Based on the nationally representat

Based on the nationally representative ―augmented‖ household panel data constructed for this study, average per capita income was on an upward trend, while poverty incidence (the proportion of the population deemed poor) was on a downward trend before the crisis. Average per capita income rose by 2% in 2007 and 2008, while poverty incidence dropped from 33.0% in 2006, to 31.8% in 2007, and to 28.1% in 2008. To put this in context, it is to be noted that the FIES-based mean income declined by an annual average of 1.1% between 2000 and 2006, while poverty incidence rose by 1.8 percentage points during the same period. Moreover, GDP per capita grew by an annual average of 2.6%. The growth of mean income and the decline in poverty during the growth years of 2007 and 2008 is thus a reversal of the trends in 2000-2006.
With the sharp deceleration of output growth across the economy’s productive sectors in 2009, real mean income dropped by 2.1%, while poverty incidence rose by 1.6 percentage points. As expected, households depending on industry for incomes took a hit; their mean income fell below that in 2007. The same is observed among wage and salary workers and substantially among unpaid family workers. Unexpectedly, contrary to previous episodes of economy-wide crisis (e.g., Asian financial crisis), the events in 2008/2009 spared the bottom quintile (poorest 20%) of the population from disproportionately taking the brunt of the shock.
If there was no GEC and the economy moved along its long-term growth path (business as usual), mean income would have increased by 1.8% between 2008 and 2009, which would have caused poverty to fall, rather than increase, from 28.1% to 27.7% during the same period. Given these estimates and current population growth projections, nearly 2 million Filipinos were pushed to poverty owing to the GEC.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บนพื้นฐานของข้อมูลที่ใช้ในครัวเรือนแผง-augmented‖เป็นตัวแทนของชาติเพื่อสร้างการศึกษาครั้งนี้เฉลี่ยรายได้ต่อหัวอยู่ในแนวโน้มสูงขึ้นในขณะที่ภาวะความยากจน (สัดส่วนของประชากรที่ถือว่ายากจน) คือวันที่มีแนวโน้มลดลงก่อนเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ รายได้ต่อหัวเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 2% ในปี 2007 และปี 2008 ในขณะที่อัตราการเกิดความยากจนลดลงจาก 33.0% ในปี 2006, 31.8% ในปี 2007 และ 28.1% ในปี 2008 วางนี้ในบริบทมันเป็นที่น่าสังเกตว่า FIES -Based หมายถึงรายได้ที่ลดลงเฉลี่ยปีละ 1.1% ระหว่างปี 2000 และปี 2006 ในขณะที่อัตราการเกิดความยากจนเพิ่มขึ้นร้อยละ 1.8 จุดในช่วงเวลาเดียวกัน นอกจากนี้ยังมี GDP ต่อหัวเพิ่มขึ้นเฉลี่ยปีละ 2.6% การเจริญเติบโตของรายได้ค่าเฉลี่ยและลดลงในความยากจนในช่วงปีการเจริญเติบโตของปี 2007 และปี 2008 จึงพลิกกลับของแนวโน้มใน 2000-2006.
ด้วยการชะลอตัวของการเจริญเติบโตที่คมชัดส่งออกทั่วเศรษฐกิจของภาคการผลิตในปี 2009 รายได้เฉลี่ยที่แท้จริงลดลง 2.1% ในขณะที่อัตราการเกิดความยากจนเพิ่มขึ้น 1.6 คะแนนร้อยละ เป็นที่คาดหวังผู้ประกอบการขึ้นอยู่กับรายได้ของอุตสาหกรรมสำหรับเอาตี; รายได้เฉลี่ยของพวกเขาลดลงต่ำกว่าที่ในปี 2007 เช่นเดียวกับที่เป็นที่สังเกตในหมู่คนงานค่าจ้างและเงินเดือนและอย่างมากในหมู่คนงานในครอบครัวยังไม่ได้ชำระ โดยไม่คาดคิดตรงกันข้ามกับตอนก่อนหน้านี้ของวิกฤตเศรษฐกิจกว้าง (เช่นวิกฤตทางการเงินในเอเชีย) เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปี 2008/2009 รอด quintile ด้านล่าง (ที่ยากจนที่สุด 20%) ของประชากรจากสัดส่วนการใช้ความรุนแรงของช็อต.
หากไม่มี จีอีซีและเศรษฐกิจเดินไปตามเส้นทางของมันเติบโตในระยะยาว (ธุรกิจตามปกติ) หมายถึงรายได้ที่จะเพิ่มขึ้น 1.8% ระหว่างปี 2008 และ 2009 ซึ่งจะมีความยากจนที่เกิดจากการลดลงมากกว่าที่จะเพิ่มขึ้นจาก 28.1% เป็น 27.7% ในช่วง ในช่วงเวลาเดียวกัน ได้รับการประมาณการและการคาดการณ์การเติบโตของประชากรในปัจจุบันเกือบ 2 ล้านชาวฟิลิปปินส์ถูกผลักความยากจนเนื่องจากจีอีซี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขึ้นอยู่กับประเทศ ผู้แทนครัวเรือน ผมอยากเติม‖แผงข้อมูลที่สร้างขึ้นสำหรับการศึกษานี้ รายได้ต่อหัวเฉลี่ยในแนวโน้มขึ้น ในขณะที่ความยากจน ( สัดส่วนของประชากรผู้ยากจน ) เป็นแนวโน้มลง ก่อนวิกฤต รายได้ต่อหัวโดยเฉลี่ยเพิ่มขึ้น 2% ในปี 2007 และ 2008 , ในขณะที่ความยากจนลดลงจาก 33.0 % ในปี 2006 เพื่อ 31.8 % ใน 2007และ 2 , 158 ล้านบาท ในปี 2551 วางนี้ในบริบท เป็นที่น่าสังเกตว่า รายได้จาก fies หมายถึงลดลงเฉลี่ยปีละ 3% ระหว่าง 2000 และ 2006 ขณะที่ความยากจนเพิ่มขึ้นจาก 1.8 เปอร์เซ็นต์ในช่วงเวลาเดียวกัน นอกจากนี้ จีดีพีต่อหัวเพิ่มขึ้นโดยเฉลี่ยปีละ 2.6%การเติบโตของรายได้เฉลี่ยและการลดลงของความยากจนในระหว่างการเจริญเติบโตปี 2007 และ 2008 จึงมีการพลิกกลับของแนวโน้มในระดับ .
กับการชะลอตัวของการเติบโตของผลผลิตทั้งคมเศรษฐกิจภาคการผลิตในปี 2009 รายได้หมายถึงที่แท้จริงลดลง 2.1% ในขณะที่ความยากจนเพิ่มขึ้น 1.6 เปอร์เซ็นต์ อย่างที่คาดไว้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับอุตสาหกรรมครัวเรือนรายได้เอาตี ;รายได้เฉลี่ยลดลงต่ำกว่าใน 2007 เดียวกันตรวจสอบค่าจ้างและเงินเดือนของพนักงานและครอบครัวอย่างมากในหมู่คนงานที่ยังไม่ได้จ่าย ไม่น่าเชื่อ ตรงข้ามกับตอนก่อนหน้าวิกฤตเศรษฐกิจที่กว้าง ( เช่น วิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย ) , เหตุการณ์ใน 2008 / 2009 ไว้ชีวิต quintile ด้านล่าง ( ยากจนร้อยละ 20 ของประชากรจากการสลาย
brunt ของช็อกถ้าไม่มี gec และย้ายไปตามเส้นทางการเติบโตของเศรษฐกิจในระยะยาว ( เหมือนเช่นเคย ) หมายถึง รายได้จะเพิ่มขึ้น 1.8 % ระหว่างปี 2008 และ 2009 , ซึ่งจะทำให้ความยากจนลดลงมากกว่าเพิ่มขึ้น จากร้อยละ 28.1 27.7 % ในช่วงเวลาเดียวกัน ให้ประมาณการเหล่านี้และการประมาณการในปัจจุบัน ประชากรเกือบ 2 ล้านชาวฟิลิปปินส์ถูกผลักให้ความยากจนเนื่องจากการ gec .