n critiquing a recent book by Chari

n critiquing a recent book by Charity Scribner, Requiem for Communism, this article addresses fundamental questions about collective memories of Communism and the Soviet bloc: Why and how is "the past" remembered selectively? What happens when forgotten events are brought back to the fore of collective consciousness? What are the actual mechanisms of remembering? Who are the often invisible gatekeepers that direct the paths of our memories? Who are the influential rulers of memory attempting to shape our mnemonic repertoire? Scribner's book indirectly touches on these issues, though not in a fully satisfactory way, especially with regard to working-class life under Communism. Although the book does have some strong points, it too often fails to take account of how people in the region (as opposed to leftist intellectuals in the West who "knew" Communism vicariously) experienced manual labor during the Communist era and how they remember it now.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

N การวิพากษ์หนังสือล่าสุดโดยการกุศลสกี้บเนอร์ Requiem สำหรับ , คอมมิวนิสต์ , บทความนี้เน้นพื้นฐานคำถามเกี่ยวกับความทรงจำร่วมของคอมมิวนิสต์และโซเวียต : ทำไมและอย่างไรคือ " อดีต " ได้เลือก ? จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อลืมเหตุการณ์กลับมาสู่พื้นหน้าของจิตสำนึกร่วมกัน ? อะไรคือกลไกที่แท้จริงของการจำ ?ที่มักจะมองไม่เห็นความโดดเด่นที่ตรงเส้นทางแห่งความทรงจำ ? ใครคือผู้มีอิทธิพลผู้ปกครองของหน่วยความจำพยายามรูปร่างละครสิ่งของเรา หนังสือสกี้บเนอร์เป็นทางอ้อมกับปัญหาเหล่านี้ แต่ไม่ใช่ในทางที่น่าพอใจเต็มที่ โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับชีวิตการทำงานระดับภายใต้ลัทธิคอมมิวนิสต์ แม้ว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ได้มีความแข็งแรงบางจุดมันก็มักจะล้มเหลวในการใช้บัญชีของวิธีการที่ผู้คนในภูมิภาค ( ตรงข้ามกับฝ่ายซ้ายปัญญาชนในตะวันตกที่ " รู้ " คอมมิวนิสต์ประสบการณ์ ) มีประสบการณ์ใช้แรงงานในช่วงยุคคอมมิวนิสต์และวิธีที่พวกเขาได้ในขณะนี้ .