Poulain (2002) argues that until th

Poulain (2002) argues that until the nineteenth century, it was
difficult to speak of a singular ‘French cuisine’ owing to the prevalence
of significant culinary diversity closely wedded to social
class and regional specificities. But today, he argues, French cuisine
is distinguished from other national cuisines by its [higher] degree
of complexity along with its ability to impose itself as a referent
among the elites of other cultures (Poulain, 2002). As a result, he
concludes that French national cuisine is today a combination of
different regional cuisine sub-cultures, a set of “sous-culture alimentaires
regionales” (Poulain, 2008, p. 175).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Poulain (2002) จนถึงศตวรรษที่ผ่านมา ก็ยากที่จะพูดเป็นเอกพจน์ "อาหารฝรั่งเศส" เนื่องจากความชุกของของความหลากหลายอาหารสำคัญใกล้ชิดแต่งงานเพื่อสังคมคลาสและภูมิภาค specificities แต่วันนี้ เขาจน ฝรั่งเศสอาหารจะแตกต่างจากอาหารชาติอื่น ๆ โดยระดับของ [สูง]ของความซับซ้อนพร้อมกับความสามารถในการกำหนดตัวเองเป็นการใช้ผู้ที่ร่ำรวยวัฒนธรรมอื่น ๆ (Poulain, 2002) ดังนั้น เขาสรุปอาหารแห่งชาติฝรั่งเศสว่าวันนี้ของวัฒนธรรมย่อยอาหารภูมิภาคต่าง ๆ ชุดของ "วัฒนธรรมชาว alimentairesregionales" (Poulain ปี 2008, p. 175)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Poulain (2002)
ระบุว่าจนถึงศตวรรษที่สิบเก้ามันเป็นเรื่องยากที่จะพูดถึงเอกพจน์'อาหารฝรั่งเศส' เนื่องจากความชุกของความหลากหลายของการทำอาหารอย่างมีนัยสำคัญแต่งงานอย่างใกล้ชิดกับสังคมการเรียนและความจำเพาะในระดับภูมิภาค แต่วันนี้เขาระบุอาหารฝรั่งเศสมีความโดดเด่นจากอาหารชาติอื่น ๆ โดยระดับของ [สูง] ความซับซ้อนพร้อมกับความสามารถในการที่จะกำหนดตัวเองเป็นอ้างอิงในหมู่ชนชั้นสูงของวัฒนธรรมอื่น ๆ (Poulain, 2002) เป็นผลให้เขาสรุปว่าอาหารชาติฝรั่งเศสในวันนี้คือการรวมกันของที่แตกต่างกันอาหารในภูมิภาควัฒนธรรมย่อยชุดของ"sous-วัฒนธรรม Alimentaires regionales" (Poulain, 2008, น. 175)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปูแล็ง ( 2002 ) ระบุว่า จนถึงศตวรรษที่สิบเก้ามัน
ยากพูดอาหารเอกพจน์ ' ฝรั่งเศส ' เนื่องจากความชุก
05 อาหารความหลากหลายอย่างใกล้ชิดหรือไม่เรียนและสังคม
- ภูมิภาค แต่ในวันนี้ว่า
อาหารฝรั่งเศสเป็นแตกต่างจากอาหารชาติอื่นๆ โดย [
ระดับสูง ]ความซับซ้อน พร้อมกับความสามารถในการกำหนดตัวเองเป็นอ้างอิง
ในหมู่ชนชั้นสูงของวัฒนธรรมอื่น ๆ ( ปูแล็ง , 2002 ) เป็นผลให้เขา
สรุปว่าอาหารแห่งชาติฝรั่งเศสในวันนี้คือการรวมกันของอาหารย่อยภูมิภาค
ต่างวัฒนธรรม ชุด " แหล่งวัฒนธรรม alimentaires
regionales " ( ปูแล็ง , 2551 , หน้า 175 )