- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Of African and European parentage,
Of African and European parentage, the mambo is the result of a long cross-cultural journey, an example of the kind of sensual alchemy which is a speciality of the Caribbean. Mambo, conga and bongo were originally Bantu names for musical instruments that were used in rituals and gradually became secular. Mambo means "conversation with the gods" and in Cuba designates a sacred song of the Congos, Cubans of Bantu origin. The Congos have absorbed a variety of foreign influences and the mambo is a delicious cocktail of Bantu, Spanish and Yoruba.
Despite its African resonance, the mambo can be traced back to an unexpected source, English country dance, which in the seventeenth century became the contredanse at the French court and later the contradanza in Spain. In the eighteenth century the contradanza reached Cuba where it was known as danza and became the national dance. Its hold grew with the arrival of the planters and their slaves who fled from Haiti after it became independent. The Haitian blacks added a particularly spicy syncopation to it called the cinquillo, which is also found in the tango, itself derived from the contradanza. Gradually other black elements found their way into the contradanza, some titles of which--such as "Tu madre es conga" ("Your mother is Congo"), which was played in 1856 in Santiago de Cuba at an aristocratic ball in honour of General Concha, and "La negrita"--reflect this blending.
A New Kind Of Music
At the end of the nineteenth century the contradanza threw off its European yoke, and freer, more spontaneous dancing by couples replaced the starchy formality of the contredanse. This new kind of music was known as danzon. In 1877 it had a huge success largely due to pieces such as "Las alturas de Simpson" by a young musician from Matanzas, Miguel Failde. The danzon had several sections, one of which was a lively coda which musicians soon got in the habit of improvising. It was played by brass bands or tipicas, which gave way in the 1920s to lighter combos known as charangas, which featured violins, sometimes a cello, a piano, a guiro (a grooved calabash scraped with a comb), a clarinet, a flute, a bass and double drums adapted from European military drums.
Son Charangas, notably that of the flautist Antonio Arcano, flourished in the late 1930's. In 1938, Arcano's cellist, Orestes Lopez, composed a danzon he called "Mambo," and in the coda Arcano introduced elements from the son, a lively musical genre from Cuba's Oriente province. As a signal to band members that they could start their solos, Arcano would call out, "Mil veces mambo!" ("A thousand times mambo!"). Today, in the Latin American music known as salsa, the mambo is a theme that is played in unison by the rhythm section and serves as a transition between two improvised passages.
Arcano was a talented musician, but it was his countryman Pérez Prado who was the first to market his compositions under the name "mambo," which he popularized as a specific musical genre. He used jazzier instruments, including brass and drums. Early in the 1950's his mambos "Patricia" and "Mambo No. 5" took Latin America and the United States by storm.
Mambo
The Temple Of Mambo
By the mid-1950's mambo mania had reached fever pitch. In New York the mambo was played in a high-strung, sophisticated way that had the Palladium Ballroom, the famous Broadway dance-hall, jumping. The Ballroom soon proclaimed itself the "temple of mambo," for the city's best dancers--the Mambo Aces, "Killer Joe" Piro, Paulito and Lilon, Louie Maquina and Cuban Pete--gave mambo demonstrations there and made a reputation for their expressive use of arms, legs, head and hands. There was fierce rivalry between bands. The bands of Machito, Tito Puente, Tito Rodriguez and Jose Curbelo delighted habitues such as Duke Ellington, Bob Hope, Marlon Brando, Lena Horne and Dizzy Gillespie, not to mention Afro-Americans, Puerto Ricans, Cubans, Upper East-Side WASPs and Jews and Italians from Brooklyn. Class and color melted away in the incandescent rhythm of the music. Even jazz musicians such as Erroll Garner, Charlie Parker, Sonny Rollins and Sonny Stitt fell under the mambo's charm, as can be heard on the many Latin recordings they made in the 1950's.
Cha-Cha-Cha In 1954 the cha-cha-cha, a kind of mambo created by the Cuban violinist Enriqué Jorrin, a member of the Orquesta America Charanga, swept through Havana and New York. Easier to dance than the mambo, with a squarish beat and a characteristic hiccup on the third beat, it spread to Europe, before being dethroned in the early 1960's by the pachanga and then the boogaloo.
Since the mambo there has never been a dance that has given rise to so much unbridled fantasy and pyrotechnics or reached such rhythmic rapture. Today it is making a comeback and bringing a glimmer of paradise regained as the world again moves to its magical beat.
"MAMBO, qué rico el mambo!"
In the post-war years the mambo was a euphoric and voluptuous celebration of the long-awaited return of freedom. Many will remember the great Italian actress Silvana Mangano dancing the mambo in the marvellous film of the same name.
Isabelle Leymarie holds a Ph D. in ethno-musicology from Columbia University and is a jazz pianist. A resident of Latin America for twenty years, she is a former Assistant Professor of African-American Studies at Yale University and currently resides in Paris. Ms. Leymarie is the author of La salsa et la jazz latin (PUF), Cuban Fire (Outremesures), and Du tango au reggae, musiques noires d'Amérique latine et des Caraïbes (Flammarion). Her lastest book is Musiques Caraïbes ~ Caribbean Music (Actes Sud), published in 1996.
Despite its African resonance, the mambo can be traced back to an unexpected source, English country dance, which in the seventeenth century became the contredanse at the French court and later the contradanza in Spain. In the eighteenth century the contradanza reached Cuba where it was known as danza and became the national dance. Its hold grew with the arrival of the planters and their slaves who fled from Haiti after it became independent. The Haitian blacks added a particularly spicy syncopation to it called the cinquillo, which is also found in the tango, itself derived from the contradanza. Gradually other black elements found their way into the contradanza, some titles of which--such as "Tu madre es conga" ("Your mother is Congo"), which was played in 1856 in Santiago de Cuba at an aristocratic ball in honour of General Concha, and "La negrita"--reflect this blending.
A New Kind Of Music
At the end of the nineteenth century the contradanza threw off its European yoke, and freer, more spontaneous dancing by couples replaced the starchy formality of the contredanse. This new kind of music was known as danzon. In 1877 it had a huge success largely due to pieces such as "Las alturas de Simpson" by a young musician from Matanzas, Miguel Failde. The danzon had several sections, one of which was a lively coda which musicians soon got in the habit of improvising. It was played by brass bands or tipicas, which gave way in the 1920s to lighter combos known as charangas, which featured violins, sometimes a cello, a piano, a guiro (a grooved calabash scraped with a comb), a clarinet, a flute, a bass and double drums adapted from European military drums.
Son Charangas, notably that of the flautist Antonio Arcano, flourished in the late 1930's. In 1938, Arcano's cellist, Orestes Lopez, composed a danzon he called "Mambo," and in the coda Arcano introduced elements from the son, a lively musical genre from Cuba's Oriente province. As a signal to band members that they could start their solos, Arcano would call out, "Mil veces mambo!" ("A thousand times mambo!"). Today, in the Latin American music known as salsa, the mambo is a theme that is played in unison by the rhythm section and serves as a transition between two improvised passages.
Arcano was a talented musician, but it was his countryman Pérez Prado who was the first to market his compositions under the name "mambo," which he popularized as a specific musical genre. He used jazzier instruments, including brass and drums. Early in the 1950's his mambos "Patricia" and "Mambo No. 5" took Latin America and the United States by storm.
Mambo
The Temple Of Mambo
By the mid-1950's mambo mania had reached fever pitch. In New York the mambo was played in a high-strung, sophisticated way that had the Palladium Ballroom, the famous Broadway dance-hall, jumping. The Ballroom soon proclaimed itself the "temple of mambo," for the city's best dancers--the Mambo Aces, "Killer Joe" Piro, Paulito and Lilon, Louie Maquina and Cuban Pete--gave mambo demonstrations there and made a reputation for their expressive use of arms, legs, head and hands. There was fierce rivalry between bands. The bands of Machito, Tito Puente, Tito Rodriguez and Jose Curbelo delighted habitues such as Duke Ellington, Bob Hope, Marlon Brando, Lena Horne and Dizzy Gillespie, not to mention Afro-Americans, Puerto Ricans, Cubans, Upper East-Side WASPs and Jews and Italians from Brooklyn. Class and color melted away in the incandescent rhythm of the music. Even jazz musicians such as Erroll Garner, Charlie Parker, Sonny Rollins and Sonny Stitt fell under the mambo's charm, as can be heard on the many Latin recordings they made in the 1950's.
Cha-Cha-Cha In 1954 the cha-cha-cha, a kind of mambo created by the Cuban violinist Enriqué Jorrin, a member of the Orquesta America Charanga, swept through Havana and New York. Easier to dance than the mambo, with a squarish beat and a characteristic hiccup on the third beat, it spread to Europe, before being dethroned in the early 1960's by the pachanga and then the boogaloo.
Since the mambo there has never been a dance that has given rise to so much unbridled fantasy and pyrotechnics or reached such rhythmic rapture. Today it is making a comeback and bringing a glimmer of paradise regained as the world again moves to its magical beat.
"MAMBO, qué rico el mambo!"
In the post-war years the mambo was a euphoric and voluptuous celebration of the long-awaited return of freedom. Many will remember the great Italian actress Silvana Mangano dancing the mambo in the marvellous film of the same name.
Isabelle Leymarie holds a Ph D. in ethno-musicology from Columbia University and is a jazz pianist. A resident of Latin America for twenty years, she is a former Assistant Professor of African-American Studies at Yale University and currently resides in Paris. Ms. Leymarie is the author of La salsa et la jazz latin (PUF), Cuban Fire (Outremesures), and Du tango au reggae, musiques noires d'Amérique latine et des Caraïbes (Flammarion). Her lastest book is Musiques Caraïbes ~ Caribbean Music (Actes Sud), published in 1996.
0/5000
ของแอฟริกาและยุโรป parentage แมมโบเป็นผลของการเดินทางยาวนานวัฒนธรรม ตัวอย่างของชนิดของขลังกระตุ้นความรู้สึกที่เป็นพิเศษของคาริเบียน แมมโบ คองกา และสี่ได้เดิมชื่อเป่าเครื่องดนตรีที่ใช้ในพิธีกรรม และค่อย ๆ กลายเป็นทางโลก แมมโบหมายถึง "สนทนากับพระเจ้า" และในคิวบากำหนดเพลงศักดิ์สิทธิ์ของ Congos, Cubans เป่ามา Congos มีการดูดซึมของอิทธิพลต่างประเทศ และแมมโบเป็นค็อกเทลอร่อยเป่า สเปน และยูรูบาแม้ มีการสั่นพ้องของแอฟริกา แมมโบสามารถติดตามกลับไปยังแหล่งไม่คาดคิด เต้น ประเทศอังกฤษซึ่งในศตวรรษ seventeenth contredanse ในศาลฝรั่งเศส และภายหลังกลายเป็น contradanza ในสเปน ในศตวรรษ eighteenth contradanza ที่ถึงคิวบาซึ่งมันถูกเรียกว่า danza และกลายเป็นการ เต้นรำแห่งชาติ ระงับการเติบโตที่มาในแพลนเตอร์และไปเป็นทาสที่หนีจากเฮติหลังจากเป็นอิสระ ไห่เทียนดำเพิ่ม syncopation เผ็ดโดยเฉพาะจะเรียกว่า cinquillo ซึ่งยังพบในแทงโก้ ตัวเองมา contradanza องค์ประกอบอื่น ๆ ค่อย ๆ ดำพบพวกเขาใน contradanza บางชื่อที่ - เช่น "คองกาเอสทู madre" ("แม่เป็นคองโก"), ซึ่งถูกเล่นใน 1856 ใน Santiago de Cuba ที่ลูกมีรูปในเกียรติ Concha ทั่วไป และ "ลา negrita" - สะท้อนนี้ผสมกันA New Kind Of MusicAt the end of the nineteenth century the contradanza threw off its European yoke, and freer, more spontaneous dancing by couples replaced the starchy formality of the contredanse. This new kind of music was known as danzon. In 1877 it had a huge success largely due to pieces such as "Las alturas de Simpson" by a young musician from Matanzas, Miguel Failde. The danzon had several sections, one of which was a lively coda which musicians soon got in the habit of improvising. It was played by brass bands or tipicas, which gave way in the 1920s to lighter combos known as charangas, which featured violins, sometimes a cello, a piano, a guiro (a grooved calabash scraped with a comb), a clarinet, a flute, a bass and double drums adapted from European military drums.Son Charangas, notably that of the flautist Antonio Arcano, flourished in the late 1930's. In 1938, Arcano's cellist, Orestes Lopez, composed a danzon he called "Mambo," and in the coda Arcano introduced elements from the son, a lively musical genre from Cuba's Oriente province. As a signal to band members that they could start their solos, Arcano would call out, "Mil veces mambo!" ("A thousand times mambo!"). Today, in the Latin American music known as salsa, the mambo is a theme that is played in unison by the rhythm section and serves as a transition between two improvised passages.Arcano was a talented musician, but it was his countryman Pérez Prado who was the first to market his compositions under the name "mambo," which he popularized as a specific musical genre. He used jazzier instruments, including brass and drums. Early in the 1950's his mambos "Patricia" and "Mambo No. 5" took Latin America and the United States by storm.MamboThe Temple Of MamboBy the mid-1950's mambo mania had reached fever pitch. In New York the mambo was played in a high-strung, sophisticated way that had the Palladium Ballroom, the famous Broadway dance-hall, jumping. The Ballroom soon proclaimed itself the "temple of mambo," for the city's best dancers--the Mambo Aces, "Killer Joe" Piro, Paulito and Lilon, Louie Maquina and Cuban Pete--gave mambo demonstrations there and made a reputation for their expressive use of arms, legs, head and hands. There was fierce rivalry between bands. The bands of Machito, Tito Puente, Tito Rodriguez and Jose Curbelo delighted habitues such as Duke Ellington, Bob Hope, Marlon Brando, Lena Horne and Dizzy Gillespie, not to mention Afro-Americans, Puerto Ricans, Cubans, Upper East-Side WASPs and Jews and Italians from Brooklyn. Class and color melted away in the incandescent rhythm of the music. Even jazz musicians such as Erroll Garner, Charlie Parker, Sonny Rollins and Sonny Stitt fell under the mambo's charm, as can be heard on the many Latin recordings they made in the 1950's.Cha-Cha-Cha In 1954 the cha-cha-cha, a kind of mambo created by the Cuban violinist Enriqué Jorrin, a member of the Orquesta America Charanga, swept through Havana and New York. Easier to dance than the mambo, with a squarish beat and a characteristic hiccup on the third beat, it spread to Europe, before being dethroned in the early 1960's by the pachanga and then the boogaloo.Since the mambo there has never been a dance that has given rise to so much unbridled fantasy and pyrotechnics or reached such rhythmic rapture. Today it is making a comeback and bringing a glimmer of paradise regained as the world again moves to its magical beat."MAMBO, qué rico el mambo!"In the post-war years the mambo was a euphoric and voluptuous celebration of the long-awaited return of freedom. Many will remember the great Italian actress Silvana Mangano dancing the mambo in the marvellous film of the same name.Isabelle Leymarie holds a Ph D. in ethno-musicology from Columbia University and is a jazz pianist. A resident of Latin America for twenty years, she is a former Assistant Professor of African-American Studies at Yale University and currently resides in Paris. Ms. Leymarie is the author of La salsa et la jazz latin (PUF), Cuban Fire (Outremesures), and Du tango au reggae, musiques noires d'Amérique latine et des Caraïbes (Flammarion). Her lastest book is Musiques Caraïbes ~ Caribbean Music (Actes Sud), published in 1996.
การแปล กรุณารอสักครู่..
แอฟริกันและบิดามารดายุโรปแมมโบ้เป็นผลมาจากการเดินทางข้ามวัฒนธรรมยาวตัวอย่างของชนิดของการเล่นแร่แปรธาตุตระการตาซึ่งเป็นพิเศษของทะเลแคริบเบียน แมมโบ้, คองและกลองเดิมชื่อกระโชกสำหรับเครื่องดนตรีที่ใช้ในพิธีกรรมและค่อยๆกลายเป็นฆราวาส Mambo หมายถึง "การสนทนากับพระเจ้า" และในคิวบากำหนดเพลงศักดิ์สิทธิ์ของ Congos คิวบาแหล่งกำเนิดเป่า Congos มีการดูดซึมความหลากหลายของอิทธิพลจากต่างประเทศและแมมโบ้เป็นค็อกเทลอร่อยของเป่าสเปนและ Yoruba.
แม้จะมีการกำทอนแอฟริกันของแมมโบ้ที่สามารถตรวจสอบกลับไปยังแหล่งที่ไม่คาดคิดเต้นรำประเทศอังกฤษซึ่งในศตวรรษที่สิบเจ็ดกลายเป็น contredanse ที่ศาลฝรั่งเศสและต่อมา contradanza ในสเปน ในศตวรรษที่สิบแปด contradanza ถึงคิวบาที่มันเป็นที่รู้จักและกลายเป็น danza เต้นรำแห่งชาติ ถือมันขึ้นอยู่กับการมาถึงของชาวสวนและพวกทาสที่หนีออกมาจากเฮติหลังจากที่มันกลายเป็นอิสระ คนผิวดำชาวเฮติเพิ่มคนละรสเผ็ดอย่างยิ่งที่จะเรียกว่า cinquillo ซึ่งยังพบในจังหวะแทงโก้ที่ตัวเองได้มาจาก contradanza สีดำค่อยๆองค์ประกอบอื่น ๆ ที่พบทางลง contradanza ที่ชื่อบางส่วนที่ - เช่น "Tu Madre เอคอง" ("แม่ของคุณคือคองโก") ซึ่งได้รับการเล่นใน 1856 ในซานติอาโกเดอคิวบาที่ลูกของชนชั้นสูงในเกียรติของ ทั่วไป Concha และ "La Negrita" -.
สะท้อนให้เห็นถึงการผสมนี้ชนิดใหม่ของเพลงในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้าcontradanza โยนออกจากแอกของยุโรปและอิสระเต้นที่เกิดขึ้นเองมากขึ้นโดยคู่แทนที่แป้งเป็นทางการของ contredanse ซึ่งชนิดของเพลงใหม่เป็นที่รู้จักกันdanzón ใน 1877 มันมีความสำเร็จอย่างมากส่วนใหญ่เนื่องจากการชิ้นเช่น "ลาเดอรัสซิมป์สัน" โดยนักดนตรีหนุ่มจากซามิเกล Failde danzónมีหลายส่วนหนึ่งซึ่งเป็นตอนจบที่มีชีวิตชีวาซึ่งนักดนตรีเร็ว ๆ นี้ได้ในนิสัยของทันควัน มันถูกเล่นโดยวงโยธวาทิตหรือ tipicas ซึ่งทำให้วิธีการในปี ค.ศ. 1920 เพื่อคอมโบเบาที่รู้จักกันเป็น charangas ซึ่งเป็นจุดเด่นไวโอลินบางครั้งไวโอลิน, เปียโน, Guiro (กน้ำเต้าร่องขูดกับหวีก), คลาริเน็ต, ขลุ่ย , เบสและกลองคู่ดัดแปลงมาจากกลองทหารยุโรป. บุตร charangas สะดุดตาของขลุ่ยอันโตนิโอ Arcano ที่เจริญรุ่งเรืองในช่วงปลายปี 1930 ในปี 1938 เชลโล Arcano ของทีสโลเปซ, แต่งdanzónเขาเรียกว่า "แมมโบ้" และในตอนจบ Arcano แนะนำองค์ประกอบจากลูกชายที่เป็นแนวเพลงที่มีชีวิตชีวาจากจังหวัด Oriente ของคิวบา ในฐานะที่เป็นสัญญาณไปยังสมาชิกในวงที่พวกเขาสามารถเริ่มต้นเดี่ยวของพวกเขา Arcano จะเรียกออกมา "แมมโบ้ Mil veces!" ("พันครั้ง Mambo!") วันนี้ในเพลงละตินอเมริกันที่รู้จักกันเป็นซัลซ่าแมมโบ้เป็นรูปแบบที่มีการเล่นในเวลาเดียวกันโดยส่วนจังหวะและทำหน้าที่เป็นการเปลี่ยนแปลงระหว่างสองทางเดินชั่วคราว. Arcano เป็นนักดนตรีที่มีความสามารถ แต่มันก็เป็นชาติของเขาPérez Prado ซึ่งเป็น คนแรกที่ตลาดผลิตผลของเขาภายใต้ชื่อ "แมมโบ้" ซึ่งเขานิยมเป็นแนวเพลงที่เฉพาะเจาะจง เขาใช้ตราสาร jazzier รวมทั้งทองเหลืองและกลอง ในช่วงต้นปี 1950 mambos ของเขา "แพทริเซี" และ "แมมโบ้ฉบับที่ 5" เอาละตินอเมริกาและประเทศสหรัฐอเมริกาโดยพายุ. แมมโบ้วัดของแมมโบ้โดยบ้าแมมโบ้ช่วงกลางปี 1950 มาถึงสนามไข้ ในนิวยอร์กแมมโบ้ได้รับการเล่นในระดับสูงที่ร้อยวิธีที่มีความซับซ้อนที่มีห้องบอลรูมพาลาเดียมที่บรอดเวย์เต้นรำในห้องโถงที่มีชื่อเสียงกระโดด ห้องบอลรูมเร็ว ๆ นี้ประกาศตัวเอง "พระวิหารของแมมโบ้" สำหรับนักเต้นที่ดีที่สุดของเมือง - เอซแมมโบ้ "โจนักฆ่า" ไพโร Paulito และ Lilon หลุย Maquina คิวบาและพีท - สาธิตให้แมมโบ้และมีชื่อเสียงในการทำของพวกเขา การใช้งานที่แสดงออกของแขนขาศีรษะและมือ มีการแข่งขันที่รุนแรงระหว่างวงดนตรีที่เป็น วงดนตรีของ Machito ตีโต้ Puente ตีโต้ริกัวซ์และโฮเซ่ Curbelo ยินดี habitues เช่น Duke Ellington, บ๊อบโฮป, มาร์ลอนแบรนโดลีนาฮอร์นและเอดส์ไม่พูดถึงแอฟริกาอเมริกัน, เปอร์โตริกัน, คิวบา, Upper East Side-ตัวต่อและ ชาวยิวและชาวอิตาเลียนจาก Brooklyn ระดับและสีละลายออกไปในจังหวะไส้ของเพลง แม้นักดนตรีแจ๊สเช่น Erroll การ์เนอร์, ชาร์ลีพาร์กเกอร์ซันนี่โรลลินส์และซันนี่ Stitt ตกอยู่ภายใต้มนต์เสน่ห์ของแมมโบ้ของที่สามารถได้ยินเสียงในการบันทึกละตินจำนวนมากที่พวกเขาทำในปี 1950. ชะอำ Cha-Cha ในปี 1954 ชะอำ-Cha-Cha ชนิดของแมมโบ้ที่สร้างขึ้นโดยนักไวโอลินคิวบา Enrique Jorrin สมาชิกของ Orquesta อเมริกา Charanga ที่กวาดผ่านฮาวานาและนิวยอร์ก ง่ายต่อการเต้นกว่าแมมโบ้ที่มีจังหวะสี่เหลี่ยมและอาการสะอึกลักษณะในจังหวะที่สามก็แพร่กระจายไปยังยุโรปก่อนที่จะถูกสมบัติในช่วงต้นปี 1960 โดย pachanga แล้ว Boogaloo ได้. ตั้งแต่แมมโบ้มีไม่เคยมีการเต้นรำที่ ได้ก่อให้เกิดจินตนาการดื้อด้านมากและดอกไม้ไฟหรือปีติถึงจังหวะดังกล่าว วันนี้มันคือการกลับมาและนำริบหรี่ของสวรรค์กลับเป็นโลกอีกครั้งย้ายไปตามจังหวะที่มีมนต์ขลังของ. "MAMBO, qué rico เอลแมมโบ้" ในปีหลังสงครามแมมโบ้คือการเฉลิมฉลองความสุขและยั่วยวนของยาว ที่รอคอยการกลับมาของเสรีภาพ หลายคนจะจำได้ว่านักแสดงหญิงชาวอิตาเลียนที่ดี Silvana Mangano เต้นแมมโบ้ในภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ในชื่อเดียวกัน. อิสซาเบล LEYMARIE ถือ Ph D. ใน ethno-การแต่งเพลงจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียและเป็นนักเปียโนแจ๊ส ถิ่นที่อยู่ของละตินอเมริกานานถึงยี่สิบปีเธอเป็นอดีตผู้ช่วยศาสตราจารย์การศึกษาแอฟริกันอเมริกันที่มหาวิทยาลัยเยลและปัจจุบันอาศัยอยู่ในกรุงปารีส นางสาว LEYMARIE เป็นผู้เขียนลาซัลซ่าและลาละตินแจ๊ส (PUF) ไฟของคิวบา (Outremesures) และแทงโก Du เร้กเก้ Au, Musiques Noires d'Amérique latine et des Caraibes (Flammarion) หนังสือเล่มล่าสุดของเธอคือ Musiques Caraibes ~ แคริบเบียนมิวสิค (Actes Sud) ที่ตีพิมพ์ในปี 1996
แม้จะมีการกำทอนแอฟริกันของแมมโบ้ที่สามารถตรวจสอบกลับไปยังแหล่งที่ไม่คาดคิดเต้นรำประเทศอังกฤษซึ่งในศตวรรษที่สิบเจ็ดกลายเป็น contredanse ที่ศาลฝรั่งเศสและต่อมา contradanza ในสเปน ในศตวรรษที่สิบแปด contradanza ถึงคิวบาที่มันเป็นที่รู้จักและกลายเป็น danza เต้นรำแห่งชาติ ถือมันขึ้นอยู่กับการมาถึงของชาวสวนและพวกทาสที่หนีออกมาจากเฮติหลังจากที่มันกลายเป็นอิสระ คนผิวดำชาวเฮติเพิ่มคนละรสเผ็ดอย่างยิ่งที่จะเรียกว่า cinquillo ซึ่งยังพบในจังหวะแทงโก้ที่ตัวเองได้มาจาก contradanza สีดำค่อยๆองค์ประกอบอื่น ๆ ที่พบทางลง contradanza ที่ชื่อบางส่วนที่ - เช่น "Tu Madre เอคอง" ("แม่ของคุณคือคองโก") ซึ่งได้รับการเล่นใน 1856 ในซานติอาโกเดอคิวบาที่ลูกของชนชั้นสูงในเกียรติของ ทั่วไป Concha และ "La Negrita" -.
สะท้อนให้เห็นถึงการผสมนี้ชนิดใหม่ของเพลงในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้าcontradanza โยนออกจากแอกของยุโรปและอิสระเต้นที่เกิดขึ้นเองมากขึ้นโดยคู่แทนที่แป้งเป็นทางการของ contredanse ซึ่งชนิดของเพลงใหม่เป็นที่รู้จักกันdanzón ใน 1877 มันมีความสำเร็จอย่างมากส่วนใหญ่เนื่องจากการชิ้นเช่น "ลาเดอรัสซิมป์สัน" โดยนักดนตรีหนุ่มจากซามิเกล Failde danzónมีหลายส่วนหนึ่งซึ่งเป็นตอนจบที่มีชีวิตชีวาซึ่งนักดนตรีเร็ว ๆ นี้ได้ในนิสัยของทันควัน มันถูกเล่นโดยวงโยธวาทิตหรือ tipicas ซึ่งทำให้วิธีการในปี ค.ศ. 1920 เพื่อคอมโบเบาที่รู้จักกันเป็น charangas ซึ่งเป็นจุดเด่นไวโอลินบางครั้งไวโอลิน, เปียโน, Guiro (กน้ำเต้าร่องขูดกับหวีก), คลาริเน็ต, ขลุ่ย , เบสและกลองคู่ดัดแปลงมาจากกลองทหารยุโรป. บุตร charangas สะดุดตาของขลุ่ยอันโตนิโอ Arcano ที่เจริญรุ่งเรืองในช่วงปลายปี 1930 ในปี 1938 เชลโล Arcano ของทีสโลเปซ, แต่งdanzónเขาเรียกว่า "แมมโบ้" และในตอนจบ Arcano แนะนำองค์ประกอบจากลูกชายที่เป็นแนวเพลงที่มีชีวิตชีวาจากจังหวัด Oriente ของคิวบา ในฐานะที่เป็นสัญญาณไปยังสมาชิกในวงที่พวกเขาสามารถเริ่มต้นเดี่ยวของพวกเขา Arcano จะเรียกออกมา "แมมโบ้ Mil veces!" ("พันครั้ง Mambo!") วันนี้ในเพลงละตินอเมริกันที่รู้จักกันเป็นซัลซ่าแมมโบ้เป็นรูปแบบที่มีการเล่นในเวลาเดียวกันโดยส่วนจังหวะและทำหน้าที่เป็นการเปลี่ยนแปลงระหว่างสองทางเดินชั่วคราว. Arcano เป็นนักดนตรีที่มีความสามารถ แต่มันก็เป็นชาติของเขาPérez Prado ซึ่งเป็น คนแรกที่ตลาดผลิตผลของเขาภายใต้ชื่อ "แมมโบ้" ซึ่งเขานิยมเป็นแนวเพลงที่เฉพาะเจาะจง เขาใช้ตราสาร jazzier รวมทั้งทองเหลืองและกลอง ในช่วงต้นปี 1950 mambos ของเขา "แพทริเซี" และ "แมมโบ้ฉบับที่ 5" เอาละตินอเมริกาและประเทศสหรัฐอเมริกาโดยพายุ. แมมโบ้วัดของแมมโบ้โดยบ้าแมมโบ้ช่วงกลางปี 1950 มาถึงสนามไข้ ในนิวยอร์กแมมโบ้ได้รับการเล่นในระดับสูงที่ร้อยวิธีที่มีความซับซ้อนที่มีห้องบอลรูมพาลาเดียมที่บรอดเวย์เต้นรำในห้องโถงที่มีชื่อเสียงกระโดด ห้องบอลรูมเร็ว ๆ นี้ประกาศตัวเอง "พระวิหารของแมมโบ้" สำหรับนักเต้นที่ดีที่สุดของเมือง - เอซแมมโบ้ "โจนักฆ่า" ไพโร Paulito และ Lilon หลุย Maquina คิวบาและพีท - สาธิตให้แมมโบ้และมีชื่อเสียงในการทำของพวกเขา การใช้งานที่แสดงออกของแขนขาศีรษะและมือ มีการแข่งขันที่รุนแรงระหว่างวงดนตรีที่เป็น วงดนตรีของ Machito ตีโต้ Puente ตีโต้ริกัวซ์และโฮเซ่ Curbelo ยินดี habitues เช่น Duke Ellington, บ๊อบโฮป, มาร์ลอนแบรนโดลีนาฮอร์นและเอดส์ไม่พูดถึงแอฟริกาอเมริกัน, เปอร์โตริกัน, คิวบา, Upper East Side-ตัวต่อและ ชาวยิวและชาวอิตาเลียนจาก Brooklyn ระดับและสีละลายออกไปในจังหวะไส้ของเพลง แม้นักดนตรีแจ๊สเช่น Erroll การ์เนอร์, ชาร์ลีพาร์กเกอร์ซันนี่โรลลินส์และซันนี่ Stitt ตกอยู่ภายใต้มนต์เสน่ห์ของแมมโบ้ของที่สามารถได้ยินเสียงในการบันทึกละตินจำนวนมากที่พวกเขาทำในปี 1950. ชะอำ Cha-Cha ในปี 1954 ชะอำ-Cha-Cha ชนิดของแมมโบ้ที่สร้างขึ้นโดยนักไวโอลินคิวบา Enrique Jorrin สมาชิกของ Orquesta อเมริกา Charanga ที่กวาดผ่านฮาวานาและนิวยอร์ก ง่ายต่อการเต้นกว่าแมมโบ้ที่มีจังหวะสี่เหลี่ยมและอาการสะอึกลักษณะในจังหวะที่สามก็แพร่กระจายไปยังยุโรปก่อนที่จะถูกสมบัติในช่วงต้นปี 1960 โดย pachanga แล้ว Boogaloo ได้. ตั้งแต่แมมโบ้มีไม่เคยมีการเต้นรำที่ ได้ก่อให้เกิดจินตนาการดื้อด้านมากและดอกไม้ไฟหรือปีติถึงจังหวะดังกล่าว วันนี้มันคือการกลับมาและนำริบหรี่ของสวรรค์กลับเป็นโลกอีกครั้งย้ายไปตามจังหวะที่มีมนต์ขลังของ. "MAMBO, qué rico เอลแมมโบ้" ในปีหลังสงครามแมมโบ้คือการเฉลิมฉลองความสุขและยั่วยวนของยาว ที่รอคอยการกลับมาของเสรีภาพ หลายคนจะจำได้ว่านักแสดงหญิงชาวอิตาเลียนที่ดี Silvana Mangano เต้นแมมโบ้ในภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ในชื่อเดียวกัน. อิสซาเบล LEYMARIE ถือ Ph D. ใน ethno-การแต่งเพลงจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียและเป็นนักเปียโนแจ๊ส ถิ่นที่อยู่ของละตินอเมริกานานถึงยี่สิบปีเธอเป็นอดีตผู้ช่วยศาสตราจารย์การศึกษาแอฟริกันอเมริกันที่มหาวิทยาลัยเยลและปัจจุบันอาศัยอยู่ในกรุงปารีส นางสาว LEYMARIE เป็นผู้เขียนลาซัลซ่าและลาละตินแจ๊ส (PUF) ไฟของคิวบา (Outremesures) และแทงโก Du เร้กเก้ Au, Musiques Noires d'Amérique latine et des Caraibes (Flammarion) หนังสือเล่มล่าสุดของเธอคือ Musiques Caraibes ~ แคริบเบียนมิวสิค (Actes Sud) ที่ตีพิมพ์ในปี 1996
การแปล กรุณารอสักครู่..
แอฟริกาและยุโรปบิดามารดา , แมมโบ้ คือผลของยาวข้ามวัฒนธรรมการเดินทาง ตัวอย่างของชนิดของความรู้สึกขลังซึ่งเป็นชนิดพิเศษของแคริบเบียน แมมโบ้ และคองบองโกถูกเป่าชื่อเครื่องดนตรีที่ใช้ในพิธีกรรม และค่อยๆกลายเป็นฆราวาส . ยังหมายถึง " สนทนากับพระเจ้า " และในคิวบากำหนดเพลงของ Congos ศักดิ์สิทธิ์ ,คิวบาของบันตูที่มา ที่ Congos ดูดซึมความหลากหลายของอิทธิพลต่างชาติและแมมโบ้เป็นค็อกเทลแสนอร่อยจากเป่า , สเปน และ โยรูบา
แม้จะมีเรโซแนนซ์ของแอฟริกา , แมมโบ้สามารถ traced กลับไปที่เป็นแหล่งที่ไม่คาดคิด เต้น ประเทศอังกฤษ ซึ่งในศตวรรษที่สิบเจ็ดเป็น contredanse ที่ศาลฝรั่งเศสและต่อมา contradanza ในประเทศสเปนในศตวรรษที่สิบแปดโดย contradanza ถึงคิวบา ที่ถูกเรียกว่า danza กลายเป็นการเต้นรำแห่งชาติ ค้างเติบโตด้วยการมาถึงของชาวสวนและพวกทาสที่หนีจากเฮติ หลังจากเป็นอิสระ เฮติดำเพิ่มการลัดจังหวะดนตรีเผ็ดโดยเฉพาะอย่างยิ่งมันเรียกว่า cinquillo ซึ่งยังพบในแทงโก้ ตัวเองมาจาก contradanza .ค่อย ๆอื่น ๆองค์ประกอบสีดำพบวิธีการของพวกเขาเป็น contradanza บางชื่อที่ -- เช่น " ตู Madre ES คองก้า " ( " ของคุณแม่คองโก " ) ซึ่งเล่นใน 1856 ในซันติอาโกเดอคิวบาเป็นลูกผู้ดีเก่าแก่ Concha ทั่วไปและ " La negrita " สะท้อนให้เห็นถึงการผสมผสานนี้ ชนิดใหม่ของเพลง
ที่ส่วนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้าที่ contradanza โยนออกและจะมีแอก , ยุโรป ,ธรรมชาติคู่เต้นแทนรูปแบบแป้งของ contredanse . นี้รูปแบบใหม่ของดนตรีที่รู้จักกันเป็น danzon . ในปีค.ศ. 1877 ได้ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่เนื่องจากชิ้นเช่น " ลาส alturas de ซิมป์สัน " โดยนักดนตรีหนุ่มจาก Matanzas , มิเกล failde . การ danzon มีหลายส่วน ซึ่งหนึ่งในนั้นคือผู้ที่หางซึ่งนักดนตรีแล้วมีนิสัยต้องเตรียมตัว
แม้จะมีเรโซแนนซ์ของแอฟริกา , แมมโบ้สามารถ traced กลับไปที่เป็นแหล่งที่ไม่คาดคิด เต้น ประเทศอังกฤษ ซึ่งในศตวรรษที่สิบเจ็ดเป็น contredanse ที่ศาลฝรั่งเศสและต่อมา contradanza ในประเทศสเปนในศตวรรษที่สิบแปดโดย contradanza ถึงคิวบา ที่ถูกเรียกว่า danza กลายเป็นการเต้นรำแห่งชาติ ค้างเติบโตด้วยการมาถึงของชาวสวนและพวกทาสที่หนีจากเฮติ หลังจากเป็นอิสระ เฮติดำเพิ่มการลัดจังหวะดนตรีเผ็ดโดยเฉพาะอย่างยิ่งมันเรียกว่า cinquillo ซึ่งยังพบในแทงโก้ ตัวเองมาจาก contradanza .ค่อย ๆอื่น ๆองค์ประกอบสีดำพบวิธีการของพวกเขาเป็น contradanza บางชื่อที่ -- เช่น " ตู Madre ES คองก้า " ( " ของคุณแม่คองโก " ) ซึ่งเล่นใน 1856 ในซันติอาโกเดอคิวบาเป็นลูกผู้ดีเก่าแก่ Concha ทั่วไปและ " La negrita " สะท้อนให้เห็นถึงการผสมผสานนี้ ชนิดใหม่ของเพลง
ที่ส่วนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้าที่ contradanza โยนออกและจะมีแอก , ยุโรป ,ธรรมชาติคู่เต้นแทนรูปแบบแป้งของ contredanse . นี้รูปแบบใหม่ของดนตรีที่รู้จักกันเป็น danzon . ในปีค.ศ. 1877 ได้ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่เนื่องจากชิ้นเช่น " ลาส alturas de ซิมป์สัน " โดยนักดนตรีหนุ่มจาก Matanzas , มิเกล failde . การ danzon มีหลายส่วน ซึ่งหนึ่งในนั้นคือผู้ที่หางซึ่งนักดนตรีแล้วมีนิสัยต้องเตรียมตัว
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- คุณช่วยทำวิดีโอสอนวิธีการทำโดรนด้วยตัวเอ
- Were purchased from a local supermarket.
- Ye Ziyun has always been cherishing the
- What
- we are so happyบางที ช่วงเวลาหนึ่งที่เรา
- และในกรณีจ่ายเงินส่วนเกินรายเดือนผู้ให้เ
- Granny Smith
- borrow
- สรุปบัญชีรายวัน
- สร้างเกาะของดูไบ
- หากคุณมีข้อส่งสัยหรือต้องการคำชี้แจงคุณส
- เก่ง
- ພາສາລາວ
- พบเจอ
- หากคุณมีข้อส่งสัยหรือต้องการคำชี้แจงคุณส
- Is it important for us to study
- Select some beautiful web site and copy
- we are so happyบางที ช่วงเวลาหนึ่งที่เรา
- คุณทำงานอะไรตอนนี้
- Appropriated
- Dear Kuhn Aew,can you please send us spe
- การเขียนโครงการ
- Bèo
- ฉันจะดื่มนม
