ในวันเเรกที่ฉันขึ้นฝึกปฏิบัติที่โรงพยาบาลนครปฐม ในวอดศัลยกรรมกระดูกหญิง ฉันรู้สึกตื่นเต้นเเละกลัวมาก เพราะกลัวว่าความรู้ที่เรามี จะไม่พอที่จะไปช่วยเหลือผู้ป่วยได้ กลัวว่าถ้าเราช่วยเขาจะทำให้เขายิ่งเเย่ กลัวเเม้กระทั่งจะทำให้พวกเขาตาย. เเต่เมื่อได้เข้าไปฝึกจริงๆเเล้ว ได้เอาความรู้ที่เรียนมาไปช่วยพวกเค้าเเล้ว เมื่อได้เห็นผู้ป่วยยิ้ม ได้เห็นรอยยิ้มของผู้ป่วย กลับทำให้ฉันมีความสุข. มีผู้ป่วยบางคนเมื่อเราได้ช่วยเหลือเขาเเล้ว พวกเขาจะยกมือไหว้ นั่นคือสิ่งที่ภูมิใจสำหรับฉัน.