Only children have no one whom they

Only children have no one whom they can call upon to check the validity of their “That’s too ridiculous to be true” childhood memories the way most people can with their brothers and sisters (i.e., “Is this just a really vivid dream I had, or did we once catch Dad smoking out of a light bulb in the garage?”). Of course, it’s not worth it to try and revisit these memories with your parents — everybody knows that the only people with a more distorted vision of your childhood than yourself are your parents.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เดียวเด็กไม่มีใครที่จะสามารถติดต่อเพื่อตรวจสอบความถูกต้องของ "ที่ไม่ไร้สาระเกินไปที่จะเป็นจริง" ในวัยเด็กความทรงจำของคนส่วนใหญ่วิธีสามารถทำได้กับพี่ชายและพี่สาว (เช่น, "นี้เป็นเพียงความฝันสดใสจริง ๆ ผม หรือเราไม่เคยจับพ่อสูบบุหรี่จากหลอดในโรงรถ? ") แน่นอน มันไม่คุ้มที่จะลอง และกลับความทรงจำเหล่านี้กับผู้ปกครองของคุณ — ทุกคนรู้ว่า เฉพาะบุคคลที่ มีวิสัยทัศน์ผิดเพี้ยนมากขึ้นของวัยเด็กของคุณมากกว่าตัวคุณเองเป็นผู้ปกครองของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียง แต่เด็กไม่มีใครที่พวกเขาสามารถเรียกร้องการตรวจสอบความถูกต้องของพวกเขา "นั่นคือไร้สาระเกินไปที่จะเป็นจริง" ความทรงจำในวัยเด็กของวิธีการที่คนส่วนใหญ่สามารถมีพี่ชายและน้องสาว (เช่น "นี่คือเพียงแค่ความฝันที่สดใสจริงๆผมมีของพวกเขา หรือไม่เราเคยจับพ่อสูบบุหรี่ออกมาจากหลอดไฟในโรงรถ? ") แน่นอนว่ามันไม่คุ้มค่าที่จะลองและทบทวนความทรงจำเหล่านี้กับพ่อแม่ของคุณ - ทุกคนรู้ว่าคนเท่านั้นที่มีวิสัยทัศน์ที่บิดเบี้ยวมากขึ้นในวัยเด็กของคุณมากกว่าตัวเองเป็นพ่อแม่ของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีแต่เด็กๆ ไม่มีผู้ที่พวกเขาสามารถเรียกร้องให้ตรวจสอบความถูกต้องของพวกเขา " ที่ตลกเกินไปที่จะเป็นจริง " ความทรงจำวัยเด็กวิธีที่คนส่วนใหญ่สามารถร่วมกับพี่น้อง ( เช่น " นี้เป็นเพียงแค่ความฝันที่สดใสจริงๆ ฉันมี หรือว่าเราเคยจับพ่อสูบบุหรี่ออกจากหลอดไฟใน โรงรถ ? " ) แน่นอน มันก็ไม่คุ้มที่จะลองทบทวนความทรงจำเหล่านี้กับพ่อแม่ของคุณ ทุกคนรู้ว่าคนเท่านั้นที่มีวิสัยทัศน์ที่ผิดเพี้ยนของวัยเด็กของคุณกว่าที่ตัวเองเป็นพ่อแม่ของคุณ