Jean Bouillard (the famous physicia

Jean Bouillard (the famous physician), Joseph de Lalande (astronomer and director of the Paris Observatory), the Paris Academy of Sciences, the French Academy of Sciences, Jacques Babinet, and the University of Bologna are examples of people and entities sharing something fantastically uncomfortable—they all ridiculed the initial presentations of what would become some of the most magnificent achievements of the last 500 years. Bouillard incredibly and improbably insisted that Edison’s phonograph was impossible and a hoax, Lalande thought it utterly impossible to fly, the Paris Academy found it absurd that steam could be applied to locomotion, the French Academy rejected Lavoisier’s findings that meteorites do indeed come from space, and the great Bologna spat on the idea of Galvani’s researches. So it goes. There are thousands and thousands of cases like these. Jenner, Semmelweis, Galileo, Harvey, Copernicus—all produced monumental achievements, and all faced incredible scorn and rebuke. Some had it even worse than this: Dante, Marco Polo, Walter Raleigh, Cervantes, Cellini, Voltaire, Pushkin, Turgenyev, Dostoyevsky, Baudilaire, Verlaine, Machiavelli, and etc.(and Galileo) not only found vast rejection, but were also imprisoned. (Some actually produced works in prison that would also be rejected: Raleigh wrote his history of the world in the White Tower, Pushkin, Eugene Onyegin; Marco Polo, his travels. Plato of course was also sold as a slave.) This list in general could go on and on--an encyclopedia of mistaken thought and stubbornness could easily be produced from centuries of thought like this, thinking that went outside the boundaries of “normalcy”.he funny thing about “normalcy” is that all it seems to measure is the time it takes to move from one state of “normalcy” to the next. People should know better than to expect that there should be no periods of extended non-change.

It is interesting to think about how new ideas like these are perceived. I came to think about this searching for a picture of the wire costume for the black series in Oskar Schelmmer’s (1888-1943, designer, artist, dancer and by 1923 the Master of Form at the Bauhaus) Triadic Ballet ("Triadisches Ballett”)1 of 1927. Better than a still, I actually found clips of the dance on youtube, which just floors me.

I imagine that Schlemmer didn’t find a very happy reception to his dance and costumes. He was outside the sphere of even those re-inventing dance in Germany in the early 1920’s. His concept of movement, among other things, differed from those of the other pioneers of this period, people like Mary Wigman, Francois Delsarte, Emile Jacques-Dalcroze and Rudolf von Laban—his inspiration came not from the center of the dancer’s experience, but from the costume itself, “which eliminates the torso” and “which the dancers measure out rather than feel out or explore”2.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฌอง Bouillard (แพทย์ที่มีชื่อเสียง), โจเซฟเดอ Lalande (นักดาราศาสตร์และผู้อำนวยการหอดูดาวปารีส), สถาบัน วิทยาศาสตร์ปารีส สถาบันวิทยาศาสตร์ฝรั่งเศส Jacques Babinet และมหาวิทยาลัยเพราะเป็นตัวอย่างของบุคคลและนิติบุคคลร่วมกันสิ่งที่น่าอึดอัด — พวกเขาเยาะเย้ยงานนำเสนอเริ่มต้นของจะเป็นของความสำเร็จที่งดงามที่สุดของ 500 ปี Bouillard อย่างเหลือเชื่อ และ improbably ยืนยันว่า แผ่นของเอดิสันเป็นไปไม่ได้ และการหลอกลวง Lalande คิดว่า มันโคตรไปบินไป ออสการ์ปารีสพบไร้สาระที่อาจจะใช้ไอน้ำกับ locomotion ออสการ์ฝรั่งเศสปฏิเสธการค้นพบของลาวอยซิเออร์ meteorites แน่นอนมาจากพื้นที่ spat จากแนวคิดของงานวิจัยของ Galvani เพราะดี ดังนั้นการ มีเป็นพัน ๆ กรณีเช่นนี้ Jenner, Semmelweis กาลิเลโอ ฮาร์วี่ โคเปอร์นิคัสซึ่งทั้งหมดผลิตความสำเร็จอนุสาวรีย์ และหันหน้าชนมากและตำหนิ บางมีมันแย่กว่านี้: Dante มาร์โคโปโล Walter Raleigh แซร์วองต์ Cellini, Voltaire พุชกิน Turgenyev, Dostoyevsky, Baudilaire, Verlaine มาเคียเวลลิ และ etc.(and Galileo) ไม่ พบการปฏิเสธมากมาย แต่ก็ยัง imprisoned (บางอย่างผลิตในเรือนจำที่จะถูกปฏิเสธการทำงานจริง: ราลีห์เขียนพระประวัติของโลกในไวท์ทาวเวอร์ พุชกิน Eugene Onyegin มาร์โคโปโล การเดินทางของเขา เพลโตแน่นอนถูกขายเป็นทาส) รายการนี้โดยทั่วไปสามารถไปบน และ บน - เป็นสารานุกรมของความคิดที่ผิด และ stubbornness ไม่สามารถผลิตจากศตวรรษของความคิดเช่นนี้ คิดที่ไปนอกขอบเขตของ "ภาวะปกติ" .he ตลกสิ่งเกี่ยวกับ "ภาวะปกติ" คือทั้งหมดเหมือนการวัดเวลาใช้ในการย้ายจากสถานะหนึ่งของ "ภาวะปกติ" ไป คนควรรู้ดีกว่าการคาดหวังว่า ควรมีเวลาไม่นานไม่เปลี่ยนแปลงเป็นที่น่าสนใจในการคิดเกี่ยวกับการคิดวิธีใหม่เช่นนี้จะมองเห็น ฉันมาคิดนี้ค้นหารูปภาพของลวดเครื่องแต่งกายชุดดำใน Oskar Schelmmer (1888-1943 ออกแบบ ศิลปิน นักเต้น และ 1923 หลักแบบฟอร์มในการแสวง) บัลเลต์ Triadic ("Triadisches Ballett") 1 ของ 1927 ดีกว่ายังคง จริงพบคลิปเต้นรำบน youtube ซึ่งเพียงชั้นฉันจินตนาการที่ Schlemmer ไม่พบรับการเต้นรำและเครื่องแต่งกายของเขามีความสุขมาก เขาอยู่นอกทรงกลมแม้เหล่านั้นเต้น inventing ใหม่ในเยอรมนีใน 1920 ช่วง แนวคิดของเขาเคลื่อนไหว ต่าง ๆ แตกต่างจากผู้บุกเบิกของเวลานี้ คนชอบ เธอแมรี่ Delsarte รีสฟรนคอยส์ เอไมล์ Jacques Dalcroze และรูดอล์ฟฟอนเป็นอย่างยิ่งซึ่งแรงบันดาลใจมา จากศูนย์กลางของประสบการณ์ของนักเต้นไม่ แต่ จากการแต่งกายตัวเอง "ซึ่งเอาลำตัว" และ "เต้นวัดออกมากกว่ารู้สึกออก หรือสำรวจ" 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จีน bouillard ( แพทย์ที่มีชื่อเสียง ) , โจเซฟ ลาลองด์ ( เดอ นักดาราศาสตร์และผู้อำนวยการของหอดูดาวปารีส , ปารีส Academy of Sciences , ฝรั่งเศสสถาบันวิทยาศาสตร์ babinet Jacques ,และมหาวิทยาลัย Bologna คือตัวอย่างของคนและองค์กรการแบ่งปันสิ่งที่น่าขนลุกอึดอัดที่พวกเขาทั้งหมดถูกนำเสนอเริ่มต้นของสิ่งที่จะกลายเป็นบางส่วนของความสำเร็จที่งดงามที่สุดในช่วง 500 ปี bouillard อย่างไม่น่าเชื่อและไม่น่าจะเป็นไปได้ว่า เอดิสันแผ่นเสียง คือเป็นไปไม่ได้ และการหลอกลวง ลาลองด์คิดว่ามันโคตรเป็นไปไม่ได้ที่จะบินโรงเรียนในปารีสพบมันไร้สาระที่ไอน้ำสามารถใช้กับของโรงเรียนฝรั่งเศสปฏิเสธ ลาวัวซีเยค้นพบว่าอุกกาบาตแน่นอนมาจากพื้นที่และโบโลญญาที่ดีกันในความคิดของนักวิจัย กัลวานี . เพื่อ ให้มันไป มีพันและนับพันคดีอย่างนี้ เจนเนอร์ semmelweis , กาลิเลโอ , ฮาร์วีย์ โคเปอร์นิคัสทั้งหมดผลิตอนุสาวรีย์ผลงานและทั้งหมดเผชิญอย่างดูหมิ่นและขนาบ บางคนมันแย่ยิ่งกว่านี้ ดันเต้ มาร์โค โปโล , Walter Raleigh , Cervantes Cellini , วอลแตร์ , ปุชกิน , turgenyev ดอสโตเยฟสกี baudilaire เวอร์ไลน์ , , , ใช้ , และ , ฯลฯ ( กาลิเลโอ ) ไม่เพียง แต่พบใหญ่ปฏิเสธ แต่ก็ยังถูกคุมขัง ( บางจริงผลิตงานในคุกก็ถูกปฏิเสธ :ราลีเขียนประวัติศาสตร์ของโลกในหอคอยสีขาว พุชกิ้น ยูจีน onyegin ; มาร์โค โปโล การเดินทางของเขา เพลโตแน่นอนก็ขายตัวเป็นทาส ) รายการนี้โดยทั่วไปสามารถไปบนและบน -- สารานุกรมของความคิดผิด และความดื้อรั้นอาจจะผลิตจากศตวรรษของความคิดแบบนี้ ความคิดที่ออกไปนอกเขตแดนของ " ปกติ "เขาตลกเรื่อง " ปกติ " ที่ดูเหมือนจะเป็นวัดที่เวลาที่จะย้ายจากรัฐ " ปกติ " ต่อไป คนที่ควรรู้ดีกว่าที่จะคาดหวังว่าจะไม่มีช่วงขยายไม่เปลี่ยน

มันน่าสนใจที่จะคิดเกี่ยวกับวิธีการใหม่ความคิดแบบนี้จะรับรู้ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้หารูปของลวด เครื่องแต่งกายสำหรับชุดสีดำในออสการ์ schelmmer ( 1888-1943 , นักออกแบบ , ศิลปิน , นักเต้นและ 1923 ต้นแบบของฟอร์มที่ Bauhaus ) triadic บัลเล่ต์ ( " triadisches ballett " ) 1 1927 . มากกว่า แต่ที่จริงผมพบว่าคลิปที่เต้นบน YouTube ซึ่งเป็นเพียงชั้นผม .

ฉันจินตนาการว่าชเลมเมอร์ไม่ได้รับความสุขมากที่เขาเต้น และเครื่องแต่งกาย เขาอยู่ข้างนอกวงแม้เหล่านั้นอีกครั้งประดิษฐ์เต้นในเยอรมันในช่วงต้นทศวรรษที่ 1920 . แนวคิดของการเคลื่อนไหว , หมู่สิ่งอื่น ๆ , แตกต่างจากบรรดาผู้บุกเบิกอื่น ๆในช่วงเวลานี้ คนชอบแมรี่ Wigman ฟร delsarte , ,อีมิล ฌาคส์ dalcroze และรูดอล์ฟ ฟอน ลาบันแรงบันดาลใจของเขาไม่ได้มาจากศูนย์ของประสบการณ์ของนักเต้น แต่จากเครื่องแต่งกายของตัวเอง " ซึ่งลดลำตัว " และ " ซึ่งนักเต้นวัดออก แทนที่จะรู้สึกออก หรือสำรวจ " 2