The regular oboe first appeared in

The regular oboe first appeared in the mid-17th century, when it was called hautbois. This name was also used for its predecessor, the shawm, from which the basic form of the hautbois was derived. Major differences between the two instruments include the division of the hautbois into three sections, or joints (which allowed for more precise manufacture), and the elimination of the pirouette, the wooden ledge below the reed which allowed players to rest their lips.

The exact date and place of origin of the hautbois are obscure, as are the individuals who were responsible. Circumstantial evidence, such as the statement by the flautist composer Michel de la Barre in his Memoire, points to members of the Philidor (Filidor) and Hotteterre families. The instrument may in fact have had multiple inventors. The hautbois quickly spread throughout Europe, including Great Britain, where it was called "hautboy", "hoboy", "hautboit", "howboye", and similar variants of the French name. It was the main melody instrument in early military bands, until it was succeeded by the clarinet.

The standard baroque oboe was generally made of boxwood and had three keys: a "great" key and two side keys (The side key was often doubled to facilitate use of either the right or left hand on the bottom holes). In order to produce higher pitches, the player had to "overblow", or increase the air stream to reach the next harmonic. Notable oboe-makers of the period are the Germans Jacob Denner and J.H. Eichentopf, and the English Thomas Stanesby (died 1734) and his son Thomas Jr (died 1754). The range for the baroque oboe comfortably extends from C4 to D6. With the resurgence of interest in early music in the mid 20th century, a few makers began producing copies to specifications taken from surviving historical instruments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอโบปกติปรากฏตัวครั้งแรกในศตวรรษที่ - เมื่อมันถูกเรียกว่า hautbois . ชื่อนี้ยังใช้สำหรับบรรพบุรุษของมัน , ชวาม ซึ่งรูปแบบพื้นฐานของ hautbois ได้มา ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสองอุปกรณ์ ได้แก่ ส่วนของ hautbois เป็นสามส่วน หรือข้อต่อ ( ซึ่งได้รับอนุญาตสำหรับการผลิตที่แม่นยำยิ่งขึ้น ) และการกำจัดของพิรูเ ท ,ไม้หิ้งด้านล่างของรีด ซึ่งอนุญาตให้ผู้เล่นที่เหลือที่ริมฝีปาก

วันที่แน่นอนและเป็นสถานที่กำเนิดของ hautbois จะปิดบัง เป็นบุคคลที่มีความรับผิดชอบ และหลักฐานแวดล้อม เช่น งบของฟลุต นักแต่งเพลง มิเชล เดอ ลา บาร์ในหน่วยความจําของเขา คะแนนของสมาชิก philidor ( filidor ) และครอบครัว hotteterre .เครื่องมือที่อาจในความเป็นจริงมีนักประดิษฐ์หลาย การ hautbois แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วยุโรป รวมทั้งอังกฤษ ซึ่งมันถูกเรียกว่า " hautboy " , " hoboy " , " hautboit " , " howboye " , และสายพันธุ์ที่คล้ายคลึงกันของชื่อฝรั่งเศส มันคือเครื่องมือทำนองเพลงหลักในวงทหารก่อน จนประสบความสำเร็จ โดยคลาริเน็ต .

โอโบบาร็อคมาตรฐานโดยทั่วไปทำส้วงและมีสามปุ่ม : " ดี " คีย์และสองปุ่มด้านข้าง ( ด้านที่สำคัญคือมักจะเป็นสองเท่า เพื่อความสะดวกในการใช้ทั้งมือซ้ายหรือขวาบนหลุมด้านล่าง ) เพื่อผลิตลูกสูง ผู้เล่นจะต้อง " overblow " หรือเพิ่มกระแสอากาศถึงหน้าฮาร์มอนิเด่นโอโบผู้ผลิตระยะเวลาเป็นเยอรมัน เจคอบ และ j.h. เดนเนอร์ eichentopf และภาษาอังกฤษ Thomas stanesby ( เสียชีวิต 306 ) และลูกชายของเขาโทมัส JR ( ตาย 1754 ) ช่วงสำหรับโอโบบาร็อคสบายขยายจาก C4 กับ D6 . กับการฟื้นตัวของความสนใจในดนตรีในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 กลางไม่กี่ผู้ผลิตเริ่มผลิตชุดข้อมูลที่ได้มาจากการใช้ประวัติศาสตร์