In contrast, no differences were fo

In contrast, no differences were found between participants versus observers
of a violent video game (Cooper & Mackie, 1986; Silvem & Williamson, 1987).
In the Silvem and Williamson study, young children who viewed a Road Runner
cartoon or who played a Space Invaders video game increased in their subsequent
aggressive interpersonal behavior. Thus, participants and observers were affected
similarly by exposure to a violent television program or video game. Our virtual
reality study differed from both of these studies in several respects. First, we
studied young adults rather than children. Second, arousal, thoughts, feelings,
and personality traits were the focus of our inquiry; aggressive behavior was the
focus of the television and video game studies. Third, immersion may potentially
be a more powerful perceptual experience than video game play, thus increasing
the impact of interactive over observational experiences. Fourth, one child at a
time played the video game whereas two adults played the virtual reality game.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตรงกันข้าม ไม่พบความแตกต่างระหว่างผู้เรียนกับผู้สังเกตการณ์ของวิดีโอเกมรุนแรง (คูเปอร์และเอมม่า 1986 Silvem และวิลเลียมสัน 1987)ในการ Silvem และวิลเลียมสันศึกษา เด็กหนุ่มที่ดูวิ่งบนท้องถนนการ์ตูนหรือที่เล่นวิดีโอเกมผู้รุกรานพื้นที่ที่เพิ่มขึ้นในตนตามมามนุษยสัมพันธ์พฤติกรรมก้าวร้าว ดังนั้น ผู้เข้าร่วมและผู้ได้รับผลกระทบในทำนองเดียวกัน โดยการสัมผัสกับโปรแกรมรุนแรงโทรทัศน์หรือวิดีโอเกม ของเราเสมือนศึกษาความจริงแตกต่างจากทั้งสองการศึกษาเหล่านี้ในหลายประการ ครั้งแรก เราศึกษาผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาวมากกว่าเด็ก วินาที ความคิด อารมณ์ ความ รู้สึกและลักษณะบุคลิกภาพ ของเราสอบถาม ลักษณะการทำงานเชิงรุกการจุดเน้นของการศึกษาโทรทัศน์และวิดีโอเกม ที่สาม แช่อาจอาจมีประสบการณ์การรับรู้มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าการเล่นวิดีโอเกม เพิ่มผลกระทบของการโต้ตอบผ่านประสบการณ์เชิง สี่ เด็กที่มีเวลาเล่นวิดีโอเกมในขณะที่ผู้ใหญ่สองคนเล่นเกมเสมือนจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในทางตรงกันข้าม ไม่พบความแตกต่างระหว่างผู้เข้าร่วมและสังเกตการณ์ของวิดีโอเกมรุนแรง ( คูเปอร์ & Mackie , 1986 ; silvem & วิลเลียมสัน , 1987 )ใน silvem วิลเลียมสันและการศึกษา เด็กที่เห็นถนนวิ่งการ์ตูนหรือเล่นเกมบุกรุกพื้นที่เพิ่มขึ้น ในการต่อมามีพฤติกรรมก้าวร้าว ดังนั้น ผู้ที่ได้รับผลกระทบ และผู้สังเกตการณ์ในทำนองเดียวกัน โดยสื่อรุนแรง โปรแกรม หรือ เกมวิดีโอ ของเราเสมือนในความเป็นจริงการศึกษาแตกต่างจากทั้งจากการศึกษาเหล่านี้ในหลายประการ แรกเราเรียนผู้ใหญ่มากกว่าเด็ก ประการที่สอง การเร้าอารมณ์ ความคิด ความรู้สึกและลักษณะบุคลิกภาพ คือ โฟกัสของการสอบถามของเรา พฤติกรรมก้าวร้าว คือโฟกัสของโทรทัศน์และเกมการศึกษา ประการที่สาม อาจแช่เป็นประสบการณ์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าการเล่นวิดีโอเกมจึงเพิ่มขึ้นผลกระทบของการปฏิสัมพันธ์ผ่านประสบการณ์เชิง . สี่ เด็กหนึ่ง ที่เวลาเล่นเกม วิดีโอ ส่วนผู้ใหญ่สองคนเล่นเกมเสมือนจริง