The speaker opens the poem with a q

The speaker opens the poem with a question addressed to the beloved: “Shall I compare thee to a summer’s day?” The next eleven lines are devoted to such a comparison. In line 2, the speaker stipulates what mainly differentiates the young man from the summer’s day: he is “more lovely and more temperate.” Summer’s days tend toward extremes: they are shaken by “rough winds”; in them, the sun (“the eye of heaven”) often shines “too hot,” or too dim. And summer is fleeting: its date is too short, and it leads to the withering of autumn, as “every fair from fair sometime declines.” The final quatrain of the sonnet tells how the beloved differs from the summer in that respect: his beauty will last forever (“Thy eternal summer shall not fade...”) and never die. In the couplet, the speaker explains how the beloved’s beauty will accomplish this feat, and not perish because it is preserved in the poem, which will last forever; it will live “as long as men can breathe or eyes can see.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลำโพงที่เปิดกลอน มีคำถามอยู่รัก: "จะฉันเปรียบเทียบทั้งหลายวันในฤดูร้อนหรือไม่" บรรทัดสิบเอ็ดถัดไปจะทุ่มเทเพื่อการเปรียบเทียบ ในบรรทัดที่ 2 ลำโพงในสถานภาพที่แตกต่างส่วนใหญ่ชายหนุ่มจากวันของฤดูร้อน: เขาเป็น "น่ารักมาก และซึ่งมากขึ้น" วันของฤดูร้อนมีแนวโน้มไปทางที่สุด: พวกเขากำลังหวาดวิตก โดย "ลมหยาบ" ในพวกเขา ซัน ("ตาของสวรรค์" ส่อง "ร้อนเกินไป" มักจะ หรือสลัวเกินไป และฤดูร้อนจะหายวับไป: วันไม่สั้นเกินไป และจะนำไปสู่การ withering ของฤดูใบไม้ร่วง เป็น "ทุกงานจากลดอัตรา sometime แฟร์" Quatrain สุดท้ายของณบอกว่า รักแตกต่างจากฤดูร้อนในนั้น: ความงามของเขาจะสุดท้ายตลอด ("ร้อนนิรันดร์พระองค์จะตก...") และไม่ตาย ใน couplet ลำโพงที่อธิบายว่า ความงามของรักจะบรรลุความสำเร็จครั้งนี้ และไม่พินาศเนื่องจากยังคงอยู่ในกลอน ที่จะสุดท้ายตลอด มันจะมีชีวิตอยู่ "ตราบเท่าที่มนุษย์สามารถหายใจ หรือตาสามารถมองเห็น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลำโพงเปิดบทกวีด้วยคำถามที่ส่งไปยังที่รัก: "ฉันจะเปรียบเทียบเจ้าไปในวันฤดูร้อนหรือไม่" ถัดไปสิบเอ็ดสายจะอุทิศให้กับการเปรียบเทียบดังกล่าว ในบรรทัดที่ 2 ลำโพงกำหนดสิ่งที่แตกต่างส่วนใหญ่เป็นชายหนุ่มจากวันในฤดูร้อนของเขาคือวันของฤดูร้อนมีแนวโน้มไปสุดขั้ว: ถูกเขย่าด้วย "ลมหยาบ"; "อื่น ๆ ที่น่ารักและอบอุ่นมากขึ้น." ในพวกเขาดวงอาทิตย์ ("ตาแห่งสวรรค์") มักจะส่อง "ร้อนเกินไป" หรือมืดเกินไป และฤดูร้อนเป็นประเดี๋ยวเดียว: วันที่สั้นเกินไปและจะนำไปสู่​​ความรุนแรงของฤดูใบไม้ร่วงเป็นบรรทัดสุดท้ายของโคลงบอกวิธีการที่แตกต่างอันเป็นที่รักจากฤดูร้อนในแง่ที่ว่า "ทุกที่เป็นธรรมจากการลดลงบางครั้งยุติธรรม." ความงามของเขา จะมีอายุตลอดไป ("ฤดูร้อนนิรันดร์ของท่านจะไม่จางหาย ... ") และไม่เคยตาย ในคู่ที่ลำโพงอธิบายถึงวิธีการที่รักความงามที่จะบรรลุความสำเร็จนี้และไม่พินาศเพราะมันจะถูกเก็บรักษาไว้ในบทกวีซึ่งจะมีอายุตลอดไป มันจะมีชีวิตอยู่ "ตราบใดที่คนสามารถหายใจหรือตาสามารถมองเห็น."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลำโพงเปิดกลอน กับคำถาม ถึงรัก : " ผมจะเปรียบเทียบให้ท่านในวันของฤดูร้อน " สายสิบเอ็ดต่อไปเพื่อรองรับ เช่น การเปรียบเทียบ ในบรรทัดที่ 2 ผู้พูดส่วนใหญ่ระบุว่าเป็นหนุ่มจากวันของฤดูร้อน : เขาคือ " น่ารักมากและหนาวมาก " วันของฤดูร้อนมีแนวโน้มไปทางขั้ว : ถูกเขย่าโดย " ลมหยาบ ในพวกเขาดวงอาทิตย์ ( " ดวงตาแห่งสวรรค์ " ) มักจะส่อง " ร้อน " หรือไม่ก็ มัว และฤดูร้อนเป็นอารมณ์ชั่ววูบ : วันที่สั้นเกินไป และมันนำไปสู่ร่วงโรยของฤดูใบไม้ร่วงเป็น " ทุกงานจากงานบ้าง ปฏิเสธ " เหลอหลาสุดท้ายของโคลงบอกวิธีรักที่แตกต่างจากฤดูร้อนในที่เคารพ : ความงามของเขาจะคงอยู่ตลอดไป ( " เจ้านิรันดร์ฤดูร้อนจะไม่เหี่ยว . . . . . . . " ) และไม่เคยตายในโคลง ผู้พูดอธิบายวิธีที่รักความงามจะบรรลุเพลงนี้ และไม่พินาศเพราะมันถูกเก็บรักษาไว้ในกลอน ซึ่งจะคงอยู่ตลอดไป มันจะอยู่ " ตราบใดที่มนุษย์หายใจหรือตาเห็น "