The next day he received two more c

The next day he received two more complaints, one from a man who came in diffident deprecation. "We really must do something about it, Judge. I'd be the last one in the world to bother Miss Emily, but we've got to do something." That night the Board of Aldermen met--three graybeards and one younger man, a member of the rising generation.
"It's simple enough," he said. "Send her word to have her place cleaned up. Give her a certain time to do it in, and if she don't. .."
"Dammit, sir," Judge Stevens said, "will you accuse a lady to her face of smelling bad?"
So the next night, after midnight, four men crossed Miss Emily's lawn and slunk about the house like burglars, sniffing along the base of the brickwork and at the cellar openings while one of them performed a regular sowing motion with his hand out of a sack slung from his shoulder. They broke open the cellar door and sprinkled lime there, and in all the outbuildings. As they recrossed the lawn, a window that had been dark was lighted and Miss Emily sat in it, the light behind her, and her upright torso motionless as that of an idol. They crept quietly across the lawn and into the shadow of the locusts that lined the street. After a week or two the smell went away.
That was when people had begun to feel really sorry for her. People in our town, remembering how old lady Wyatt, her great-aunt, had gone completely crazy at last, believed that the Griersons held themselves a little too high for what they really were. None of the young men were quite good enough for Miss Emily and such. We had long thought of them as a tableau, Miss Emily a slender figure in white in the background, her father a spraddled silhouette in the foreground, his back to her and clutching a horsewhip, the two of them framed by the back-flung front door. So when she got to be thirty and was still single, we were not pleased exactly, but vindicated; even with insanity in the family she wouldn't have turned down all of her chances if they had really materialized.
When her father died, it got about that the house was all that was left to her; and in a way, people were glad. At last they could pity Miss Emily. Being left alone, and a pauper, she had become humanized. Now she too would know the old thrill and the old despair of a penny more or less.
The day after his death all the ladies prepared to call at the house and offer condolence and aid, as is our custom Miss Emily met them at the door, dressed as usual and with no trace of grief on her face. She told them that her father was not dead. She did that for three days, with the ministers calling on her, and the doctors, trying to persuade her to let them dispose of the body. Just as they were about to resort to law and force, she broke down, and they buried her father quickly.
We did not say she was crazy then. We believed she had to do that. We remembered all the young men her father had driven away, and we knew that with nothing left, she would have to cling to that which had robbed her, as people will.
________________________________________
III
SHE WAS SICK for a long time. When we saw her again, her hair was cut short, making her look like a girl, with a vague resemblance to those angels in colored church windows--sort of tragic and serene.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวันถัดไปเขาได้รับการร้องเรียนเพิ่มเติมสอง จากคนที่มาใน deprecation โปรแกรมทำ "เราต้องทำจริง ๆ บางอย่างเกี่ยวกับมัน ผู้พิพากษา จะเป็นคนสุดท้ายในโลกตื๊อ Miss Emily แต่เราได้ทำอะไรบางอย่าง" คืนนั้นตรงตามคณะ Aldermen - graybeards สามและหนึ่งอายุคน สมาชิกของรุ่นที่สูงขึ้นเขากล่าวว่า "มันเป็นง่ายพอ "ส่งคำของเธอเพื่อให้เธอทำความสะอาดขึ้น ให้เธอบางครั้งทำใน และ ถ้าเธอไม่ .."" Dammit รัก, " สตีเวนส์ผู้พิพากษากล่าวว่า "คุณจะโทษผู้หญิงของเธอหน้าของกลิ่นไม่ดี"ดังนั้นคืนถัดไป หลังเที่ยงคืน ผู้ชายสี่ข้ามสนามหญ้า Miss Emily และ slunk เกี่ยวกับบ้านเช่นนักย่องเบา กก็ตามฐาน ของการก่ออิฐ และ ที่เปิดห้องใต้ดินขณะเดียวการเคลื่อนไหว sowing ปกติ ด้วยมือจากกระสอบทรงจากไหล่ของเขา พวกเขายากจนเปิดประตูห้องใต้ดิน และโรยปูนมี และ outbuildings ทั้งหมด พวกเขา recrossed สนามหญ้า หน้าต่างที่มืดเป็นสว่าง และนางสาว Emily เสาร์ แสงเธอ และลำตัวตั้งตรงของเธอไม่เคลื่อนของไอดอลที่ พวกเขาพุ่งอย่างเงียบ ๆ ในสนามหญ้า และเงาของตั๊กแตนที่เรียงรายบนถนน หลังจากกลิ่นไปที่ได้เริ่มต้นขึ้นคนที่เสียใจจริง ๆ สำหรับเธอ ผู้คนในเมืองของเรา ดิฉันบ้าอย่างสมบูรณ์จำอายุผู้หญิง Wyatt, great-aunt เธอ ล่าสุด เชื่อว่า Griersons การจัดตัวเองเล็กน้อยสูงเกินไปสำหรับสิ่งที่พวกเขาได้จริง ๆ ชายหนุ่มไม่ได้ค่อนข้างดีพอสำหรับ Miss Emily และดังกล่าว เราได้นานคิดว่า พวกเขาเป็นฉาก Miss Emily เรียวคิดสีขาวในพื้นหลัง พ่อเงา spraddled ในเบื้องหน้า หลังให้เธอ และเขาทั้งสองกำ horsewhip แบบ กรอบ โดยโยนออกหลังประตู ดังนั้น เมื่อเธอได้เป็นสามสิบ และถูกยังคงเดียว เราไม่ยินดีแน่นอน แต่ vindicated แม้จะ มีสัญญาวิปลาสในครอบครัว เธอไม่ได้ปิดโอกาสของเธอทั้งหมดถ้าพวกเขาจริง ๆ มีรูปธรรมเมื่อพ่อเสียชีวิต จะมีเกี่ยวกับที่บ้านคือทั้งหมดที่เหลือเธอ และในทาง คนดีใจ ในที่สุด พวกเขาสามารถสงสาร Emily นางสาว ถูกทิ้งอยู่คน เดียว และยาจก เธอได้กลายเป็นคุณค่า ตอนนี้ เธอเกินจะรู้ตื่นเต้นเก่าและสิ้นหวังเก่าของเงินมากหรือน้อยวันหลังจากที่พระองค์หญิงทั้งหมดเตรียมที่จะโทรหาที่บ้าน และมี condolence และช่วยเหลือ เป็น Emily พลาดของเราเองได้พบพวกเขาที่ประตู แต่งตัวตามปกติ และไม่มีร่องรอยของความเศร้าโศกบนใบหน้า เธอบอกพวกเขาว่า พ่อของเธอไม่ตาย เธอไม่ว่าสามวัน กับรัฐมนตรีเรียกเธอ และแพทย์ พยายามชักชวนเธอให้ทิ้งของร่างกาย เพียงเท่าที่เกี่ยวกับไปรีสอร์ท ให้กฎหมาย เธอยากจนลง และพวกเขาถูกพ่อของเธอได้อย่างรวดเร็วเราไม่ได้บอกว่า เธอบ้าแล้ว เราเชื่อว่า เธอต้องทำได้ เราจดจำชายหนุ่มทั้งหมดที่พ่อของเธอได้ขับออกไป และเรารู้ว่า มีอะไรเหลือ เธอจะต้องยึดที่ได้ปล้นเธอ คนที่จะเป็น________________________________________IIIเธอได้ป่วยเป็นเวลานาน เมื่อเราเห็นเธออีก ผมถูกตัดสั้น ทำให้เธอดูเหมือนสาว มีความคล้ายคลึงความคลุมเครือให้เทวดาเหล่านั้นใน windows โบสถ์สีเรียง ความเศร้า และเงียบสงบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันรุ่งขึ้นเขาได้รับการร้องเรียนอีกสองคนหนึ่งจากคนที่เดินเข้ามาในการเลิกขี้อาย "จริงๆเราจะต้องทำอะไรกับมันผู้พิพากษา. ฉันเป็นคนสุดท้ายในโลกที่จะรำคาญนางสาวเอมิลี่ แต่เราได้มีการทำบางสิ่งบางอย่าง." คืนนั้นคณะเทศมนตรีพบ. - สาม graybeards และน้องชายซึ่งเป็นสมาชิกของคนรุ่นใหม่
"มันเป็นเรื่องง่ายพอ" เขากล่าว "ส่งคำของเธอที่จะมีสถานที่ที่เธอทำความสะอาด. ให้เธอเวลาที่แน่นอนที่จะทำในและถ้าเธอไม่ได้. .. "
"บ้าเอ้ยครับ" ผู้พิพากษาสตีเว่นกล่าวว่า "คุณจะกล่าวโทษผู้หญิงให้ใบหน้าของเธอ กลิ่นไม่ดี? "
ดังนั้นในคืนถัดไปหลังจากเที่ยงคืนสี่คนข้ามสนามหญ้านางสาวเอมิลี่และ slunk เกี่ยวกับบ้านเช่นขโมยดมกลิ่นตามฐานของอิฐและในการเปิดห้องใต้ดินในขณะที่หนึ่งของพวกเขาดำเนินการเคลื่อนไหวหยอดเมล็ดแบบปกติกับเขา มือออกจากกระสอบพาดจากไหล่ของเขา พวกเขายากจนเปิดประตูห้องใต้ดินและโรยปูนขาวมีและสิ่งก่อสร้างทั้งหมด ขณะที่พวกเขา recrossed สนามหญ้าหน้าต่างที่เคยมืดสว่างและนางสาวเอมิลี่นั่งอยู่ในนั้นแสงที่อยู่เบื้องหลังของเธอและนิ่งลำตัวของเธอตรงกับที่ของไอดอล พวกเขาอย่างเงียบ ๆ พุ่งข้ามสนามหญ้าและเข้าไปในเงาของตั๊กแตนที่เรียงรายถนน หลังจากสัปดาห์หรือสองกลิ่นก็ไป.
นั่นคือเมื่อมีคนก็เริ่มที่จะรู้สึกเสียใจจริงๆสำหรับเธอ คนที่อยู่ในเมืองของเราจำได้ว่าหญิงชราไวแอตต์ดีป้าของเธอได้ไปบ้าสมบูรณ์ที่ผ่านมาเชื่อว่า Griersons จัดตัวเองเล็ก ๆ น้อย ๆ สูงเกินไปสำหรับสิ่งที่พวกเขาจริงๆ ไม่มีชายหนุ่มได้ค่อนข้างดีพอสำหรับมิสเอมิลี่และเช่น เรามีความคิดที่ยาวนานของพวกเขาเป็นฉากที่นางสาวเอมิลี่รูปเรียวในสีขาวในพื้นหลังพ่อของเธอเงา spraddled ในเบื้องหน้ากลับมาของเขากับเธอและกำแส้ม้าที่สองของพวกเขากรอบด้านหน้าด้านหลังกว้าง ประตู. ดังนั้นเมื่อเธอก็จะสามสิบยังคงเดียวเราไม่พอใจว่า แต่พิสูจน์ให้เห็นถึง; . แม้จะมีความบ้าในครอบครัวเธอจะไม่ได้หันมาลงทั้งหมดของโอกาสของเธอถ้าพวกเขาได้รูปธรรมจริงๆ
เมื่อพ่อของเธอเสียชีวิตมันก็เกี่ยวกับที่บ้านเป็นสิ่งที่ถูกทิ้งให้เธอ และในทางคนก็ดีใจ ที่สุดท้ายที่พวกเขาจะได้สงสารนางสาวเอมิลี่ ถูกทิ้งไว้คนเดียวและคนอนาถาเธอได้กลายเป็นมนุษย์ ตอนนี้เธอก็จะได้รู้ว่าตื่นเต้นเก่าและความสิ้นหวังที่เก่าแก่ของเงินมากขึ้นหรือน้อยลง.
วันหลังจากการตายของผู้หญิงทุกคนเตรียมที่จะเรียกที่บ้านและนำเสนอความเสียใจและความช่วยเหลือที่เป็นของเราเองนางสาวเอมิลี่ได้พบกับพวกเขาที่ประตู แต่งตัวตามปกติและมีร่องรอยของความเศร้าโศกบนใบหน้าของเธอไม่มี เธอบอกให้เขารู้ว่าพ่อของเธอยังไม่ตาย เธอทำอย่างนั้นเป็นเวลาสามวันกับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเรียกร้องให้เธอและแพทย์พยายามที่จะเกลี้ยกล่อมให้เธอปล่อยให้พวกเขาทิ้งของร่างกาย ขณะที่พวกเขากำลังจะหันไปใช้กฎหมายและการบังคับเธอยากจนลงและเขาฝังศพพ่อของเธอได้อย่างรวดเร็ว.
เราไม่ได้บอกว่าเธอบ้าแล้ว เราเชื่อว่าเธอจะต้องทำอย่างนั้น เราจำได้ว่าทุกคนหนุ่มที่พ่อของเธอได้ขับรถออกไปและเรารู้ว่ามีอะไรเหลือที่เธอจะต้องยึดติดกับสิ่งที่ปล้นเธอเป็นคนที่จะ.
________________________________________
III
ที่เธอกำลังป่วยเป็นเวลานาน เมื่อเราเห็นเธออีกครั้งผมของเธอถูกตัดสั้นทำให้เธอมีลักษณะเหมือนหญิงสาวที่มีความคล้ายคลึงคลุมเครือทูตสวรรค์ผู้ที่อยู่ในสีหน้าต่างคริสตจักร - การจัดเรียงของที่น่าเศร้าและเงียบสงบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันต่อมาเขาได้รับอีกสองข้อ หนึ่งจากผู้ชายที่มาขี้เกรงใจคัดค้าน " เราต้องทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับมัน ท่านผู้พิพากษา ฉันคงเป็นคนสุดท้ายในโลกที่จะรบกวนคุณเอมิลี่ แต่เราต้องทำอะไรบางอย่าง ในคืนนั้น คณะกรรมการ aldermen พบกัน . . สาม graybeards และน้องชาย สมาชิกของ Rising รุ่น" มันง่ายพอ , " เขากล่าว . " ส่งคำของเธอที่จะมีสถานที่ที่เธออาบน้ำ เอาเวลาที่แน่นอนในการทำ และถ้าเธอไม่ . . . "" บ้าครับ " ผู้พิพากษาสตีเวนส์กล่าวว่า " คุณจะกล่าวหาว่าผู้หญิงที่ใบหน้าของเธอได้กลิ่นไม่ดี ? "ดังนั้น คืนต่อมาหลังจากเที่ยงคืน สี่คนข้ามสนามหญ้า มิสเอมิลี่ slunk เรื่องบ้านเหมือนนักย่องเบา ได้ ดมกลิ่นตามฐานของตึกและห้องเปิดในขณะที่หนึ่งในพวกเขาทำการเคลื่อนไหวบ่อนทำลายปกติกับมือของเขาออกจากกระสอบพาดจากไหล่ของเขา พวกเขาก็เปิดประตูห้องใต้ดินและโรยปูนขาว และในเรือนทั้งหมด เช่นที่พวกเขา recrossed สนามหญ้า หน้าต่างที่เคยมืดเป็นสว่างและมิสเอมิลี่นั่งอยู่ในนั้น แสงข้างหลังเธอ และลำตัวตรง เธอนิ่งเหมือนของไอดอล พวกเขาย่องเงียบผ่านสนามหญ้าและเข้าไปในเงาของตั๊กแตน ที่เรียงรายบนถนน หลังจากสัปดาห์หรือสองกลิ่นจางหายไปนั่นคือเมื่อมีคนเริ่มที่จะรู้สึกเสียใจกับเธอ ผู้คนในเมืองของเรา จำได้ว่าหญิงชรา Wyatt , ย่าทวดของเธอได้หายไปอย่างสมบูรณ์บ้าในที่สุด เชื่อว่า griersons จัดขึ้นเองเล็กน้อยเกินไปสำหรับพวกเขา . ไม่มีของชายหนุ่มค่อนข้างดีพอสำหรับคุณเอมิลี่ และเช่น เราเชื่อว่าพวกเขาเป็นฉาก มิสเอมิลี่เรียวรูปสีขาวในพื้นหลัง , พ่อเป็นเงา spraddled ในเบื้องหน้าของเขากลับของเธอและถือแส้ สองของพวกเขากรอบด้านหลังเหวี่ยงประตูด้านหน้า ดังนั้นเมื่อเธอได้เป็น สามสิบ ยังโสด เราไม่พอใจแน่ แต่ถูกปลดปล่อย แม้แต่กับความบ้าในครอบครัวเธอคงไม่ปฏิเสธทุกโอกาส ถ้าเขามี materialized .เมื่อพ่อของเธอตาย มันก็ประมาณว่าบ้านคือทั้งหมดที่ถูกซ้ายของเธอ ใน ทาง ให้ คน ยินดี ในที่สุดพวกเขาก็สงสารคุณเอมิลี่ ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว และผู้ยากไร้ เธอได้กลายเป็นมนุษย์ . ตอนนี้เธอก็รู้ตื่นเต้นเก่าและสิ้นหวังเก่าของเงินมากขึ้นหรือน้อยลงวันต่อมาสาวๆ เตรียมเรียกที่บ้าน ขอแสดงความเสียใจกับข้อเสนอและช่วยเหลือ เป็น ของเราเองคุณเอมิลี่เจอหน้าประตู แต่งกายตามปกติ และไม่มีร่องรอยของความเศร้าโศกบนใบหน้าของเธอ บอกเธอว่า พ่อของเธอยังไม่เสียชีวิตค่ะ เธอทำอย่างนั้น 3 วัน กับรัฐมนตรีเรียกเธอและหมอพยายามเกลี้ยกล่อม ให้เขาทิ้งศพ เช่นเดียวกับที่พวกเขากำลังจะใช้กฎหมายบังคับ เธอเสีย และเขาฝังพ่อของเธออย่างรวดเร็วเราไม่ได้ว่าเธอบ้าแล้ว เราเชื่อว่าเธอต้องทำแบบนั้น เราจำได้หมด พ่อของเธอมีชายหนุ่มขับรถออกไป และเรารู้ว่าไม่เหลืออะไรที่เธอจะต้องยึดที่ได้ปล้นเขา คนที่จะ________________________________________3เธอป่วยมานาน เมื่อเราเห็นเธออีกครั้ง ผมของเธอถูกตัดสั้น ทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงกับคลุมเครือเหมือนเหล่าเทวดาในโบสถ์สี Windows -- การจัดเรียงของโศกนาฏกรรมและเงียบสงบ