My “how I quit my job to travel” st

My “how I quit my job to travel” story is different. I’m from a developing country with a “powerless passport” — as a Philippine citizen I can only visit 60 countries visa-free — and I was brought up to believe that world travel is a luxury meant only for the privileged, the rich or the retired. Yet, in my early 20s, I’ve visited more than 15 countries in two years, all while building a profitable and stable online business that funds my lifestyle and enables me to work less than three hours a day.
It all started two years ago in a dingy cafe in Makati, Philippines. I was 21 years old, and was working for a big investment bank, earning very little money as a new graduate and with little to no time for socialising.. As I joined my friends at our usual table, three strangers asked us for directions to their hostel. We started chatting, and ended up talking for the rest of the night. They were full of travel stories, and I was captivated by the way their eyes lit up as they talked about their adventures. They had an excitement for life and a confident aura that I hadn’t previously encountered — they seemed to believe everything was possible.
Meeting those nomads inspired me to take my own leap of faith. That same year, I quit my job to travel the world.
My family and friends thought that I was out of my mind. I had little to no money – definitely not enough to travel through wealthy European countries or in the US – and I’d been brought up to believe that a corporate life was the only way to secure a future. I also knew that getting visas would be a challenge.
The odds looked bad. But that’s what pushed me. I wanted to prove to others and to myself that our life circumstances should never hinder us from going after our dreams.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราว "วิธีเลิกงานสัญจร" จะแตกต่างกัน ฉันมาจากประเทศกำลังพัฒนา "ใช้หนังสือเดินทาง" — เป็นชาวฟิลิปปินส์ สามารถเพียงเยี่ยมชม 60 ประเทศวีซ่าฟรี — และฉันถูกนำเชื่อโลกที่เดินทางจะหรูขึ้นเฉพาะสำหรับสิทธิพิเศษ คนรวย หรือเกษียณได้ ยัง ในวัย 20 ของฉันก่อน ได้เยี่ยมกว่า 15 ประเทศใน 2 ปี ทั้งหมดในขณะที่สร้างความมั่นคง และมีกำไรธุรกิจออนไลน์ที่เงินชีวิตฉัน และทำให้การทำงานน้อยกว่า 3 ชั่วโมงต่อวันทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อสองปีที่ผ่านมาร้านกาแฟ dingy มาคาติ ฟิลิปปินส์ ฉันมีอายุ 21 ปี และทำงานธนาคารลงทุนขนาดใหญ่ รายได้น้อยมาก เป็นบัณฑิตใหม่ และน้อยไม่มีเวลาสำหรับสังคมด้วย... ขณะที่ฉันเข้าร่วมเพื่อนที่ตารางของเราปกติ คนแปลกหน้าสามถามเราอยู่ต้องพักของพวกเขา เราเริ่มต้นสนทนา และสิ้นสุดพูดสำหรับส่วนเหลือของคืนนั้น พวกเขาเต็มไปด้วยเรื่องราวการเดินทาง และผมหลงชื่นชมโดยวิธีการ ตาสว่างขึ้น ตามที่พวกเขาพูดคุยกันเกี่ยวกับการผจญภัยของพวกเขา พวกเขามีความตื่นเต้นเป็นชีวิตและ aura มั่นใจที่ฉันไม่ได้พบก่อนหน้านี้ — พวกเขาดูเหมือนจะเชื่อทุกอย่างเป็นไปประชุมที่โรงแรงบันดาลใจฉันใช้รบของตัวเอง ในปีเดียวกัน ฉันออกจากงานท่องเที่ยวโลกครอบครัวและเพื่อนของฉันคิดว่า เป็นจากจิตใจของฉัน ผมมีเงินไปไม่น้อย –แน่นอนไม่เพียงพอที่จะเดินทาง ผ่านประเทศมั่งคั่งในยุโรป หรือ ในอเมริกา – และฉันได้รับการขึ้นมาเชื่อว่า ชีวิตขององค์กรคือ วิธีเดียวที่จะปลอดภัยในอนาคต ผมยังรู้ว่า การขอวีซ่าจะเป็นเรื่องที่ท้าทายราคาที่ดูดี แต่ที่เป็นสิ่งผลักดันให้ฉัน อยากจะพิสูจน์ ให้ผู้อื่น และ กับตัวเองที่สถานการณ์ในชีวิตของเราจะไม่ขัดขวางเราจากไปหลังจากความฝันของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของฉัน "วิธีการที่ผมลาออกจากงานที่จะเดินทางไป" เรื่องที่แตกต่างกัน ฉันมาจากประเทศกำลังพัฒนาที่มี "อำนาจหนังสือเดินทาง" - ในฐานะพลเมืองของฟิลิปปินส์ฉันเท่านั้นที่สามารถเข้าชม 60 ประเทศวีซ่าฟรี - และฉันถูกนำขึ้นที่จะเชื่อว่าการเดินทางในโลกที่มีความหรูหราความหมายเฉพาะสำหรับสิทธิพิเศษที่อุดมไปด้วยหรือ เกษียณ แต่ในยุค 20 ต้นของฉันฉันได้เข้าเยี่ยมชมกว่า 15 ประเทศในสองปีทั้งหมดในขณะที่การสร้างธุรกิจออนไลน์ที่มีกำไรและมีเสถียรภาพที่กองทุนวิถีการดำเนินชีวิตของฉันและช่วยให้ฉันไปทำงานน้อยกว่าสามชั่วโมงต่อวัน.
มันทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อสองปีก่อน ในร้านกาแฟสกปรกในมาคาติ, ฟิลิปปินส์ ผมอายุ 21 ปีและได้รับการทำงานให้กับธนาคารเพื่อการลงทุนขนาดใหญ่ที่มีรายได้เงินน้อยมากขณะที่จบการศึกษาใหม่และมีเพียงเล็กน้อยที่จะไม่มีเวลาสำหรับการพบปะ .. ผมได้เข้าร่วมในฐานะที่เป็นเพื่อนของฉันที่โต๊ะตามปกติของเราสามคนแปลกหน้าขอให้เราสำหรับเส้นทางไป โฮสเทลของพวกเขา เราเริ่มต้นพูดคุยและจบลงด้วยการพูดคุยสำหรับส่วนที่เหลือของคืน พวกเขาเต็มไปด้วยเรื่องราวการเดินทางและผมก็หลงรักโดยวิธีการของพวกเขาตาสว่างขึ้นขณะที่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับการผจญภัยของพวกเขา พวกเขามีความตื่นเต้นให้กับชีวิตและกลิ่นอายความมั่นใจว่าผมไม่ได้พบก่อนหน้านี้ - พวกเขาดูเหมือนจะเชื่อทุกอย่างที่เป็นไปได้.
ประชุมร่อนเร่ผู้ที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันใช้เวลาของตัวเองก้าวกระโดดของความเชื่อ ในปีเดียวกันนั้นผมลาออกจากงานของฉันที่จะเดินทางไปทั่วโลก.
ครอบครัวและเพื่อนของฉันคิดว่าฉันออกจากใจของฉัน ฉันมีน้อยถึงไม่มีค่าใช้จ่าย - ไม่แน่นอนพอที่จะเดินทางผ่านประเทศในยุโรปที่ร่ำรวยหรือในสหรัฐอเมริกา - และฉันถูกนำขึ้นไปเชื่อว่าชีวิตขององค์กรเป็นวิธีเดียวที่จะรักษาความปลอดภัยในอนาคต ฉันก็รู้ว่าได้รับวีซ่าจะเป็นสิ่งที่ท้าทาย.
ราคาต่อรองมองไม่ดี แต่นั่นคือสิ่งที่ผลักดันให้ฉัน ผมอยากที่จะพิสูจน์ให้ผู้อื่นและกับตัวเองว่าสถานการณ์ชีวิตของเราไม่ควรขัดขวางเราจากไปหลังจากที่ความฝันของเรา