Later Kiefer read Heidegger, and go

Later Kiefer read Heidegger, and got to know of the philosopher’s own love of van Gogh, expressed in the 1936 lecture The Origin of the Work of Art. Heidegger talked there of how the materiality of our world ‘wears out and becomes banal’ as things that we construct lose their usefulness. Here’s a passage I’ve never otherwise seen quoted from early on in Heidegger’s lecture. The translation is mine:

Individual objects get used up and worn out; and with that the practice of using them declines, loses its shine and becomes banal. Something that existed for a purpose now rots away; sinks back into being any old thing. When something that once existed for a purpose declines into purposelessness its reliability [on which we can base our lives] vanishes from sight.

Compare that sentence with the accelerated oxidation that is a keynote feature of the sculptures Kiefer has made out of lead sheet. Kiefer’s fascination is with the way materiality deteriorates. A Heideggerian-Borgesian masterwork is his installation of lead books on lead shelves, which shows them falling out of their bindings, slumping in disorder. Perhaps this work takes literally Derrida’s assertion that the Logos, the Word of God and of Truth, that used to guide Western civilization, has collapsed. Finally instantiated in a hard sharp metal used extensively in warfare, the word of truth is now immobilized, and not even that for all time, for even in this last form it will decay.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังคีอ่าน Heidegger และได้รับรู้ความรักของนักปราชญ์ของเองของตู้เซฟ แสดงในการบรรยาย 1936 กำเนิดของงานศิลปะ Heidegger พูดมีวิธี materiality โลกของเรา 'สวมออก และกลายเป็น banal' เป็นสิ่งที่เราสร้างสูญเสียประโยชน์ของพวกเขา ที่นี่ได้เส้นทางที่ผมเคยเห็นเป็นอย่างอื่นไม่เคยเสนอจากในช่วงต้นของ Heidegger บรรยาย การแปลเป็นของผม: วัตถุแต่ละวัตถุได้รับใช้ และทรุดโทรม และที่ ฝึกการใช้ปฏิเสธ สูญเสียความเงางาม และกลายเป็น banal สิ่งที่มีอยู่สำหรับวัตถุประสงค์นี้ rots เก็บ เก็บไว้เป็นสิ่งที่เก่า เมื่อสิ่งที่เคยอยู่ในวัตถุประสงค์ปฏิเสธเป็น purposelessness ของความน่าเชื่อถือ [ซึ่งเราสามารถยึดชีวิต] หายไปจากสายตาเปรียบเทียบประโยคที่ มีออกซิเดชันเร่งที่เป็นคุณลักษณะประเด็นสำคัญของประติมากรรมที่คีเฟอร์ทำจากแผ่นรอ เสน่ห์ของคีเฟอร์จะ มีวิธี materiality deteriorates Masterwork Heideggerian Borgesian จะติดตั้งของเขารอคอยหนังสือชั้นนำ ซึ่งแสดงให้ล้มออกจากการผูก slumping ระเบียบ บางทีงานนี้ใช้อักษรยืนยันของ Derrida ที่โลโก้ คำ ของพระเจ้า และ ความ จริง ที่ใช้ในการนำอารยธรรมตะวันตก มียุบ สุดท้าย สร้างอินสแตนซ์ในโลหะคมยากใช้อย่างกว้างขวางในสงคราม คำของความจริงตอนนี้หา และไม่ได้ว่า ทุกเวลา สำหรับในแบบฟอร์มนี้สุดท้าย มันจะเสื่อมสลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Kiefer ต่อมาอ่านไฮเดกเกอร์และได้รู้จักกับความรักของตัวเองนักปรัชญาของแวนโก๊ะแสดงใน 1936 การบรรยายที่มาของงานศิลปะ ไฮเดกเกอร์พูดคุยกันถึงวิธีการที่มีความสำคัญของโลกของเราสวมออกและกลายดาษดื่น 'เป็นสิ่งที่เราสร้างสูญเสียประโยชน์ของพวกเขา นี่เป็นทางผมไม่เคยเห็นเป็นอย่างอื่นที่ยกมาจากในช่วงต้นของการบรรยายของไฮเดกเกอร์ แปลเป็นของฉัน: วัตถุที่บุคคลได้รับใช้ขึ้นและการสวมใส่ออก และมีที่การปฏิบัติของการใช้พวกเขาปฏิเสธที่จะสูญเสียความเงางามและกลายเป็นดาษดื่น บางสิ่งบางอย่างที่มีอยู่ในขณะนี้เพื่อวัตถุประสงค์เน่าไป; จมกลับเข้ามาในการเป็นใด ๆ สิ่งเก่า เมื่อสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยมีอยู่สำหรับวัตถุประสงค์ลดลงเป็น purposelessness ว่าความน่าเชื่อถืออยู่ [ที่เราสามารถฐานชีวิตของเรา] หายไปจากสายตา. เปรียบเทียบประโยคที่ว่าด้วยการออกซิเดชั่เร่งที่เป็นคุณลักษณะที่ปราศรัยของประติมากรรม Kiefer ได้ทำจากแผ่นตะกั่ว เสน่ห์ Kiefer อยู่กับความสำคัญทางเสื่อม Heideggerian-Borgesian โบว์ติดตั้งของเขานำหนังสือบนชั้นวางนำซึ่งแสดงให้เห็นพวกเขาล้มออกจากการผูกของพวกเขาทิ้งในความผิดปกติ บางทีการทำงานนี้จะใช้เวลาอย่างแท้จริงยืนยันแดริด้าที่โลโก้วจนะของพระเจ้าและความจริงที่ใช้เป็นแนวทางในอารยธรรมตะวันตกได้ทรุดตัวลง instantiated ในที่สุดโลหะคมยากใช้อย่างกว้างขวางในการทำสงครามคำของความจริงที่ถูกตรึงในขณะนี้และไม่ได้ว่าตลอดเวลาแม้ในรูปแบบที่ผ่านมานี้ก็จะสลายตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อมา คีเฟอร์อ่านไฮเดกเกอร์และได้รู้ว่าความรักของนักปราชญ์เองของแวนโก๊ะ แสดงออกใน 2479 การบรรยายที่มาของผลงานศิลปะ ไฮเดกเกอร์พูดอยู่ว่าสาระสำคัญของโลก ' สวมออกและกลายเป็นความน่าเบื่อเป็นสิ่งที่เราสร้างสูญเสียประโยชน์ของพวกเขา นี่เป็นข้อความที่ผมเคยอื่นเห็นยกมาจากในช่วงต้นของไฮเดกเกอร์ของการบรรยายมันแปลว่าของฉัน :

แต่ละวัตถุได้รับใช้และสวมใส่ และด้วยการปฏิบัติของการใช้พวกเขาลดลง , สูญเสียเงาของมันและจะกลายเป็นน่าเบื่อ บางอย่างที่มีอยู่เพื่อวัตถุประสงค์ตอนนี้เน่าไป เก็บกลับเข้าไปในที่เก่า ๆอย่าง เมื่อสิ่งที่เคยมีอยู่เพื่อวัตถุประสงค์ดังกล่าวเป็น purposelessness ความน่าเชื่อถือ [ ซึ่งเราสามารถยึดชีวิตของเรา

] หายไปจากสายตาเปรียบเทียบกับประโยคที่เร่งปฏิกิริยาที่เป็นคุณลักษณะของงานประติมากรรม คีเฟอร์มีทำจากตะกั่วแผ่น คีเฟอร์ เสน่ห์อยู่ที่วัสดุเสื่อม เป็น heideggerian borgesian masterwork คือการติดตั้งของเขานำหนังสือบนชั้นวางตะกั่ว ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขาล้มออกจากชนิดของออสเตรเลียในโรคบางทีงานนี้จะหมาย แดร์ริดาก็ยืนยันว่า โลโก้ พระวจนะของพระเจ้าและความจริง ที่เคยนำอารยธรรมตะวันตกได้ถูกทำลายแล้ว ในที่สุด instantiated ในแข็งคมโลหะที่ใช้อย่างกว้างขวางในการรบ พระวจนะแห่งความจริงคือตอนนี้ถูกตรึง และไม่ได้อยู่ตลอดเวลา แม้แต่ในเรื่องนี้ ล่าสุดฟอร์มก็จะผุ