The sum of all of the chemical reac

The sum of all of the chemical reactions that take place in an organism is called metabolism. Most of that carbon, nitrogen, and energy ends up in molecules that are common to all cells and are required for the proper functioning of cells and organisms. These molecules, e.g., lipids, proteins, nucleic acids, and carbohydrates, are called primary metabolites. Unlike animals, however, most plants divert a significant proportion of assimilated carbon and energy to the synthesis of organic molecules that may have no obvious role in normal cell function. These molecules are known as secondary metabolites.

The distinction between primary and secondary metabolites is not always easily made. At the biosynthetic level, primary and secondary metabolites share many of the same intermediates and are derived from the same core metabolic pathways. Secondary metabolites generally, but not always, occur in relatively low quantities and their production may be widespread or restricted to particular families, genera, or even species. They were known, however, to have significant economic and medicinal value and were thus of more than a passing interest to natural products chemists. In recent years, however, it has become increasingly evident that many natural products do have significant ecological functions, such as protection against microbial or insect attack.

Secondary metabolites

For many years the adaptive significance of most secondary metabolites was unknown. These compounds were thought to be simply functionless end products of metabolism, or metabolic wastes. Today we know that many secondary metabolites have important ecological functions in plants:

They protect plants against being eaten by herbivores and against being infected by microbial pathogens.

They serve as attractants (odor, color, taste) for pollinators and seed-dispersing animals.

They function as agents of plant-plant competition and plant-microbe symbioses.

The ability of plants to compete and survive is therefore profoundly affected by the ecological functions of their secondary metabolites.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของปฏิกิริยาเคมีที่เกิดในชีวิตเรียกว่าเมแทบอลิซึม ส่วนใหญ่ที่คาร์บอน ไนโตรเจน และพลังงานปลายขึ้นในโมเลกุลที่เหมือนกับเซลล์ทั้งหมด และจำเป็นสำหรับการทำงานที่เหมาะสมของเซลล์และสิ่งมีชีวิต โมเลกุลเหล่านี้ เช่น โครงการ โปรตีน กรดนิวคลีอิก และ คาร์โบไฮเดรต เรียกว่าหลัก metabolites ซึ่งแตกต่างจากสัตว์ อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่พืชสำราญสัดส่วนที่สำคัญของขนบธรรมเนียมประเพณีคาร์บอนและพลังงานการสังเคราะห์โมเลกุลอินทรีย์ที่อาจไม่มีบทบาทชัดเจนในเซลล์ปกติฟังก์ชัน โมเลกุลเหล่านี้จะเรียกว่ารอง metabolitesไม่ได้ง่ายเสมอทำความแตกต่างระหว่าง metabolites หลัก และรอง ระดับ biosynthetic, metabolites หลัก และรองใช้ร่วมหลายตัวกลางเดียวกัน และมาจากทางเดินเผาผลาญหลักเดียวกัน รอง metabolites โดยทั่วไป แต่ไม่เสมอ ไป เกิดขึ้นในปริมาณค่อนข้างต่ำ และผลิตของพวกเขาอาจจะจำกัดเฉพาะครอบครัว สกุล หรือแม้แต่พันธุ์ หรือแพร่หลาย พวกเขาได้รู้จัก กัน อย่างไรก็ตาม มีค่าทางเศรษฐกิจ และยาที่สำคัญ และถูกดังนั้นกว่าสนใจผ่านนักเคมีผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ ในปีที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม มันได้กลายเป็นมากขึ้นเห็นได้ชัดว่า ในธรรมชาติมีสำคัญฟังก์ชันระบบนิเวศ เช่นป้องกันจุลินทรีย์ หรือแมลงโจมตีรอง metabolitesหลายปี ความสำคัญเหมาะสมของ metabolites รองส่วนใหญ่ไม่รู้จัก สารประกอบเหล่านี้ถูกคิดว่า เป็น เพียง functionless สิ้นสุดผลิตภัณฑ์ของเผาผลาญ เผาผลาญเสีย วันนี้เรารู้ว่า metabolites รองมากมีฟังก์ชั่นระบบนิเวศที่สำคัญในพืช:พวกเขาปกป้องพืช กับกิน herbivores และถูกเชื้อโรคจุลินทรีย์พวกเขาทำหน้าที่เป็น attractants (กลิ่น สี รสชาติ) pollinators และสัตว์สลายเมล็ดพวกเขาทำหน้าที่เป็นตัวแทนของพืชพืชแข่งขันและพืช microbe symbiosesและลึกซึ้งจึงเป็นผลความสามารถของพืชในการแข่งขัน และอยู่รอดจากนิเวศวิทยาฟังก์ชันของ metabolites ของรอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลรวมของทั้งหมดของปฏิกิริยาเคมีที่เกิดขึ้นในสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าการเผาผลาญอาหาร ส่วนใหญ่ที่คาร์บอนไนโตรเจนและพลังงานจะสิ้นสุดลงในโมเลกุลที่เป็นเรื่องปกติของทุกเซลล์และที่จำเป็นสำหรับการทำงานที่เหมาะสมของเซลล์และสิ่งมีชีวิต โมเลกุลเหล่านี้เช่นไขมันโปรตีนกรดนิวคลีอิกและคาร์โบไฮเดรตจะถูกเรียกว่าสารหลัก ซึ่งแตกต่างจากสัตว์ แต่พืชส่วนใหญ่โอนสัดส่วนที่มีนัยสำคัญของคาร์บอนหลอมรวมและพลังงานเพื่อการสังเคราะห์โมเลกุลของสารอินทรีย์ที่อาจไม่ได้มีบทบาทที่ชัดเจนในการทำงานของเซลล์ปกติ โมเลกุลเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันเป็นสารทุติยภูมิ. ความแตกต่างระหว่างสารประถมศึกษาและมัธยมศึกษาจะไม่ทำเสมอได้อย่างง่ายดาย ในระดับชีวสังเคราะห์ของสารหลักและรองร่วมกันหลายตัวกลางเดียวกันและจะได้มาจากที่เดียวกันเผาผลาญเซลล์หลัก สารทุติยภูมิโดยทั่วไป แต่ไม่เคยเกิดขึ้นในปริมาณที่ค่อนข้างต่ำและการผลิตของพวกเขาอาจจะเป็นที่แพร่หลายหรือถูก จำกัด ให้กับครอบครัวโดยเฉพาะจำพวกหรือแม้กระทั่งสายพันธุ์ พวกเขาเป็นที่รู้จักกัน แต่จะมีมูลค่าทางเศรษฐกิจและสมุนไพรที่สำคัญและทำให้กว่าดอกเบี้ยผ่านไปนักเคมีผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ ในปีที่ผ่านมา แต่มันได้กลายเป็นที่เห็นได้ชัดมากขึ้นว่าผลิตภัณฑ์ธรรมชาติที่หลายคนมีหน้าที่ที่สำคัญในระบบนิเวศเช่นการป้องกันการโจมตีของจุลินทรีย์หรือแมลง. สารรองเป็นเวลาหลายปีอย่างมีนัยสำคัญของการปรับตัวมากที่สุดสารทุติยภูมิที่เป็นที่รู้จัก สารเหล่านี้มีความคิดที่จะเป็นเพียงแค่ functionless ผลิตภัณฑ์ในตอนท้ายของการเผาผลาญอาหารหรือของเสียการเผาผลาญอาหาร วันนี้เรารู้ว่าสารทุติยภูมิที่มีหลายฟังก์ชั่นของระบบนิเวศที่สำคัญในพืช: พวกเขาป้องกันพืชกับการถูกกินโดยสัตว์กินพืชและต่อต้านการติดเชื้อจากเชื้อโรคจุลินทรีย์. พวกเขาเป็นดึงดูด (กลิ่นสีรส) สำหรับการถ่ายละอองเรณูและสัตว์เมล็ดกระจาย. พวกเขา ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของการแข่งขันจากพืชและพืช symbioses พืชจุลินทรีย์. ความสามารถของพืชที่จะแข่งขันและอยู่รอดจึงได้รับผลกระทบอย่างลึกซึ้งโดยฟังก์ชั่นระบบนิเวศของสารทุติยภูมิของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลรวมของทั้งหมดของปฏิกิริยาทางเคมีที่เกิดขึ้นในสิ่งมีชีวิตเรียกว่าการเผาผลาญอาหาร มากที่สุดของ คาร์บอน ไนโตรเจน และพลังงานที่สิ้นสุดขึ้นในโมเลกุลที่เป็นปกติทุกเซลล์ และจำเป็นสำหรับการทำงานที่เหมาะสมของเซลล์และสิ่งมีชีวิต โมเลกุลเหล่านี้ เช่น ไขมัน โปรตีน กรดนิวคลีอิก และ คาร์โบไฮเดรต จะเรียกว่าสารหลัก ซึ่งแตกต่างจากสัตว์ อย่างไรก็ตามพืชส่วนใหญ่ใช้ส่วนใหญ่ของการหลอมคาร์บอนและพลังงานเพื่อการสังเคราะห์โมเลกุลอินทรีย์ที่อาจจะไม่ชัดในบทบาทหน้าที่ของเซลล์ปกติ โมเลกุลเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันเป็นสารประกอบทุติยภูมิ .

ความแตกต่างระหว่างหลักและสารทุติยภูมิไม่เสมอได้อย่างง่ายดายสร้าง งานวิจัยในระดับ ,ประถมศึกษาและมัธยมศึกษา metabolites ร่วมกันหลายของตัวกลางเดียวกันและจะได้มาจากสำคัญในการเผาผลาญเซลล์ . สารทุติยภูมิโดยทั่วไป แต่ไม่เสมอไป เกิดขึ้นในปริมาณที่ค่อนข้างต่ำและการผลิตของพวกเขาอาจจะแพร่หลายหรือ จํากัด ให้ครอบครัว โดยเฉพาะสกุลหรือชนิด พวกเขารู้จักกัน อย่างไรก็ตามมีความทางเศรษฐกิจและมูลค่ายา และดังนั้น กว่าดอกเบี้ยผ่านธรรมชาติผลิตภัณฑ์เคมี . ในปีล่าสุด แต่มันได้กลายเป็นชัดเจนมากขึ้นว่าผลิตภัณฑ์ธรรมชาติมีหน้าที่นิเวศวิทยาที่สำคัญ เช่น ป้องกันเชื้อจุลินทรีย์ หรือโจมตีแมลง .



สารทุติยภูมิหลายปี ปรับระดับชนิดทุติยภูมิส่วนใหญ่ไม่รู้จัก สารเหล่านี้ถูกคิดว่า เป็นเพียงแค่ไม่ทำงานสิ้นสุดผลิตภัณฑ์ของการเผาผลาญ หรือเมตาบอลิซึมของเสีย วันนี้เราทราบว่าชนิดทุติยภูมิมีฟังก์ชั่นสำคัญทางนิเวศวิทยาพืช :

พวกเขาปกป้องพืชจากการถูกกินโดยสัตว์กินพืช และต่อต้านการติดเชื้อจุลินทรีย์เชื้อโรค .

เป็นกาน้ำ ( กลิ่น สี รสชาติ ) สำหรับผสมเกสรและเมล็ดกระจายสัตว์

พวกเขาทำงานเป็นตัวแทนของการแข่งขันและการอยู่ร่วมกันของจุลินทรีย์พืชพืช

ความสามารถของพืชเพื่อการแข่งขันและอยู่รอดจึงซึ้งได้รับผลกระทบโดยหน้าที่นิเวศวิทยาของสารทุติยภูมิ .