Woleia atoll. Consider an example f

Woleia atoll. Consider an example from a completely different part of the world-a South Pacific atoll called Woleia, a 5 mile long by 2.5 mile wide island in the Western Caroline Islands (Alkire, 1968). The population of about 600 people engaged in agriculture and fishing and lived in a close communal setting with extensive face-to-face contacts. Alkire observed the presence of elaborate rules governing interaction, which he partially attributed to the pervasive contact among people and the resulting need to minimize heterosexual competition and jealousies. In our terms, it may be the privacy mechanisms in this culture served as a counterforce to the accessibility of people to one another.For example, in communal cleaning of villages, areas were separately assigned to men and women, and they never worked together; men and women did not dance with one another, nor were men with religious training allowed to eat with women. Furthermore, areas near canoes and the beach were off limits to women, whereas interior paths on the island were considered women’s areas; when a woman had to pass near a canoe house, she took as wide a detour as possible. Also, men could not bring religious items into homes, which were women’s areas, nor was a man supposed to spend time at home during the day. And, men and women walking alone did not stop to talk with members of the opposite sex. Thus, it appears that the Woleia culture had a series of practices to control interaction among men and women, perhaps because of the extensive contact that might otherwise occur given the small size of the physical environment. Thus, we see side by side in a dialectic analog forces for and against openness and closedness, as well as a series of unique cultural mechanisms for regulating social interaction. There are other societies with apparently minimal privacy: The Ngadju Dayaks of Borneo (Miles, 1970), the Choco Indians of Panama (Faron, 1962), the !Kung Bushmen of Southwest Africa (Draper, 1973). In each, close living arrangements are coupled with freedom to enter and exit easily from groups.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปะการัง Woleia พิจารณาตัวอย่างจากส่วนที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์ของโลกที่เกาะปะการังแปซิฟิกใต้เรียกว่า Woleia, 5 ไมล์จากเกาะกว้าง 2.5 ไมล์ในหมู่เกาะเวสเทิร์แคโรไลน์ (ALKIRE, 1968) ประชากรประมาณ 600 คนมีส่วนร่วมในด้านการเกษตรและการประมงและอาศัยอยู่ในบรรยากาศที่ใกล้ชิดกับชุมชนที่ติดต่อใบหน้าเพื่อใบหน้าที่กว้างขวาง ALKIRE สังเกตเห็นการปรากฏตัวของกฎระเบียบที่ซับซ้อนปกครองปฏิสัมพันธ์ซึ่งเขาประกอบบางส่วนเพื่อการติดต่อที่แพร่หลายในหมู่ประชาชนและความจำเป็นที่เกิดขึ้นเพื่อลดการแข่งขันต่างเพศและความริษยา ในแง่ของเรามันอาจจะเป็นกลไกความเป็นส่วนตัวในวัฒนธรรมนี้ทำหน้าที่เป็น counterforce เพื่อการเข้าถึงของคนที่จะ another.For ตัวอย่างหนึ่งในการทำความสะอาดชุมชนของหมู่บ้านในพื้นที่ที่ได้รับมอบหมายแยกชายและหญิงและพวกเขาไม่เคยทำงานด้วยกัน ชายและหญิงไม่ได้เต้นกับคนอื่นและไม่ได้รับการฝึกอบรมคนที่มีศาสนาอนุญาตให้กินกับผู้หญิง นอกจากนี้พื้นที่ที่อยู่ใกล้ชายหาดพายเรือแคนูและเป็นข้อ จำกัด ให้กับผู้หญิงในขณะที่เส้นทางการตกแต่งภายในบนเกาะได้รับการพิจารณาพื้นที่ของผู้หญิง เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องผ่านที่อยู่ใกล้บ้านพายเรือแคนูเธอเอากว้างเป็นอ้อมที่เป็นไปได้ นอกจากนี้คนที่ไม่สามารถนำรายการทางศาสนาเข้าไปในบ้านซึ่งเป็นพื้นที่ของผู้หญิงหรือเป็นผู้ชายควรจะใช้เวลาอยู่ที่บ้านในระหว่างวัน และผู้ชายและผู้หญิงที่เดินคนเดียวก็ไม่ได้หยุดที่จะพูดคุยกับสมาชิกของเพศตรงข้าม ดังนั้นจึงปรากฏว่าวัฒนธรรม Woleia มีชุดของการปฏิบัติในการควบคุมการทำงานร่วมกันในหมู่ผู้ชายและผู้หญิงบางทีอาจเป็นเพราะการติดต่อที่กว้างขวางที่อาจเกิดขึ้นได้รับขนาดที่เล็กของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ ดังนั้นเราจะเห็นข้างในกองกำลังตรรกวิทยาแบบอะนาล็อกและต่อต้านการเปิดกว้างและ closedness เช่นเดียวกับชุดของกลไกทางวัฒนธรรมที่ไม่ซ้ำกันในการควบคุมการทำงานร่วมกันทางสังคม มีสังคมอื่น ๆ ที่มีความเป็นส่วนตัวน้อยที่สุดเห็นได้ชัดว่ามีการ Ngadju Dayaks ของเกาะบอร์เนียว (Miles, 1970) ที่ Choco อินเดียปานามา (Faron 1962) ที่กุเก๋ไก๋ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของแอฟริกา (ผัก 1973)! ในแต่ละจัดที่อยู่อาศัยใกล้จะควบคู่ไปกับการมีอิสระในการเข้าและออกจากกลุ่มได้อย่างง่ายดาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

woleia ทอลล์ . พิจารณาตัวอย่างจากส่วนที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์ของ world-a แปซิฟิกใต้เกาะเรียกว่า woleia , 5 ไมล์ยาว 2.5 กิโลเมตรกว้างในตะวันตกเกาะแคโรไลน์หมู่เกาะ ( alkire , 1968 ) ประชากรประมาณ 600 คน มีส่วนร่วมใน เกษตรกรรม และประมง และอาศัยอยู่ในการตั้งค่าชุมชนใกล้กับอย่างละเอียดแบบติดต่อalkire สังเกตการแสดงตนของกฎว่าด้วยการปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อน ซึ่งเขามีส่วนประกอบกับเส้นแบ่งพรมแดนติดต่อระหว่างคนและส่งผลให้ต้องลดการแข่งขันกลุ่มรักต่างเพศและ jealousies . ในแง่ของเรา มันอาจจะส่วนตัวในวัฒนธรรมนี้ทำหน้าที่เป็นกลไกเพื่อการเข้าถึงของประชาชน Counterforce ประกอบอีก เช่น ความสะอาดของชุมชนหมู่บ้านพื้นที่ที่ได้รับมอบหมายเพื่อแยกชายและหญิง และพวกเขาไม่เคยทำงานด้วยกัน ผู้ชายและผู้หญิงไม่ได้เต้นกับคนอื่น หรือเป็นผู้ชายอบรมทางศาสนาอนุญาตให้กินกับผู้หญิง นอกจากนี้ บริเวณใกล้ชายหาด พายเรือแคนู และไม่อนุญาตให้ผู้หญิง ในขณะที่เส้นทางภายในบนเกาะได้รับการพิจารณาพื้นที่ของผู้หญิง เมื่อผู้หญิงต้องผ่านแถว หรือบ้านเธอเอาเป็นกว้างเป็นทางลัดที่สุด นอกจากนี้ มนุษย์ไม่สามารถนำรายการทางศาสนาเข้าไปในบ้าน ซึ่งมีพื้นที่ของผู้หญิงและผู้ชายควรจะใช้เวลาในบ้านในระหว่างวัน และ ผู้ชาย และ ผู้หญิงเดินคนเดียวไม่ได้หยุดเพื่อพูดคุยกับสมาชิกของเพศตรงข้าม ดังนั้น จึงปรากฏว่า woleia วัฒนธรรมมีชุดของการปฏิบัติเพื่อควบคุมปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายและผู้หญิงบางทีอาจจะเพราะกว้างขวางที่ติดต่อที่มิฉะนั้นอาจเกิดขึ้นได้รับขนาดของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ ดังนั้นเราจึงเห็นข้างในใช้อนาล็อกบังคับและต่อต้านการเปิดกว้างและ closedness เช่นเดียวกับชุดของกลไกทางวัฒนธรรมที่ไม่ซ้ำกันสำหรับการควบคุมการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม มีสังคมอื่นๆ ด้วยปรากฏว่าน้อยที่สุดความเป็นส่วนตัว : ngadju dayaks ของบอร์เนียว ( ไมล์1970 ) , Choco Indians ของปานามา ( Faron , 1962 ) , ! กุ้ง Bushmen ของแอฟริกาตะวันตกเฉียงใต้ ( ผัก , 1973 ) ในแต่ละ , การเตรียมการอาศัยอยู่อยู่คู่กับเสรีภาพในการเข้าและออกได้อย่างง่ายดายจากกลุ่ม