- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
What Does Androcentric Archaeology
What Does Androcentric Archaeology Tell Us About Men?
Both Brøndsted (1960) and Harding (2007) commit androcentrism of all the previously mentioned kinds. None of these studies inform us much about prehistoric women, but I will assert that they do not really tell us much about men either. They are mainly concerned with presumed male roles and male activities, but while Brøndsted generally presents them as people and humans, making the explicit manly and masculine disappear into the shadows, Harding clearly states that the warrior was male and transfers readymade modern stereotypic ideas on male roles. Since masculinity is not questioned, the image of men in both studies becomes a never ending reproduction of male archetypes like the warrior, the farmer, the hunter and the chief or in other words; the breadwinner and the man in charge fulfilling 19th century masculine ideals of being head of house, making decisions, being stout and taking risks (Caesar 1999b; Hjørungdal 1994; Welinder 1997). The prehistoric man lives up to mythic ideas of an original, inborn and natural masculinity, which is rough and fierce and explicitly put in contrast to the peaceful feminine (Brøndsted 1960:73). Consequently, the impression of the male becomes one-dimensional and shallow and he doesn’t change even though the archaeological record and
thus society and cultural norms obviously did.
In studies like Brøndsted’s (1960) men become actions, large scale social and technological developments, or cultural groups, and as such they seem unaffected by gender. For example, Brøndsted (1960:154, 157) states that smith tools are found in male burials, and that iron production and smith work must have been the most important among the crafts (250). Nevertheless, neither in his thorough discussion of iron production technology (see 110–113) nor anywhere else is the possible relation between iron technology and men discussed any further. Thus, how the introduction and incorporation of iron technology may have influenced gendered structures remains unknown. Most likely, the introduction of iron production had consequences for the division of labour or task differentiation (see e.g. Ra¨f 2006; Spector 1983, 1993) as it is a rather time consuming activity. If groups, possibly consisting mainly of men, went away for weeks to produce iron, this must have affected the accomplishment and division of other tasks in the community. Further, iron production requires the knowhow as well as access to and control over human and raw material resources (Larsen 2009; Østiga°rd 2007). As the economical importance of iron production increased rapidly in Southern Scandinavia by the end of the Pre-Roman Iron Age, tasks related to different stages in the production, in all probability, created specific gendered contexts of action and consequently contexts of power (Conkey 1991). In addition, a possible repeated association between men and iron production may have created new notions of
masculinity, and metaphors related to iron production might have been used for expressing, legitimating and explaining masculinity (see Butler 2006[1990]:190–193). In other words, Brøndsted’s study tells a lot about iron technology, but little of how it may have affected the lives of men.
Harding (2007) gives a nuanced presentation of possible developments of the hunter/warrior from the Neolithic to the Bronze Age, mainly concerning the weaponry and ways of warfare. He stresses that war was pervasive in the development of Bronze Age society and lists the increasing need for craftsmen, traders, travellers and military training of young men as examples of changes in society (Harding 2007:181). In spite of the fact that he characterizes warfare as a single-sexed arena Harding never considers whether the emergence and development of the warrior role may have been related to changes in gender structures and hereunder notions of masculinity. On the contrary, he struggles hard to unpack what happens as the warrior role develops throughout the Bronze Age. He aims to discuss how warrior identity transformed over time and how it was related to changes in society but it remains unclear what he means by identity as well as warrior ideology and how it influenced other social structures. He stresses bellicosity as an important premise for war (2007:24), but seems unaware that universally and throughout history a variety of cultures and belief systems have developed concepts of masculinity that motivate and induce men to fight (Goldstein 2004:264). A large body of literature and research shows that war systems; the ways that societies organize themselves to participate in potential or actual wars, and the cultural understanding of masculinity are closely interrelated (e.g. Braudy 2005; Dudink et al. 2004; Goldstein 2004; Spierenburg 1998). ‘‘Gender roles adapt individuals for war roles, and war provides the context within which individuals are socialized into gender roles.’’ (Goldstein 2004:6). Hardings study contains potentially a lot of information about men and masculinities but the male warrior remains a category which explains the presence of weapons. In contradiction to Brøndsted, Harding could indeed be criticised for not taking gender into account. That is, however, not the point of this discussion.
What is missing from the non-gendered archaeology of men is the idea of masculinity (Connell 2005[1995]:28). Gendered mechanisms, how gender may structure action, space or development or how masculinity may differentiate between different groups of men (see e.g. Connell 1995) are not a part of the understanding of prehistoric men. The fact that men are representing the entire prehistoric society is not simply because women are ignored; it is mainly because men are not gendered.
To ignore masculinity is to leave the idea of this undifferentiated, universal
‘‘man’’ in place and neglect his complexity (Caesar 1999b:115). As androcentric studies apply ‘‘man’’ and ‘‘masculinity’’ as universal norms they blur the image of prehistoric men and it becomes even more difficult to explore masculinity. In some respects there is an unfinished task in finding and making prehistoric men visible as a heterogeneous group as well as individuals. The man as the norm may be challenged by giving attention to women but the stereotype image of prehistoric men is not altered. To explore prehistoric men and masculinity might on the other hand confront androcentric archaeological studies just as much as to study women in prehistory. By gendering prehistoric men it becomes clear that they can only stand for themselves, rather than represent the whole of humanity (Alberti 2006:404; see also Knapp 1998c).
Both Brøndsted (1960) and Harding (2007) commit androcentrism of all the previously mentioned kinds. None of these studies inform us much about prehistoric women, but I will assert that they do not really tell us much about men either. They are mainly concerned with presumed male roles and male activities, but while Brøndsted generally presents them as people and humans, making the explicit manly and masculine disappear into the shadows, Harding clearly states that the warrior was male and transfers readymade modern stereotypic ideas on male roles. Since masculinity is not questioned, the image of men in both studies becomes a never ending reproduction of male archetypes like the warrior, the farmer, the hunter and the chief or in other words; the breadwinner and the man in charge fulfilling 19th century masculine ideals of being head of house, making decisions, being stout and taking risks (Caesar 1999b; Hjørungdal 1994; Welinder 1997). The prehistoric man lives up to mythic ideas of an original, inborn and natural masculinity, which is rough and fierce and explicitly put in contrast to the peaceful feminine (Brøndsted 1960:73). Consequently, the impression of the male becomes one-dimensional and shallow and he doesn’t change even though the archaeological record and
thus society and cultural norms obviously did.
In studies like Brøndsted’s (1960) men become actions, large scale social and technological developments, or cultural groups, and as such they seem unaffected by gender. For example, Brøndsted (1960:154, 157) states that smith tools are found in male burials, and that iron production and smith work must have been the most important among the crafts (250). Nevertheless, neither in his thorough discussion of iron production technology (see 110–113) nor anywhere else is the possible relation between iron technology and men discussed any further. Thus, how the introduction and incorporation of iron technology may have influenced gendered structures remains unknown. Most likely, the introduction of iron production had consequences for the division of labour or task differentiation (see e.g. Ra¨f 2006; Spector 1983, 1993) as it is a rather time consuming activity. If groups, possibly consisting mainly of men, went away for weeks to produce iron, this must have affected the accomplishment and division of other tasks in the community. Further, iron production requires the knowhow as well as access to and control over human and raw material resources (Larsen 2009; Østiga°rd 2007). As the economical importance of iron production increased rapidly in Southern Scandinavia by the end of the Pre-Roman Iron Age, tasks related to different stages in the production, in all probability, created specific gendered contexts of action and consequently contexts of power (Conkey 1991). In addition, a possible repeated association between men and iron production may have created new notions of
masculinity, and metaphors related to iron production might have been used for expressing, legitimating and explaining masculinity (see Butler 2006[1990]:190–193). In other words, Brøndsted’s study tells a lot about iron technology, but little of how it may have affected the lives of men.
Harding (2007) gives a nuanced presentation of possible developments of the hunter/warrior from the Neolithic to the Bronze Age, mainly concerning the weaponry and ways of warfare. He stresses that war was pervasive in the development of Bronze Age society and lists the increasing need for craftsmen, traders, travellers and military training of young men as examples of changes in society (Harding 2007:181). In spite of the fact that he characterizes warfare as a single-sexed arena Harding never considers whether the emergence and development of the warrior role may have been related to changes in gender structures and hereunder notions of masculinity. On the contrary, he struggles hard to unpack what happens as the warrior role develops throughout the Bronze Age. He aims to discuss how warrior identity transformed over time and how it was related to changes in society but it remains unclear what he means by identity as well as warrior ideology and how it influenced other social structures. He stresses bellicosity as an important premise for war (2007:24), but seems unaware that universally and throughout history a variety of cultures and belief systems have developed concepts of masculinity that motivate and induce men to fight (Goldstein 2004:264). A large body of literature and research shows that war systems; the ways that societies organize themselves to participate in potential or actual wars, and the cultural understanding of masculinity are closely interrelated (e.g. Braudy 2005; Dudink et al. 2004; Goldstein 2004; Spierenburg 1998). ‘‘Gender roles adapt individuals for war roles, and war provides the context within which individuals are socialized into gender roles.’’ (Goldstein 2004:6). Hardings study contains potentially a lot of information about men and masculinities but the male warrior remains a category which explains the presence of weapons. In contradiction to Brøndsted, Harding could indeed be criticised for not taking gender into account. That is, however, not the point of this discussion.
What is missing from the non-gendered archaeology of men is the idea of masculinity (Connell 2005[1995]:28). Gendered mechanisms, how gender may structure action, space or development or how masculinity may differentiate between different groups of men (see e.g. Connell 1995) are not a part of the understanding of prehistoric men. The fact that men are representing the entire prehistoric society is not simply because women are ignored; it is mainly because men are not gendered.
To ignore masculinity is to leave the idea of this undifferentiated, universal
‘‘man’’ in place and neglect his complexity (Caesar 1999b:115). As androcentric studies apply ‘‘man’’ and ‘‘masculinity’’ as universal norms they blur the image of prehistoric men and it becomes even more difficult to explore masculinity. In some respects there is an unfinished task in finding and making prehistoric men visible as a heterogeneous group as well as individuals. The man as the norm may be challenged by giving attention to women but the stereotype image of prehistoric men is not altered. To explore prehistoric men and masculinity might on the other hand confront androcentric archaeological studies just as much as to study women in prehistory. By gendering prehistoric men it becomes clear that they can only stand for themselves, rather than represent the whole of humanity (Alberti 2006:404; see also Knapp 1998c).
0/5000
Androcentric โบราณคดีบอกอะไรเราเกี่ยวกับคนบ้างBrøndsted (1960) และดดิง (2007) ทราน androcentrism กล่าวทุกชนิด ไม่มีการศึกษาเหล่านี้แจ้งมากผู้หญิงยุคก่อนประวัติศาสตร์ แต่ฉันจะยืนยันรูปที่ พวกเขาจริง ๆ บอกมากเกี่ยวกับมนุษย์อย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขาเป็นส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับบทบาทชาย presumed และกิจกรรมชาย แต่ในขณะที่ Brøndsted โดยทั่วไปแสดงให้เป็นคน และ มนุษย์ ทำให้ชัดเจน manly และชายหายเข้าไปในเงา ดดิงชัดเจนระบุว่า นักรบที่เป็นเพศชายและโอนย้ายหวาน ๆ สมัย stereotypic ความคิดเห็นบทบาทชาย เนื่องจากไม่มีสอบสวน เป็นรูปของผู้ชายในการศึกษาทั้งสองกลายเป็น การสืบพันธุ์เพศชายบุคลิกสากลเช่นนักรบ ชาวนา พราน และหัวหน้าไม่เคยสิ้นสุด หรือกล่าวอีก นัยหนึ่ง คนชอบตอบสนองอุดมคติผู้ชายศตวรรษเป็นหัวบ้าน ตัดสินใจ การเสี่ยง stout และเดิน (ซีซาร์ 1999b และผู้ Hjørungdal 1994 Welinder 1997) มนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์อยู่ขึ้น mythic คิดการเดิม inborn และธรรมชาติเป็น ที่หยาบ และรุนแรง และชัดเจนวางตรงข้ามผู้หญิงสงบ (Brøndsted 1960:73) ดังนั้น ความประทับใจของชายกลายเป็น one-dimensional และตื้น และเขาไม่เปลี่ยนแม้บันทึกทางโบราณคดี และดังนั้น สังคมและบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมอย่างชัดเจนไม่ในการศึกษาเช่นของ Brøndsted (1960) มนุษย์เป็น การดำเนินการ พัฒนาสังคม และเทคโนโลยีขนาดใหญ่ หรือกลุ่มวัฒนธรรม และดังเหมือนยก โดยเพศ ตัวอย่าง สมิธที่พบในชาย burials เครื่องมือระบุ Brøndsted (1960:154, 157) และว่า การผลิตเหล็กและสมิธทำงานต้องได้สำคัญที่สุดในหมู่งานฝีมือ (250) อย่างไรก็ตาม ไม่ในการสนทนาของเขาอย่างละเอียดของเหล็กผลิต เทคโนโลยี (ดู 110-113) หรือที่ใดได้ได้ความสัมพันธ์ระหว่างเทคโนโลยีเหล็กและคนที่กล่าวถึงได้อีก ดังนั้น การแนะนำและประสานเทคโนโลยีเหล็กอาจมีอิทธิพลโครงสร้าง gendered ยังคงไม่รู้จัก คล้าย แนะนำการผลิตเหล็กมีผลกระทบในส่วนของแรงงานหรือภารกิจสร้างความแตกต่าง (ดูเช่น Ra¨f 2006 Spector 1983, 1993) ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ค่อนข้างใช้เวลานาน ถ้ากลุ่ม อาจจะประกอบด้วยส่วนใหญ่ของมนุษย์ ออกไปสัปดาห์ผลิตเหล็ก นี้ต้องได้รับผลกระทบความสำเร็จและส่วนงานอื่น ๆ ในชุมชน เพิ่มเติม ผลิตเหล็กต้องใช้ knowhow ตลอดจนการเข้าถึง และควบคุมมนุษย์และทรัพยากรวัตถุดิบ (Larsen 2009 Østiga °ถนน 2007) เป็นความสำคัญของการผลิตเหล็กที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในสแกนดิเนเวียทางตอนใต้สุดของโรมันก่อนยุคเหล็ก งานที่เกี่ยวข้องกับระยะต่าง ๆ ในการผลิต ในความเป็นไปได้ทั้งหมด ประหยัดสร้างบริบท gendered เฉพาะของการดำเนินการ และจากนั้นบริบทของพลังงาน (Conkey 1991) นอกจากนี้ เป็นไปได้ซ้ำความสัมพันธ์ระหว่างคน และผลิตเหล็กอาจสร้างความเข้าใจใหม่ของเป็น และคำอุปมาอุปมัยที่เกี่ยวข้องกับการผลิตเหล็กอาจถูกใช้สำหรับแสดง legitimating และอธิบายความเป็นชาย (ดูพ่อบ้าน 2006[1990]:190–193) ในคำอื่น ๆ การศึกษาของ Brøndsted บอกมากเกี่ยวกับเทคโนโลยีเหล็ก แต่น้อยของมันอาจมีกระทบชีวิตของคนดดิง (2007) ให้เสนอฉับของการพัฒนาเป็นไปได้ของฮันเตอร์/นักรบจากในยุคหินใหม่ถึงยุคสำริด ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับอาวุธและวิธีการของสงคราม เขาเน้นว่า สงครามเป็นชุมชนที่แพร่หลายในการพัฒนาของสังคมยุคสำริด และรายการต้องการช่างฝีมือ ผู้ค้า นักท่องเที่ยว และฝึกทหารของชายหนุ่มเป็นตัวอย่างของการเปลี่ยนแปลงในสังคม (ดดิง 2007:181) เพิ่มขึ้น ทั้ง ๆ เขาระบุลักษณะ สงครามเป็นสนามกีฬาที่เดียว sexed ดดิงไม่พิจารณาว่า การเกิดขึ้นและพัฒนาบทบาทนักรบอาจมีความเกี่ยวข้องกับเปลี่ยน ในโครงสร้างของเพศ และโอนความเข้าใจของความเป็นชาย ดอก เขา struggles หนักแยกเกิดอะไรขึ้นกับบทบาทนักรบพัฒนาตลอดยุคสำริด เขามีวัตถุประสงค์เพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีรหัสประจำตัวนักรบเปลี่ยนเวลาและมันเกี่ยวการเปลี่ยนแปลงในสังคม แต่ยังคงไม่ชัดเจนว่าเขาหมายความว่า โดยตัวตนอุดมการณ์นักรบและวิธีนั้นมีอิทธิพลต่อโครงสร้างทางสังคมอื่น ๆ เขาเน้น bellicosity เป็นหลักฐานสำคัญสำหรับสงคราม (2007:24), แต่ดูเหมือนว่าไม่รู้ว่า เกลียดชัง และ ตลอดประวัติศาสตร์วัฒนธรรมและความเชื่อระบบได้พัฒนาแนวคิดของความเป็นชายที่จูงใจ และก่อให้เกิดคนต่อสู้ (Goldstein 2004:264) ร่างกายขนาดใหญ่ของวรรณกรรมและงานวิจัยแสดงให้เห็นว่าสงครามระบบ วิธีการที่สังคมจัดระเบียบตัวเองเข้าร่วมในสงครามที่อาจเกิดขึ้น หรือเกิดขึ้นจริง และมีความเข้าใจวัฒนธรรมของความเป็นชายที่ใกล้ชิดสัมพันธ์กัน (เช่น Braudy 2005 Dudink et al. 2004 Goldstein 2004 Spierenburg 1998) ''เพศบทบาทปรับเปลี่ยนบุคคลในสงครามบทบาท และสงครามที่ socialized บุคคลเป็นเพศบทบาทบริบท '' (Goldstein 2004:6) ศึกษา Hardings อาจประกอบด้วยจำนวนมากข้อมูลเกี่ยวกับผู้ชายและ masculinities แต่นักรบชายยังคง ประเภทซึ่งอธิบายสถานะของอาวุธ ในความขัดแย้ง Brøndsted ดดิงสามารถจริงจะ criticised การไม่คำนึงถึงเพศ ว่าไม่ อย่างไรก็ตาม จุดของคำอธิบายนี้หายไปจากโบราณคดี gendered ไม่ใช่ของมนุษย์คือ ความคิดของความเป็นชาย (Connell 2005[1995]:28) กลไก gendered เพศอาจโครงสร้างวิธีการดำเนินการ พื้นที่ หรือพัฒนา หรือว่าเป็นอาจแยกความแตกต่างระหว่างกลุ่มคน (ดูเช่น Connell 1995) ได้ไม่เป็นส่วนหนึ่งของความเข้าใจของมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์นั้น ความจริงที่ว่า มนุษย์เป็นตัวแทนสังคมสมัยก่อนประวัติศาสตร์ทั้งหมดไม่ใช่เพียง เพราะผู้หญิงจะถูกละเว้น เพราะคนจะ gendered ไม่ได้ละเว้นความเป็นชายที่จะปล่อยให้ความคิดนี้ undifferentiated สากล''คน '' ที่ และละเลยความซับซ้อนของเขา (คา 1999b:115) เป็นการศึกษา androcentric ใช้ ''ผู้ชาย '' และ ''เป็น '' เป็นบรรทัดฐานสากล พวกเขาเบลอภาพของมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ และจะยิ่งยากที่จะสำรวจเป็น บางประการ เป็นงานยังไม่เสร็จสิ้นในการค้นหา และทำให้มนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ปรากฏเป็นกลุ่มแตกต่างกันเช่นเดียวกับบุคคล คนเป็นปกติอาจถูกท้าทาย โดยการให้ความสนใจผู้หญิงแต่ภาพเหมารวมของมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์จะไม่เปลี่ยนแปลงไป มนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์และความเป็นชายอาจคงเผชิญ androcentric โบราณคดีศึกษามากนักเช่นเดียวกับศึกษาสตรีในยุคก่อนประวัติศาสตร์ โดย gendering คนยุคก่อนประวัติศาสตร์ เป็นที่ชัดเจนว่า พวกเขาสามารถเพียงยืนด้วยตนเอง มากกว่าแสดงทั้งหมดของมนุษยชาติ (Alberti 2006:404 ดู Knapp 1998 ซี)
การแปล กรุณารอสักครู่..
What Does Androcentric Archaeology Tell Us About Men?
Both Brøndsted (1960) and Harding (2007) commit androcentrism of all the previously mentioned kinds. None of these studies inform us much about prehistoric women, but I will assert that they do not really tell us much about men either. They are mainly concerned with presumed male roles and male activities, but while Brøndsted generally presents them as people and humans, making the explicit manly and masculine disappear into the shadows, Harding clearly states that the warrior was male and transfers readymade modern stereotypic ideas on male roles. Since masculinity is not questioned, the image of men in both studies becomes a never ending reproduction of male archetypes like the warrior, the farmer, the hunter and the chief or in other words; the breadwinner and the man in charge fulfilling 19th century masculine ideals of being head of house, making decisions, being stout and taking risks (Caesar 1999b; Hjørungdal 1994; Welinder 1997). The prehistoric man lives up to mythic ideas of an original, inborn and natural masculinity, which is rough and fierce and explicitly put in contrast to the peaceful feminine (Brøndsted 1960:73). Consequently, the impression of the male becomes one-dimensional and shallow and he doesn’t change even though the archaeological record and
thus society and cultural norms obviously did.
In studies like Brøndsted’s (1960) men become actions, large scale social and technological developments, or cultural groups, and as such they seem unaffected by gender. For example, Brøndsted (1960:154, 157) states that smith tools are found in male burials, and that iron production and smith work must have been the most important among the crafts (250). Nevertheless, neither in his thorough discussion of iron production technology (see 110–113) nor anywhere else is the possible relation between iron technology and men discussed any further. Thus, how the introduction and incorporation of iron technology may have influenced gendered structures remains unknown. Most likely, the introduction of iron production had consequences for the division of labour or task differentiation (see e.g. Ra¨f 2006; Spector 1983, 1993) as it is a rather time consuming activity. If groups, possibly consisting mainly of men, went away for weeks to produce iron, this must have affected the accomplishment and division of other tasks in the community. Further, iron production requires the knowhow as well as access to and control over human and raw material resources (Larsen 2009; Østiga°rd 2007). As the economical importance of iron production increased rapidly in Southern Scandinavia by the end of the Pre-Roman Iron Age, tasks related to different stages in the production, in all probability, created specific gendered contexts of action and consequently contexts of power (Conkey 1991). In addition, a possible repeated association between men and iron production may have created new notions of
masculinity, and metaphors related to iron production might have been used for expressing, legitimating and explaining masculinity (see Butler 2006[1990]:190–193). In other words, Brøndsted’s study tells a lot about iron technology, but little of how it may have affected the lives of men.
Harding (2007) gives a nuanced presentation of possible developments of the hunter/warrior from the Neolithic to the Bronze Age, mainly concerning the weaponry and ways of warfare. He stresses that war was pervasive in the development of Bronze Age society and lists the increasing need for craftsmen, traders, travellers and military training of young men as examples of changes in society (Harding 2007:181). In spite of the fact that he characterizes warfare as a single-sexed arena Harding never considers whether the emergence and development of the warrior role may have been related to changes in gender structures and hereunder notions of masculinity. On the contrary, he struggles hard to unpack what happens as the warrior role develops throughout the Bronze Age. He aims to discuss how warrior identity transformed over time and how it was related to changes in society but it remains unclear what he means by identity as well as warrior ideology and how it influenced other social structures. He stresses bellicosity as an important premise for war (2007:24), but seems unaware that universally and throughout history a variety of cultures and belief systems have developed concepts of masculinity that motivate and induce men to fight (Goldstein 2004:264). A large body of literature and research shows that war systems; the ways that societies organize themselves to participate in potential or actual wars, and the cultural understanding of masculinity are closely interrelated (e.g. Braudy 2005; Dudink et al. 2004; Goldstein 2004; Spierenburg 1998). ‘‘Gender roles adapt individuals for war roles, and war provides the context within which individuals are socialized into gender roles.’’ (Goldstein 2004:6). Hardings study contains potentially a lot of information about men and masculinities but the male warrior remains a category which explains the presence of weapons. In contradiction to Brøndsted, Harding could indeed be criticised for not taking gender into account. That is, however, not the point of this discussion.
What is missing from the non-gendered archaeology of men is the idea of masculinity (Connell 2005[1995]:28). Gendered mechanisms, how gender may structure action, space or development or how masculinity may differentiate between different groups of men (see e.g. Connell 1995) are not a part of the understanding of prehistoric men. The fact that men are representing the entire prehistoric society is not simply because women are ignored; it is mainly because men are not gendered.
To ignore masculinity is to leave the idea of this undifferentiated, universal
‘‘man’’ in place and neglect his complexity (Caesar 1999b:115). As androcentric studies apply ‘‘man’’ and ‘‘masculinity’’ as universal norms they blur the image of prehistoric men and it becomes even more difficult to explore masculinity. In some respects there is an unfinished task in finding and making prehistoric men visible as a heterogeneous group as well as individuals. The man as the norm may be challenged by giving attention to women but the stereotype image of prehistoric men is not altered. To explore prehistoric men and masculinity might on the other hand confront androcentric archaeological studies just as much as to study women in prehistory. By gendering prehistoric men it becomes clear that they can only stand for themselves, rather than represent the whole of humanity (Alberti 2006:404; see also Knapp 1998c).
Both Brøndsted (1960) and Harding (2007) commit androcentrism of all the previously mentioned kinds. None of these studies inform us much about prehistoric women, but I will assert that they do not really tell us much about men either. They are mainly concerned with presumed male roles and male activities, but while Brøndsted generally presents them as people and humans, making the explicit manly and masculine disappear into the shadows, Harding clearly states that the warrior was male and transfers readymade modern stereotypic ideas on male roles. Since masculinity is not questioned, the image of men in both studies becomes a never ending reproduction of male archetypes like the warrior, the farmer, the hunter and the chief or in other words; the breadwinner and the man in charge fulfilling 19th century masculine ideals of being head of house, making decisions, being stout and taking risks (Caesar 1999b; Hjørungdal 1994; Welinder 1997). The prehistoric man lives up to mythic ideas of an original, inborn and natural masculinity, which is rough and fierce and explicitly put in contrast to the peaceful feminine (Brøndsted 1960:73). Consequently, the impression of the male becomes one-dimensional and shallow and he doesn’t change even though the archaeological record and
thus society and cultural norms obviously did.
In studies like Brøndsted’s (1960) men become actions, large scale social and technological developments, or cultural groups, and as such they seem unaffected by gender. For example, Brøndsted (1960:154, 157) states that smith tools are found in male burials, and that iron production and smith work must have been the most important among the crafts (250). Nevertheless, neither in his thorough discussion of iron production technology (see 110–113) nor anywhere else is the possible relation between iron technology and men discussed any further. Thus, how the introduction and incorporation of iron technology may have influenced gendered structures remains unknown. Most likely, the introduction of iron production had consequences for the division of labour or task differentiation (see e.g. Ra¨f 2006; Spector 1983, 1993) as it is a rather time consuming activity. If groups, possibly consisting mainly of men, went away for weeks to produce iron, this must have affected the accomplishment and division of other tasks in the community. Further, iron production requires the knowhow as well as access to and control over human and raw material resources (Larsen 2009; Østiga°rd 2007). As the economical importance of iron production increased rapidly in Southern Scandinavia by the end of the Pre-Roman Iron Age, tasks related to different stages in the production, in all probability, created specific gendered contexts of action and consequently contexts of power (Conkey 1991). In addition, a possible repeated association between men and iron production may have created new notions of
masculinity, and metaphors related to iron production might have been used for expressing, legitimating and explaining masculinity (see Butler 2006[1990]:190–193). In other words, Brøndsted’s study tells a lot about iron technology, but little of how it may have affected the lives of men.
Harding (2007) gives a nuanced presentation of possible developments of the hunter/warrior from the Neolithic to the Bronze Age, mainly concerning the weaponry and ways of warfare. He stresses that war was pervasive in the development of Bronze Age society and lists the increasing need for craftsmen, traders, travellers and military training of young men as examples of changes in society (Harding 2007:181). In spite of the fact that he characterizes warfare as a single-sexed arena Harding never considers whether the emergence and development of the warrior role may have been related to changes in gender structures and hereunder notions of masculinity. On the contrary, he struggles hard to unpack what happens as the warrior role develops throughout the Bronze Age. He aims to discuss how warrior identity transformed over time and how it was related to changes in society but it remains unclear what he means by identity as well as warrior ideology and how it influenced other social structures. He stresses bellicosity as an important premise for war (2007:24), but seems unaware that universally and throughout history a variety of cultures and belief systems have developed concepts of masculinity that motivate and induce men to fight (Goldstein 2004:264). A large body of literature and research shows that war systems; the ways that societies organize themselves to participate in potential or actual wars, and the cultural understanding of masculinity are closely interrelated (e.g. Braudy 2005; Dudink et al. 2004; Goldstein 2004; Spierenburg 1998). ‘‘Gender roles adapt individuals for war roles, and war provides the context within which individuals are socialized into gender roles.’’ (Goldstein 2004:6). Hardings study contains potentially a lot of information about men and masculinities but the male warrior remains a category which explains the presence of weapons. In contradiction to Brøndsted, Harding could indeed be criticised for not taking gender into account. That is, however, not the point of this discussion.
What is missing from the non-gendered archaeology of men is the idea of masculinity (Connell 2005[1995]:28). Gendered mechanisms, how gender may structure action, space or development or how masculinity may differentiate between different groups of men (see e.g. Connell 1995) are not a part of the understanding of prehistoric men. The fact that men are representing the entire prehistoric society is not simply because women are ignored; it is mainly because men are not gendered.
To ignore masculinity is to leave the idea of this undifferentiated, universal
‘‘man’’ in place and neglect his complexity (Caesar 1999b:115). As androcentric studies apply ‘‘man’’ and ‘‘masculinity’’ as universal norms they blur the image of prehistoric men and it becomes even more difficult to explore masculinity. In some respects there is an unfinished task in finding and making prehistoric men visible as a heterogeneous group as well as individuals. The man as the norm may be challenged by giving attention to women but the stereotype image of prehistoric men is not altered. To explore prehistoric men and masculinity might on the other hand confront androcentric archaeological studies just as much as to study women in prehistory. By gendering prehistoric men it becomes clear that they can only stand for themselves, rather than represent the whole of humanity (Alberti 2006:404; see also Knapp 1998c).
การแปล กรุณารอสักครู่..
ทำไมโบราณคดี androcentric บอกเราเกี่ยวกับผู้ชาย
ทั้ง br ขึ้น ndsted ( 1960 ) และ ฮาร์ดิ้ง ( 2007 ) ยอมรับ androcentrism ทั้งหมดก่อนหน้านี้กล่าวถึงชนิด ไม่มีการศึกษาเหล่านี้แจ้งให้เราทราบมากเกี่ยวกับผู้หญิงยุคก่อนประวัติศาสตร์ แต่ผมก็ยืนยันว่า พวกเขาไม่ได้บอกเรา เรื่องผู้ชายเหมือนกัน พวกเขาส่วนใหญ่มีความกังวลกับสถานการณ์ชาย บทบาทและกิจกรรมชายแต่ในขณะที่ br ขึ้น ndsted โดยทั่วไปแสดงพวกเขาเป็นคน และมนุษย์ ทำให้ชัดเจน ผู้ชาย และผู้ชายหายเข้าไปในเงามืด ฮาร์ดิงอย่างชัดเจนว่านักรบคือเพศชายและโอนสำเร็จรูปสมัยใหม่ stereotypic ความคิดเกี่ยวกับบทบาทชาย เพราะความเป็นชายไม่สอบสวน ภาพของชายทั้งสองจะไม่มีวันจบการศึกษาการสืบพันธุ์ของ archetypes ชายเหมือนนักรบ
ทั้ง br ขึ้น ndsted ( 1960 ) และ ฮาร์ดิ้ง ( 2007 ) ยอมรับ androcentrism ทั้งหมดก่อนหน้านี้กล่าวถึงชนิด ไม่มีการศึกษาเหล่านี้แจ้งให้เราทราบมากเกี่ยวกับผู้หญิงยุคก่อนประวัติศาสตร์ แต่ผมก็ยืนยันว่า พวกเขาไม่ได้บอกเรา เรื่องผู้ชายเหมือนกัน พวกเขาส่วนใหญ่มีความกังวลกับสถานการณ์ชาย บทบาทและกิจกรรมชายแต่ในขณะที่ br ขึ้น ndsted โดยทั่วไปแสดงพวกเขาเป็นคน และมนุษย์ ทำให้ชัดเจน ผู้ชาย และผู้ชายหายเข้าไปในเงามืด ฮาร์ดิงอย่างชัดเจนว่านักรบคือเพศชายและโอนสำเร็จรูปสมัยใหม่ stereotypic ความคิดเกี่ยวกับบทบาทชาย เพราะความเป็นชายไม่สอบสวน ภาพของชายทั้งสองจะไม่มีวันจบการศึกษาการสืบพันธุ์ของ archetypes ชายเหมือนนักรบ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- แต่ที่เหลือสองปีฉันจะจ่ายด้วยตัวเอง
- Nothing yet.
- i will hand out with you
- แล้วคุณละสบายดีมัย
- calligraphy is the art of wruting and ch
- I'm doing nothing, you are angry or diss
- mineral
- เขาไม่ได้สุขสบายเหมือนเด็กนคนอื่น
- Because W. Peng (2006) innovation is at
- The estimate is the lowest growth in eig
- dynamic strings
- จุดเด่นของ Yengo1. เมื่อสมัครสมาชิกได้เง
- Underline the pronoun it in the first pa
- ร้านเค้ก
- คุณทำอะไรอยู่
- ทรัพย์สินเสียหาย
- ฉันคิดว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่เศร้า
- my thought of acting was changed
- Burmese is the native language of the Ba
- I don't know it
- Sick sinus syndrome
- ฉันเป็นคนคุยเก่งมากแต่ภาษาอังกฤษของฉันไม
- ใช่แล้ว
- Thank you for making me happy.
