Minimizing extinction risk through

Minimizing extinction risk through genetic rescue.— According to the genetic rescue hypothesis, immigrants can
improve population persistence through their genetic contribution alone. We investigate the potential for such rescue
using small, inbred laboratory populations of the bean beetle (Callosobruchus maculatus). We ask how many
migrants per generation (MPG) are needed to minimize the genetic component of extinction risk. During Phase 1,
population size was made to fluctuate between 6 and 60 (for 10 generations). During this phase, we manipulated
the number of MPG, replacing 0, 1, 3, or 5 females every generation with immigrant females. During Phase 2, we
simply set an upper limit on population size (.10). Compared with the 0–MPG treatment, the other treatments were
equivalently effective at improving reproductive success and reducing extinction risk. A single MPG was sufficient for
genetic rescue, apparently because effective migration rate was inflated dramatically during generations when
population size was small. An analysis of quasi–extinction suggests that replicate populations in the 1–MPG
treatment benefited from initial purging of inbreeding depression. Populations in this treatment performed so well
apparently because they received the dual benefit of purging followed by genetic infusion. Our results suggest the
need for further evaluation of alternative schemes for genetic rescue

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วยลดความเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ผ่านทางพันธุกรรม เป็นไปตามสมมติฐานช่วยเหลือผู้อพยพสามารถเก็บรักษาพันธุกรรม
ปรับปรุงประชากรผ่านการสนับสนุนทางพันธุกรรมของพวกเขาเพียงอย่างเดียว เราศึกษาศักยภาพ
ช่วยชีวิตเช่นใช้เล็ก สายพันธุ์แท้ปฏิบัติการประชากรของด้วงถั่ว ( callosobruchus บินคอแดง ) เราถามกี่
แรงงานข้ามชาติต่อรุ่น ( MPG ) จะต้องลดองค์ประกอบทางพันธุกรรมของความเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ ในช่วงระยะที่ 1
ขนาดประชากรจึงผันผวนระหว่าง 6 และ 60 ( รุ่นที่ 10 ) ในขั้นตอนนี้เราจัดการ
จํานวนผึ้ง เปลี่ยน 0 , 1 , 3 หรือ 5 หญิงทุกรุ่นกับหญิงต่างด้าว ในช่วงระยะที่ 2 เรา
ตั้งจำกัดค่าสูงสุดของขนาดประชากรเพียงแค่ ( 10 )เมื่อเทียบกับ 0 – mpg การรักษา , การรักษาอื่น ๆที่มีประสิทธิภาพในการปรับปรุงความสำเร็จ
ก้องมีการสืบพันธุ์และลดความเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ เป็น MPG เดียวก็เพียงพอสำหรับ
กู้ภัยทางพันธุกรรม เพราะเห็นได้ชัดว่าอัตราการย้ายถิ่นที่มีประสิทธิภาพคือพองอย่างมากในระหว่างการสร้างเมื่อ
ขนาดประชากรมีขนาดเล็กการวิเคราะห์กึ่ง–การสูญพันธุ์ ชี้ให้เห็นว่า เลียนแบบประชากรใน 1 – MPG
รักษาประโยชน์จากการเริ่มต้นของการเกิดภาวะซึมเศร้า ประชากรในการรักษานี้แสดงได้ดี
เพราะเห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับประโยชน์สองของการกวาดล้างตามพันธุกรรม infusion จากผลการศึกษา
ต้องการการประเมินเพิ่มเติมโครงการทางเลือกเพื่อช่วยเหลือทางพันธุกรรม