The Class" might have been set in a

The Class" might have been set in any classroom in the Western world, and I believe most teachers would recognize it. It is about the power struggle between a teacher who wants to do good and students who disagree about what "good" is. The film is so fair that neither side is seen as right, and both seem trapped by futility.


WATCH NOW

In a lower-income, melting-pot neighborhood in Paris, Francois, the teacher, begins a school year with high hopes and a desire to be liked by his students. They are a multiethnic group of 15- and 16-year-olds, few of them prepared by the educational system to be promising candidates for Francois' hopes. None of them seem stupid, and indeed intelligence may be one of their problems: They can see clearly that the purpose of the class is to make them model citizens in a society that has little use for them.

The movie is bursting with life, energy, fears, frustrations and the quick laughter of a classroom hungry for relief. It avoids lockstep plotting and plunges into the middle of the fray, helping us become familiar with the students, suggesting more than it tells, allowing us to identify with many points of view. It is uncannily convincing.

The reason for that, I learn, involves the method of the director, Laurent Cantet, one of the most gifted new French directors. He began with a best-selling autobiographical novel by a teacher, Francois Begaudeau. He cast Begaudeau as the teacher. He worked for a year with a group of students, improvising and filming scenes. So convincing is the film that it seems documentary, but all of the students, I learn, are playing roles and not themselves.

There is a resentful Arab girl, who feels she is being undervalued by the teacher. A high-spirited African boy, very intelligent, but prone to anger. An Asian boy, also smart, who has learned (from his family's culture, perhaps) to keep a low profile and not reveal himself. Others who are confederates, pals, co-conspirators.

A lot of grief in the classroom has to do with the rote teaching of French. As the students puzzle their way through, I don't know, the passive pluperfect subjunctive or whatever, I must say I sided with them. Despite the best efforts of dedicated and gifted nuns, I never learned to diagram a sentence, something they believed was of paramount importance. Yet I have made my living by writing and speaking. You learn a language by listening and speaking. You learn how to write by reading. It's not an abstraction. Do you think the people who first used the imperfect tense felt the need to name it?

The title of the original novel translates as "Between the Walls," and indeed the film stays for the most part within the classroom. We know from Jack London that the members of a dog pack intensely observe one another. There can only be one top dog, and there are always candidates for the job. A school year begins with the teacher as top dog. Whether it ends that way is the test of a good teacher. Do you stay on top by strict discipline? With humor? By becoming the students' friend? Through psychology? Will they sense your strategy? Sometimes I think the old British public school system was best: Teachers were eccentric cranks, famous for their idiosyncrasy, and baffled their students.

Note: "The Class" won the Palme d'Or at Cannes 2008, and is an Oscar nominee this year for best foreign film. Reviews of Cantet's notable films "Human Resources" and "Time Out" are also on at rogerebert.com.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระดับ " อาจได้รับการกำหนดในชั้นเรียนใด ๆในโลกตะวันตก และผมเชื่อว่าคนส่วนใหญ่จะรู้จักมัน มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจระหว่างครูที่อยากทำความดี และนักศึกษาที่ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ " ดี " ภาพยนตร์เพื่อให้ยุติธรรมทั้งสองฝ่าย คือเห็นเป็นถูก และทั้งสองดูเหมือนจะติดอยู่โดยไร้


ดูแล้ว

ในราคารายได้ เบ้าหลอมละแวกในปารีสฟร อาจารย์เริ่มต้นปีโรงเรียนกับความหวังและความปรารถนาที่จะถูกชอบโดยคนของเขา พวกกลุ่ม multiethnic 15 - 16 ปีมีเพียงไม่กี่ของพวกเขาที่เตรียมไว้ โดยระบบการศึกษาที่จะเป็นผู้สมัครที่มีแนวโน้มสำหรับ Francois ' หวัง ไม่มีของพวกเขาดูโง่ และแน่นอนความฉลาดอาจเป็นหนึ่งในปัญหาของพวกเขาพวกเขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าจุดประสงค์ของชั้นเรียนเพื่อให้รูปแบบพลเมืองในสังคมที่มีการใช้เล็ก ๆน้อย ๆสำหรับพวกเขา .

หนังเต็มไปด้วยชีวิต , พลังงาน , กลัว ผิดหวัง และเสียงหัวเราะที่รวดเร็วของห้องเรียนเลยโล่งอก มันหลีกเลี่ยงการกำหนดพล็อตและพุ่งเข้ามากลางสนามรบ ช่วยให้เราคุ้นเคยกับนักเรียน แนะนำมากกว่า มันบอก ,ให้เราระบุกับหลายจุดของมุมมอง มันเป็นกันอย่างน่าประหลาดนะ

เหตุผลที่ ฉันเรียนรู้ เกี่ยวข้องกับวิธีการของผู้กำกับ โลรองต์ cantet หนึ่งพรสวรรค์ใหม่ฝรั่งเศสผู้อำนวยการ เขาเริ่มด้วยหนังสืออัตชีวประวัตินวนิยายโดยอาจารย์ ฟร begaudeau . เขาหล่อ begaudeau เป็นครู เขาทำงานสำหรับปีด้วยกลุ่มของนักเรียนต้องเตรียมตัวและถ่ายทำฉาก ดังนั้นทำให้เป็นภาพยนตร์ที่ดูสารคดี แต่ทั้งหมดของนักเรียน ฉันเรียนรู้ เล่น บทบาท และไม่ใช่ตัวเอง

มีผู้หญิงอาหรับไม่พอใจ ที่รู้สึกว่าเธอกำลังถูก undervalued โดยครู สปิริตสูงแอฟริกาเด็กฉลาดมาก แต่มักจะโกรธ เอเชียเด็กชายยังฉลาดที่ได้เรียนรู้จากวัฒนธรรมของครอบครัวของเขาบางที ) เพื่อให้อยู่เงียบๆ และไม่เปิดเผยตัวเอง ใครมีคอนเฟดเดอเรท Pals , CO , ผู้สมรู้ร่วมคิด

โศกมากมายในชั้นเรียน ทำให้การเรียนการสอนแบบท่องจำของฝรั่งเศส เป็นนักเรียนปริศนาทางผ่าน ผมไม่รู้ เรื่อยๆอดีตกาลเสริม หรืออะไรก็แล้วแต่ ผมต้องบอกว่าผมเข้าข้างพวกเขา แม้จะมีความพยายามที่ดีที่สุดของความตั้งใจและมีพรสวรรค์ แม่ชี ,ผมไม่เคยเรียนรูปประโยค บางอย่างที่พวกเขาเชื่อว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด แต่ฉันได้ใช้ชีวิตของฉันจากการเขียน และการพูด คุณได้เรียนรู้ภาษาโดยการฟังและการพูด คุณเรียนรู้วิธีการเขียนโดยการอ่าน มันไม่ได้เป็นนามธรรม คุณคิดว่าคนที่ใช้ครั้งแรกกาลไม่สมบูรณ์ก็ต้องตั้งชื่อนี้ ?

ชื่อเรื่องของนิยายต้นฉบับแปลว่า " ระหว่างผนัง " และแน่นอนภาพยนตร์อยู่สำหรับส่วนใหญ่ภายในห้องเรียน เรารู้จากแจ็คลอนดอนที่สมาชิกของฝูงหมา ๆสังเกตอีกแบบหนึ่ง มีเพียงสามารถเป็นหนึ่งในด้านบนของสุนัข และมีเสมอสำหรับผู้สมัครงาน โรงเรียนปีเริ่มต้นกับครูที่เป็นจ่าฝูงไม่ว่ามันจะจบแบบนั้น คือการทดสอบของครูที่ดี เธออยู่ด้านบนโดยวินัยที่เข้มงวด เรื่องตลก ? กลายเป็นเพื่อนของนักเรียน ? ผ่านทางจิตวิทยา พวกเขาจะรู้สึกกลยุทธ์ของคุณ บางครั้งฉันคิดว่าระบบเก่าที่โรงเรียนอังกฤษที่ดีที่สุด : ครู cranks ประหลาดที่มีลักษณะเฉพาะของตนเอง และงงงันนักเรียน ทราบ

:" คลาส " ชนะรางวัลปาล์มทองคำที่เมืองคานส์ 2008 และเป็นผู้ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงออสการ์ในปีนี้สำหรับภาพยนตร์ต่างประเทศที่ดีที่สุด รีวิวของ cantet เด่นของภาพยนตร์ " ทรัพยากรมนุษย์ " เวลา " ยังที่ rogerebert.com .