They're listening to the music!' th

They're listening to the music!' thought Mary. 'I mustn't frighten them!' She stood very still.
The boy stopped playing. 'That's right,' he said. 'Animals don't like it if you move suddenly. I'm Dickon and you must be
Miss Mary. I've brought you the spade and the seeds.'
He spoke in an easy, friendly way. Mary liked him at once. As they were looking at the seed packets together, the
robin hopped on to a branch near them. Dickon listened carefully to the robin's song.
'He's saying he's your friend,' he told Mary.
'Really? Oh, I am pleased he likes me. Can you understand
everything that birds say?'
'I think I do, and they think I do. I've lived on the moor
with them for so long. Sometimes I think I am a bird or an
animal, not a boy at all!' His smile was the widest she had ever seen.
He explained how to plant the seeds. Suddenly he said, 'I can help you plant them! Where's your garden?'
Mary went red, then white. She had never thought of this. What was she going to say?
'Could you keep a secret? It's a great secret. If anyone discovers it, I'll.. .I'll die!'
'I keep secrets for all the wild birds and animals on the moor. So I can keep yours too,' he replied.
'I've stolen a garden,' she said very fast. 'Nobody goes into it, nobody wants it. I love it and nobody takes care of it! They're letting it die!' And she threw her arms over her
Meeting Dickon
'Don't cry,' said Dickon gently. 'Where is it?' 'Come with me and I'll show you,' said Miss Mary.
They went to the secret garden and entered it together. Dickon walked round, looking at everything.
'Martha told me about this place, but I never thought I'd see it,' he said. 'It's wonderful!'
'What about the roses?' asked Mary worriedly. 'Are they still alive? What do you think?'
'Look at these shoots on the branches. Most of them are alive ail right.' He took out his knife and cut away some of the dead wood from the rose trees. Mary showed him the
work she had done in the garden, and they talked as they cut and cleared.
'Dickon,' said Mary suddenly, 'I like you. I never thought I'd like as many as five people!'
'Only five!' laughed Dickon.
He did look funny when he laughed, thought Mary.
'Yes, your mother, Martha, the robin, Ben, and you.' Then she asked him a question in Yorkshire dialect,
because that was his language.
'Does tha' like me?' was her question.
'Of course! I likes thee wonderful!' replied Dickon, a big
smile on his round face. Mary had never been so happy.
When she went back to the house for her lunch, she told Martha about Dickon's visit.
'I've got news for you too,' said Martha. 'Mr Craven's come home, and wants to see you! He's going away again
tomorrow, for several months.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขากำลังฟังเพลง!' คิดว่า แมรี 'ฉันจะขู่พวกเขา' เธอยืนนิ่งมาก
เด็กหยุดเล่น 'ถูกต้อง เขากล่าวว่า ' สัตว์ไม่ชอบถ้าคุณย้ายก็ ฉัน Dickon และคุณต้อง
นางสาวแมรี ฉันได้นำคุณสเปดและเมล็ด '
พูดเขาในวิธีง่าย เป็นกันเอง แมรี่ชอบเขาครั้ง ขณะที่พวกเขาได้มองที่เก็ตเมล็ดรวมกัน การ
โรบิน hopped ไปสาขาใกล้พวกเขา Dickon ฟังอย่างเพลงของโรบิน
'เขาบอกว่า เขาเป็นเพื่อนของคุณ เขาบอกว่า แมรี่.
' จริง ๆ โอ้ ฉันยินดีที่ชอบครับ คุณสามารถเข้าใจ
ทุกอย่างที่นกบอก?'
' ฉันคิดว่า ฉันทำ และพวกเขาคิดว่า ทำ ฉันได้อาศัยอยู่มัวร์
ด้วยนานมาก บางครั้งฉันคิดว่า ฉันเป็นนกหรือ
สัตว์ เด็กไม่เลย' รอยยิ้มของเขากว้างสุดเธอเคยเห็น.
เขาอธิบายวิธีปลูกเมล็ดพันธุ์ ทันใดนั้นเขากล่าวว่า, ' สามารถช่วยคุณพืชพวกเขา สวนของคุณ? "
แมรี่ไปแล้วสีขาว สีแดง เธอไม่เคยมีความคิดนี้ ที่เธอกำลังพูด?
' คุณสามารถเก็บเป็นความลับ มันเป็นความลับดี ถ้าใครพบ ฉันจะ .ฉันจะตาย!'
' ฉันเก็บความลับสำหรับนกป่าและสัตว์มัวร์ ดังนั้นฉันสามารถให้คุณมากเกินไป เขาตอบ
'ฉันได้ขโมยสวน เธอกล่าวอย่างรวดเร็ว ' ไม่มีใครไปมา ไม่มีใครต้องการ ฉันรักมัน และไม่มีใครดูแลของมัน พวกเขาจะปล่อยให้มันตาย!' และเธอโยนเธอมากกว่าเธอ
Dickon ประชุม
'Don ไม่ร้องไห้ กล่าวว่า Dickon เบา ๆ 'ที่จะเป็น' 'มากับฉัน และฉันจะแสดง กล่าวว่า มิสแมรี่.
จะไปสวนลับ และใส่กัน Dickon เดินตลอด มองทุกอย่าง
'มาร์ธาบอกฉันเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ แต่ฉันไม่เคยคิดจะดูมัน เขากล่าวว่า 'ก็ดี'
'ไรเกี่ยวกับกุหลาบ' ขอแมรี่ worriedly ' พวกเขายังมีชีวิตหรือไม่ ไง?'
' ดูในสาขาการถ่ายภาพเหล่านี้ ส่วนใหญ่จะเป็นชีวิต ail ขวา ' เขาเอามีดของเขาออก และตัดเก็บของไม้ตายจากต้นกุหลาบ แมรี่พบเขา
งานเธอทำในสวน และพวกเขาพูดคุยกันพวกเขาตัด และล้าง
'Dickon กล่าวว่า แมรี่ทันที, ' ชอบคุณ ฉันไม่เคยคิดอยากเป็นห้าคน!'
'เพียงห้า ' หัวเราะ Dickon.
คิดเขาไม่ได้ดูตลกเมื่อเขาหัวเราะ แมรี่.
' ใช่ คุณแม่ มาร์ธา โรบิน Ben และคุณ ' แล้วเธอถามเขาถามในยอร์คเชียร์ภาษา,
เพราะที่เป็นภาษาของเขา
'ไม่ท่า' ชอบฉัน? "คำถามของเธอได้
' แน่นอน ฉันชอบทั้งหลายยอดเยี่ยม!' ตอบกลับ Dickon ใหญ่
ยิ้มหน้ากลม แมรี่ไม่ได้มีความสุข
เมื่อเธอกลับไปยังบ้านสำหรับอาหารกลางวันของเธอ เธอเล่ามาร์ธา Dickon ของชม.
'ฉันมีข่าวที่มากเกินไป กล่าวว่า มาร์ธา ' นาย Craven มาบ้าน และต้องการให้คุณ เขาจะออกไปอีก
พรุ่งนี้ หลายเดือน "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขากำลังฟังเพลง! คิดว่าแมรี่ 'ฉันจะต้องได้ขู่พวกเขา! เธอยืนอยู่มากยังคง
เด็กหยุดเล่น 'ที่เหมาะสม' เขากล่าวว่า 'สัตว์ไม่ชอบมันถ้าคุณย้ายทันที ฉัน Dickon และคุณต้องเป็น
นางสาวแมรี่ ผมเคยนำคุณจอบและเมล็ด.
เขาพูดในวิธีที่ง่ายและเป็นมิตร แมรี่ชอบเขาในครั้งเดียว ขณะที่พวกเขากำลังหาที่แพ็คเก็ตเมล็ดพันธุ์ด้วยกัน
โรบินกระโดดไปยังสาขาที่อยู่ใกล้พวกเขา Dickon ฟังอย่างรอบคอบเพื่อให้โรบินของเพลง
'เขาบอกว่าเขาเป็นเพื่อนของคุณ' เขาบอกว่าแมรี่
'จริงเหรอ? โอ้ผมมีความยินดีที่เขาชอบฉัน คุณสามารถเข้าใจ
ทุกอย่างที่นกพูด '
'ผมคิดว่าผมทำและพวกเขาคิดว่าฉันทำ ฉันได้อาศัยอยู่ในทุ่ง
กับพวกเขาเป็นเวลานาน บางครั้งฉันคิดว่าฉันเป็นนกหรือ
สัตว์ที่ไม่ได้เด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ทุกคน! รอยยิ้มของเขาเป็นที่กว้างที่สุดที่เธอเคยเห็น
เขาอธิบายวิธีการปลูกเมล็ดพันธุ์ ทันใดนั้นเขากล่าวว่า 'ฉันสามารถช่วยให้คุณพืชพวกเขา! ที่เป็นสวนของคุณ '
แมรี่ไปสีแดงสีขาวแล้ว เธอไม่เคยคิดว่านี้ อะไรคือสิ่งที่เธอจะพูดว่า
'คุณสามารถเก็บเป็นความลับหรือไม่ มันเป็นความลับที่ดี ถ้าใครค้นพบมันฉันจะ ... ฉันจะตาย! '
'ฉันเก็บความลับสำหรับทุกนกป่าและสัตว์ในทุ่ง เพื่อให้สามารถเก็บของคุณเกินไป 'เขาตอบว่า
'ฉันได้ถูกขโมยสวน,' เธอกล่าวอย่างรวดเร็ว 'ไม่มีใครที่จะเข้าสู่มันไม่มีใครต้องการมัน ฉันรักมันและไม่มีใครที่จะดูแลมัน พวกเขากำลังปล่อยให้มันตาย! และเธอโยนแขนของเธอเธอ
Dickon ประชุม
'อย่าร้องไห้,' กล่าวว่า Dickon เบา ๆ 'ที่ไหนมันคืออะไร' 'มากับฉันและฉันจะแสดงให้คุณ' นางสาวแมรี่กล่าวว่า
พวกเขาเดินไปที่สวนลับและเข้าไว้ด้วยกัน Dickon เดินรอบกำลังมองหาที่ทุกอย่าง
'มาร์ธาบอกฉันเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ แต่ฉันไม่เคยคิดว่าฉันเห็นมัน "เขากล่าวว่า 'มันเป็นที่ยอดเยี่ยม'
'สิ่งที่เกี่ยวกับดอกกุหลาบ? แมรี่ถามอย่างกังวล 'พวกเขายังมีชีวิตอยู่? คุณคิดยังไง '
'ดูหน่อเหล่านี้อยู่บนกิ่งไม้ ส่วนใหญ่ของพวกเขายังมีชีวิตลำบากขวา. เขาเอามีดออกมาของเขาและตัดออกไปบางส่วนของไม้ที่ตายแล้วจากต้นไม้ดอกกุหลาบ แมรี่แสดงให้เขาเห็น
งานที่เธอได้ทำในสวนและพวกเขาพูดคุยกันที่พวกเขาตัดและล้าง
'Dickon,' กล่าวว่าแมรี่ก็ 'ผมชอบคุณ ฉันไม่เคยคิดว่าฉันชอบมากที่สุดเท่าที่คนห้าคน!
'เพียงห้า! หัวเราะ Dickon
เขาไม่ดูตลกเมื่อเขาหัวเราะคิดว่าแมรี่
"ใช่แม่ของคุณมาร์ธาโรบินเบนและคุณ. จากนั้นเธอก็ถามเขาคำถามในภาษาร์,
เพราะที่เป็นภาษาของเขา
'ไม่ tha' ชอบฉัน? เป็นคำถามของเธอ
'แน่นอน! ผมชอบเจ้าที่ยอดเยี่ยม! ตอบ Dickon, ใหญ่
รอยยิ้มบนใบหน้าของเขารอบ แมรี่ไม่เคยมีความสุขมาก
เมื่อเธอเดินกลับไปที่บ้านเพื่อรับประทานอาหารกลางวันของเธอเธอบอกว่ามาร์ธาเกี่ยวกับการเยือนของ Dickon
'ฉันมีข่าวสำหรับคุณเกินไป' มาร์ธากล่าวว่า 'นายขี้ขลาดมาที่บ้านและต้องการที่จะเห็นคุณ! เขาจะอยู่ห่างออกไปอีกครั้ง
ในวันพรุ่งนี้เป็นเวลาหลายเดือน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขากำลังฟังเพลง ! ว่าแมรี่” ผมไม่ได้ขู่ ! เธอยืนนิ่งมาก . . .
' เด็กหยุดเล่น ใช่ , ' ' เขากล่าวว่า สัตว์ที่ไม่ชอบถ้าคุณย้ายทันที ผมดิกค่อนและคุณต้อง
มิสแมรี่ ผมได้นำ จอบ และเมล็ด '
เขาพูดง่าย , วิธีง่าย แมรี่ชอบเขาทันที เช่นที่พวกเขากำลังมองหาที่แพ็คเก็ตเมล็ดด้วยกัน
โรบิน hopped บนกิ่งไม้ใกล้พวกเขา ดิกค่อนฟังอย่างรอบคอบเพื่อโรบินเพลง .
เขาบอกว่าเขาเป็นเพื่อนคุณ เขาบอกให้แมรี่ .
'really ? โอ้ ฉันยินดี เขาชอบฉัน คุณสามารถเข้าใจ
ทุกอย่างที่นกพูด ?
" คิดว่าที่ฉันทำและที่พวกเขาคิดว่าผมทำ ฉันอาศัยอยู่ในทุ่ง
กับพวกเขามานาน บางครั้งฉันคิดว่าฉันเป็นนก หรือ
สัตว์ ไม่ใช่ลูกเลย' รอยยิ้มของเขากว้างที่สุดที่เธอเคยเห็น
เขาอธิบายวิธีการเพาะเมล็ด จู่ๆ เขาก็กล่าวว่า ' ฉันสามารถช่วยให้คุณสามารถพืชเหล่านั้น ! สวนของคุณอยู่ไหน ?
แมรี่ไปสีแดง , สีขาว เธอเคยคิดเรื่องนี้ แล้วเธอจะพูดอะไร ?
'could คุณเก็บความลับได้มั้ย มันเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ ถ้าใครพบมัน ฉันจะ . . . ฉันจะตาย ! '
" ความลับที่นกป่า และสัตว์ในมัวร์ดังนั้นฉันสามารถให้คุณด้วย ' เขาตอบ
ฉันขโมยสวน ' เธอพูดเร็วมาก . . . ไม่มีใครเข้า ไม่มีใครต้องการมัน ฉันชอบมันและไม่มีใครดูแลมัน พวกมันปล่อยให้มันต้องตาย ! เธอเหวี่ยงแขนไปประชุมดิกค่อนห้ามเธอร้องไห้

' ' ดิกค่อนเบา ๆ มันอยู่ไหน ? ' ' มากับฉันและฉันจะแสดงให้คุณเห็น ' มิสแมรี่
พวกเขาไปที่สวนลับ เข้าด้วยกันดิกค่อนเดินรอบ มองทุกอย่าง
'martha บอกฉันเกี่ยวกับสถานที่นี้ แต่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นมัน , ' ' เขากล่าวว่า มันยอดเยี่ยม !
'what เกี่ยวกับกุหลาบ ? ถามแมรี่ worriedly ’ พวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า คุณคิดอย่างไร ?
นี่เธอที่ยิงเหล่านี้บนกิ่ง ส่วนใหญ่ของพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ก็ได้ เอ้า เขาเอามีดของเขาและตัดออกไปบางส่วนของไม้ที่ตายแล้วจากต้นกุหลาบ .แมรี่เอา
งานเธอทำ ใน สวน และพวกเขาพูดขณะที่พวกเขาตัดและลบ .
'dickon ' แมรี่ ทันใดนั้น ฉันชอบคุณ ผมไม่เคยคิดว่าผมจะชอบคนมากเท่าที่ห้า !
'only ห้า ! หัวเราะดิกค่อน .
เขาดูตลกเมื่อเขาหัวเราะ คิดว่าแมรี่ .
" ของคุณแม่ มาร์ธา โรบิน เบน และ เธอ แล้ว เธอถามเขาในยอร์คเชอร์ภาษาถิ่น
เพราะมันเป็นภาษาของเขา
'does ท่าเหมือนผม คำถามของเธอ .
ที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอน ! ผมชอบท่านมาก ! ตอบดิกค่อน ยิ้มใหญ่
บนใบหน้ากลม แมรี่ไม่เคยมีความสุข .
เมื่อเธอกลับมาที่บ้านสำหรับมื้อกลางวันของเธอ เธอบอก Martha เกี่ยวกับดิกค่อนเป็นเยี่ยม .
ฉันมีข่าวสำหรับคุณด้วย ' ' Martha . นายคราเวน กลับมาถึงบ้าน และต้องการที่จะเห็นคุณ เขาจะออกไปอีกครั้ง
พรุ่งนี้สำหรับหลายเดือน . . .