That was 1984. This is me in 1984,

That was 1984. This is me in 1984, in case you were wondering how I was doing, thank you for asking. It's Throwback Thursday already. I was involved in a heavy love affair with the music of Duran Duran, as you can probably tell from my outfit. I was in the middle. And the simplest way that I knew how to co-opt myself into that experience of wanting to be in that song somehow was to just get a band together of fellow nine-year-olds and play "Wild Boys" at the school talent show. So that's what we did, and long story short, we were booed off the stage, and if you ever have a chance to live your life escaping hearing the sound of an auditorium full of second- and third-graders booing, I would highly recommend it. It's not really fun. But it didn't really matter, because what I wanted somehow was to just be in the history of that song for a minute. I didn't care who liked it. I just loved it, and I thought I could put myself in there.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ถูก 1984 นี่คือฉันใน 1984 ในกรณีที่คุณสงสัยว่า ข้าพเจ้าทำ ขอบคุณ สำหรับการถาม ได้ใหญ่ Throwback วันพฤหัสบดีอยู่แล้ว ผมเกี่ยวข้องในเรื่องความรักอย่างหนักกับเพลงของ Duran Duran คุณอาจจะทราบได้จากชุดของฉัน ผมอยู่ตรงกลาง และวิธีที่ง่ายที่สุดที่ฉันรู้วิธีการร่วมกันเลือกตัวเองเข้าที่ประสบการณ์อยากที่เพลงอย่างใดเป็นเพียงแค่รับวงดนตรีร่วมกันของคนเก้าปี และเล่น "ชายป่า" ที่แสดงความสามารถพิเศษโรงเรียน นั่นคือสิ่งที่เราได้ และยาวเรื่องราวโดยย่อ เรามี booed ปิดเวที ถ้าคุณมีโอกาสที่จะอาศัยการหลบหนีของชีวิตได้ยินเสียงการประชุมเต็มรูปแบบของสอง - และสามนักเรียน booing สิ่งที่ควรจะ ไม่สนุกจริง ๆ แต่มันไม่ได้เรื่องจริง ๆ เพราะบางแสนอย่างใดเพียงแค่อยู่ในประวัติของเพลงนาที ฉันไม่แคร์ใครชอบ เพียงแต่ต้องยอมรับมัน และฉันคิดว่า ฉันจะทำให้ตัวเองมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นั่นคือปี 1984 นี่คือฉันในปี 1984 ในกรณีที่คุณสงสัยว่าฉันกำลังทำอะไรขอขอบคุณสำหรับการถาม มัน Throwback พฤหัสบดีแล้ว ผมมีส่วนร่วมในเรื่องรัก ๆ ใคร่หนักกับเพลงของ Dur​​an Duran ในขณะที่คุณอาจจะสามารถบอกได้จากเครื่องแต่งกายของฉัน ผมเป็นคนที่อยู่ตรงกลาง และวิธีที่ง่ายที่สุดที่ฉันรู้วิธีที่จะร่วมเลือกตัวเองเป็นประสบการณ์ของความต้องการที่จะอยู่ในเพลงที่ว่าอย่างใดเป็นเพียงแค่ได้รับวงดนตรีร่วมกันของเพื่อนเก้าปี olds และเล่น "เด็กป่า" ที่แสดงความสามารถของโรงเรียน นั่นคือสิ่งที่เราทำและเรื่องยาวสั้นเราถูกโห่ไล่ลงจากเวทีและถ้าคุณเคยมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่หลบหนีการได้ยินเสียงของหอประชุมเต็มรูปแบบของที่สองและคารมที่สามโห่ผมจะขอแนะนำ มัน มันไม่สนุกจริงๆ แต่มันไม่ได้เรื่องจริงๆเพราะสิ่งที่ฉันต้องการอย่างใดเป็นเพียงแค่จะในประวัติศาสตร์ของเพลงว่าสำหรับนาที ผมไม่ได้ดูแลคนที่ชอบมัน ฉันรักมันและฉันคิดว่าฉันสามารถทำให้ตัวเองอยู่ในนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ 1984 นี่คือฉันใน 1984 , ในกรณีที่คุณสงสัยว่าผมทำอะไร ขอบคุณที่ถาม มันเป็น throwback พฤหัสบดีแล้ว ฉันถูกเกี่ยวข้องในเรื่องรัก ๆใคร่ ๆหนักกับเพลงของ ดูแรน ดูแรน ในขณะที่คุณอาจจะสามารถบอกได้จากชุดของฉัน ฉันอยู่ตรงกลางและวิธีที่ง่ายที่สุดที่ผมรู้วิธีที่จะเลือกด้วยตัวเองเป็นประสบการณ์ของ บริษัท ที่ต้องการอยู่ในเพลงก็แค่ได้รับวงดนตรีด้วยกันเพื่อนเก้าขวบ และเล่น " Wild Boys " ที่โรงเรียนการแสดง นั่นคือสิ่งที่เราทำ , เรื่องยาวสั้นเราโห่ปิดเวทีและถ้าคุณเคยได้รับโอกาสที่จะให้ชีวิตของคุณจะได้ยินเสียงของหอประชุมเต็มสองและสามนักเรียนโห่ ผมแนะนำเลย มันไม่ค่อยสนุก แต่มันก็ไม่สำคัญ เพราะสิ่งที่ฉันต้องการก็แค่อยู่ในประวัติของเพลงนี้ครับ ฉันไม่สนว่าเป็นใคร ที่ ชอบ มัน ฉันก็ชอบมัน และผมคิดว่าผมสามารถใส่ตัวเองในนั้น