In the morning of the next day,When

In the morning of the next day,

When Liu Meng and Xiao Ning arrived at the east gate, Bai Yunfei had already been there for nearly an hour.

“Yunfei, I’m sorry for being late.” Liu Meng quickened her pace a bit, went up to Bai Yunfei and said with a face full of regret.

“Ha ha, it’s okay. I arrived not long ago too…” Bai Yunfei laughed in an unconcerned manner, not telling her that he had been waiting in the cold for several dozen minutes.

“Mister Yunfei, you can’t blame my young lady.” On one side, Xiao Ning cut in, “She was somewhat ill again this morning and only got a bit better after taking a dose of medicine I hurriedly prepared for her. Then she rushed over here right away.”

“Oh? Really? Meng’er, how are you feeling now? You’re not still sick, are you? Otherwise, let’s not go to that Mt. Qingquan today.” Bai Yunfei asked continuously in a slightly anxious manner, his expression changing a bit.

Liu Meng seemed not to have expected Bai Yunfei to react this way so she was slightly stupefied then said with smiling eyes: “I’m not so weak as you think. Don’t forget I’m a soul cultivator! Relax, I’m fine already. As long as my illness don’t act up, there won’t be any problem.”

“Oh, that’s very good, that’s very good…” Seeming to notice his own loss of composure, Bai Yunfei scratched his head in a somewhat embarrassed manner. Then, he seemed to remember something and hid his right hand behind his back. When he brought it out again, it was already holding a skewer of tanghulu.

“Meng’er, this is the tanghulu I specifically bought for you.” Seeing the slightly amazed expression on Liu Meng’s face, Bai Yunfei handed over the tanghulu smilingly.

“Yunfei, you, how did you know that I like eating tanghulu?” Liu Meng received it with a broad smile and asked curiously.

“Er, I saw that many girls on the streets all seemed to like eating tanghulu so I bought some for you.” Bai Yunfei told a little lie. Of course he did not dare to tell her that when they had met each other for the first time he had knocked down the tanghulu in her hand and that although he had bought another skewer for her, it had been knocked down by Zhang Yang as well…

“Humph, you’re so unfair, mister Yunfei. Could it be I’m not a girl? You only bought it for young lady, humph, humph, you must be up to something bad!” The servant girl Xiao Ning’s angry voice came from one side, causing him to be somewhat at a loss. His face even slightly reddened.

“He he, I’m just kidding. Please don’t get angry at me, mister Yunfei!” Seeing Bai Yunfei’s embarrassed manner, Xiao Ning stuck out her tongue a bit and said mischievously.

Bai Yunfei gave a couple of dry laughs but did not know how to respond to this servant girl. He could only say to Liu Meng: “Er, ha ha, Meng’er, let’s go then…”

“Alright, let’s go.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตอนเช้าของวันถัดไปเมื่อเมงหลิวและเสี่ยวหนิงมาถึงที่ประตูทิศตะวันออก ไบ Yunfei มาแล้วมีเกือบชั่วโมง"Yunfei ขอโทษที่มาสาย" เมงหลิว quickened ก้าวเธอบิต ไปไบ Yunfei และกล่าวพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจ"ฮา ฮา มันทิ้งไว้ พอไปถึงไม่นานเกินไป... " ไบ Yunfei หัวเราะในลักษณะ unconcerned ไม่บอกเธอว่า เขายืนรอในโหลหลายนาที"มิสเตอร์ Yunfei คุณไม่สามารถตำหนิหญิงสาวของฉัน" ด้านหนึ่ง เสี่ยวหนิงตัด "เธอป่วยค่อนข้างเช้านี้อีก และมีแต่ พักหลังจากการใช้ยาของแพทย์ที่ฉันรีบเตรียมสำหรับเธอ แล้ว เธอรีบวิ่งผ่านที่นี่ไป""โอ้ จริง ๆ Meng'er วิธีคุณรู้สึกตอนนี้ คุณไม่ได้ป่วยยังคง คุณ มิฉะนั้น ลองไม่ไปที่ภูเขา Qingquan วันนี้" ไบ Yunfei ถามอย่างต่อเนื่องในลักษณะกังวลเล็กน้อย นิพจน์ของเขาเปลี่ยนเป็นบิตเมงหลิวดูเหมือนจะไม่ มีที่คาด Bai Yunfei จะตอบสนองด้วยวิธีนี้เพื่อเธอรตเทสต์แทกเล็กน้อยแล้ว พูดพร้อมยิ้มตา: "ฉันไม่อ่อนแออย่างคุณคิด อย่าลืมฉันเป็นวิญญาณเกษตรกร ผ่อนคลาย ฉันดีอยู่แล้ว ตราบใดที่ป่วยของฉันไม่ทำค่า จะไม่มีปัญหาใดๆ""โอ้ ที่ดี ที่เป็นดีมาก..." ด้วยการ สังเกตตนเองสูญเสียความสงบ ไบ Yunfei ขูดหัวของเขาในลักษณะค่อนข้างอาย แล้ว เขาดูเหมือนจะ จดจำบางสิ่งบางอย่าง และ hid ขวาหลังของเขา เมื่อนำมันออกอีก มันได้แล้วจับสะเต๊ะความ tanghulu“Meng’er, this is the tanghulu I specifically bought for you.” Seeing the slightly amazed expression on Liu Meng’s face, Bai Yunfei handed over the tanghulu smilingly.“Yunfei, you, how did you know that I like eating tanghulu?” Liu Meng received it with a broad smile and asked curiously.“Er, I saw that many girls on the streets all seemed to like eating tanghulu so I bought some for you.” Bai Yunfei told a little lie. Of course he did not dare to tell her that when they had met each other for the first time he had knocked down the tanghulu in her hand and that although he had bought another skewer for her, it had been knocked down by Zhang Yang as well…“Humph, you’re so unfair, mister Yunfei. Could it be I’m not a girl? You only bought it for young lady, humph, humph, you must be up to something bad!” The servant girl Xiao Ning’s angry voice came from one side, causing him to be somewhat at a loss. His face even slightly reddened.“He he, I’m just kidding. Please don’t get angry at me, mister Yunfei!” Seeing Bai Yunfei’s embarrassed manner, Xiao Ning stuck out her tongue a bit and said mischievously.Bai Yunfei gave a couple of dry laughs but did not know how to respond to this servant girl. He could only say to Liu Meng: “Er, ha ha, Meng’er, let’s go then…”“Alright, let’s go.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนเช้าของวันถัดไปเมื่อหลิวเสี่ยวเม้งและหนิงมาถึงที่ประตูด้านทิศตะวันออกตากใบ Yunfei เคยมีอยู่แล้วเป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง. "Yunfei ฉันขอโทษสำหรับการมาสาย." หลิวเม้งเร่งเธอก้าวบิต ขึ้นไปตากใบ Yunfei และพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจ. "ฮ่าก็ไม่เป็นไร ฉันมาถึงไม่นานมาเกินไป ... "ใบ Yunfei หัวเราะในลักษณะที่ไม่แยแสไม่บอกเธอว่าเขาได้รับการรอในเย็นเป็นเวลาหลายสิบนาที. " นาย Yunfei คุณไม่สามารถตำหนิหญิงสาวของฉัน. "ในด้านหนึ่ง เสี่ยวหนิงตัดใน "เธอค่อนข้างป่วยอีกครั้งในเช้าวันนี้และมีเพียงดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากการปริมาณของยาฉันรีบเตรียมไว้สำหรับเธอ จากนั้นเธอก็รีบไปกว่าที่นี่ทันที. " " โอ้? จริงๆ? Meng'er วิธีการที่คุณรู้สึกตอนนี้หรือไม่ คุณไม่ได้ยังคงป่วยแล้วคุณล่ะ? มิฉะนั้นขอไม่ไปเมาท์ว่า . Qingquan วันนี้ "ใบ Yunfei ถามอย่างต่อเนื่องในลักษณะที่กังวลเล็กน้อยแสดงออกของเขาเปลี่ยนบิต. หลิวเม้งดูเหมือนจะไม่ได้คาดว่าตากใบ Yunfei ที่จะตอบสนองด้วยวิธีนี้เพื่อให้เธอได้รับการมึนงงเล็กน้อยแล้วกล่าวด้วยตายิ้ม:" ผมไม่ได้ดังนั้น อ่อนแออย่างที่คุณคิด อย่าลืมฉันเกษตรกรจิตวิญญาณ! ผ่อนคลายผมสบายดีอยู่แล้ว ตราบใดที่ความเจ็บป่วยของฉันไม่ได้ทำหน้าที่ขึ้นมีจะไม่เป็นปัญหาใด ๆ . " " โอ้ว่าเป็นสิ่งที่ดีมากที่ดีมาก ... "ดูเหมือนจะสังเกตเห็นการสูญเสียของตัวเองของความสงบตากใบ Yunfei รอยขีดข่วนหัวของเขาในอายบ้าง ลักษณะ. จากนั้นดูเหมือนว่าเขาจะจำได้ว่าบางสิ่งบางอย่างและซ่อนตัวอยู่ทางขวามือของเขาอยู่ข้างหลังเขา เมื่อเขานำมันออกมาอีกครั้งมันก็มีอยู่แล้วถือเสียบของ tanghulu ได้. "Meng'er นี้เป็น tanghulu เฉพาะที่ผมซื้อให้คุณ." เห็นการแสดงออกประหลาดใจเล็กน้อยบนใบหน้าของหลิวเม้งตากใบ Yunfei ส่งมอบ tanghulu อมยิ้ม"Yunfei คุณวิธีการที่คุณก็รู้ว่าผมชอบกิน tanghulu?" หลิวเม้งได้รับมันด้วยรอยยิ้มกว้างและถามซอกแซก. "เอ่อผมเห็นว่าผู้หญิงหลายคนบนท้องถนนทั้งหมดดูเหมือนจะชอบรับประทาน tanghulu ดังนั้นฉันซื้อบางอย่างสำหรับ คุณ. "Bai Yunfei พูดโกหกเล็ก ๆ น้อย ๆ แน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะบอกเธอว่าเมื่อพวกเขาได้พบกันเป็นครั้งแรกที่เขาได้ล้มลง tanghulu ในมือของเธอและว่าแม้ว่าเขาได้ซื้อไม้กลัดอีกสำหรับเธอมันก็ล้มลงโดยจางหยางเป็นอย่างดี ... "ฮึคุณไม่เป็นธรรมดังนั้นนาย Yunfei มันอาจจะเป็นฉันไม่ได้หญิงสาวคนหนึ่ง คุณจะซื้อมันสำหรับหญิงสาว, ฮึ, ฮึคุณจะต้องขึ้นอยู่กับสิ่งที่ไม่ดี! "หญิงสาวคนรับใช้เสียงโกรธเสี่ยวหนิงมาจากด้านใดด้านหนึ่งทำให้เขาจะค่อนข้างที่สูญเสีย ใบหน้าของเขาแดงแม้เพียงเล็กน้อย. "เขาเขาฉันแค่ล้อเล่น โปรดอย่าได้โกรธที่ผม Mister Yunfei! "เห็นลักษณะอายตากใบ Yunfei ของเสี่ยวหนิงโผล่ออกมาลิ้นของเธอเล็กน้อยและกล่าวว่าซุกซน. ตากใบ Yunfei ให้คู่ของหัวเราะแห้ง แต่ไม่ทราบวิธีการที่จะตอบสนองต่อสาวใช้คนนี้ . เขาสามารถพูดกับหลิวเม้ง: "เอ่อฮ่า Meng'er ให้เป็นไปแล้ว ... " "เอาล่ะขอไป".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในตอนเช้าของวันถัดไปเมื่อหลิวเม้งเสี่ยวหนิงมาถึงประตูตะวันออก ไป๋ yunfei ได้อยู่เกือบชั่วโมง" yunfei ขอโทษที่มาสาย " หลิวเม้ง quickened ก้าวเธอนิดหน่อย ไปถึงบ่าย yunfei และกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจ" ฮ่าๆ ไม่เป็นไร ฉันมาถึงได้ไม่นานเหมือนกัน . . . . . . . " ไป๋ yunfei หัวเราะในท่าทางเฉยชา ไม่ได้บอกเธอว่าเขารออากาศหนาวนาทีหลายโหล ." คุณ yunfei คุณไม่สามารถโทษหญิงสาวของฉัน . " ด้านหนึ่ง เสี่ยวหนิงตัด " เธอป่วยอีกครั้งเช้านี้ และดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากที่การ dose ของยา ผมจึงรีบเตรียมไว้ให้เธอ แล้วเธอก็รีบมาที่นี่ทันที "" โอ้ จริงเหรอ ? meng"er เป็นไงบ้างครับ คุณไม่ได้ป่วยใช่ไหม ไม่งั้นไม่ไป ที่ที่ qingquan วันนี้ " ไป๋ yunfei ถามอย่างต่อเนื่องในลักษณะที่ค่อนข้างกังวล สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปนิดหน่อยหลิว เมิงดู ไม่ต้องคาดหวัง ไบ yunfei โต้กลับด้วยวิธีนี้เธอมึนงงเล็กน้อยกับดวงตายิ้มแล้วกล่าวว่า : " ผมไม่ได้อ่อนแอ อย่างที่คุณคิด อย่าลืมว่าฉันเป็นวิญญาณที่มี ! สบายใจเถอะ ผมไม่เป็นไรแล้ว ตราบใดที่การเจ็บป่วยของฉันไม่แสดงขึ้น , ไม่มีปัญหา ." โอ้ , ดีมาก , ดีมาก . . . . . . . " ดูเหมือนจะสังเกตเห็นตัวเองสูญเสียความสงบของจิตใจ ไป๋ yunfei รอยขีดข่วนหัวของเขาในลักษณะที่ค่อนข้างลำบากใจ แล้วดูเหมือนว่าเขาจะนึกอะไรซ่อนมือขวาของเขาที่ด้านหลังของเขา เมื่อเขานำออกมาอีกครั้งแล้วจับเสียบของทังหูลู่ ." meng"er นี้เป็นทังหูลู่เราซื้อมาให้ " เห็นสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยของหลิว เมิง ไป๋ yunfei ส่งมอบทังหูลู่อมยิ้ม ." yunfei คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบกินทังหูลู่ ? " หลิวเม้งรับด้วยรอยยิ้มกว้างและถามอย่างสงสัย" เอ้อ ผมเห็นผู้หญิงหลายคนบนถนนทุกคนดูเหมือนจะชอบกินทังหูลู่ดังนั้นฉันซื้อบางอย่างสำหรับคุณ . " ไป๋ yunfei โกหกเล็ก ๆน้อย ๆ แน่นอน เขาไม่กล้าที่จะบอกเธอว่าเมื่อได้เจอกันเป็นครั้งแรก เขาได้ล้มลงในมือของเธอ และทังหูลู่ว่า แม้ว่าเขาเพิ่งซื้อมาเสียบอีกเธอได้ล้มลง โดยจางหยางเช่นกัน . . . . . . ." หึ ไม่ยุติธรรมเลย คุณ yunfei . มันอาจจะไม่ได้เป็นผู้หญิง คุณจะซื้อมันสำหรับสาวน้อย หึ หึ คุณต้องมีอะไรบางอย่างที่ไม่ดี ! " คนรับใช้ของเสี่ยวหนิงโกรธเสียงมาจากด้านหนึ่ง ทำให้เขาค่อนข้างงง ใบหน้าของเขาเล็กน้อยแล้วกลายเป็นสีแดง" เขา ฉันแค่ล้อเล่น อย่าไปโกรธคุณ yunfei ! " เห็นใบ yunfei อาย อย่างเสี่ยวหนิงติดลิ้นเธอเล็กน้อยและบอกว่าซน .ใบ yunfei ให้สองหัวเราะแห้ง แต่ไม่รู้จะตอบอย่างไรกับทาสสาวคนนี้ . เขาอาจจะพูดกับหลิวเม้ง : " เอ่อ ฮ่าๆ meng"er ไปกันเถอะ . . . . . . . "" เอาล่ะ ไปกันเถอะ "