13.1.1 Maximum and minimum reinforcement
(1) The minimum reinforcement to ensure ductility of members as specified in subclause 5.3.2 to control
cracking (neglecting the prestressing force in prestressed members) shall be calculated using the mean axial
tensile strength of the concrete, fctm, from tables 9 and 10 and taking the stress in the steel, ss, to be equal to fyk.
(2) In prestressed member sections containing two or more bonded tendons, the tendons may be counted
towards the minimum reinforcement (see item (1) above) if these are located at a distance equal to not more than
0,2 h *) or 250 mm (whichever is less) from the reinforcement. The calculations shall assume a stress in the
prestressing steel not greater than fyk.
(3) The minimum reinforcement shall be evenly distributed over the width and proportionately over the depth
of the tension zone. To improve ductility (irrespective of the provisions to accommodate tension), the bottom
minimum span reinforcement shall be continuous between and above the supports. Tendons and reinforcement
continued upwards shall not be taken into account. Above internal supports, a top minimum reinforcement shall
be provided that extends over a length of at least a quarter of each of the two adjacent spans. The top minimum
reinforcement shall be continued over the full length of cantilevers. The reinforcement shall be anchored at the
end support and at the internal support over a length not less than that specified in item (8) of subclause 13.2.2;
joints shall be designed to withstand the full tensile force.
(4) The proportional area of reinforcement in any cross section (including at lap joints) shall be equal to not
more than 0,08 Ac.
(5) Where the x/d ratio in densely reinforced T-beams is greater than specified in item (3) of subclause 8.2, the
minimum reinforcement should consist of links with a diameter not less than 10 mm and taking the maximum
spacing, s max, from line 3 of table 31, unless confinement of the flexural compression zone is achieved by other
means.
13.1.1 เหล็กเสริมต่ำสุด และสูงสุด(1)เหล็กเสริมต่ำสุดเพื่อให้เกิดความเหนียวโดยสมาชิกตามที่ระบุใน subclause 5.3.2 การควบคุมแตก (neglecting แรง prestressing ในสมาชิกอัดแรง) จะถูกคำนวณโดยใช้ค่าเฉลี่ยตามแนวแกนแรงของ fctm คอนกรีต จากตารางที่ 9 และ 10 และมีความเครียดในเหล็ก ss จะเท่ากับ fyk(2) ส่วนสมาชิกอัดแรงประกอบด้วย น้อยสองผูกเอ็น เอ็นอาจจะนับต่อเหล็กเสริมต่ำสุด (ดูสินค้า (1) ข้างบน) ถ้าเหล่านี้อยู่ในระยะทางเท่ากับไม่เกิน0,2 h *) 250 มม. (ใดก็จะน้อย) จากการเสริมแรงหรือการ การคำนวณจะคิดว่าความเครียดในการลวดในท่อดึงเหล็กไม่มากกว่า fyk(3)เหล็กเสริมต่ำสุดจะเท่ากันกระจายกว้าง และตามสัดส่วน มากกว่าความลึกโซนความตึงเครียด เกิดความเหนียวโดย (โดยไม่คำนึงถึงบทบัญญัติเพื่อรองรับแรงดึง), การปรับปรุงด้านล่างเหล็กเสริมระยะต่ำจะต่อเนื่องระหว่าง ความสนับสนุน เอ็นและเหล็กเสริมต่อขึ้นจะไม่นำมาพิจารณา ข้างต้นภายในสนับสนุน จะเสริมแรงต่ำที่สุดจะ มีที่ขยายผ่านความยาวอย่างน้อยสี่แห่งครอบคลุมที่อยู่ติดกันสอง โรงแรมยอดนิยมในขั้นต่ำเสริมแรงจะดำเนินต่อไปช่วงเต็มของ cantilevers การเสริมแรงที่จะยึดที่การสิ้นสุดการสนับสนุน และที่ภายในสนับสนุนผ่านความยาวไม่น้อยกว่าที่ระบุในรายการ (8) ของ subclause 13.2.2joints shall be designed to withstand the full tensile force.(4) The proportional area of reinforcement in any cross section (including at lap joints) shall be equal to notmore than 0,08 Ac.(5) Where the x/d ratio in densely reinforced T-beams is greater than specified in item (3) of subclause 8.2, theminimum reinforcement should consist of links with a diameter not less than 10 mm and taking the maximumspacing, s max, from line 3 of table 31, unless confinement of the flexural compression zone is achieved by othermeans.
การแปล กรุณารอสักครู่..