Social presence has interested scho

Social presence has interested scholars for decades. It can be viewed as a subcomponent of
a broader discussion of presence. In a widely used classification, Lombard and Ditton (1997) divide presence
into six dimensions, of which one is called presence as social richness. According to this dimension,
people evaluate the capabilities of a medium to convey social presence. This dimension defines social
presence as the extent to which a medium is perceived as warm, sociable, personal, or intimate when
used to communicate with someone else.
Theories that have paved the way for this approach include the theory of social presence.
and media richness theory. Both perspectives examine the presence that a
medium can convey on the basis of traits of the technology. In social presence theory, technologies are
sorted in accordance with their capacity to transmit information on expressions, gestures, and vocal
cues, and these characteristics enable technologies to convey socially richer information, and ultimately,
the perception of social presence. The media richness theory categorizes different technologies in accordance
with the availability of immediate feedback, nonverbal back-channeling cues, personalization,
and language variety. This theory suggests that a lean medium, such as e-mail, is not as socially rich as,
for example, a VE and therefore cannot transmit social presence as well as a richer medium. From this
theoretical perspective, social presence is tightly entwined with the features of the technology. Therefore, some researchers have separated copresence from social presence on the basis
that the latter relates to the quality of the medium and users’ perceptions of it, whereas copresence, a
concept originated by Goffman (1963), addresses the psychological interaction of the individuals – their
“psychological connection of minds”
Other researchers have defined the concept of copresence as a mutual awareness of the other within
the larger construct of social presence (see Shen & Khalifa, 2008 for a review). Work performed by Biocca
and his coauthors (Biocca et al., 2001, 2003) has contributed to theory development by conceptualizing
social presence as a multidimensional, social aspect of presence that is focused on the properties of communication
interaction and psychological aspects rather than the direct attributions of the medium.
According to these authors, social presence is composed of three dimensions: 1) copresence, which
includes feelings of isolation or inclusion and mutual awareness; 2) psychological involvement, which
refers to mutual attention, empathy, and mutual understanding; and 3) behavioral engagement, which
refers to behavioral interaction, mutual assistance and dependent action (Biocca et al., 2001). Drawing
from this theoretical perspective, we define social presence as a multidimensional construct, which
refers to the sense of being with another in a mediated setting and can be manifested via copresence,
psychological involvement, and behavioral engagement

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานะทางสังคมได้สนใจนักวิชาการมานานหลายทศวรรษ มันสามารถใช้เป็นส่วนประกอบของการสนทนาที่กว้างของการแสดงตน ในการจัดประเภทที่ใช้กันแพร่หลาย ลอมบาร์ดและ Ditton (1997) แบ่งสถานะการออนไลน์เป็นหกขนาด ที่หนึ่งเรียกว่ามีฐานะร่ำรวยสังคม ตามขนาดนี้ท่านประเมินความสามารถของสื่อในการถ่ายทอดทางสังคมสถานะการออนไลน์ มิตินี้กำหนดสังคมดำเนินการในฐานะที่สื่อรับรู้เมื่ออุ่น กันเอง ส่วนตัว หรือชิดขอบใช้การสื่อสารกับผู้อื่นทฤษฎีที่ได้ปูทางสำหรับวิธีการนี้รวมถึงทฤษฎีของสังคมปัจจุบันและทฤษฎีสื่อความร่ำรวย มุมทั้งสองตรวจสอบสถานะการออนไลน์ที่เป็นสื่อที่สามารถถ่ายทอดตามลักษณะของเทคโนโลยี อยู่ในสถานะทางสังคมทฤษฎี เทคโนโลยีเรียงลำดับตามความสามารถในการส่งข้อมูลในนิพจน์ ท่าทาง และแกนนำสัญลักษณ์ และลักษณะเหล่านี้เปิดใช้งานเทคโนโลยีเพื่อการถ่ายทอดข้อมูลต่อสังคมยิ่งขึ้น และในที่ สุดการรับรู้ของสังคมปัจจุบัน ทฤษฎีร่ำรวยสื่อเทคโนโลยีต่าง ๆ ที่แบ่งหมวดหมู่ตามมีผลตอบรับทันที สัญลักษณ์เจ้าอารมณ์หลังกริยา ส่วน บุคคลและหลากหลายภาษา ทฤษฎีนี้ชี้ให้เห็นว่า ไม่รวยเป็นสังคม สื่อ ลีนเช่นอีเมล์ตัวอย่างเช่น VE และดังนั้นจึง ไม่สามารถส่งสถานะทางสังคมเป็นสื่อกลางยิ่งขึ้น จากนี้มุมมองทางทฤษฎี สถานะทางสังคมเป็นแน่นโอบแล้ว ด้วยคุณสมบัติของเทคโนโลยี ดังนั้น นักวิจัยบางคนได้แยก copresence จากสถานะทางสังคมบนพื้นฐานที่หลังเกี่ยวข้องกับคุณภาพของสื่อและการรับรู้ของผู้ใช้มัน ในขณะที่ copresence การแนวคิดมาจาก Goffman (1963), เน้นการโต้ตอบทางจิตวิทยาของบุคคล – ของพวกเขา"การเชื่อมต่อจิตใจของจิตใจ"นักวิจัยอื่น ๆ ได้กำหนดแนวคิดของ copresence เป็นการรับรู้ร่วมกันของอื่น ๆ ภายในโครงสร้างใหญ่ของสังคมปัจจุบัน (ดูเชนและ Khalifa, 2008 สำหรับรีวิว) งานที่ดำเนินการ โดย Bioccaและ coauthors ของเขา (Biocca et al. 2001, 2003) ได้พัฒนาทฤษฎี โดย conceptualizingสังคมปัจจุบันเป็นมุ่งเน้นในคุณสมบัติของการสื่อสารด้านหลายมิติ สังคมการโต้ตอบ และแง่มุมทางจิตวิทยา มากกว่าแชร์โดยตรงของสื่อตามผู้เขียนเหล่านี้ สถานะทางสังคมประกอบด้วยสามมิติ: 1) copresence ซึ่งมีความรู้สึกแยก หรือรวม และรับ รู้ร่วมกัน 2) จิตใจมีส่วนร่วม ซึ่งหมายถึงความสนใจซึ่งกันและกัน เอาใจใส่ และ เข้าใจ และ 3) การมีส่วนร่วมพฤติกรรม ซึ่งหมายถึงพฤติกรรมการโต้ตอบ ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และการกระทำขึ้น (Biocca et al. 2001) รูปวาดจากมุมมองทางทฤษฎีนี้ เรากำหนดสถานะทางสังคมเป็นโครงสร้างแบบหลายมิติ ซึ่งหมายถึงรู้สึกกับอีกตั้ง mediated และสามารถผ่าน copresenceจิตใจมีส่วนร่วม และพฤติกรรมมีส่วนร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปรากฏตัวทางสังคมมีนักวิชาการที่สนใจมานานหลายทศวรรษ มันสามารถถูกมองว่าเป็นคอมโพเนนต์ย่อยของ
การสนทนาในวงกว้างของการแสดงตน ในการจัดหมวดหมู่ใช้กันอย่างแพร่หลายและลอมบาร์ดเธ (1997) ปรากฏตัวแบ่ง
ออกเป็นหกมิติที่หนึ่งเรียกว่าการปรากฏตัวในฐานะความร่ำรวยทางสังคม ตามที่มิตินี้
คนประเมินความสามารถของสื่อในการถ่ายทอดการปรากฏตัวทางสังคม มิตินี้กำหนดสังคม
การแสดงตนเป็นขอบเขตที่เป็นสื่อรับรู้เป็นอบอุ่นเข้ากับคนง่ายส่วนบุคคลหรือใกล้ชิดเมื่อ
ใช้ในการสื่อสารกับคนอื่น.
ทฤษฎีที่ได้ปูทางสำหรับวิธีการนี้รวมถึงทฤษฎีของการปรากฏตัวทางสังคม.
และสื่อความร่ำรวย ทฤษฎี. มุมมองทั้งตรวจสอบการแสดงตนว่า
สื่อสามารถถ่ายทอดบนพื้นฐานของลักษณะของเทคโนโลยี ในทางทฤษฎีการปรากฏตัวทางสังคมเทคโนโลยีที่
เรียงให้สอดคล้องกับความสามารถในการส่งข้อมูลเกี่ยวกับการแสดงออกทางท่าทางและแกนนำ
ชี้นำและลักษณะเหล่านี้ช่วยให้เทคโนโลยีในการถ่ายทอดข้อมูลทางสังคมที่ดียิ่งขึ้นและในที่สุด
การรับรู้ของการปรากฏตัวทางสังคม ทฤษฎีสื่อความร่ำรวยแบ่งเทคโนโลยีที่แตกต่างกันไปตาม
ความพร้อมของการตอบรับทันทีอวัจนภาษาชี้นำกลับเจ้าอารมณ์, ส่วนบุคคล,
และความหลากหลายภาษา ทฤษฎีนี้แสดงให้เห็นว่าเป็นสื่อที่ไม่ติดมันเช่น e-mail, ไม่เป็นสังคมที่อุดมไปด้วยเป็น
เช่น VE และดังนั้นจึงไม่สามารถส่งการปรากฏตัวทางสังคมเช่นเดียวกับสื่อที่ดียิ่งขึ้น จากนี้
มุมมองของทฤษฎีการปรากฏสังคมจะโอบแน่นด้วยคุณสมบัติของเทคโนโลยี ดังนั้นนักวิจัยบางคนได้แยกการปรากฏร่วมจากการปรากฏตัวทางสังคมบนพื้นฐานที่
ว่าหลังที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพของสื่อและการรับรู้ของผู้ใช้มันในขณะที่การปรากฏร่วมเป็น
แนวคิดที่เกิดขึ้นโดย Goffman (1963) ที่อยู่ในการทำงานร่วมกันทางด้านจิตใจของประชาชน - ของพวกเขา
"การเชื่อมต่อทางจิตวิทยาของจิตใจ"
นักวิจัยคนอื่นได้กำหนดแนวคิดของการปรากฏร่วมเป็นความตระหนักร่วมกันของคนอื่น ๆ ภายใน
สร้างขนาดใหญ่ของการปรากฏตัวทางสังคม (ดู Shen และ Khalifa, 2008 สำหรับรีวิว) งานที่ดำเนินการโดย Biocca
และ coauthors ของเขา (Biocca, et al., 2001, 2003) ได้มีส่วนร่วมในการพัฒนาทฤษฎีโดยการสร้างกรอบความคิด
การแสดงตนของสังคมเป็นหลายมิติด้านสังคมของการแสดงตนที่มุ่งเน้นเกี่ยวกับคุณสมบัติของการสื่อสาร
ปฏิสัมพันธ์และด้านจิตใจมากกว่าโดยตรง . อ้างเหตุผลของกลาง
ตามที่ผู้เขียนเหล่านี้ปรากฏตัวทางสังคมประกอบด้วยสามมิติคือ 1) การปรากฏร่วมซึ่ง
รวมถึงความรู้สึกของการแยกหรือการรวมและการรับรู้ร่วมกัน; 2) การมีส่วนร่วมทางด้านจิตใจซึ่ง
หมายถึงความสนใจร่วมกันเห็นอกเห็นใจและความเข้าใจซึ่งกันและกัน และ 3) การมีส่วนร่วมของพฤติกรรมซึ่ง
หมายถึงการมีปฏิสัมพันธ์พฤติกรรมช่วยเหลือซึ่งกันและกันและการกระทำขึ้นอยู่กับ (Biocca et al., 2001) การวาดภาพ
จากมุมมองของทฤษฎีนี้เรากำหนดปรากฏตัวทางสังคมเป็นโครงสร้างหลายมิติซึ่ง
หมายถึงความรู้สึกของการได้อยู่กับอีกคนหนึ่งในการตั้งค่าไกล่เกลี่ยและสามารถประจักษ์ผ่านการปรากฏร่วม,
การมีส่วนร่วมทางด้านจิตใจและการสู้รบพฤติกรรม