Foremost among these necessary cond

Foremost among these necessary conditions is preserving the rules-based multilateral system for managing international trade, based on the GATT/WTO, and the elaboration of these rules to cope with the continually increasing scope and sophistication of international economic transactions. This multilateral system, founded in the 1940s on the guiding principle of avoiding discrimination among trading partners, has been vital for the success of Japan, followed by others in North East, then some in South East Asia, achieve unprecedented improvements in their prosperity through an export-oriented economic strategy. Any other trading regime which sanctioned selective discrimination against trading partners would have made it impossible for these new exporting economies to capture markets from others in trade their way out of deep poverty.
Non-discriminatory rules for global trade and investment continue to be essential for China, Indonesia and, later, India and others to emulate the success of other East Asian economies. Massive structural changes will be required to respond to new competition and to take advantage of the enormous new trade and investment opportunities which will be created by the emergence of these new economic giants. They cannot be accommodated in anything less than a global economic regime.
A second precondition for promoting regional integration is to continue to dismantle the many remaining impediments to international transactions among Asia Pacific economies. Recognizing the inevitable difficulty of dismantling many of these impediments globally, the Asia Pacific region needs to find ways of accelerating the process within the region, without cutting across the overriding interest in a rules-based multilateral trading system. This is the essential intent of the Bogor Declaration, which endorsed the goal of free and open trade and Investment in the region while reaffirming APEC's guiding principle of open regionalism; to facilitate international economic transactions in the region without seeking to divert trade or investment from the rest of the world.
A third precondition is the continued the USA. Its military strength and influence are recognized to be essential in order to avoid uncertainties about security or destabilizing arms build-ups in the rest of the region. US commitment is also needed to defend an open international economic order. In the 50 years since the establishment of the GATT, the leadership of the USA has proved vital in preserving a largely non-discriminatory trading system. But now the USA no longer ability to exercise the same type of leadership, given the much greater relative economic strength of Europe and, increasingly, Asia. Europe's preoccupation with its structures and difficulty in coping with developments in the former communist economies on its doorstep means it is not likely to exercise constructive leadership of the wider multilateral system in the next decade or more. None of the East Asia economies can do so individually, despite their growing importance. If the WTO is to meet its many new challenges, it will require new champions, with East Asia supporting the USA to provide collective leadership (Drysdale, 1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำคัญระหว่างเงื่อนไขเหล่านี้จำเป็นรักษาการตามระบบพหุภาคีนิยมสำหรับการจัดการการค้าระหว่างประเทศ ตามแกตต์/องค์การ และทุก ๆ กฎเหล่านี้เพื่อรับมือกับขอบเขตและความซับซ้อนของธุรกรรมทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ระบบพหุภาคีนิยมนี้ ก่อตั้งขึ้นในทศวรรษ 1940 โดยในหลักการพื้นฐานของการหลีกเลี่ยงการเลือกปฏิบัติระหว่างคู่ ค้ามีความสำคัญสำหรับความสำเร็จของญี่ปุ่น ตาม ด้วยคนอื่น ๆ ในตะวันออกเฉียงเหนือ แล้วบางส่วนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ปรับปรุงเป็นประวัติการณ์ในความเจริญรุ่งเรืองของพวกเขาผ่านการส่งออกทางเศรษฐกิจกลยุทธ์ให้บรรลุ ใด ๆ อื่น ๆ ค้าระบอบซึ่งอนุมัติมาตรการเลือกปฏิบัติกับคู่ค้าจะได้ทำเศรษฐกิจส่งออกเหล่านี้ใหม่เพื่อจับตลาดจากผู้อื่นในทางการค้าของทางลึกความยากจนไม่โจ่งแจ้งกฎการค้าโลกและการลงทุนยังคงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับประเทศจีน อินโดนีเซีย และ ภาย หลัง อินเดียและอื่น ๆ เพื่อจำลองความสำเร็จของเศรษฐกิจเอเชียตะวันออกอื่น ๆ เปลี่ยนแปลงโครงสร้างขนาดใหญ่จะต้องตอบสนองการแข่งขันใหม่ และประโยชน์ทางการค้าใหม่มหาศาลและโอกาสการลงทุนซึ่งจะถูกสร้างขึ้น ด้วยการเกิดขึ้นของยักษ์ใหญ่ทางเศรษฐกิจเหล่านี้ใหม่ พวกเขาไม่สามารถอาศัยอะไรน้อยกว่าระบอบเศรษฐกิจทั่วโลก เงื่อนไขที่สองสำหรับการส่งเสริมการรวมภูมิภาคจะยัง dismantle impediments เหลือหลายประเทศธุรกรรมระหว่างประเทศเอเชียแปซิฟิก จดจำสิ่งที่หลีกเลี่ยงยากลำบากวัน impediments เหล่านี้มากมายทั่วโลก เอเชียแปซิฟิกต้องหาวิธีเร่งการในภูมิภาค โดยตัดข้ามสนใจต้องเอาชนะในการตามระบบพหุภาคีนิยมค้า นี่คือจุดประสงค์สำคัญของปฏิญญาโบกอร์ ซึ่งรับรองเป้าหมายของฟรี และเปิดการค้าและการลงทุนในภูมิภาคในขณะที่ reaffirming ของเอเปคแนะนำหลักการ regionalism เปิด เพื่อให้ง่ายต่อธุรกรรมทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศในภูมิภาคที่ไม่แสวงหาการสำราญค้าหรือการลงทุนจากส่วนอื่น ๆ ของโลก A third precondition is the continued the USA. Its military strength and influence are recognized to be essential in order to avoid uncertainties about security or destabilizing arms build-ups in the rest of the region. US commitment is also needed to defend an open international economic order. In the 50 years since the establishment of the GATT, the leadership of the USA has proved vital in preserving a largely non-discriminatory trading system. But now the USA no longer ability to exercise the same type of leadership, given the much greater relative economic strength of Europe and, increasingly, Asia. Europe's preoccupation with its structures and difficulty in coping with developments in the former communist economies on its doorstep means it is not likely to exercise constructive leadership of the wider multilateral system in the next decade or more. None of the East Asia economies can do so individually, despite their growing importance. If the WTO is to meet its many new challenges, it will require new champions, with East Asia supporting the USA to provide collective leadership (Drysdale, 1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำคัญที่สุดในหมู่เงื่อนไขที่จำเป็นเหล่านี้จะรักษาระบบพหุภาคีตามกฎสำหรับการจัดการการค้าระหว่างประเทศบนพื้นฐานของ GATT / WTO และรายละเอียดของกฎเหล่านี้ที่จะรับมือกับขอบเขตที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องและความซับซ้อนของการทำธุรกรรมทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศ ระบบพหุภาคีก่อตั้งขึ้นในปี 1940 ในหลักการในการหลีกเลี่ยงการเลือกปฏิบัติระหว่างคู่ค้าที่ได้รับความสำคัญสำหรับความสำเร็จของญี่ปุ่นตามด้วยคนอื่น ๆ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือแล้วบางส่วนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ให้เกิดการปรับปรุงเป็นประวัติการณ์ในความเจริญรุ่งเรืองของพวกเขาผ่าน การส่งออกเชิงกลยุทธ์ทางเศรษฐกิจ ใดระบอบการปกครองการค้าอื่น ๆ ที่ตามทำนองคลองธรรมเลือกปฏิบัติคัดเลือกกับคู่ค้าจะได้ทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเศรษฐกิจการส่งออกใหม่ ๆ เหล่านี้ที่จะจับตลาดจากคนอื่น ๆ ในการค้าทางของพวกเขาออกจากความยากจนลึก.
กฎไม่เลือกปฏิบัติสำหรับการค้าโลกและการลงทุนยังคงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับประเทศจีน อินโดนีเซียและต่อมาอินเดียและคนอื่น ๆ ที่จะเลียนแบบความสำเร็จของเศรษฐกิจอื่น ๆ ในเอเชียตะวันออก การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างขนาดใหญ่จะต้องตอบสนองต่อการแข่งขันใหม่และเพื่อใช้ประโยชน์จากการค้าใหม่อย่างมากและโอกาสในการลงทุนซึ่งจะถูกสร้างขึ้นโดยการเกิดขึ้นของยักษ์ใหญ่ทางเศรษฐกิจใหม่เหล่านี้ พวกเขาไม่สามารถอาศัยในอะไรที่น้อยกว่าระบอบการปกครองของเศรษฐกิจโลก.
สิ่งที่จำเป็นที่สองสำหรับการส่งเสริมการรวมในระดับภูมิภาคเพื่อดำเนินการต่อไปรื้อหลายอุปสรรคที่เหลืออยู่กับการทำธุรกรรมระหว่างประเทศในกลุ่มเศรษฐกิจในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก ตระหนักถึงความยากลำบากในการหลีกเลี่ยงการรื้อหลายอุปสรรคเหล่านี้ทั่วโลกภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกต้องการที่จะหาวิธีการในการเร่งกระบวนการภายในภูมิภาคโดยไม่ต้องตัดข้ามที่น่าสนใจที่สำคัญในกฎระเบียบตามระบบการค้าพหุภาคี นี่คือความตั้งใจที่สำคัญของปฏิญญาโบกอร์ซึ่งได้รับการรับรองเป้าหมายของการค้าเสรีและเปิดกว้างและการลงทุนในภูมิภาคในขณะที่ยืนยันหลักการแนวทางของเอเปคของภูมิภาคเปิด; การทำธุรกรรมเพื่ออำนวยความสะดวกทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศในภูมิภาคโดยไม่ต้องขอเพื่อเบี่ยงเบนการค้าหรือการลงทุนจากส่วนที่เหลือของโลก.
สิ่งที่จำเป็นที่สามคือประเทศสหรัฐอเมริกาอย่างต่อเนื่อง กำลังทางทหารและอิทธิพลที่ได้รับการยอมรับให้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงความไม่แน่นอนเกี่ยวกับความปลอดภัยหรือแขนทำให้เกิดความวุ่นวายสร้างสุขภาพในส่วนที่เหลือของภูมิภาค ความมุ่งมั่นของสหรัฐยังเป็นสิ่งจำเป็นที่จะปกป้องการสั่งซื้อทางเศรษฐกิจต่างประเทศเปิด ใน 50 ปีนับตั้งแต่การก่อตั้งของแกตต์เป็นผู้นำของประเทศสหรัฐอเมริกาได้พิสูจน์แล้วว่ามีความสำคัญในการรักษาระบบการค้าส่วนใหญ่ที่ไม่เลือกปฏิบัติ แต่ตอนนี้ประเทศสหรัฐอเมริกาไม่สามารถที่จะออกกำลังกายประเภทเดียวกันของการเป็นผู้นำที่ได้รับความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจที่สัมพันธ์กันมากขึ้นในยุโรปและเพิ่มมากขึ้นในภูมิภาคเอเชีย ความลุ่มหลงของยุโรปที่มีโครงสร้างและความยากลำบากในการรับมือกับการพัฒนาเศรษฐกิจในอดีตคอมมิวนิสต์ในบันไดหน้าประตูของมันหมายความว่ามันไม่น่าจะเป็นผู้นำการออกกำลังกายที่สร้างสรรค์ของระบบพหุภาคีกว้างขึ้นในทศวรรษหน้าหรือมากกว่า ไม่มีของเศรษฐกิจเอเชียตะวันออกสามารถทำได้เป็นรายบุคคลแม้จะมีความสำคัญที่เพิ่มขึ้นของพวกเขา หากองค์การการค้าโลกคือการตอบสนองความท้าทายใหม่จำนวนมากก็จะต้องมีตัวแทนใหม่ที่มีเอเชียตะวันออกสหรัฐอเมริกาสนับสนุนให้เป็นผู้นำกลุ่ม (รส์, 1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชั้นดีของเงื่อนไขที่จำเป็นเหล่านี้คือการรักษากฎที่ใช้ร่วมกันระบบการจัดการการค้าระหว่างประเทศบนพื้นฐานของ GATT / WTO และรายละเอียดของกฎเหล่านี้เพื่อรับมือกับอย่างต่อเนื่องเพิ่มขอบเขตและความซับซ้อนของการทำธุรกรรมทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศ ระบบพหุภาคีนี้ก่อตั้งขึ้นในปี 1940 บนหลักการของการหลีกเลี่ยงการเลือกปฏิบัติระหว่างคู่ค้าได้ที่สำคัญสำหรับความสำเร็จของญี่ปุ่น ตามด้วยคนอื่น ๆในอีสาน แล้วบางส่วนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้บรรลุการปรับปรุงประวัติการณ์ในความเจริญรุ่งเรืองของพวกเขาผ่านกลยุทธ์ทางเศรษฐกิจที่มุ่งเน้นการส่งออกอื่น ๆที่ถูกเลือกปฏิบัติกับระบอบการค้าประเทศคู่ค้าจะทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับการส่งออกของประเทศ เพื่อจับตลาดใหม่เหล่านี้จากผู้อื่นในการค้าทางของพวกเขาออกจากความยากจนลึก .
ไม่พินิจพิเคราะห์กฎการค้าโลกและการลงทุนยังคงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับประเทศจีน อินโดนีเซีย และ ต่อมาอินเดียและคนอื่น ๆที่จะเลียนแบบความสำเร็จของประเทศอื่น ๆในเอเชียตะวันออก การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างใหญ่จะต้องตอบสนองต่อการแข่งขันใหม่และการใช้ประโยชน์จากมหาศาลการค้าใหม่และโอกาสในการลงทุน ซึ่งจะถูกสร้างขึ้นโดยการเกิดขึ้นของยักษ์ใหญ่ทางเศรษฐกิจใหม่เหล่านี้ พวกเขาไม่สามารถพักในอะไรที่น้อยกว่าระบบเศรษฐกิจทั่วโลก
เป็นเงื่อนไขที่สองเพื่อส่งเสริมการรวมกลุ่มในภูมิภาคจะยังคงรื้อหลายที่เหลืออุปสรรคเพื่อธุรกรรมระหว่างประเทศในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกในประเทศ ตระหนักถึงปัญหาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของการรื้อหลายอุปสรรคเหล่านี้ทั่วโลก ภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก จำเป็นต้องหาวิธีเร่งกระบวนการภายในภูมิภาคโดยไม่ต้องตัดข้ามผลประโยชน์ทับในกฎระบบการค้าพหุภาคีตาม นี้เป็นจุดประสงค์สำคัญของปฏิญญาโบกอร์ ซึ่งเป็นเป้าหมายของการเปิดเสรีและการค้าและการลงทุนในภูมิภาค ในขณะที่ประเทศเอเปคของหลักการของเปิดภูมิภาค ;เพื่ออํานวยความสะดวกในธุรกรรมทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศในภูมิภาค โดยการเบี่ยงเบนการค้าหรือการลงทุนจากส่วนที่เหลือของโลก
เป็นเงื่อนไขที่สามคือต่อสหรัฐอเมริกา ความแข็งแกร่งของทหารและอิทธิพลที่ได้รับการยอมรับเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงความไม่แน่นอนเกี่ยวกับความมั่นคง หรือสร้างแขนของ UPS ในส่วนที่เหลือของภูมิภาคเรามุ่งมั่นเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อปกป้องการเปิดประเทศทางเศรษฐกิจ ใบสั่ง ใน 50 ปีนับตั้งแต่ก่อตั้งของ GATT , ผู้นำของอเมริกาได้พิสูจน์สำคัญในการรักษาส่วนใหญ่ไม่เลือกปฏิบัติระบบการซื้อขาย แต่ตอนนี้ อเมริกา ไม่มีความสามารถ ในการใช้ประเภทเดียวกันของผู้นำให้ยิ่งใหญ่เทียบความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจของยุโรปและ , ขึ้น , เอเชียยุโรปก็วุ่นกับของโครงสร้างและความยากในการรับมือกับการพัฒนาในประเทศอดีตคอมมิวนิสต์ในบันไดหน้าประตูของ หมายความว่า มันไม่น่าจะใช้สร้างสรรค์ความเป็นผู้นำของระบบพหุภาคีที่กว้างขึ้นในทศวรรษหน้าหรือมากกว่า ไม่มีของเอเชียตะวันออกประเทศสามารถทำได้เป็นรายบุคคล แม้ความสำคัญของพวกเขาเติบโต หากองค์การการค้าโลกคือเพื่อตอบสนองความท้าทายของหลายใหม่จะต้องมีแชมป์ใหม่ กับเอเชียตะวันออกสนับสนุนอเมริกาให้ผู้นำกลุ่ม ( ดรายส์เดล , 1988 )