Orchestral horns are traditionally

Orchestral horns are traditionally grouped into "high" horn and "low" horn pairs. Players specialize to negotiate the unusually wide range required of the instrument. Formerly, in certain situations, composers called for two pairs of horns in two different keys. For example, a composer might call for two horns in C and two in E♭ for a piece in C minor, in order to gain harmonics of the relative major unavailable on the C horns. Eventually, two pairs of horns became the standard, and from this tradition of two independent pair, each with its own "high" and "low" horn, came the modern convention of writing both the first and third part above the second and fourth.
In the mid-18th century, horn players began to insert the right hand into the bell to change the effective length of the instrument, adjusting the tuning up to the distance between two adjacent harmonics depending on how much of the opening was covered. This technique, known as hand-stopping, is generally credited to Anton Joseph Hampel around 1750, and was refined and carried to much of Europe by the influential Giovanni Punto. This offered more possibilities for playing notes not on the harmonic series. By the early classical period, the horn had become an instrument capable of much melodic playing. A notable example of this are the four Mozart Horn Concerti and Concert Rondo (K. 412, 417, 477, 495, 371), wherein melodic chromatic tones are used, owing to the growing prevalence of hand-stopping and other newly emerging techniques

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเพณีจัดกลุ่ม orchestral แตรฮอร์น "สูง" และ "ต่ำ" แตรคู่ ผู้เล่นที่เชี่ยวชาญการเจรจาช่วงกว้างผิดปกติจำเป็นต้องตรา เดิม ในบางสถานการณ์ คีตกวีเรียกร้องสองคู่ของแตรในสองคีย์ที่แตกต่าง ตัวอย่าง นักประพันธ์อาจโทรแตรสองใน C และใน E♭ ตัวใน C เล็กน้อย เพื่อให้ได้นิคส์วิชาสัมพันธ์ไม่บนแตร C ในที่สุด แตรสองคู่เป็น มาตรฐาน และจากนี้ประเพณีของสองคู่อิสระ ด้วยตนเอง "สูง" และ "ต่ำ" ฮอร์น มาเขียน ทั้งส่วนแรก และสามข้างต้นที่สองและสี่การประชุมทันสมัยในศตวรรษที่ 18 กลาง ผู้เล่นฮอร์นเริ่มมือขวาใส่ระฆังเพื่อเปลี่ยนความยาวมีประสิทธิภาพเครื่องมือ ปรับปรับค่าระยะห่างระหว่างสองนิคส์ติดขึ้นอยู่กับจำนวนการเปิดถูกปกคลุมไปด้วย เทคนิคนี้ เป็นมือหยุด โดยทั่วไปเครดิต Hampel โจเซฟแอนตันโรรอบ 1750 และบริสุทธิ์ และถูกนำไปใช้มากในยุโรป โดย Giovanni Punto มีอิทธิพล นี้เสนอโอกาสเพิ่มเติมสำหรับเล่นหมายเหตุไม่ได้อยู่ในชุด harmonic โดยช่วงต้นยุคคลาสสิก เขาได้กลายเป็น เครื่องมือที่สามารถเล่นดนตรีมาก ตัวอย่างที่โดดเด่นนี้เป็นสี่โรงแรมโมสาร์ท Concerti ฮอร์นและคอนเสิร์ต Rondo (คุณ 412, 417, 477, 495, 371), นั้นมีใช้เครื่องตั้งสายเสียงดนตรี เพราะชุกเติบโตหยุดมือและเทคนิคที่เกิดขึ้นใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แตรดนตรีจะถูกจัดกลุ่มออกเป็น "สูง" ฮอร์นและ "ต่ำ" คู่ฮอร์น ผู้เล่นที่มีความเชี่ยวชาญในการเจรจาหลากหลายผิดปกติต้องของตราสาร เดิมในบางสถานการณ์แต่งเรียกร้องให้คู่ที่สองของเขาในสองปุ่มที่แตกต่างกัน ยกตัวอย่างเช่นนักแต่งเพลงที่อาจจะเรียกร้องให้สองเขาใน C และสองในอี♭สำหรับชิ้นส่วนในมาตรฐานในการสั่งซื้อจะได้รับการประสานจากญาติที่สำคัญสามารถใช้งานได้บนแตร C ในที่สุดคู่ที่สองของเขากลายเป็นมาตรฐานและจากประเพณีของสองคู่ที่เป็นอิสระนี้แต่ละคนมีของตัวเอง "สูง" และ "ต่ำ" ฮอร์นมาประชุมที่ทันสมัยของการเขียนทั้งสองส่วนแรกและที่สามดังกล่าวข้างต้นที่สองและสี่
ในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 ผู้เล่นฮอร์นเริ่มที่จะแทรกขวามือเข้าไประฆังที่จะเปลี่ยนความยาวที่มีประสิทธิภาพของเครื่องมือที่ใช้ในการปรับจูนขึ้นไปเป็นระยะทางระหว่างสองประสานที่อยู่ติดกันขึ้นอยู่กับวิธีการมากของการเปิดถูกปกคลุม เทคนิคนี้เป็นที่รู้จักมือหยุดเป็นเครดิตโดยทั่วไปแอนตันโจเซฟ Hampel รอบ 1750 และได้รับการกลั่นและการดำเนินการส่วนใหญ่ของยุโรปที่มีอิทธิพลโดยจิโอวานนี่ Punto นี้นำเสนอความเป็นไปได้สำหรับการเล่นโน้ตไม่ได้อยู่ในชุดฮาร์โมนิ โดยในช่วงต้นยุคคลาสสิกฮอร์นได้กลายเป็นเครื่องมือที่มีความสามารถในการเล่นไพเราะมาก ที่น่าทึ่งเช่นนี้เป็นสี่โมซาร์ทฮอร์นและเชอคอนเสิร์ต Rondo (เค 412, 417, 477, 495, 371) ประเด็นโทนสีไพเราะถูกนำมาใช้เนื่องจากความชุกที่เพิ่มขึ้นของการหยุดมือและอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นใหม่เทคนิคใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และเขาเป็นประเพณีที่จัดเป็น " เสียงสูง " และ " คู่เสียงต่ำ " ผู้เล่นเชี่ยวชาญเจรจากว้างผิดปกติช่วงที่ต้องการของตราสาร อย่างไรก็ตาม ในบางสถานการณ์ คีตกวีเรียกแตร สองคู่ สองคีย์ที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น นักแต่งเพลงอาจเรียกสองเขาใน C และ E ♭สำหรับสองชิ้นใน C เล็กน้อยเพื่อจะได้ประสานกันของญาติใหญ่ไม่มีใน C เข ในที่สุด แตร สองคู่ เป็นมาตรฐาน และจากประเพณีของอิสระ 2 คู่ แต่ละ ด้วยตนเอง " สูง " และ " ต่ำ " เขามาประชุมที่ทันสมัยของการเขียนทั้งแรกและส่วนที่สามข้างต้นที่สองและสี่ .
กลางศตรรษที่ 18เขาเล่นเริ่มสอดมือเข้าไปใน เบลล์จะเปลี่ยนความยาวที่มีประสิทธิภาพของเครื่องมือที่ปรับแต่งได้ถึงระยะห่างระหว่างสองติดกันที่นำเสนอขึ้นอยู่กับเท่าใดของการปกคลุม เทคนิคนี้ เรียกว่ามือหยุด โดยทั่วไปจะให้เครดิตกับ แอนทอน โจเซฟ hampel รอบ 1750 ,และการกลั่นและดำเนินการมากของยุโรป โดยผู้มีอิทธิพล Giovanni PUNTO นี้เสนอความเป็นไปได้มากขึ้นสำหรับการเล่นบันทึกไม่ได้ในชุดฮาร์มอนิ โดยระยะเวลาคลาสสิกในวัยเด็ก เขาได้กลายเป็นเครื่องดนตรีที่สามารถเล่นไพเราะมาก . เด่น ตัวอย่างนี้เป็นสี่โมซาร์ทเขา concerti และคอนเสิร์ต รอนโด ( K . 412 , 477 , 495 , 417 371 )เสียงนั้นไพเราะโดย ใช้ เนื่องจากความชุกของการเติบโตใหม่และเทคนิคอื่น ๆมือ