Icouldn’t sleep all night; a fog-ho

Icouldn’t sleep all night; a fog-horn was groaning in- cessantly on the Sound, and I tossed half-sick between grotesque reality and savage frightening dreams. Toward dawn I heard a taxi go up Gatsby’s drive and immediately I jumped out of bed and began to dress—I felt that I had something to tell him, something to warn him about and morning would be too late.
Crossing his lawn I saw that his front door was still open and he was leaning against a table in the hall, heavy with dejection or sleep.
‘Nothing happened,’ he said wanly. ‘I waited, and about four o’clock she came to the window and stood there for a minute and then turned out the light.’
His house had never seemed so enormous to me as it did that night when we hunted through the great rooms for cig- arettes. We pushed aside curtains that were like pavilions and felt over innumerable feet of dark wall for electric light switches—once I tumbled with a sort of splash upon the keys of a ghostly piano. ere was an inexplicable amount of dust everywhere and the rooms were musty as though they hadn’t been aired for many days. I found the humidor on an unfamiliar table with two stale dry cigarettes inside. rowing open the French windows of the drawing-room we sat smoking out into the darkness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Icouldn't นอนหลับทั้งคืน แตรหมอกถูก groaning ใน cessantly เสียง และฉันโยนครึ่งป่วยประหลาดจริงและความฝันน่ากลัวป่าเถื่อน ต่อแท็กซี่ไป ขึ้นรถของ Gatsby และทันทีที่ผมได้ยินรุ่งเช้า ฉันกระโดดออกจากเตียง และเริ่มแต่ง — ผมรู้สึกว่า ผมจะบอกเขาว่า สิ่งที่เตือนเขาเกี่ยวกับและเช้าจะสายเกินไปข้ามสนามหญ้าของเขาผมเห็นว่า ประตูของเขายังคงเปิด และเขาถูกพิงกับตารางในฮอลล์ หนัก dejection หรือนอนหลับ'ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขากล่าว wanly ' ฉันรอ และเกี่ยวกับสี่โมงเธอมาที่หน้าต่าง และยืนอยู่ที่นั่นสำหรับนาที และจากนั้น เปิดออกแสง.'บ้านของเขาไม่เคยได้ประจักษ์อย่างมากดังนั้นฉันเหมือนคืนนั้นเมื่อเราล่าผ่านห้องดีสำหรับ cig arettes เราผลักผ้าม่านที่เช่นศาลา และรู้สึกกว่าเท้านับไม่ถ้วนของผนังสีเข้มสำหรับสวิตช์ไฟฟ้าแสงสว่าง — เมื่อผมร่วงลงมากับการเรียงลำดับตามคีย์ของเปียโนน่ากลัวสาด ปฏิบัติจำนวนฝุ่นอธิบายไม่ทุกที่ และห้องอับเหมือนไม่ได้ออกอากาศหลายวัน พบ humidor การบนตารางไม่คุ้นเคยสองนวนิยายแห้งเก่าภายใน พายเรือเปิดหน้าต่างฝรั่งเศสวาดภาพห้องที่เรานั่งสูบบุหรี่ออกไปในความมืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Icouldn't นอนทั้งคืน หมอกแตรถูกส่งเสียงพึมพัมห cessantly ในเสียงและฉันโยนครึ่งป่วยระหว่างความเป็นจริงและความฝันแปลกประหลาดที่น่ากลัวโหด ไปสู่รุ่งอรุณผมได้ยินรถแท็กซี่ขึ้นไปไดรฟ์ของ Gatsby และทันทีที่ผมกระโดดออกจากเตียงและเริ่มที่จะแต่งตัวผมรู้สึกว่าผมมีอะไรบางอย่างที่จะบอกเขาบางสิ่งบางอย่างที่จะเตือนเขาเรื่องในตอนเช้าและจะสายเกินไป
ข้ามสนามหญ้าของเขาผมเห็นว่าประตูหน้าบ้านของเขาก็ยังคงเปิดอยู่และเขาก็ยืนพิงโต๊ะในห้องโถงหนักกับความเศร้าสลดหรือการนอนหลับ
'ไม่มีอะไรเกิดขึ้น "เขากล่าวว่าซีดเซียว 'ฉันรอและประมาณ 04:00 เธอมาถึงหน้าต่างและยืนอยู่ที่นั่นสำหรับนาทีแล้วเปิดออกแสง.
บ้านของเขาไม่เคยลำบากอย่างมากเพื่อให้ฉันเท่าที่จะทำได้ในคืนนั้นเมื่อเราตามล่าผ่านห้องที่ดีสำหรับ arettes cig- เราแหวกม่านที่เป็นเหมือนศาลาและรู้สึกมากกว่าฟุตนับไม่ถ้วนของผนังสีเข้มแสงไฟฟ้าสวิทช์-เมื่อผมร่วงลงกับประเภทของสาดบนคีย์เปียโนน่ากลัว ERE เป็นจำนวนเงินที่ลึกลับของฝุ่นทุกที่และห้องพักมีอับราวกับว่าพวกเขาไม่ได้รับการออกอากาศเป็นเวลาหลายวัน ผมพบว่าตู้บนโต๊ะที่ไม่คุ้นเคยกับสองบุหรี่แห้งค้างอยู่ภายใน พายเปิดหน้าต่างของฝรั่งเศสในการวาดภาพห้องที่เรามานั่งสูบบุหรี่ออกไปในความมืด