What Is Aerial Photography and How

What Is Aerial Photography and How Does It Work?
Aerial photography is - as it sounds - the process of taking photographs from the air, but there is more to it than simply using a light aircraft or helicopter and flying up to take photographs. There are many elements to an aerial survey that must be considered to ensure that the data is useful enough to extrapolate whatever is being investigated. It is often difficult to see elements of the landscape on the ground, features can easily be missed, and what might seem like an insignificant bump from ground level can become more significant in a wider context (2); some landscape types are difficult to access on foot so aerial photographs are vital to study and map them.

They have been used as a method of landscape studies for over a century (3), especially in archaeology and researchers have learnt much about the world around us; its applications today are broad and coupled with the growing technology of GIS (geographic information systems), the potential means that the method will not become obsolete any time soon. Aerial photographs are taken in two basic forms and both have different uses and applications: oblique and vertical. Even today in an age of high quality digital imaging, black and white images are preferred - partly because they are cheaper but also partly because the contrast of black, white and greys makes it easier to pick out features (7).

Oblique
These images are usually taken at an angle, typically 45 degrees but as they are often taken manually, they can be whatever angle gives the best view of the feature or landscape. The oblique image is primarily used in archaeology to take a wider context of a feature and the area around it, and also to give depth. Nearly always taken at a much lower elevation than the vertical image and in few numbers, its application is fairly limited and often taken for a specific purpose (8). There is a problem in perspective because the farther away a feature is, the smaller it will appear: nearer objects of comparable size appear larger than those that are farther away so it is often best to take a selection or to use a frame of reference on the ground for perspective purposes. These images are taken from small fixed-wing aircraft and helicopters (3) and are perfectly suited for monitoring erosion of features and monuments throughout the year and over the course of many decades (4).

Oblique Photographs: When Best to Take Them?
The time of year is vital and many see winter as the perfect season to take aerial photographs. There are many reasons for this, not least of all that it is easier to see features in fields that do not have crops and will not be ploughed for several more months. Surviving features beneath the surface will often show up darker due to the shallower levels of soil. Snowy and frosty conditions perfectly emphasise ridges and features and they can be photographed with a clarity not seen at any other time of the year. The low level to which the sun rises casts much longer shadows, making visibility of above ground features much easier to spot. The perfect example here is relict medieval ridge and furrow features (9).

That's not to say that the warmer months and longer hours of light are not conducive to aerial photography. If there are stone remains beneath a surface, crops will grow shallower as they cannot put down as much root and features will show up as crop marks. Late evening conditions also cast longer shadows and the differing light levels between morning, afternoon and evening can add depth when comparing multiple images of the same feature(s) over the course of a day (9).

Vertical
Taking a photograph straight down over a landscape is the more familiar form of aerial photograph. It is a plan view so there is no perspective to distort the image. This also means that it is difficult to read the lay of the land such as changes in height - though there is a work around to create 3D image through stereoscopic views, using a device to examine two at once. This usually gives a good impression of the variation in the elevation of land (8). They are taken at regular heights for consistency so it is easier to compare contexts of a landscape taken on the same day, or many years apart to examine development. Rarely used in archaeological applications except perhaps sometimes to find interesting earthworks and other sites that are easily missed on the ground (8), they cover a much wider area (6) and focus on topography rather than specific details (4).

Vertical Photographs: When Best to Take Them?
As a rule, vertical aerial photographs are easier to interpret than oblique photographs because of the standardised ways in which they are taken - with set scales and at a single non-arbitrary angle (10). The same advantages generally apply to vertical as they do for oblique, but you will lack the perspective, the depth and the 3D effect even with the weather conditions mentioned above. At higher levels, you may miss crop and soil marks. If it is an overview you require, then vertical photography is the best way to go.

History of Aerial Photography and Survey
The first aerial photograph was oblique and taken of a French village in the late 19th century. The man who took it - photographer Gaspar Felix Tournachon - patented the concept of using aerial photographs to compile maps (5); it was to prove much more effective than the time-consuming ground surveys that had then been the more commonly-used method of the national mapping organisations that developed throughout the 19th century (such as the UK's Ordnance Survey). George R. Lawrence took aerial photographs of San Francisco in 1906 following the devastating earthquake, but it was not until World War I - when potentially military applications were foreseen - that a systematic process of taking aerial photographs would become key to the development of the method.

Archaeologist OGS Crawford pioneered the use of aerial photography for this purpose (11), having seen its potential for studying the English landscape. Both the allies and the Germans regularly took photographs of each other's lines and resources in order to keep up to date with the enemy movements (5). Having experienced the success of this method of observation, Britain once again used aerial photography during World War II, employing teams of archaeologists to interpret masses and masses of photographs taken for aerial reconnaissance purposes (11, page 105). After the war, researchers welcomed the beginning of the modern movement of landscape studies, natural processes, archaeological features and treating the landscape as a feature and a monument in itself (12, page 8). With the arrival of satellite imagery developed through national and international space agencies, military aerial photography reconnaissance became less important though not entirely eliminated.

The Cold War and the development of colour photography meant that military applications continued and it was during this period that wider environmental applications developed too. Infra-red photography became crucial to vegetation mapping (20) and also to tracking and identifying diseased plants and trees (18). The function of taking landscape photographs at different colours of the spectrum opened up a wide range of applications across the broadest possible scope of the environment. Better cameras developed and both the USA and USSR were able to plan reconnaissance trips over key sites from thousands of feet up in the air. It was then that satellite reconnaissance began to take over.

Since then, aerial photography has been used extensively in archaeological studies and later for such wider environmental studies as mapping forests (20) and changes in vegetation over time (15), tracking changes in river direction, and depth and planning conservation work of river systems (16), and changes to the landscape after natural processes such as landslides (14). Its applications are limitless with multiple functions in geology, geography and wider landscape, rural and urban studies. It is a cheap and effective remote sensing method. Even today with widely available satellite (13) imagery and public mapping such as Google Earth, aerial photography remains vital to landscape and other environmental studies. It adapts as technology and human need adapts.

Applications of Aerial Photography
In Archaeology
As discussed earlier, in archaeology aerial photography is ideal for locating lost monuments and tracking features, especially those that are not visible at ground level, those that are under the soil and cannot be seen on a field walk and those that can only be seen under certain conditions. They are usually discovered through any of the following (8).

Crop Marks and Parch Marks: Seen in summer, crop marks are signs of a subterranean feature that show up as irregularities in the pattern of crops. Growth of the crop might be stunted due to extant remains such as stone foundations, or they might be higher than the surrounding crop due to underlying water systems such as dried up drainage channels or long-gone artificial water features such as fishponds. Parch marks occur in areas of particularly dry summer. In some conditions, the crop may simply be a different colour. Parch marks differ in that they are discolourations in the crop as a result of prolonged drought. Areas where ground water dries up quickly and areas where there may be more groundwater will show up clearly. Caution is advised when interpreting both crop marks and parch marks as the anomalies may be archaeological, geological, or due to variations in soil and ground water courses. Modern pipes may also flag a false positive for features of interest.

Soil Marks: Best studied in winter when no crops are growing or grasses have large died off, both rainy and dry conditions are conducive to picking out buried features. Typically showing up as darker areas, they can indicate und

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ่ายภาพทางอากาศคืออะไร และจะทำอย่างไรถ่ายภาพทางอากาศ เป็น - เสียง - กระบวนการของการถ่ายภาพจากอากาศ แต่มีมากกว่าเพียงแค่ใช้ไฟเครื่องบินหรือเฮลิคอปเตอร์ และบินได้นำภาพ มีองค์ประกอบในการสำรวจทางอากาศที่ต้องพิจารณาเพื่อให้แน่ใจว่า ข้อมูลที่มีประโยชน์พอการ extrapolate เพียงเป็นการตรวจสอบ เป็นเรื่องที่ยากเมื่อต้องการดูองค์ประกอบของภูมิทัศน์บนพื้นดิน ง่าย ๆ ควรพลาดคุณลักษณะ และอะไรอาจดูเหมือนชนสำคัญจากชั้นสามารถกลายเป็นสำคัญมากขึ้นในบริบทที่กว้างขึ้น (2); บางชนิดแนวนอนยากถึงเท้าเพื่อถ่ายภาพทางอากาศที่มีความสำคัญ การศึกษาแผนที่เหล่านั้นใช้เป็นวิธีการศึกษาในกว่าศตวรรษ (3), โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวิชาโบราณคดีและนักวิจัยได้เรียนรู้มากเกี่ยวกับโลกรอบตัวเรา ภูมิทัศน์ โปรแกรมของวันนี้กว้าง และควบคู่ไปกับเทคโนโลยีเจริญเติบโตของ GIS (ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์) หมายความเป็นไปได้ว่าวิธีจะไม่ล้าเวลาเร็ว ๆ รูปถ่ายทางอากาศจะดำเนินการในสองรูปแบบพื้นฐาน และทั้งสองได้ใช้แตกต่างกันและการใช้งาน: oblique และแนวตั้ง ทุกวันนี้ในอายุของภาพดิจิตอลคุณภาพสูง ภาพขาวดำเป็นที่ต้องการ - เนื่องจากพวกเขาจะถูกกว่า แต่ยังเนื่องจากความแตกต่างของสีดำ สีขาว และ greys ช่วยให้เลือกลักษณะการทำงาน (7)Obliqueภาพเหล่านี้จะถูกนำมาที่มุม โดยทั่วไป 45 องศาปกติ แต่เป็นพวกเขาจะมักจะมาด้วยตนเอง สามารถมุมใดให้ดูดีที่สุดของคุณลักษณะหรือแนวนอน ภาพ oblique ใช้เป็นหลักในโบราณคดีการบริบทที่กว้างขึ้นของคุณลักษณะและบริเวณรอบ ๆ และความลึกให้ เกือบเสมอที่เป็นมากต่ำกว่าระดับ มากกว่าภาพแนวตั้ง และ ในจำนวนไม่กี่ ของแอพลิเคชันมีค่อนข้างจำกัด และมักจะใช้สำหรับวัตถุประสงค์เฉพาะ (8) มีปัญหาในมุมมองเนื่องจากเป็นคุณลักษณะไกลออกไป ขนาดเล็กจะปรากฏ: วัตถุเอื้อมเทียบขนาดปรากฏใหญ่กว่าผู้ที่อยู่ห่างออกไปดังนั้นจึงมักจะดีที่สุด เพื่อเลือก หรือใช้กรอบของการอ้างอิงบนพื้นดินเพื่อวัตถุประสงค์ในมุมมอง ภาพเหล่านี้นำมาจากเล็กเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ (3) และสมบูรณ์เหมาะสำหรับการกัดเซาะของคุณลักษณะและอนุสรณ์สถานที่ตลอด ทั้งปี และในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา (4) ตรวจสอบภาพ oblique: เมื่อสุดจะนำพวกเขาหรือไม่ช่วงเวลาของปีที่มีความสำคัญ และหลายคนดูหนาวเป็นฤดูที่เหมาะจะใช้รูปถ่ายทางอากาศ มีหลายสาเหตุนี้ ไม่น้อยที่จะเป็นขึ้นในเขตที่ไม่มีพืช และจะ ploughed ได้หลายเดือนอย่างไม่ รอดคุณลักษณะใต้ผิวน้ำจะมักแสดงเข้มจากระดับเด็กเล็ก ๆ สามารถของดิน สภาพหิมะตก และหนาวอย่างย้ำเคลื่อน และลักษณะการทำงานและพวกเขาสามารถถ่ายภาพ มีความชัดเจนที่ไม่เห็นในเวลาอื่น ๆ ของปี ระดับต่ำสุดที่พระอาทิตย์ขึ้นมนุษย์เงายาวมาก ทำเห็นของข้างล่างคุณลักษณะการจุด ตัวอย่างสมบูรณ์แบบที่นี่เป็น relict ยุคกลางริดจ์และ furrow คุณลักษณะ (9)คือไม่ว่า เดือนอุ่น และต่อชั่วโมงของแสงไม่เอื้อต่อการถ่ายภาพทางอากาศ ถ้ามีเหลือหินใต้พื้นผิว พืชจะโตเด็กเล็ก ๆ สามารถพวกเขาไม่สามารถใส่ลงรากมาก และลักษณะการทำงานจะแสดงเป็นเครื่องหมายครอบตัด สายเย็นเงื่อนไขทอดเงายาว และระดับแสงแตกต่างกันระหว่างช่วงเช้า บ่าย และเย็นสามารถเพิ่มความลึกเมื่อเปรียบเทียบหลายภาพของ feature(s) เดียวกันช่วงเวลาของวัน (9)แนวตั้งถ่ายรูปถ่ายลงตรงแนวนอนเป็นแบบที่คุ้นเคยของภาพถ่ายทางอากาศ มันเป็นมุมมองแผนจึงมีมุมมองไม่บิดเบือนภาพ ยังนี้หมายความ ว่า มันจะยากต่อการอ่านวางของที่ดินเช่นการเปลี่ยนแปลงในความสูง - เป็นวิธีแก้ไขปัญหาการสร้างภาพ 3 มิติผ่านมุมมอง stereoscopic ใช้อุปกรณ์การตรวจสอบสองครั้ง นี้มักจะให้ความประทับใจของการเปลี่ยนแปลงในระดับความสูงของแผ่นดิน (8) พวกเขาถูกนำไฮท์ปกติสำหรับความสอดคล้องกันเพื่อให้ง่ายต่อการเปรียบเทียบบริบทของภูมิทัศน์ที่นำมาในวันเดียวกัน หรือห่างกันหลายปีเพื่อตรวจสอบพัฒนา พวกเขาไม่ค่อยใช้ในงานโบราณคดียกเว้นบางครั้งอาจพบชั้นดินที่น่าสนใจและเว็บไซต์อื่น ๆ ที่จะพลาดได้อย่างง่ายดายบนพื้นดิน (8), ครอบคลุมมากกว้างพื้นที่ (6) และเน้นถือแทนที่เป็นรายละเอียดเฉพาะ (4)ภาพถ่ายแนวตั้ง: เมื่อสุดจะนำพวกเขาหรือไม่เป็นกฎ รูปถ่ายทางอากาศแนวตั้งได้ง่ายต่อการตีความมากกว่าภาพ oblique เพราะวิธีแบบ ในที่ที่พวกเขานำ- กับชุดเครื่องชั่งน้ำหนัก และ ที่เดียวไม่ใช่กำหนดมุม (10) ประโยชน์เดียวกันโดยทั่วไปใช้แนวตั้งจะทำการเอียง แต่คุณจะขาดมุมมอง ความลึก และลักษณะพิเศษ 3 มิติกับสภาพดังกล่าวข้างต้น ในระดับที่สูงขึ้น คุณอาจพลาดพืช และดินหมาย ถ้าเป็นภาพที่คุณต้องการ แล้วถ่ายภาพแนวตั้งเป็นวิธีดีที่สุดไปประวัติของการถ่ายภาพทางอากาศและสำรวจภาพถ่ายทางอากาศที่แรกถูก oblique และดำเนินการของหมู่บ้านฝรั่งเศสในช่วงปลายศตวรรษ คนที่เอา -ช่าง Gaspar เฟลิกซ์ Tournachon - จดสิทธิบัตรแนวคิดของการใช้รูปถ่ายทางอากาศเพื่อรวบรวมแผนที่ (5); มันเป็นการพิสูจน์ว่ามีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าการสำรวจพื้นดินใช้เวลานานที่เคยตั้งแล้ววิธีการมากขึ้นโดยทั่วไปใช้ขององค์กรแห่งชาติแมปที่พัฒนาตลอดศตวรรษที่ 19 (เช่นแบบสำรวจสรรพาวุธของสหราชอาณาจักร) จอร์จอาร์ลอว์เรนซ์เอารูปถ่ายทางอากาศของ San Francisco ในเรื่องแผ่นดินไหวต่อ 1906 แต่ก็ไม่จนถึงสงครามโลก - เมื่อโปรแกรมประยุกต์อาจทหารถูก foreseen - เป็นกระบวนการของการถ่ายภาพทางอากาศจะเป็นหลักในการพัฒนาวิธีการArchaeologist OGS ครอฟอร์ดเป็นผู้บุกเบิกการใช้ถ่ายภาพทางอากาศสำหรับวัตถุประสงค์นี้ (11), มีศักยภาพสำหรับการศึกษาภูมิทัศน์อังกฤษที่เห็น พันธมิตรและเยอรมันเอารูปถ่ายของบรรทัดและทรัพยากรของผู้อื่นอย่างสม่ำเสมอให้กับการเคลื่อนไหวของศัตรู (5) ไม่มีประสบการณ์ความสำเร็จของวิธีการสังเกตนี้ สหราชอาณาจักรอีกครั้งการถ่ายภาพทางอากาศในระหว่างสงครามโลก ใช้ทีมนักโบราณคดีแปลฝูงและฝูงของภาพถ่ายทางอากาศมารวมกันเพื่อวัตถุประสงค์ (11 หน้า 105) หลังจากสงคราม นักวิจัยรับการเริ่มต้นของการเคลื่อนไหวที่ทันสมัยของภูมิทัศน์ศึกษา กระบวนการธรรมชาติ คุณลักษณะทางโบราณคดีและรักษาภูมิทัศน์เป็นคุณลักษณะและอนุสาวรีย์ในตัวเอง (12 หน้า 8) ที่มาของภาพถ่ายดาวเทียมที่พัฒนา โดยหน่วยงานในพื้นที่ และต่างประเทศ ถ่ายภาพทางอากาศทหารมารวมกันเป็นสำคัญแม้ว่าตัดออกไม่ทั้งหมดสงครามเย็นและการพัฒนาของการถ่ายภาพสีหมายความ ว่า โปรแกรมประยุกต์ทางการทหารอย่างต่อเนื่อง และในระหว่างรอบระยะเวลานี้ที่กว้างกว่าสิ่งแวดล้อมประยุกต์พัฒนาเกินไป ภาพถ่ายอินฟราเรดเป็นสำคัญพืชพรรณที่แมป (20) และยังติดตาม และระบุเส้นพืชและต้นไม้ (18) ฟังก์ชั่นของการถ่ายภาพภูมิทัศน์ที่สีของสเปกตรัมที่เปิดขึ้นใช้งานที่หลากหลายทั่วขอบเขตได้กว้างที่สุดของสิ่งแวดล้อม กล้องดีพัฒนา แล้วทั้งสหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียตมีความสามารถในการวางแผนเดินทางมารวมกันกว่าพันเท้าไซต์คีย์ค่าในอากาศ แล้วว่า ดาวเทียมมารวมกันเริ่มที่จะผ่านตั้งแต่แล้ว ภาพถ่ายทางอากาศมีการใช้อย่างกว้างขวาง ในการศึกษาทางโบราณคดี และ การศึกษาเช่นสิ่งแวดล้อมที่กว้างขวางขึ้นเป็นแมปป่า (20) และการเปลี่ยนแปลงในพืชช่วงเวลา (15), การติดตามการเปลี่ยนแปลงในทิศ ทางของแม่น้ำ และความลึก และวางแผนงานการอนุรักษ์แม่น้ำระบบ (16), และการเปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์หลังจากกระบวนการทางธรรมชาติเช่นแผ่นดินถล่ม (14) ในภายหลัง โปรแกรมประยุกต์ที่ไร้ขีดจำกัด ด้วยหลายฟังก์ชันในธรณีวิทยา ภูมิศาสตร์ และภูมิ ทัศน์กว้าง ศึกษาชนบท และในเมืองได้ ประหยัด และมีประสิทธิภาพระยะไกล sensing วิธีได้ แม้วันนี้ ด้วยภาพถ่ายดาวเทียมแพร่ (13) และแม็ปสาธารณะเช่น Google Earth ถ่ายภาพทางอากาศยังคงความสำคัญต่อภูมิทัศน์และการศึกษาสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ มันปรับเป็นเทคโนโลยี และมนุษย์ต้องการปรับงานถ่ายภาพทางอากาศในโบราณคดีตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ในโบราณคดี ถ่ายภาพทางอากาศเหมาะสำหรับค้นหาอนุสาวรีย์หายไปและคุณลักษณะการติดตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มองไม่เห็น ที่ชั้น ที่อยู่ใต้ดิน และไม่สามารถเห็นในเดินฟิลด์ที่สามารถมองเห็นได้ภายใต้เงื่อนไขบางอย่างเท่านั้น พวกเขามักจะค้นพบผ่านต่อไปนี้ (8)ตัดเครื่องหมายและเครื่องหมาย Parch: เห็นในฤดูร้อน เครื่องหมายครอบตัดคือ สัญลักษณ์ของลักษณะใต้พื้นดินที่แสดงเป็นความผิดปกติในรูปแบบของพืช เจริญเติบโตของพืชผลอาจจะแคระเนื่องจากยังเหลืออยู่เช่นรากฐานหิน หรือพวกเขาอาจจะสูงกว่าพืชรอบ ๆ เนื่องจากระบบน้ำแบบแห้งเช่นช่องระบายน้ำหรือไปลองน้ำประดิษฐ์คุณลักษณะเช่นสระปลา Parch หมายเกิดขึ้นในด้านร้อนแห้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งการ ในบางเงื่อนไข พืชผลก็ได้สีที่แตกต่างกัน Parch เครื่องแตกต่างที่จะ discolourations ในพืชผลจากภัยแล้งเป็นเวลานาน พื้นที่ที่น้ำใต้ดินแห้งขึ้นอย่างรวดเร็วและพื้นที่อาจมี น้ำบาดาลเพิ่มเติมจะแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ข้อควรระวังคือควรเมื่อตีความได้ทั้งเครื่องหมายครอบตัด และ parch หมาย เป็นความผิดอาจโบราณคดี ธรณีวิทยา หรือเนื่อง จากการเปลี่ยนแปลงในดินและน้ำใต้ดิน ท่อพักอาจยังธงบวกเท็จของดอกเบี้ยเครื่องหมายดิน: ศึกษาส่วนในฤดูหนาวเมื่อพืชไม่มีการเติบโต หรือมีหญ้าขนาดใหญ่ตายปิด ทั้งฤดูฝน และแห้งเงื่อนไขเอื้อต่อการเบิกสินค้าออกฝังคุณลักษณะ โดยปกติจะแสดงเป็นพื้นที่เข้มขึ้น พวกเขาสามารถระบุแดน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คืออะไรถ่ายภาพทางอากาศและวิธีการทำงานอย่างไร
การถ่ายภาพทางอากาศคือ - มันเสียง - กระบวนการของการถ่ายภาพจากอากาศ แต่มีมากไปกว่าเพียงแค่ใช้อากาศยานเบาหรือเฮลิคอปเตอร์บินขึ้นไปถ่ายภาพ มีหลายองค์ประกอบที่จะสำรวจทางอากาศที่ต้องพิจารณาเพื่อให้มั่นใจว่าข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากพอที่จะคาดการณ์สิ่งที่จะถูกตรวจสอบอยู่ มันมักจะยากที่จะเห็นองค์ประกอบของภูมิทัศน์บนพื้นดินที่มีคุณสมบัติสามารถจะพลาดและสิ่งที่อาจจะดูเหมือนเป็นชนที่ไม่มีนัยสำคัญจากระดับพื้นดินจะกลายเป็นความสำคัญมากขึ้นในบริบทที่กว้างขึ้น (2); ภูมิทัศน์บางชนิดยากที่จะเข้าถึงการเดินเท้าภาพถ่ายทางอากาศเพื่อให้มีความสำคัญต่อการศึกษาและแผนที่พวกเขา. พวกเขาได้ถูกนำมาใช้เป็นวิธีการของการศึกษาภูมิทัศน์มานานกว่าศตวรรษ (3) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโบราณคดีและนักวิจัยได้เรียนรู้มากเกี่ยวกับโลกรอบตัว เรา การประยุกต์ใช้วันนี้เป็นวงกว้างและควบคู่ไปกับการเติบโตของเทคโนโลยีระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ (ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์) ที่อาจเกิดขึ้นหมายความว่าวิธีการที่จะไม่กลายเป็นล้าสมัยเวลาเร็ว ๆ นี้ ภาพถ่ายทางอากาศที่นำมาในสองรูปแบบพื้นฐานและทั้งสองมีความหมายที่แตกต่างกันและการใช้งาน: เฉียงและแนวตั้ง แม้วันนี้ในยุคของที่มีคุณภาพสูงการถ่ายภาพดิจิตอล, สีดำและสีขาวภาพเป็นที่ต้องการ - ส่วนหนึ่งเป็นเพราะพวกเขามีราคาถูกกว่า แต่ยังส่วนหนึ่งเป็นเพราะความคมชัดของสีดำ, สีขาวและสีเทาทำให้ง่ายต่อการเลือกคุณสมบัติ (7). เฉียงภาพเหล่านี้ มักจะถูกที่มุม 45 องศาโดยทั่วไป แต่เป็นพวกเขามักจะถูกนำตนเองพวกเขาสามารถเป็นสิ่งที่จะช่วยให้มุมมองที่ดีที่สุดของคุณลักษณะหรือแนวนอน ภาพเอียงจะใช้เป็นหลักในโบราณคดีที่จะใช้บริบทที่กว้างขึ้นของคุณลักษณะและพื้นที่รอบ ๆ และยังให้ความลึก เกือบเสมอที่ระดับความสูงต่ำกว่าภาพในแนวตั้งและในจำนวนไม่กี่ประยุกต์ใช้ค่อนข้าง จำกัด และมักจะเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ (8) มีปัญหาในมุมมองเพราะห่างไกลออกไปเป็นคุณลักษณะที่มีขนาดเล็กก็จะปรากฏเป็นวัตถุที่มีขนาดใกล้เทียบเคียงปรากฏมีขนาดใหญ่กว่าผู้ที่อยู่ห่างไกลออกไปดังนั้นจึงมักจะเป็นที่ดีที่สุดที่จะใช้หรือเลือกที่จะใช้กรอบของการอ้างอิงใน พื้นดินเพื่อวัตถุประสงค์ในมุมมองของ ภาพเหล่านี้ถูกนำมาจากเครื่องบินปีกขนาดเล็กและเฮลิคอปเตอร์ (3) และจะเหมาะสำหรับการตรวจสอบการชะล้างพังทลายของคุณสมบัติและอนุเสาวรีย์ตลอดทั้งปีและในช่วงหลายสิบปี (4). เฉียงภาพ: เมื่อดีที่สุดที่จะใช้พวกเขา? ช่วงเวลาของปีที่มีความสำคัญและหลายคนเห็นในช่วงฤดูหนาวเป็นฤดูกาลที่สมบูรณ์แบบที่จะใช้ภาพถ่ายทางอากาศ มีหลายเหตุผลสำหรับเรื่องนี้ไม่น้อยของสิ่งที่มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นคุณสมบัติในสาขาที่ไม่ได้มีการปลูกพืชและจะไม่ถูกไถอีกหลายเดือนอยู่ คุณสมบัติรอดตายอยู่ใต้พื้นผิวมักจะปรากฏขึ้นเข้มขึ้นเนื่องจากระดับของดินตื้น เงื่อนไขและเต็มไปด้วยหิมะหนาวอย่างสมบูรณ์แบบเน้นสันเขาและคุณสมบัติและพวกเขาสามารถถ่ายภาพที่มีความชัดเจนไม่ได้เห็นในช่วงเวลาอื่น ๆ ของปี ในระดับต่ำที่ดวงอาทิตย์ขึ้นดุจเงามากอีกต่อไปทำให้การแสดงผลของบนพื้นดินมีมากง่ายต่อการมองเห็น ตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบและนี่คือสันเขายุคแม่ม่ายและคุณสมบัติร่อง (9). นั่นคือไม่ได้บอกว่าเดือนที่อากาศอบอุ่นและเวลาอีกต่อไปของแสงที่ไม่เอื้อต่อการถ่ายภาพทางอากาศ หากมีหินยังคงอยู่ใต้พื้นผิวพืชจะเติบโตตื้นที่พวกเขาไม่สามารถใส่ลงรากมากและคุณสมบัติที่จะแสดงเป็นเครื่องหมายพืช เงื่อนไขค่ำยังเงาอีกต่อไปและที่แตกต่างกันระหว่างระดับแสงตอนเช้าบ่ายและเย็นสามารถเพิ่มความลึกเมื่อเปรียบเทียบภาพหลายภาพของคุณลักษณะเดียวกัน (s) ในช่วงวันที่ (9). แนวตั้งการถ่ายภาพตรงลงมา ภูมิทัศน์ที่เป็นรูปแบบที่คุ้นเคยมากขึ้นของการถ่ายภาพทางอากาศ มันเป็นมุมมองที่แผนเพื่อให้มีมุมมองที่จะบิดเบือนภาพที่ไม่มี นอกจากนี้ยังหมายความว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะอ่านวางของแผ่นดินเช่นการเปลี่ยนแปลงในระดับความสูง - แม้ว่าจะมีการทำงานไปรอบ ๆ เพื่อสร้างภาพ 3 มิติผ่านมุมมองสามมิติโดยใช้อุปกรณ์ที่จะตรวจสอบทั้งสองในครั้งเดียว นี้มักจะให้ความรู้สึกที่ดีของการเปลี่ยนแปลงในระดับความสูงของที่ดิน (8) พวกเขาจะได้รับในระดับความสูงปกติเพื่อความมั่นคงดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะเปรียบเทียบบริบทของภูมิทัศน์ที่นำมาในวันเดียวกันหรือหลายปีออกจากกันเพื่อตรวจสอบการพัฒนา ที่ไม่ค่อยได้ใช้ในการใช้งานโบราณคดียกเว้นบางทีบางครั้งพบว่ากำแพงที่น่าสนใจและเว็บไซต์อื่น ๆ ที่จะพลาดได้อย่างง่ายดายบนพื้นดิน (8) พวกเขาครอบคลุมพื้นที่กว้างมาก (6) และมุ่งเน้นภูมิประเทศมากกว่ารายละเอียดที่เฉพาะเจาะจง (4). ภาพแนวตั้ง: เมื่อดีที่สุดที่จะพาพวกเขาไปตามกฎภาพถ่ายทางอากาศแนวตั้งจะง่ายต่อการแปลความหมายมากกว่าการถ่ายภาพเอียงเพราะวิธีมาตรฐานในการที่พวกเขาจะถูกนำ - มีเกล็ดชุดและในมุมที่ไม่พลเดียว (10) ข้อดีเหมือนกันโดยทั่วไปนำไปใช้กับแนวตั้งเช่นที่พวกเขาทำเพื่อเอียง แต่คุณจะขาดมุมมองของความลึกและผล 3D แม้จะมีสภาพอากาศดังกล่าวข้างต้น ในระดับที่สูงขึ้นคุณอาจจะพลาดการเพาะปลูกและเครื่องหมายดิน ถ้ามันเป็นภาพรวมที่คุณต้องการแล้วถ่ายภาพในแนวตั้งเป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อไป. ประวัติของการถ่ายภาพทางอากาศและสำรวจภาพถ่ายทางอากาศเป็นครั้งแรกที่เอียงและนำของหมู่บ้านฝรั่งเศสในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 คนที่เอามัน - ช่างภาพ Gaspar เฟลิกซ์ Tournachon - จดสิทธิบัตรแนวคิดของการใช้ภาพถ่ายทางอากาศเพื่อรวบรวมแผนที่ (5) ก็คือการพิสูจน์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่ใช้เวลานานการสำรวจพื้นดินที่ได้รับแล้ววิธีการอื่น ๆ ที่ใช้กันทั่วไปในองค์กรที่ทำแผนที่แห่งชาติที่ได้รับการพัฒนาตลอดศตวรรษที่ 19 (เช่นสหราชอาณาจักรอาวุธยุทโธปกรณ์สำรวจ) จอร์จอาร์เรนซ์ถ