I always approached the problems kn

I always approached the problems knowing that it was possible to solve them and simply tried to connect the dots. I found that writing out all the information I was given—then used it to find all the new information I could find using equations (or if I could see far enough ahead, only what I knew I'd need). Now instead of looking directly for equations (which I do still do sometimes) I'll usually try and identify concepts at different parts and qualitatively analyze it before jumping into the math. Once I've figured it out conceptually (usually w/a diagram/picture/etc) I'll see which equations might help and then I just do the math.
I approach physics problems by trying to dissect them. I try to be very methodical and organized. After reading the problem, I list the given information, what I'm solving for and any known relationships or equations. I approach physics problems in a very qualitative respect. After reading a problem statement and identify what is to be solved for, I put down on paper the relative concepts for the problem. Usually diagrams with necessary parts labeled. Being able to draw such a “complete” diagram insures I have knowledge of the necessary information to solve the problem.
When I am trying to answer a physics question I first like to understand what the question is asking. Once I understand the question I try to find any equations that are helpful in solving the question. I have begun to at least mentally, and sometimes physically map out the problem. This is a new thing, and I have found that it really helps me to keep terms and ideas straight as I work thought the problem.
TABLE III.
Examples of comments from the same student at the beginning and end of the semester. These comments showed resiliency to maintaining a limiting strategy
Precourse reflection Postcourse reflection
Last semester I tried to recognize what type of problem was being asked, I would then look on the equation sheet to find the correct equation that had the same variables and the desired answer. If it was not directly given I would rearange the equations so that the given information could be used to find the desired answer. Most of the time I look for equations to solve the question with the information that is given. If that does not work then I try to combined equations to make the correct variables.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมมักจะเข้าหาปัญหาที่รู้ว่า มันเป็นไปได้ในการแก้ไขปัญหา และเพียงแค่พยายามที่จะเชื่อมต่อจุด พบว่าเขียนข้อมูลทั้งหมดที่ได้ — ใช้เพื่อค้นหาข้อมูลใหม่ทั้งหมดที่พบโดยใช้สมการ (หรือ หากไม่เห็นไกลพอไป เฉพาะ สิ่งที่ผมรู้ผมจะต้อง) ตอนนี้แทนที่จะมองโดยตรงสำหรับสมการ (ซึ่งยังคงทำอย่างไรบางครั้ง) ผมจะมักจะพยายาม และระบุแนวคิดในส่วนต่าง ๆ และคุณภาพวิเคราะห์ก่อนที่จะกระโดดลงในคณิตศาสตร์ เมื่อฉันได้คิดออก ทางแนวคิด (ปกติ w/แผน ภาพ/รูปภาพ/ฯลฯ) ฉันจะดูสมการซึ่งอาจช่วยแล้ว เพียงไรคณิตศาสตร์ฉันเข้าใกล้ปัญหาฟิสิกส์ โดยพยายามในการให้ ฉันพยายามที่จะมีระเบียบ และเป็นระเบียบ หลังจากอ่านปัญหา ฉันแสดงข้อมูลที่กำหนดให้ สิ่งที่แก้ปัญหาอยู่สำหรับ และรู้จักความสัมพันธ์ หรือสมการ ฉันเข้าใกล้ปัญหาฟิสิกส์ในแง่ที่มีคุณภาพมาก หลังจากอ่านคำสั่งปัญหา และอะไรคือการแก้ไขสำหรับ ฉันวางลงบนกระดาษแนวคิดที่สัมพันธ์กันสำหรับปัญหาระบุ ปกติไดอะแกรม ด้วยชื่อส่วนที่จำเป็น ความสามารถในการวาดไดอะแกรม "สมบูรณ์" มั่นใจมีความรู้ข้อมูลที่จำเป็นเพื่อแก้ไขปัญหาเมื่อฉันพยายามที่จะตอบคำถามฟิสิกส์ ก่อนอยากเข้าใจสิ่งที่คำถามถาม เมื่อผมเข้าใจคำถามที่ฉันพยายามหาสมการใด ๆ ที่มีประโยชน์มากในการแก้คำถาม ผมได้เริ่มน้อย กาย และใจบางครั้งแผนที่ออกปัญหา นี้เป็นสิ่งใหม่ และได้พบจริง ๆ ช่วยให้ผมให้ความคิดและข้อกำหนดตรงทำงานคิดปัญหาตาราง IIIตัวอย่างความคิดเห็นจากนักเรียนที่เริ่มต้นและสิ้นสุดภาคการศึกษาเดียวกัน ความคิดเห็นเหล่านี้แสดงให้เห็นความยืดหยุ่นการรักษากลยุทธ์จำกัดPrecourse สะท้อนสะท้อน Postcourseภาคสุดท้ายพยายามรู้จักประเภทของปัญหาการขอ ฉันจะแล้วมีลักษณะบนแผ่นสมการเพื่อหาสมการที่มีตัวแปรเดียวและคำตอบถูกต้อง ถ้ามันไม่ตรงให้ ผม rearange สมการเพื่อให้สามารถใช้ข้อมูลที่กำหนดเพื่อหาคำตอบที่ต้องการ ส่วนใหญ่เวลาที่ฉันมองหาสมการเพื่อแก้คำถาม ด้วยข้อมูลที่ได้รับ ถ้าที่ทำงาน ผมพยายามรวมสมการเพื่อให้ตัวแปรถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมักจะเข้าหาปัญหารู้ว่ามันเป็นไปได้ที่จะแก้ปัญหาให้พวกเขาและก็พยายามที่จะเชื่อมต่อจุด ฉันพบว่าการเขียนออกข้อมูลทั้งหมดที่ผมได้รับแล้วใช้มันเพื่อหาข้อมูลใหม่ที่ฉันสามารถหาโดยใช้สมการ (หรือถ้าฉันจะได้เห็นไกลพอไปข้างหน้าเพียง แต่สิ่งที่ผมรู้ว่าผมจะต้อง) ตอนนี้แทนที่จะมองโดยตรงสำหรับสมการ (ซึ่งผมจะยังคงทำบางครั้ง) ฉันมักจะพยายามหาแนวความคิดที่แตกต่างกันและมีคุณภาพวิเคราะห์มันก่อนที่จะกระโดดลงไปในทางคณิตศาสตร์ เมื่อฉันได้คิดออกแนวคิด (ปกติ w / แผนภาพ / รูปภาพ / ฯลฯ ) ฉันจะเห็นซึ่งอาจช่วยให้สมแล้วฉันเพิ่งทำคณิตศาสตร์.
ฉันเข้าถึงปัญหาฟิสิกส์โดยพยายามที่จะผ่าพวกเขา ฉันพยายามที่จะมากระเบียบและการจัดระเบียบ หลังจากที่ได้อ่านปัญหาที่ฉันแสดงรายการข้อมูลที่ได้รับในสิ่งที่ผมแก้และความสัมพันธ์ที่รู้จักกันหรือสมการ ฉันเข้าถึงปัญหาฟิสิกส์ในส่วนที่เกี่ยวกับคุณภาพมาก หลังจากที่ได้อ่านคำชี้แจงปัญหาและระบุสิ่งที่จะได้รับการแก้ไขสำหรับผมวางลงบนกระดาษแนวคิดเชิงสัมพัทธ์สำหรับปัญหาที่เกิดขึ้น โดยปกติแผนภาพที่มีชิ้นส่วนที่จำเป็นที่มีป้ายกำกับ ความสามารถในการวาดเช่นแผนภาพ "สมบูรณ์" มั่นใจฉันมีความรู้เกี่ยวกับข้อมูลที่จำเป็นในการแก้ปัญหา.
เมื่อฉันพยายามที่จะตอบคำถามฟิสิกส์ครั้งแรกที่ผมชอบที่จะเข้าใจในสิ่งที่เป็นคำถามที่ถาม เมื่อผมเข้าใจคำถามที่ฉันพยายามที่จะหาสมการใด ๆ ที่จะเป็นประโยชน์ในการแก้คำถาม ผมได้เริ่มอย่างน้อยจิตใจและร่างกายบางครั้งแผนที่ออกปัญหา นี้เป็นสิ่งที่ใหม่และฉันได้พบว่าจริงๆมันจะช่วยให้ฉันเพื่อให้ข้อตกลงและความคิดตรงเป็นผมทำงานคิดว่าปัญหาที่เกิดขึ้น.
ตาราง III.
ตัวอย่างของความคิดเห็นจากนักเรียนเดียวกันที่จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของภาคการศึกษา ความคิดเห็นเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความยืดหยุ่นในการรักษา จำกัด กลยุทธ์
Precourse สะท้อนสะท้อน Postcourse
ภาคการศึกษาสุดท้ายฉันพยายามที่จะรับรู้สิ่งที่ประเภทของปัญหาที่ถูกถามจากนั้นผมก็จะดูบนแผ่นสมการเพื่อหาสมการที่ถูกต้องที่มีตัวแปรเดียวกันและคำตอบที่ต้องการ ถ้ามันไม่ได้รับโดยตรงฉันจะ rearange สมการเพื่อให้ข้อมูลที่ได้รับอาจจะใช้ในการหาคำตอบที่ต้องการ ส่วนใหญ่เวลาที่ฉันมองหาสมการในการแก้คำถามที่มีข้อมูลที่จะได้รับ หากไม่ได้ทำงานแล้วฉันพยายามที่จะสมการรวมกันเพื่อให้ตัวแปรที่ถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันมักจะเข้าหาปัญหา รู้ว่ามันเป็นไปได้ที่จะแก้ไขมันและเพียงแค่พยายามที่จะเชื่อมต่อจุด ผมพบว่า การเขียนออกข้อมูลทั้งหมดที่ฉันได้รับใช้มันหาข้อมูลใหม่ทั้งหมดฉันสามารถหาโดยใช้สมการ ( หรือถ้าผมสามารถเห็นได้ไกลพอ แต่สิ่งที่ผมรู้ว่าผมต้องการ ) ตอนนี้แทนที่จะมองโดยตรงของสมการ ( ซึ่งผมยังทำบางครั้ง ) ผมมักจะลองและระบุแนวคิดที่ชิ้นส่วนที่แตกต่างกันและคุณภาพวิเคราะห์ก่อนที่จะกระโดดเข้าไปในคณิตศาสตร์ เมื่อฉันคิดออกแนวคิด ( โดยปกติ w / ไดอะแกรม / ภาพ / ฯลฯ ) ผมจะดูว่าสมการอาจช่วยและก็ทำคณิตศาสตร์ผมเข้าหาปัญหาฟิสิกส์ โดยพยายามที่จะแยกพวกเขา ฉันพยายามที่จะเป็นคนที่มีระเบียบแบบแผน และจัดระเบียบ หลังจากที่ได้อ่านปัญหา ผมมีรายชื่อให้ ข้อมูล ที่ผมแก้ให้และรู้จักความสัมพันธ์ของสมการ ผมเข้าหาปัญหาฟิสิกส์ในการเคารพมากคุณภาพ หลังจากอ่านแถลงการณ์ และระบุว่าเป็นปัญหาที่จะต้องแก้ไข ผมใส่ลงบนกระดาษเทียบกับแนวคิดสำหรับปัญหา มักจะเป็นชิ้นส่วนไดอะแกรมที่มีป้าย ความสามารถในการวาดเช่น " สมบูรณ์ " แผนภาพมั่นใจผมมีความรู้ของข้อมูลที่จำเป็นในการแก้ไขปัญหาเมื่อฉันพยายามที่จะตอบคำถามฟิสิกส์ผมชอบที่จะเข้าใจสิ่งที่เป็นคำถามที่ถาม ถ้าผมเข้าใจคำถามผมลองหาสมการใด ๆที่เป็นประโยชน์ในการแก้ไขปัญหา ผมได้เริ่มไปอย่างน้อยใจ และบางครั้งร่างกายแผนที่ออกปัญหา นี่เป็นเรื่องใหม่ และผมได้พบว่า มันช่วยให้ฉันเพื่อให้แง่คิด ตรงตามที่ผมทำงานคิดว่าปัญหาตารางที่ 3ตัวอย่างของความคิดเห็นจากนักศึกษาคนเดิมที่จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของภาคการศึกษา ความคิดเห็นเหล่านี้มีความยืดหยุ่นในการรักษากลยุทธ์จำกัดprecourse สะท้อน postcourse การสะท้อนเทอมสุดท้ายฉันพยายามจะรับรู้สิ่งที่ชนิดของปัญหาที่ถูกถาม ผมก็จะดูบนแผ่นเพื่อหาสมการสมการที่ถูกต้องมีตัวแปรเดียวกันและที่ต้องการตอบ ถ้ามันไม่ตรงให้ผม rearange สมการเพื่อให้ข้อมูลสามารถใช้ในการค้นหาต้องการตอบ ส่วนใหญ่ของเวลาที่ฉันมองสมการแก้คำถามกับข้อมูลที่ได้รับ ถ้าไม่ได้ทำงานแล้วฉันพยายามที่จะรวมสมการเพื่อให้ตัวแปรที่ถูกต้อง