Surallah, Philippines Echo was a be

Surallah, Philippines

Echo was a beautiful nymph, fond of the woods and hills, where she devoted herself to woodland sports. She was a favorite of Diana, and attended her in the chase. But Echo had one failing; she was fond of talking, and whether in chat or argument, would have the last word.

One day Juno was seeking her husband, who, she had reason to fear, was amusing himself among the nymphs. Echo by her talk contrived to detain the goddess till the nymphs made their escape. When Juno discovered it, she passed sentence upon Echo in these words: “You shall forfeit the use of that tongue with which you have cheated me, except for that one purpose you are so fond of—reply. You shall still have the last word, but no power to speak first.”

This nymph saw Narcissus, a beautiful youth, as he pursued the chase upon the mountains. She loved him and followed his footsteps. O how she longed to address him in the softest accents, and win him to converse! but it was not in her power.

She waited with impatience for him to speak first, and had her answer ready. One day the youth, being separated from his companions, shouted aloud, “Who’s here?” Echo replied, “Here.” Narcissus looked around, but seeing no one, called out, “Come.” Echo answered, “Come.” As no one came, Narcissus called again, “Why do you shun me?” Echo asked the same question. “Let us join one another,” said the youth.

The maid answered with all her heart in the same words, and hastened to the spot, ready to throw her arms about his neck. He started back, exclaiming, “Hands off! I would rather die than you should have me!” “Have me,” said she; but it was all in vain. He left her, and she went to hide her blushes in the recesses of the woods.

From that time forth she lived in caves and among mountain cliffs. Her form faded with grief, till at last all her flesh shrank away. Her bones were changed into rocks and there was nothing left of her but her voice. With that she is still ready to reply to any one who calls her, and keeps up her old habit of having the last word.


Narcissus’s cruelty in this case was not the only instance. He shunned all the rest of the nymphs, as he had done poor Echo. One day a maiden who had in vain endeavoured to attract him uttered a prayer that he might some time or other feel what it was to love and meet no return of affection. The avenging goddess heard and granted the prayer.


There was a clear fountain, with water like silver, to which the shepherds never drove their flocks, nor the mountain goats resorted, nor any of the beasts of the forests; neither was it defaced with fallen leaves or branches, but the grass grew fresh around it, and the rocks sheltered it from the sun. Hither came one day the youth, fatigued with hunting, heated and thirsty.

He stooped down to drink, and saw his own image in the water; he thought it was some beautiful water-spirit living in the fountain. He stood gazing with admiration at those bright eyes, those locks curled like the locks of Bacchus or Apollo, the rounded cheeks, the ivory neck, the parted lips, and the glow of health and exercise over all. He fell in love with himself. He brought his lips near to take a kiss; he plunged his arms in to embrace the beloved object. It fled at the touch, but returned again after a moment and renewed the fascination.

He could not tear himself away; he lost all thought of food or rest, while he hovered over the brink of the fountain gazing upon his own image. He talked with the supposed spirit: “Why, beautiful being, do you shun me? Surely my face is not one to repel you. The nymphs love me, and you yourself look not indifferent upon me. When I stretch forth my arms you do the same; and you smile upon me and answer my beckonings with the like.”

His tears fell into the water and disturbed the image. As he saw it depart, he exclaimed, “Stay, I entreat you! Let me at least gaze upon you, if I may not touch you.” With this, and much more of the same kind, he cherished the flame that consumed him, so that by degrees he lost his colour, his vigour, and the beauty which formerly had so charmed the nymph Echo.

She kept near him, however, and when he exclaimed, “Alas! alas!” she answered him with the same words. He pined away and died; and when his shade passed the Stygian river, it leaned over the boat to catch a look of itself in the waters. The nymphs mourned for him, especially the water-nymphs; and when they smote their breasts Echo smote hers also. They prepared a funeral pile and would have burned the body, but it was nowhere to be found; but in its place a flower, purple within, and surrounded with white leaves, which bears the name and preserves the memory of Narcissus.
By Mae Gil Facinabao

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Surallah ฟิลิปปินส์ Echo ถูกผีสวย รักของป่าและภูเขา ที่เธออุทิศตัวเองเพื่อกีฬาป่า เธอเป็นที่ชื่นชอบของไดอาน่า และเข้าร่วมของเธอในการไล่ล่า แต่ Echo หนึ่งล้มเหลว เธอเป็นเพื่อนพูดคุย และในแชทหรืออาร์กิวเมนต์ จะมีคำสุดท้าย จูโนถูกหาสามีของเธอ ที่ เธอมีเหตุผลกลัว วันหนึ่งถูกสนุกตัวเองมาเป็นตัวนิมพ์ในหมู่ Echo โดยเธอพูด contrived การเทพธิดาจนมาเป็นตัวนิมพ์ทำหลบ เมื่อจูโนค้นพบมัน เธอผ่านประโยคตามเสียงก้องในคำเหล่านี้: "คุณต้องเสียการใช้ลิ้นที่ซึ่งคุณได้โกงฉัน ยกเว้นคุณจะชอบดังนั้นวัตถุประสงค์หนึ่ง — ตอบ คุณจะยังคงได้คำสุดท้าย แต่อำนาจในการพูดครั้งแรก"เห็นผีนี้นาร์ซีซัส เยาวชน สวยงามเขาติดตามไล่ล่าตามภูเขา เธอรักเขา และตามรอยเท้าของเขา O วิธีเธอปรารถนาที่อยู่เขาเน้นเบา และชนะเขาสนทนา แต่ก็ไม่ได้อยู่ในอำนาจของเธอ เธอรอ ด้วยความร้อนรนเขาพูดครั้งแรก และมีคำตอบพร้อม วันหนึ่งเยาวชน ถูกแยกออกจากอิสลาม ตะโกนออกเสียง ความที่คือที่นี่ ก้องตอบ "นี่" นาร์ซีซัสมองไปรอบ ๆ แต่เห็นไม่มีใคร เรียกว่า "มา" ก้องตอบ "มา" เป็นไม่มีใครมา นาร์ซีซัสเรียกว่าอีก "ทำไมทำคุณชุนฉัน" ก้องถามคำถามเดียวกัน "เราร่วมกัน กล่าวว่า เยาวชน แม่บ้านตอบ ด้วยหัวใจทั้งหมดของเธอในคำเดียวกัน และพริบที่จุด พร้อมที่จะโยนแขนเกี่ยวกับคอของเขา เขาเริ่มกลับ exclaiming "มือปิด ฉันจะแทนที่จะตายมากกว่าฉันควรมี" "มีฉัน กล่าวว่า เธอ แต่ก็ทั้งหมดเปล่า ๆ เขาซ้ายเธอ และเธอไปซ่อนเธอ blushes ในซอกชิ้นงานของป่า จากนั้น มาเธออาศัยอยู่ ในถ้ำ และใน หมู่ภูเขาหน้าผา ฟอร์มของเธอจางหายไปกับความเศร้าโศก จนในที่สุด เนื้อของเธอหดตัวห่างกัน กระดูกของเธอเปลี่ยนไปเป็นหิน และมี เหลืออะไรของเธอแต่เสียงของเธอ ที่ เธอจะยังคงพร้อมให้ตอบกลับหนึ่งผู้ที่เรียกเธอ และช่วยให้ขึ้นเป็นนิสัยเก่าของเธอมีคำสุดท้ายในกรณีนี้ความโหดร้ายของนาร์ซีซัสก็ไม่อินเท่านั้น เขาลดเหลือมาเป็นตัวนิมพ์ เท่าที่เขาเคยทำ Echo ไม่ดี วันหนึ่งหญิงสาวที่มี endeavoured เปล่า ๆ เพื่อดึงดูดเขาพูดอธิษฐานที่เขาอาจบางเวลา หรืออื่น ๆ ก็รัก และตามกลับไม่มีความรักก็ Avenging เทพธิดาได้ยิน และได้รับการสวดมนต์มีน้ำพุใส น้ำเช่นสีเงิน ที่คนเลี้ยงแกะเคยขับฝูงของพวกเขา หรือแพะภูเขา resorted หรือใด ๆ ของสัตว์ป่า ไม่ถูกที่มันชำรุดใบร่วงหรือสาขา หญ้าเติบโตสดรอบ ๆ และหินกำบังจากดวงอาทิตย์ไว้ Hither มาหนึ่งวันเยาวชน เหนื่อยล้ากับการล่าสัตว์ ร้อน และกระหายน้ำ เขา stooped ลงไปดื่ม และเห็นภาพของตัวเองในน้ำ เขาคิดว่า มันเป็นบางสวยน้ำวิญญาณที่อาศัยอยู่ในน้ำพุ เขายืนอยู่พร้อมกับชื่นชมที่ดวงตาสดใสเหล่านั้น ล็อคที่โค้งงอเช่นการล็อคแบคคัส หรืออพอลโล ที่ปัดแก้ม คองาช้าง ริมฝีปาก parted และแสงของสุขภาพและออกกำลังกายเกิน เขาตกหลุมรักกับตัวเอง มาริมฝีปากของเขาใกล้จะจูบ เขากระโจนเข้าแขนของเขาในการโอบกอดวัตถุอันเป็นที่รัก มันได้สัมผัส หนีไป แต่กลับอีกครั้งหลังจากช่วงเวลา และเสน่ห์การต่ออายุ เขาไม่สามารถฉีกตัวเองออกไป เขาสูญเสียความคิดทั้งหมดของอาหารหรือส่วนที่เหลือ ในขณะที่เขาโฮเวอร์เหนือปากของน้ำพุชมรูปของตัวเอง เขาพูด ด้วยจิตวิญญาณควร: "ทำไม สวยงาม ทำคุณชุนฉัน ก็ ฉันไม่ได้หนึ่งที่จะขับไล่คุณ มาเป็นตัวนิมพ์รักฉัน และคุณเองไม่ดูไม่แยแสกับฉัน เมื่อฉันมายืดแขน คุณทำเหมือนกัน และยิ้มกับฉัน และคำตอบของฉัน beckonings ด้วยชอบ" น้ำตาของเขาตกลงไปในน้ำ และรบกวนภาพ เขาเห็นมันออก เขา exclaimed "เข้าพัก ฉันฉะอ้อน ดุด่าคุณ ให้ฉันน้อย จ้องมองคุณ ถ้าฉันไม่อาจสัมผัสคุณ" เขาหวงแหนเปลวไฟที่ใช้เขา เพื่อให้ได้องศา เขาสูญเสียสีของเขา เขาแดน และความงามซึ่งเคย ได้ดังใจผี Echo นี้เครื่อง และอื่น ๆ อีกมากมายชนิดเดียว เธอเก็บใกล้เขา อย่างไรก็ตาม และเมื่อเขา exclaimed "พักสามารถ อนิจจา "เธอตอบเขา ด้วยคำเดียวกัน เขา pined ไป และ ตาย และเมื่อสีของเขาที่ผ่านการ Stygian ในแม่น้ำ มันเองเรือจับดูของตัวเองในน้ำ มาเป็นตัวนิมพ์อาลัยเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการน้ำมาเป็นนิมพ์ และเมื่อเขาก็ตบ หน้าอกของพวกเขาสะท้อนก็ตบเธอยัง พวกเขาเตรียมกองศพ และจะมีเขียนร่างกาย แต่มันก็ไม่พบ แต่ในสถานดอกไม้ สีม่วงภายใน และล้อมรอบ ด้วยใบสีขาว ที่หมีชื่อ และรักษาหน่วยความจำของนาร์ซีซัสโดยแม่กิล Facinabao

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Surallah, ฟิลิปปินส์ก้องเป็นผีสางเทวดาที่สวยงาม, รักป่าและเนินเขาที่เธออุทิศตนให้แก่การกีฬาป่า เธอเป็นที่ชื่นชอบของเจ้าหญิงไดอาน่าและเข้าเรียนของเธอในการไล่ล่า แต่มีหนึ่งสะท้อนความล้มเหลว; เธอเป็นคนรักการพูดคุยและไม่ว่าในการแชทหรือข้อโต้แย้งที่จะมีคำพูดสุดท้าย. วันหนึ่งจูโนกำลังมองหาสามีของเธอที่เธอมีเหตุผลที่จะกลัวถูกตัวเองขบขันในหมู่นางไม้ เสียงสะท้อนจากการพูดคุยของเธอที่วางแผนที่จะกักตัวเทพธิดาจนนางไม้หนีของพวกเขา เมื่อจูโนค้นพบมันเธอผ่านประโยคเมื่อ Echo ในคำพูดเหล่านี้: "คุณจะสูญเสียการใช้ลิ้นว่าที่คุณมีการโกงฉันยกเว้นว่าวัตถุประสงค์หนึ่งคุณจึงรักตอบกลับ คุณยังจะต้องมีคำพูดสุดท้าย แต่ไม่มีอำนาจที่จะพูดเป็นครั้งแรก. " ผีนี้เห็น Narcissus เป็นเยาวชนที่สวยงามในขณะที่เขาไล่ตามไล่ล่าบนภูเขา เธอรักเขาและตามรอยเท้าของเขา O วิธีการที่เธออยากจะอยู่กับเขาในสำเนียงนุ่มและชนะเขาจะพูดคุย! แต่มันก็ไม่ได้อยู่ในอำนาจของเธอ. เธอรอคอยด้วยความอดทนสำหรับเขาที่จะพูดเป็นครั้งแรกและมีเธอตอบพร้อม อยู่มาวันหนึ่งชายหนุ่มถูกแยกออกจากสหายของเขาตะโกนออกมาดัง ๆ "ใครที่นี่?" ก้องตอบว่า "ที่นี่." Narcissus มองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นใครที่เรียกว่าออกมา "มา." ก้องตอบว่า "มา." ในฐานะที่เป็น ไม่มีใครมานาอีกครั้งเรียกว่า "ทำไมคุณหลีกเลี่ยงฉัน?" ก้องถามคำถามเดียวกัน "ให้เราเข้าร่วมอีกคนหนึ่งกล่าวว่า" เยาวชน. แม่บ้านตอบด้วยหัวใจทั้งหมดของเธอในคำเดียวกันและรีบไปจุดที่พร้อมที่จะโยนแขนของเธอเกี่ยวกับคอของเขา เขาเริ่มกลับมาอุทาน "มือปิด! ฉันยอมตายเสียดีกว่าที่คุณควรมีฉัน "" มีฉัน "เธอกล่าวว่า แต่มันก็เป็นทั้งหมดในไร้สาระ เขาทิ้งเธอและเธอไปซ่อนสีแดงของเธอในหลืบของป่า. จากเวลานั้นมาเธออาศัยอยู่ในถ้ำและในหมู่หน้าผาภูเขา รูปแบบของเธอจางหายไปด้วยความโศกเศร้าจนในที่สุดทุกเนื้อหดตัวของเธอออกไป กระดูกของเธอถูกเปลี่ยนเป็นหินและมีอะไรที่เหลืออยู่ของเธอ แต่เสียงของเธอ โดยที่เธอก็ยังคงพร้อมที่จะตอบกลับไปยังผู้หนึ่งที่เรียกเธอใด ๆ และช่วยให้ขึ้นนิสัยเก่าของเธอของการมีคำสุดท้าย. โหดร้าย Narcissus ในกรณีนี้ไม่ได้เป็นเพียงตัวอย่าง เขารังเกียจส่วนที่เหลือทั้งหมดของนางไม้ในขณะที่เขาเคยทำไม่ดีก้อง วันหนึ่งหญิงสาวที่มีในไร้สาระพยายามที่จะดึงดูดความสนใจของเขาเปล่งเสียงสวดมนต์ว่าเขาอาจจะบางส่วนหรืออื่น ๆ รู้สึกว่ามันคืออะไรที่จะรักและพบกับการกลับมาของความรักไม่มี เทพธิดาล้างแค้นได้ยินและได้รับการอธิษฐาน. มีน้ำพุชัดเจนกับน้ำเช่นเงินที่คนเลี้ยงแกะไม่เคยขับรถฝูงแกะหรือแพะภูเขา resorted หรือใด ๆ ของสัตว์ป่านั้น ค่ามันก็สวยด้วยใบลดลงหรือสาขา แต่หญ้าเติบโตสดรอบและโขดหินที่กำบังได้จากดวงอาทิตย์ มาที่นี่มาวันหนึ่งเยาวชนเหนื่อยกับการล่าสัตว์ร้อนและกระหาย. เขาก้มลงไปดื่มและเห็นภาพของตัวเองในน้ำ; เขาคิดว่ามันเป็นบางอย่างที่สวยงามน้ำจิตวิญญาณที่อาศัยอยู่ในน้ำพุ เขาลุกขึ้นยืนจ้องมองด้วยความชื่นชมที่ดวงตาสดใสเหล่านั้นล็อคผู้ขดเหมือนล็อกแบคคัสหรืออพอลโลแก้มกลมคองาช้างริมฝีปากแยกและการเรืองแสงของสุขภาพและการออกกำลังกายทั่ว เขาตกหลุมรักกับตัวเอง เขานำริมฝีปากของเขาใกล้ที่จะใช้จูบ; เขากระโจนอ้อมแขนของเขาในการที่จะโอบกอดวัตถุอันเป็นที่รัก มันหนีไปสัมผัส แต่กลับมาอีกครั้งหลังจากสักครู่และต่ออายุเสน่ห์. เขาไม่สามารถฉีกตัวเองออกไป เขาสูญเสียความคิดทั้งหมดของอาหารหรือส่วนที่เหลือในขณะที่เขาบินว่อนอยู่เหนือขอบของการจ้องน้ำพุเมื่อภาพของเขาเอง เขาได้พูดคุยกับวิญญาณควร: "ทำไมเป็นที่สวยงามคุณจะหลีกเลี่ยงฉัน? แน่นอนใบหน้าของฉันไม่ได้เป็นหนึ่งเพื่อขับไล่คุณ นางไม้รักฉันและคุณตัวเองดูเฉยไม่ได้อยู่กับผม เมื่อผมเหยียดแขนของฉันคุณทำเช่นเดียวกัน; และคุณยิ้มได้เมื่อฉันและตอบ beckonings ของฉันด้วยเช่น. " น้ำตาของเขาตกลงไปในน้ำและรบกวนภาพ ในขณะที่เขาเห็นมันออกเขาอุทาน "อยู่ผมขอวิงวอนให้คุณ! ผมขออย่างน้อยจ้องมองคุณถ้าผมอาจจะไม่ได้สัมผัสคุณ. "ด้วยวิธีนี้และอื่น ๆ อีกมากมายของชนิดเดียวกันเขาหวงแหนเปลวไฟที่เผาผลาญเขาเพื่อให้องศาโดยที่เขาสูญเสียสีของความแข็งแรงของเขาและความงาม ซึ่งเดิมได้ดังนั้นเสน่ห์ผี Echo. เธอยังคงอยู่ใกล้เขาอย่างไรและเมื่อเขาอุทาน "อนิจจา! อนิจจา! "เธอตอบเขาด้วยคำเดียวกัน เขา pined ออกไปและเสียชีวิต; และเมื่อร่มเงาของเขาผ่านแม่น้ำเหวก็โน้มตัวไปข้างเรือไปจับรูปลักษณ์ของตัวเองในน้ำได้ นางไม้ไว้ทุกข์ให้เขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งน้ำนางไม้; และเมื่อเขาตีหน้าอกของพวกเขาสะท้อนประหารเธอยัง พวกเขาเตรียมกองศพและจะมีการเผาไหม้ร่างกาย แต่มันก็ไม่มีที่ไหนที่จะพบ แต่ในสถานที่ดอกไม้สีม่วงภายในและล้อมรอบด้วยใบสีขาวซึ่งหมีชื่อและรักษาความทรงจำของ Narcissus. the โดยแม่กิ Facinabao

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Surallah , ฟิลิปปินส์ก้องเป็นนางไม้ที่สวย , รักป่าและเนินเขาที่เธออุทิศตัว วูดแลนด์กีฬา เธอเป็นคนโปรดของไดอาน่า และเข้าร่วมในการล่า แต่เสียงสะท้อนหนึ่งล้มเหลว เธอชอบพูด ว่า ในการสนทนา หรือการโต้แย้ง จะพูดครั้งสุดท้ายวันหนึ่งจุนโฮก็หาสามีของเธอ ซึ่งเธอมีเหตุให้กลัวถูกขบขันตัวเองในนางไม้ . ก้องคุยกันเธอวางแผนที่จะกักตัวเทพธิดาจนนางไม้ทำ . . . เมื่อคุณพบมัน เธอผ่านประโยคเมื่อสะท้อนในคำเหล่านี้ : " คุณจะถูกปรับใช้ลิ้นที่คุณจะหลอกฉัน ยกเว้นว่าวัตถุประสงค์หนึ่งคุณก็ชอบตอบ คุณจะยังคงมีคำสุดท้าย แต่ไม่มีอำนาจที่จะพูดก่อน "นางไม้นี้เห็นนาร์ซิสซัส เป็นเยาวชนที่สวยงาม เขาติดตามไล่ล่าบนภูเขา เธอชอบเขาและปฏิบัติตามเขา โอ เธอปรารถนาที่จะอยู่เขาเน้นเบาและชนะเขาในการสนทนา ! แต่มันไม่ได้อยู่ในอำนาจของเธอเธอรอคอยความเร่าร้อนให้เขาพูดก่อน และได้ตอบเธอพร้อม วันเยาวชนที่ถูกแยกจากสหายของเขาตะโกนเสียงดัง " ใครอยู่ที่นี่ ? " ก้องตอบ " ที่นี่ " นาร์ซิสซัส มองไปรอบๆ แต่เห็นไม่มีใครเรียก " มา " ก้องตอบ " มา " ไม่มีใครมา นาร์ซิสซัสเรียกอีกครั้ง " ทำไมนายรังเกียจฉัน ? " ก้องถามคำถามเดียวกัน " ให้เราเข้าร่วมอีกคนหนึ่งกล่าวว่า " เยาวชนแม่บ้านตอบกับหัวใจทั้งหมดของเธอในคำเดิมและรีบจุด พร้อมโยนแขนกับคอ เขาเริ่มกลับมา อุทาน " มือปิด ให้ฉันตายดีกว่า คุณควรจะมา " " ฉัน " กล่าวว่าเธอ แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เขาทิ้งเธอไปซ่อนหน้าแดงของเธอในส่วนลึกของป่าตั้งแต่เวลานั้นมา เธออาศัยอยู่ในถ้ำและหน้าผาของภูเขา รูปจางกับความเศร้าโศกของเธอ จนในที่สุดทั้งหมดของเธอเนื้อหดตัวหนี กระดูกของเธอถูกเปลี่ยนเป็นหินและไม่มีอะไรเหลือเลย แต่เสียงของเธอ ด้วยความที่เธอยังพร้อมที่จะตอบใด ๆที่เรียกเธอ และทำให้เธอมีนิสัยเดิมของคำสุดท้ายความโหดร้ายของนาซีในคดีนี้ไม่ได้อินสแตนซ์เท่านั้น เขาหลบหน้าส่วนที่เหลือทั้งหมดของนางไม้ เขาทำเสียงสะท้อนที่น่าสงสาร วันหนึ่งหญิงสาวที่ได้ในการเรียนเท่านั้นที่ดึงดูดเขา uttered คำอธิษฐานที่เขาอาจจะ เวลา หรืออื่น ๆรู้สึกว่ามันคือ ความรัก และ ไม่พบการกลับมาของความรัก แก้แค้นเทพธิดาได้ยิน และได้สวดมนต์มีน้ำพุใส กับน้ำ เช่น เงิน ที่แกะไม่ขับฝูงแกะหรือแพะภูเขาอาศัย , หรือใด ๆของสัตว์ป่า มันทั้งดึงด้วยใบไม้ที่ร่วงหล่น หรือสาขา แต่หญ้าเติบโตสด ๆ และหินกำบังมันจากดวงอาทิตย์ ที่นี่มา 1 วันเยาวชน เหนื่อยล้ากับการล่าสัตว์ เร่าร้อนและกระหายเขาก้มลงดื่ม และเห็นรูปของเขาเองในน้ำ เขาคิดว่ามันเป็นสวยน้ำวิญญาณอยู่ในน้ำพุ เขายืนมองด้วยความชื่นชม ในดวงตาสดใสนั้น ล็อคที่ขดเหมือนล็อค แบคคัส หรืออพอลโล แก้มกลม เรียกว่า คอ ริมฝีปากที่เผยอและเรืองแสงของสุขภาพและการออกกำลังกายทั้งหมด เขาตกหลุมรักตัวเอง เขาเอาริมฝีปากของเขาใกล้จะจูบ เขากระโจน แขนของเขาโอบกอดวัตถุอันเป็นที่รัก มันหนีไปที่สัมผัส แต่กลับหลังจากนั้น และต่ออายุเสน่ห์ .เขาอาจจะไม่ฉีกตัวเองออกไป เขาก็คิดว่าอาหารหรือส่วนที่เหลือ ในขณะที่เขา hovered กว่าปากของน้ำพุจ้องเมื่อภาพสะท้อนของตัวเอง เขาพูดด้วยควรจิตวิญญาณ : " ทำไม สวย ถูก คุณชุนฉัน ? แน่นอน หน้าของฉันไม่หนึ่งเพื่อขับไล่คุณ พวกนางไม้ รัก ฉัน และคุณเองดูเฉยไม่ได้เมื่อฉัน เมื่อฉันยืดแขนคุณทำแบบเดียวกัน และคุณยิ้มเมื่อฉันตอบ beckonings ของฉันกับชอบ .น้ำตาของเขาตกลงไปในน้ำ และรบกวนภาพ เมื่อเขาเห็นมันออก เขาอุทานว่า " อยู่ ผมอ้อนวอนคุณ อย่างน้อยให้ฉันจ้องมองคุณ ถ้าผมไม่อาจแตะต้องคุณ กับนี้และมากขึ้นของชนิดเดียวกันที่เขาหวงแหน เปลวไฟที่เผาผลาญเขา ดังนั้นโดยองศาที่เขาสูญเสียสีของเขา ความแข็งแรง และความสวยงาม ซึ่งเดิมทีมีเสน่ห์นางไม้เอคโค่เก็บเธอไว้ใกล้ๆ เขา แต่เมื่อเขากล่าวว่า " อนิจจาเอ๋ย อนิจจา ! " เธอตอบเขาด้วยคำพูดเดียวกัน เขา pined ไปและตาย และเมื่อเงาของเขาผ่านแม่น้ำ stygian มันโน้มเรือไปจับดูเองในน้ำ พวกนางไม้ ไว้ทุกข์ให้เขา โดยเฉพาะน้ำที่นางไม้ และเมื่อพวกเขาตีหน้าอกของพวกเขาสะท้อนโจมตีเธอด้วย พวกเขาเตรียมกองศพและจะเผาร่างกาย แต่มันก็ไม่มีที่ไหนเลยที่จะพบ แต่ในสถานที่ของ ดอกไม้ ภายในสีม่วง และล้อมรอบด้วยใบสีขาว ที่หมีชื่อและรักษาความจำของนาร์ซิสซัส .โดยแม่กิล facinabao