As the oil reserves are depleting t

As the oil reserves are depleting the need of an alternative fuel source is becoming increasingly apparent. One prospective method for producing fuels in the future is conversion of biomass into bio-oil and then upgrading the bio-oil over a catalyst, this method is the focus of this review article. Bio-oil production can be facilitated through flash pyrolysis, which has been identified as one of the most feasible routes. The bio-oil has a high oxygen content and therefore low stability over time and a low heating value. Upgrading is desirable to remove the oxygen and in this way make it resemble crude oil. Two general routes for bio-oil upgrading have been considered: hydrodeoxygenation (HDO) and zeolite cracking. HDO is a high pressure operation where hydrogen is used to exclude oxygen from the bio-oil, giving a high grade oil product equivalent to crude oil. Catalysts for the reaction are traditional hydrodesulphurization (HDS) catalysts, such as Co-MoS2/Al 2O3, or metal catalysts, as for example Pd/C. However, catalyst lifetimes of much more than 200 h have not been achieved with any current catalyst due to carbon deposition. Zeolite cracking is an alternative path, where zeolites, e.g. HZSM-5, are used as catalysts for the deoxygenation reaction. In these systems hydrogen is not a requirement, so operation is performed at atmospheric pressure. However, extensive carbon deposition results in very short catalyst lifetimes. Furthermore a general restriction in the hydrogen content of the bio-oil results in a low H/C ratio of the oil product as no additional hydrogen is supplied. Overall, oil from zeolite cracking is of a low grade, with heating values approximately 25 lower than that of crude oil. Of the two mentioned routes, HDO appears to have the best potential, as zeolite cracking cannot produce fuels of acceptable grade for the current infrastructure. HDO is evaluated as being a path to fuels in a grade and at a price equivalent to present fossil fuels, but several tasks still have to be addressed within this process. Catalyst development, understanding of the carbon forming mechanisms, understanding of the kinetics, elucidation of sulphur as a source of deactivation, evaluation of the requirement for high pressure, and sustainable sources for hydrogen are all areas which have to be elucidated before commercialisation of the process. © 2011 Elsevier B.V. All rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นน้ำมันสำรองอยู่จึง จำเป็นต้องเป็นแหล่งสำรองน้ำมันเชื้อเพลิงจะกลายเป็นชัดเจนมากขึ้น วิธีหนึ่งที่คาดหวังสำหรับการผลิตเชื้อเพลิงในอนาคตคือ แปลงชีวมวลเป็นน้ำมันชีวภาพแล้ว เกรดน้ำมัน bio-oil ผ่านตัวเร่งปฏิกิริยา วิธีนี้เป็นจุดสำคัญของบทความรีวิว การผลิตน้ำมันชีวภาพสามารถอำนวยความสะดวกผ่านแฟลชไพโรไลซิ ซึ่งถือเป็นหนึ่งในเส้นทางเป็นไปได้มากที่สุด Bio-oil-มีปริมาณออกซิเจนสูงและต่ำดังนั้นเสถียรภาพและค่าความร้อนต่ำ เกรดน่าจะลบให้ออกซิเจน และวิธีนี้ทำให้มีลักษณะน้ำมันดิบ สองเส้นทางทั่วไปสำหรับการอัพเกรดน้ำมันชีวภาพได้รับการพิจารณา: hydrodeoxygenation (HDO) และซีโอไลต์แตก HDO ได้การดำเนินการความดันสูงที่ใช้ไฮโดรเจนในการแยกออกซิเจนจากน้ำมันชีวภาพ ให้เทียบเท่ากับน้ำมันดิบผลิตภัณฑ์น้ำมันเกรดสูง ตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับปฏิกิริยาจะ hydrodesulphurization แบบดั้งเดิม (HDS) สิ่งที่ส่งเสริม เช่น Co-MoS2/Al 2O3 หรือตัวเร่งปฏิกิริยาโลหะ เป็นเช่น Pd/c อย่างไรก็ตาม อายุการใช้งานมากขึ้นกว่า 200 ชม.เศษได้ไม่รับความพร้อมเร่งปฏิกิริยาปัจจุบันเนื่องจากการสะสมคาร์บอน ซีโอไลต์แตกเป็นเส้นทางอื่น ซึ่งใช้เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาซีโอไลต์ เช่น HZSM-5 สำหรับปฏิกิริยา deoxygenation ในระบบเหล่านี้ ไฮโดรเจนไม่ได้ความต้องการ เพื่อให้การดำเนินการที่ความดันบรรยากาศ อย่างไรก็ตาม ครอบคาร์บอนสะสมผลอายุการใช้งานสั้นมากเศษ นอกจากนี้ ให้ทั่วไปข้อจำกัดในเนื้อหาไฮโดรเจนผลน้ำมันชีวภาพในอัตราส่วน H/C ต่ำของผลิตภัณฑ์น้ำมันเป็นไฮโดรเจนไม่เพิ่มเติม โดยรวม น้ำมันจากผงถ่านกัมมันต์ที่แตกเป็นของเกรดต่ำ มีเครื่องทำความร้อนค่าประมาณ 25 ต่ำกว่าของน้ำมันดิบ ของเส้นทางดังกล่าวสอง HDO ปรากฏให้ มีศักยภาพที่ดีที่สุด เป็นผงถ่านกัมมันต์ที่แตกไม่สามารถผลิตเชื้อเพลิงเกรดยอมรับสำหรับโครงสร้างพื้นฐานปัจจุบัน HDO ถูกประเมินว่าเป็นเส้นทางไปเชื้อ ในเกรด a และราคาเทียบเท่ากับเชื้อเพลิงฟอสซิลอยู่ แต่หลายงานยังมีการจัดการภายในกระบวนการนี้ การพัฒนาตัวเร่งปฏิกิริยา ความเข้าใจของคาร์บอนที่ขึ้นรูป elucidation ของซัลเฟอร์ กลไก ความเข้าใจของจลนพลศาสตร์เป็นแหล่งที่มาของการปิดใช้งาน การประเมินความต้องการแรงดันสูง แหล่งไฮโดรเจนอย่างยั่งยืน ทุกพื้นที่ที่ต้องจะอธิบายก่อนตอบของกระบวนการ © 2011 Elsevier b.v สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นน้ำมันสำรองที่มีการพึ่งพาความต้องการของแหล่งเชื้อเพลิงทางเลือกที่กำลังเป็นที่ชัดเจนมากขึ้น วิธีการหนึ่งที่คาดหวังสำหรับการผลิตเชื้อเพลิงในอนาคตคือการเปลี่ยนแปลงของชีวมวลเข้าน้ำมันชีวภาพแล้วอัพเกรดน้ำมันชีวภาพบนตัวเร่งปฏิกิริยาที่วิธีการนี​​้เป็นจุดสำคัญของการทบทวนบทความนี้ การผลิตน้ำมันชีวภาพสามารถอำนวยความสะดวกผ่านไพโรไลซิแฟลชซึ่งได้รับการระบุว่าเป็นหนึ่งในเส้นทางที่เป็นไปได้มากที่สุด น้ำมันชีวภาพที่มีปริมาณออกซิเจนสูงและความมั่นคงจึงต่ำในช่วงเวลาและค่าความร้อนต่ำ อัพเกรดเป็นที่พึงปรารถนาที่จะเอาออกซิเจนและด้วยวิธีนี้ทำให้มันมีลักษณะคล้ายน้ำมันดิบ สองเส้นทางทั่วไปสำหรับการอัพเกรดน้ำมันชีวภาพได้รับการพิจารณา: hydrodeoxygenation (HDO) และซีโอไลท์แตก HDO คือการดำเนินการที่ความดันสูงไฮโดรเจนจะใช้ในการยกเว้นออกซิเจนจากน้ำมันชีวภาพให้เทียบเท่าผลิตภัณฑ์น้ำมันเกรดสูงน้ำมันดิบ ตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการเกิดปฏิกิริยามี Hydrodesulphurization (HDS) ตัวเร่งปฏิกิริยาแบบดั้งเดิมเช่น Co-MoS2 / AL 2O3 หรือตัวเร่งปฏิกิริยาโลหะเป็นเช่น Pd / C แต่อายุการใช้งานของตัวเร่งปฏิกิริยามากขึ้นกว่า 200 ชั่วโมงยังไม่ได้รับประสบความสำเร็จกับตัวเร่งปฏิกิริยาใด ๆ ในปัจจุบันเนื่องจากการสะสมคาร์บอน ซีโอไลท์แตกเป็นทางเลือกเส้นทางที่ซีโอไลต์เช่น HZSM-5 ถูกนำมาใช้เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการเกิดปฏิกิริยา deoxygenation ในระบบเหล่านี้ไฮโดรเจนไม่จำเป็นต้องดังนั้นการดำเนินการจะดำเนินการที่ความดันบรรยากาศ อย่างไรก็ตามการสะสมคาร์บอนกว้างขวางส่งผลให้ในช่วงชีวิตของตัวเร่งปฏิกิริยาที่สั้นมาก นอกจากข้อ จำกัด ทั่วไปในเนื้อหาของผลไฮโดรเจนชีวภาพน้ำมันในอัตราส่วนที่ต่ำ H / C ของผลิตภัณฑ์น้ำมันที่ไม่มีไฮโดรเจนเพิ่มเติมจะมา โดยรวม, น้ำมันจากซีโอไลท์แตกเป็นของเกรดต่ำที่มีค่าความร้อนประมาณ 25 ต่ำกว่าที่ของน้ำมันดิบ ของทั้งสองเส้นทางดังกล่าว HDO ดูเหมือนจะมีศักยภาพที่ดีที่สุดเป็นซีโอไลท์แตกไม่สามารถผลิตเชื้อเพลิงของเกรดที่ยอมรับได้สำหรับโครงสร้างพื้นฐานในปัจจุบัน HDO ได้รับการประเมินว่าเป็นเส้นทางไปยังเชื้อเพลิงในชั้นประถมศึกษาและที่เทียบเท่าราคาที่จะนำเสนอเชื้อเพลิงฟอสซิล แต่หลายงานยังคงต้องได้รับการแก้ไขในกระบวนการนี​​้ การพัฒนาตัวเร่งปฏิกิริยาความเข้าใจของคาร์บอนไว้กลไกความเข้าใจในจลนพลศาสตร์การชี้แจงของกำมะถันเป็นแหล่งที่มาของการปิดใช้งานการประเมินความต้องการของความดันสูงและแหล่งที่ยั่งยืนสำหรับไฮโดรเจนจะทุกพื้นที่ซึ่งจะต้องมีการอธิบายก่อนที่การค้าของกระบวนการ . © 2011 Elsevier BV สงวนลิขสิทธิ์