริโภคมากกว่าวิธีที่จะตระหนักถึงความสามารถของตนเองที่แท้จริง ในช่วงเวลานั้น คือ ความยากที่จะหาขนมที่ได้มาจากความพึงพอใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา ความภาคภูมิใจในงานที่ทำได้ดี