In our study, 6 of 9 patients start

In our study, 6 of 9 patients started dasatinib therapy at < 100 mg daily. Caocci et al reported that 5 of 8 patients who underwent allo-SCT started dasatinib at < 100 mg daily (50 mg in 5 and 100 mg in 3),23 whereas in the report of Teng et al, all 10 patients started dasatinib at 100 mg daily.24 These 2 reports emphasized the safety and efficacy of the dasatinib therapy after allo-SCT (Table 3). However, in our study, 7 of 9 patients discontinued dasatinib because of AEs. In particular, there was a trend toward an increased incidence of PE, which is one of immune-mediated and nonhematological toxicity, in the group with LGL increase compared with that in the group without LGL increase (P = .17; Table 2). Therefore, the incidence and severity of AEs after dasatinib therapy after transplantation might be more closely associated with the appearance of LGLs than the dosage of dasatinib. In our study, 3 of 6 patients with increased LGLs after dasatinib therapy have maintained molecular CR for a long time; 2 patients (Case 1 and 2) with increased LGLs have maintained CR under a relatively low dosage of dasatinib therapy (40 mg and 50 mg daily, respectively). Moreover, Case 5 has persistent LGL lymphocytosis even after the discontinuation of dasatinib therapy, and she has maintained molecular CR. These results also suggest that outcomes of dasatinib therapy after allo-SCT might be primarily affected by its induction of LGL lymphocytosis, which does not always depend on the dosage of dasatinib.

Conclusion
Our results revealed dasatinib therapy can induce immunostimulation in the form of a marked expansion of LGLs in a proportion of patients with relapsed Ph+ALL after allo-SCT. This phenomenon is associated with favorable outcomes in some of the patients. However, it remains unclear which patients are the most suitable candidates for dasatinib treatment of relapsed Ph+ALL after allo-SCT because of the small number of cases treated. Therefore, further large-scale, prospective, and randomized studies are required to assess efficacy and safety of dasatinib therapy for relapsed Ph+ALL after allo-SCT.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาของเรา 6 ของผู้ป่วย 9 เริ่ม dasatinib บำบัดที่ < 100 mg ทุกวัน Caocci et al รายงานว่า 5 ผู้ป่วย 8 ที่ประกอบไปด้วยบริษัทเอสซีที allo เริ่ม dasatinib ที่ < 100 มิลลิกรัมทุกวัน (50 มิลลิกรัมใน 5 และ 100 มิลลิกรัมใน 3), 23 ขณะที่ในรายงานของโหน่ง et al ผู้ป่วย 10 ทั้งหมดเริ่มต้น dasatinib ที่รายงาน daily.24 2 ขั้น 100 มก.เน้นความปลอดภัยและประสิทธิภาพของการรักษา dasatinib หลัง allo-บริษัทเอสซีที (ตาราง 3) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาของเรา 7 ของผู้ป่วย 9 ยกเลิก dasatinib เนื่องจาก AEs โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีแนวโน้มไปทางการเกิด PE ซึ่งเป็นหนึ่งของภูมิคุ้มกัน-mediated และ nonhematological toxicity ด้วยสุด LGL เพิ่มเมื่อเทียบกับในกลุ่มโดยเพิ่มสุด LGL เพิ่ม (P =. 17 ตาราง 2) ดังนั้น อุบัติการณ์และความรุนแรงของ AEs หลังจากรักษาด้วย dasatinib หลังทำอาจจะมากที่เกี่ยวข้องกับลักษณะที่ปรากฏของ LGLs มากกว่าปริมาณของ dasatinib ในการศึกษาของเรา 3 6 ป่วยเพิ่ม LGLs หลังจากรักษาด้วย dasatinib ได้รักษา CR โมเลกุลเป็นเวลานาน 2 ผู้ป่วย (กรณี 1 และ 2) LGLs เพิ่มได้รักษา CR ภายใต้ปริมาณค่อนข้างต่ำของ dasatinib บำบัด (40 มิลลิกรัมและ 50 มิลลิกรัมต่อวัน ตามลำดับ) นอกจากนี้ 5 กรณีแบบสุด LGL lymphocytosis แม้หลังจาก discontinuation ของ dasatinib บำบัด และเธอได้รักษา CR โมเลกุล ผลลัพธ์เหล่านี้ยังแนะนำที่ผลของการรักษาด้วย dasatinib หลังจากที่บริษัทเอสซีที allo หลักต่อ โดยการเหนี่ยวนำของ lymphocytosis สุด LGL ที่เสมอไม่ขึ้นอยู่กับปริมาณของ dasatinibบทสรุปผลของเราเปิดเผย dasatinib บำบัดสามารถก่อให้เกิด immunostimulation ในรูปแบบของการทำเครื่องหมายขยาย LGLs ในสัดส่วนของผู้ป่วยที่มี Ph relapsed + ทั้งหมดหลังจากบริษัทเอสซีที allo ปรากฏการณ์นี้จะเกี่ยวข้องกับผลลัพธ์ที่ดีในบางส่วนของผู้ป่วย อย่างไรก็ตาม มันยังคงชัดเจนที่ผู้ป่วย สมัครเหมาะสำหรับรักษา dasatinib relapsed Ph + ทุกหลังถือว่า allo-บริษัทเอสซีทีเนื่องจากจำนวนขนาดเล็ก ดังนั้น เพิ่มเติมขนาดใหญ่ คาดหวัง และ randomized การศึกษาจะต้องประเมินประสิทธิภาพและความปลอดภัยของการรักษา dasatinib ใน relapsed Ph + ทั้งหมดหลังจากบริษัทเอสซีที allo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาของเรา 6 จาก 9 ผู้ป่วยที่เริ่มต้นการรักษาด้วย dasatinib ที่ <100 มิลลิกรัมต่อวัน Caocci et al, รายงานว่า 5 จาก 8 ผู้ป่วยที่เข้ารับการ allo-SCT เริ่ม dasatinib ที่ <100 มิลลิกรัมต่อวัน (50 มก. 5 และ 100 มก. ใน 3), 23 ในขณะที่ในรายงานของเต็ง et al, ทั้งหมด 10 ผู้ป่วยที่เริ่ม dasatinib ที่ 100 มก. daily.24 เหล่านี้ 2 รายงานเน้นความปลอดภัยและประสิทธิภาพของการรักษา dasatinib หลังจาก allo-SCT (ตารางที่ 3) อย่างไรก็ตามในการศึกษาของเรา 7 จาก 9 ผู้ป่วยหยุด dasatinib เพราะของ AES โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มอุบัติการณ์ที่เพิ่มขึ้นของ PE ซึ่งเป็นหนึ่งในความเป็นพิษของระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายและ nonhematological ในกลุ่มที่มีการเพิ่มขึ้น LGL เมื่อเทียบกับที่ในกลุ่มโดยไม่ต้องเพิ่มขึ้น LGL (P = 0.17; ตารางที่ 2) ดังนั้นการเกิดและความรุนแรงของ AES หลังการรักษา dasatinib หลังการปลูกมากขึ้นอาจจะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับการปรากฏตัวของ LGLs กว่าปริมาณของ dasatinib ที่ ในการศึกษาของเรา 3 จาก 6 ผู้ป่วยที่มี LGLs เพิ่มขึ้นหลังการรักษา dasatinib ได้รักษาโมเลกุล CR เป็นเวลานาน; ผู้ป่วยที่ 2 (กรณีที่ 1 และ 2) มี LGLs เพิ่มขึ้นยังคง CR ภายใต้ปริมาณที่ค่อนข้างต่ำของการรักษา dasatinib (40 มิลลิกรัมและ 50 มิลลิกรัมต่อวันตามลำดับ) นอกจากนี้ยังมีกรณีที่ 5 lymphocytosis LGL ถาวรแม้หลังจากที่หยุดการรักษา dasatinib และเธอยังคงโมเลกุล CR ผลเหล่านี้ยังชี้ให้เห็นว่าผลของการรักษา dasatinib หลังจาก allo-SCT อาจได้รับผลกระทบหลักจากการเหนี่ยวนำของ LGL lymphocytosis ซึ่งไม่ได้เสมอขึ้นอยู่กับปริมาณของ dasatinib. the สรุปผลของเราแสดงให้เห็นการรักษา dasatinib สามารถทำให้เกิด immunostimulation ในรูปแบบของการทำเครื่องหมาย การขยายตัวของ LGLs ในสัดส่วนของผู้ป่วยที่มีอาการกำเริบ Ph + ทั้งหมดหลังจาก allo-SCT ปรากฏการณ์นี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผลดีในบางส่วนของผู้ป่วย แต่ก็ยังไม่ชัดเจนที่ผู้ป่วยเป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการรักษาของ dasatinib Ph กำเริบ + ทั้งหมดหลังจาก allo-SCT เพราะจำนวนเล็ก ๆ ของกรณีที่ได้รับการรักษา ดังนั้นต่อไปขนาดใหญ่ในอนาคตและการศึกษาแบบสุ่มจะต้องประเมินประสิทธิภาพและความปลอดภัยของการรักษาอาการกำเริบ dasatinib สำหรับ Ph + ทั้งหมดหลังจาก allo-SCT

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาของเรา 6 9 ผู้ป่วยเริ่ม dasatinib รักษามก. ทุกวัน < 100 caocci et al รายงานว่า 5 8 ผู้ป่วยที่เข้ารับ dasatinib ฮัลโหล SCT เริ่มที่ < 100 มก. ทุกวัน ( 50 มก. ใน 5 และ 100 มก. 3 ) , 23 และในรายงานของเติ้ง et al , ทั้งหมด 10 ผู้ป่วยเริ่ม dasatinib 100 มก. ทุกวัน24 ทั้ง 2 รายงานได้เน้นถึงความปลอดภัยและประสิทธิภาพของ dasatinib บำบัดหลังจากฮัลโหล SCT ( ตารางที่ 3 ) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาของเรา 7 9 ผู้ป่วยหยุด dasatinib เพราะ AES . โดยเฉพาะมีแนวโน้มอุบัติการณ์เพิ่มขึ้นของ PE ซึ่งเป็นหนึ่งใน immune-mediated nonhematological และความเป็นพิษในกลุ่ม LGL เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับในกลุ่มโดยไม่ LGL เพิ่มขึ้น ( p = . 17 ; ตารางที่ 2 ) ดังนั้น , อุบัติการณ์และความรุนแรงของ AES หลังจาก dasatinib บำบัดหลังจากการปลูกถ่ายอาจจะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับลักษณะของ LGLS มากกว่าปริมาณของ dasatinib . ในการศึกษาของเรา3 6 ผู้ป่วยเพิ่มขึ้นหลังจากการรักษามีการรักษา dasatinib LGLS ( CR เป็นเวลานาน 2 ราย ( กรณีที่ 1 และ 2 ) พร้อมเพิ่ม LGLS ได้รักษา CR ภายใต้ปริมาณค่อนข้างต่ำของ dasatinib บำบัด ( 40 mg และ 50 มก. ทุกวัน ตามลำดับ ) นอกจากนี้ กรณีได้ถาวร LGL lymphocytosis แม้หลังจากการ dasatinib บําบัดและเธอยังคงโมเลกุล CR . ผลลัพธ์เหล่านี้ยังชี้ให้เห็นว่า ผลของการรักษาหลังจาก dasatinib ฮัลโหล SCT จะเป็นหลักได้รับผลกระทบจากการเหนี่ยวนำของ LGL lymphocytosis ซึ่งไม่ได้ขึ้นอยู่กับปริมาณของ dasatinib


สรุปผลของเราพบ dasatinib บำบัดสามารถทำให้ immunostimulation ในรูปแบบของเครื่องหมายการขยายตัวของ LGLS ในสัดส่วนของผู้ป่วยที่มีอาการกำเริบ Ph ทั้งหมดหลังฮัลโหล SCT . ปรากฏการณ์นี้เกี่ยวข้องกับมงคล ผลในบางส่วนของผู้ป่วย อย่างไรก็ตามมันยังคงไม่ชัดเจน ซึ่งผู้ป่วยมีผู้สมัครเหมาะสมที่สุดสำหรับการรักษาของอาการกำเริบหลังจาก dasatinib อฮัลโหล SCT เพราะจำนวนน้อยราย ได้รับการรักษา ดังนั้น ต่อไปในอนาคต โดยศึกษาขนาดใหญ่ และต้องประเมินประสิทธิภาพและความปลอดภัยของการรักษาด้วยอาการกำเริบหลังจาก dasatinib อฮัลโหล SCT .