Good heavens! what's the matter?''I

Good heavens! what's the matter?'

'It's something like ptomaine poisoning, I should think: you've not suffered yourself, I can see, or you wouldn't be walking about. I think they'll pull through all right.'

'Dear, dear! Have you any idea what brought it on?'

'Well, they tell me they bought some shell-fish from a hawker at their dinner-time. It's odd. I've made inquiries, but I can't find that any hawker has been to other houses in the street. I couldn't send word to you; they won't be back for a bit yet. You come and dine with me tonight, anyhow, and we can make arrangements for going on. Eight o'clock. Don't be too anxious.'

The solitary evening was thus obviated; at the expense of some distress and inconvenience, it is true. Mr Dunning spent the time pleasantly enough with the doctor (a rather recent settler), and returned to his lonely home at about 11.30. The night he passed is not one on which he looks back with any satisfaction. He was in bed and the light was out. He was wondering if the charwoman would come early enough to get him hot water next morning, when he heard the unmistakable sound of his study door opening. No step followed it on the passage floor, but the sound must mean mischief, for he knew that he had shut the door that evening after putting his papers away in his desk. It was rather shame than courage that induced him to slip out into the passage and lean over the banister in his nightgown, listening. No light was visible; no further sound came: only a gust of warm, or even hot air played for an instant round his shins. He went back and decided to lock himself into his room. There was more unpleasantness, however. Either an economical suburban company had decided that their light would not be required in the small hours, and had stopped working, or else something was wrong with the meter; the effect was in any case that the electric light was off. The obvious course was to find a match, and also to consult his watch: he might as well know how many hours of discomfort awaited him. So he put his hand into the well-known nook under the pillow: only, it did not get so far. What he touched was, according to his account, a mouth, with teeth, and with hair about it, and, he declares, not the mouth of a human being. I do not think it is any use to guess what he said or did; but he was in a spare room with the door locked and his ear to it before he was clearly conscious again. And there he spent the rest of a most miserable night, looking every moment for some fumbling at the door: but nothing came.

The venturing back to his own room in the morning was attended with many listenings and quiverings. The door stood open, fortunately, and the blinds were up (the servants had been out of the house before the hour of drawing them down); there was, to be short, no trace of an inhabitant. The watch, too, was in its usual place; nothing was disturbed, only the wardrobe door had swung open, in accordance with its confirmed habit. A ring at the back door now announced the charwoman, who had been ordered the night before, and nerved Mr Dunning, after letting her in, to continue his search in other parts of the house. It was equally fruitless.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวรรค์ดี เป็นอะไร? "

' เป็นเช่น ptomaine เป็นพิษ ควรคิด: คุณเคยไม่ประสบด้วยตัวเอง ฉันสามารถดู หรือคุณจะไม่เดินเกี่ยวกับ ผมคิดว่า พวกเขาจะผ่านทั้งหมดขวา '

' รัก ที่รัก มีความคิดใด ๆ ที่นำใน?'

' ดี พวกเขาบอกเขาซื้อปลาเชลล์บางจากรถเข็นเป็นที่เวลาอาหารเย็นของพวกเขา คี่ได้ ได้ทำการสอบถาม แต่ไม่พบว่า ตลาดใด ๆ แล้วไปบ้านอื่นในถนน ไม่สามารถส่งคำคุณ พวกเขาจะไม่กลับการได้ คุณมาทานอาหารกับผมคืนนี้ อย่างไรก็ตาม และเราสามารถให้บริการที่เกิดขึ้น แปดโมง อย่าวิตกกังวลเกินไป '

จึงถูก obviated เย็นปัจเจก ค่าใช้จ่ายของความทุกข์และความไม่สะดวกบาง มันเป็นความจริง นาย Dunning ใช้เวลาพอพอกับแพทย์ (settler ค่อนข้างล่าสุด), และส่งกลับไปยังบ้านโดดเดี่ยวที่ประมาณ 11.30 น. คืนเขาไม่หนึ่งที่เขาดูกลับ มีความพึงพอใจใด ๆ เขาอยู่ในเตียง และแสงก็ออกมา เขาสงสัยว่า ถ้า charwoman จะมาก่อนพอให้เขาน้ำอุ่นตอนเช้าถัดไป เมื่อเขาได้ยินเสียงประตูศึกษาเขาเปิดแน่แท้ ไม่มีขั้นตอนตามกาลชั้น แต่เสียงต้องหมายถึง เสียหาย สำหรับเขารู้ว่า เขาได้ปิดประตู คืนนั้นหลังจากเขาเอกสารเก็บในโต๊ะของเขา มันเป็นความอัปยศกว่ากล้าที่เกิดจาก การจัดส่งออกไปยังเส้นทางแบบ lean กว่า banister ใน nightgown ของเขา เขา ฟัง แสงไม่ถูกมองเห็นได้ ไม่มีเสียงต่อมา: เดียว gust ของอุ่น หรือแม้แต่อากาศร้อนเล่นทันทีปัดแข้งของเขาไป เขาตั้งใจ และตัดสินใจที่จะล็อกตัวเองเข้าไปในห้องของเขา มี unpleasantness เพิ่มมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ไม่ว่า จะเป็นบริษัทชานเมืองประหยัดได้ตัดสินใจว่า แสงของพวกเขาจะไม่จำเป็นในชั่วโมงขนาดเล็ก และหยุดทำงาน หรือ อื่น ๆ มีอะไรผิดปกติกับตัววัด ผลได้ในกรณีใด ๆ ที่ไฟจะถูกปิด หลักสูตรชัดเจนที่ จะค้นหาตรงกัน และปรึกษาเขาดู: เช่นเขาอาจรู้ว่าจำนวนชั่วโมงของความรู้สึกไม่สบายที่รอคอยเขาด้วย ดังนั้นเขาใส่มือของเขาลงในนู๊ครู้จักภายใต้หมอน: เท่านั้น มันไม่ได้จน สิ่งที่เขาสัมผัส ได้ ตามรหัสของเขา ปาก ฟัน และ กับผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ และ เขา ประกาศ ไม่ปากของมนุษย์ ฉันไม่คิดว่า มันเป็นการใช้การคาดเดาสิ่งที่เขาพูด หรือ ไม่ แต่เขามาอยู่ในห้องอะไหล่ประตูล็อกและหูไปก่อนเขาได้ตระหนักอย่างชัดเจนอีกครั้ง และมีเขาใช้เวลาส่วนเหลือของคืนสุดอนาถ มองทุกขณะสำหรับบาง fumbling ที่ประตู: แต่อะไรมา

กลับ venturing ไปห้องของเขาเองในตอนเช้าได้เข้าร่วมกับ listenings และ quiverings หลาย ประตูยืนเปิด โชคดี และผ้าม่านมีค่า (มหาดเล็กได้ออกจากบ้านก่อนชั่วโมงของรูปวาดนั้นลง); มีขึ้น เป็นระยะสั้น ไม่มีร่องรอยของพลเมือง นาฬิกา เกินไป อยู่ในสถานที่ปกติ ไม่ถูกรบกวน เดียวมี swung เปิดประตูตู้เสื้อผ้า ตามนิสัยของยืนยัน แหวนที่ประตูหลังตอนนี้ประกาศ charwoman ที่มีการสั่งคืน และนาย Dunning nerved หลังจากปล่อยให้เธอ ให้เขาค้นหาในส่วนอื่น ๆ ของบ้านต่อไป Fruitless เท่า ๆ กันได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวรรค์ดี! ? สิ่งที่เป็นเรื่อง ' 'มันเป็นสิ่งที่เป็นพิษเช่น ptomaine ผมควรจะคิดว่าคุณไม่เคยได้รับความเดือดร้อนด้วยตัวเองที่ฉันสามารถเห็นหรือคุณจะไม่ได้เกี่ยวกับการเดิน ผมคิดว่าพวกเขาจะดึงผ่านสิทธิทั้งหมด. 'ที่รักที่รัก! คุณมีความคิดสิ่งที่นำมันบนใด ๆ ' ของดีที่พวกเขาบอกฉันว่าพวกเขาซื้อเปลือกบางปลาจากหาบเร่ของพวกเขาที่งานเลี้ยงอาหารค่ำในเวลา มันแปลก ฉันได้ทำสอบถามข้อมูล แต่ฉันไม่สามารถหาที่หาบเร่ใดได้รับการบ้านหลังอื่น ๆ ในถนน ฉันไม่สามารถส่งคำสั่งไว้ พวกเขาจะไม่ได้กลับมาสำหรับบิตยัง คุณมารับประทานอาหารกับฉันในคืนนี้ แต่อย่างใดและเราสามารถจัดการให้เกิดขึ้น แปดนาฬิกา อย่าเป็นกังวลเกินไป. ตอนเย็นโดดเดี่ยวก็ป้ดอย่างนี้ ที่ค่าใช้จ่ายของความทุกข์และความไม่สะดวกบางอย่างมันเป็นความจริง นาย Dunning ใช้เวลาพอใจกับแพทย์ (ไม้ตายล่าสุดแทน) และกลับไปที่บ้านของเขาที่เหงาเกี่ยวกับ 11.30 คืนที่เขาเดินผ่านไม่ได้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่เขาหันกลับมามองด้วยความพึงพอใจใด ๆ เขาอยู่ในเตียงและแสงออกมา เขาได้รับการสงสัยว่าถ้าหญิงทำความสะอาดประจำจะมาเร็วพอที่จะทำให้เขาน้ำร้อนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อเขาได้ยินเสียงแน่แท้ของการเปิดประตูการศึกษาของเขา ไม่มีขั้นตอนที่ตามมันบนพื้นทางเดิน แต่เสียงจะต้องหมายถึงความเสียหายเพราะเขารู้ว่าเขาได้ปิดประตูในเย็นวันนั้นหลังจากวางเอกสารของเขาอยู่ในโต๊ะทำงานของเขา มันค่อนข้างน่าอายกว่าความกล้าหาญที่เกิดเขาจะลื่นออกไปสู่ทางเดินและยันไปราวระเบียงในชุดนอนของเขาฟัง ไม่มีแสงที่มองเห็นได้; ไม่มีเสียงต่อมา: เพียงกระโชกอบอุ่นหรือร้อนแม้อากาศเล่นทันทีรอบแข้งของเขา เขาเดินกลับและตัดสินใจที่จะล็อคตัวเองเข้ามาในห้องของเขา มีไม่ราบรื่นมากขึ้นอย่างไร ทั้งสอง บริษัท ชานเมืองประหยัดได้ตัดสินใจว่าแสงของพวกเขาจะไม่จำเป็นต้องในเวลาที่มีขนาดเล็กและมีการหยุดทำงานหรืออื่น ๆ ที่มีบางอย่างผิดปกติกับเมตร; ผลก็คือในกรณีที่แสงไฟฟ้าถูกปิดใด ๆ แน่นอนที่เห็นได้ชัดก็คือการหาคู่และยังให้คำปรึกษานาฬิกาของเขาที่เขาเป็นอย่างดีอาจจะรู้ว่าวิธีการหลายชั่วโมงของความรู้สึกไม่สบายที่รอคอยเขา ดังนั้นเขาใส่มือของเขาเข้าไปในซอกที่รู้จักกันดีภายใต้หมอน: เพียง แต่มันไม่ได้รับการเพื่อให้ห่างไกล สิ่งที่เขาสัมผัสเป็นไปตามบัญชีปากของเขากับฟันและกับผมเกี่ยวกับเรื่องนี้และเขาบอกไม่ปากของมนุษย์ ฉันไม่คิดว่ามันคือการใช้ที่จะคาดเดาสิ่งที่เขาพูดหรือทำใด ๆ แต่เขาก็อยู่ในห้องว่างที่มีประตูล็อคและหูของเขาไปก่อนที่เขาจะมีสติอย่างชัดเจนอีกครั้ง และมีเขาใช้เวลาที่เหลือของคืนที่น่าสังเวชที่สุดที่กำลังมองหาทุกช่วงเวลากับอึกอักบางที่ประตู แต่ไม่มีอะไรออกมาventuring กลับไปที่ห้องของตัวเองในตอนเช้าเข้าร่วมด้วยจำนวนมากและ listenings quiverings ประตูยืนเปิดโชคดีและผ้าม่านเพิ่มขึ้น (คนรับใช้ที่ได้รับออกจากบ้านก่อนชั่วโมงของการวาดภาพพวกเขาลง); มีจะเป็นระยะสั้นร่องรอยของชาวบ้านไม่มี นาฬิกาก็อยู่ในสถานที่ตามปกติของตน ไม่มีอะไรถูกรบกวนเพียงประตูตู้เสื้อผ้าได้เหวี่ยงเปิดให้สอดคล้องกับนิสัยของตนได้รับการยืนยัน แหวนที่ประตูด้านหลังตอนนี้ประกาศหญิงทำความสะอาดประจำที่ได้รับคำสั่งเมื่อคืนก่อนและ nerved นาย Dunning, หลังจากที่ปล่อยให้เธอเพื่อดำเนินการต่อการค้นหาของเขาในส่วนอื่น ๆ ของบ้าน มันก็ไร้ผลอย่างเท่าเทียมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอ้สวรรค์ ! เกิดอะไรขึ้น ?

มันเหมือนพโตเมน วางยาพิษ ฉันคิดว่าเธอไม่ทรมานตัวเอง ฉันเห็น เธอไม่ควรเดินเกี่ยวกับ ฉันคิดว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จได้ . . .

ถึง ที่รัก ! คุณมีความคิดอะไรมา ?

'well พวกเขาบอกฉันว่าพวกเขาซื้อปลาเปลือกจากหาบเร่ในเวลาเย็นของพวกเขา มันแปลกนะ ผมได้สอบถามแต่ฉันไม่สามารถหาใด ๆหาบเร่ เคยไปบ้านอื่น ๆในถนน ผมไม่ได้สั่งให้คุณ พวกเขาจะได้กลับบ้างเลย คุณมาทานอาหารกับผมคืนนี้ ยังไง และเราสามารถทำให้การเตรียมการสำหรับขึ้น แปดโมง อย่ากังวลไปเลย . . .

เปลี่ยวเย็นจึง obviated ; ค่าใช้จ่ายของความทุกข์และปัญหา มันเป็นเรื่องจริงคุณ ดันนิ่ง ใช้เวลาการเพียงพอกับหมอ ( ที่ค่อนข้างดูล่าสุด ) และกลับไปที่บ้านของเขาโดดเดี่ยวประมาณ 11.30 . เมื่อคืนเขาก็ไม่ได้เป็นหนึ่งที่เขามองกลับมาด้วยความพึงพอใจ เขานอนอยู่บนเตียง และไฟก็ออก เขาสงสัยว่าถ้าต้อนจะมาแต่เช้า พอเขาน้ำอุ่นในตอนเช้าเมื่อเขาได้ยินเสียงประตูเปิด ศึกษาผลงานของเขา . ไม่ก้าวตาม บนพื้นทางเดิน แต่เสียงก็หมายความว่าร้าย เขารู้ว่าเขาได้ปิดประตูตอนเย็นหลังจากเก็บเอกสารไปไว้ที่โต๊ะ มันค่อนข้างน่าอายกว่าความกล้าที่ชักนำเขาลื่นล้มลงทางเดินและพิงราวบันไดในชุดนอนของเขาฟัง ไม่มีแสงก็สามารถมองเห็นได้ไม่มีเสียงมาเพียงลมกระโชกอุ่นๆ หรือแม้แต่อากาศร้อนเล่นรอบทันทีหน้าแข้งของเขา เขากลับมาและตัดสินใจขังตัวเองอยู่ในห้องของเขา มันไม่น่าพอใจมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ให้ บริษัท ประหยัดไฟชานเมือง ได้ตัดสินใจแล้วว่าพวกเขาจะไม่ถูกต้องในชั่วโมงเล็ก และหยุดทำงาน หรืออื่น ๆ มีบางอย่างผิดปกติกับเครื่องวัด ;ผลคือ ในกรณีใด ๆที่ไฟปิด หลักสูตรที่ชัดเจนเพื่อหาราคาและปรึกษาดู เขาอาจจะรู้วิธีการหลายชั่วโมงของความไม่สบายที่รอคอยเขา เขาเอามือของเขาเข้าไปในซอกที่รู้จักกันดีภายใต้หมอน : เท่านั้น มันก็ไม่ได้ไกลมาก สิ่งที่เขาสัมผัสได้ ตามบัญชีของเขา ปาก ฟัน และผมกับมัน และเขาประกาศ ,ไม่ ปาก ของมนุษย์ ผมไม่คิดว่ามันเป็นประโยชน์ที่จะคาดเดาสิ่งที่เขาพูดหรือทำอะไร แต่เขาอยู่ใน ห้องว่างห้องหนึ่งที่มีประตูล็อค และหูของเขาเองก่อนที่เขาให้มีสติอีกครั้ง เขาใช้เวลาที่เหลือของคืนที่ทุกข์ทรมานมากที่สุด ดูทุกช่วงเวลา บางอึกอักที่ประตู แต่ไม่มีอะไรมา

ที่เดินกลับไปที่ห้องของตัวเองในตอนเช้าได้เข้าร่วมกับหลาย listenings และ quiverings . ประตูเปิดกว้าง โชคดี และผ้าม่านขึ้น ( ข้าราชการได้ออกจากบ้านก่อนชั่วโมงวาดรูปลง ) ; มีเป็น สั้น ไม่มีร่องรอยของการอาศัย นาฬิกาก็อยู่ที่เดิมของมัน ไม่มีอะไรรบกวน แต่ตู้เสื้อผ้าประตูก็เปิดออกยืนยันตามนิสัย แหวนที่ประตูหลังตอนนี้ประกาศต้อนที่ถูกสั่งให้คืนมาก่อน และ nerved คุณดันนิ่ง หลังจากปล่อยให้เธอเข้ามาเพื่อค้นหาต่อไปในส่วนอื่น ๆของบ้าน มันไร้ประโยชน์อย่างเท่าเทียมกัน