One fine evening, a young princess

One fine evening, a young princess put on her bonnet and shoes and went out for a walk by herself in the woods. When she came to a cool spring of water, she sat down to rest a while. She had a golden ball in her hand which was her favourite plaything, and she started tossing it up into the air and catching it again as it fell.
2
After a time, she threw it up so high that she missed catching it, and the ball bounced away. It rolled along the ground until it fell into the spring. The princess looked into the spring after her ball, but it was very deep. It was so deep that she could not see the bottom of it. She began to cry for her loss and said,
3
"Alas! If I could get my ball again, I would give all my fine clothes and jewels and everything that I have in the world."
4
While she was speaking, a frog put its head out of the water and said, "Princess, why do you weep so bitterly?"
5
"Alas!" she said, "What can you do for me, you nasty frog? My golden ball has fallen into the spring."
6
The frog said, "I do not want your pearls and jewels and fine clothes. But if you will love me, let me live with you, eat from off your golden plate, and sleep upon your bed, I will bring you your ball again."
7
"What nonsense this silly frog is talking!," thought the princess, "He can never even get out of the spring to visit me, though he may be able to get my ball for me. So I will tell him he will have what he asks."
8
She said to the frog, "Well, if you will bring me my ball, I will do all you ask." Then the frog put his head down and dived deep under the water. After a little while he came up again, with the ball in his mouth, and threw it on the edge of the spring.
9
As soon as the young princess saw her ball, she ran to pick it up. She was so overjoyed to have it in her hand again that she never thought of the frog. She ran home with her ball as fast as she could.
10
The frog called after her. "Princess! Take me with you as you promised!" But she did not stop to hear a word.
11
The next day, just as the princess had sat down to dinner, she heard a strange noise - tap, tap-plash, plash - as if something was coming up the marble staircase. Soon afterwards, there was a gentle knock at the door, and a little voice cried out and said:
12
Open the door, my princess dear, Open the door to your true love here! And mind the words that you and I said By the fountain cool, in the greenwood shade.
13
The princess ran to the door and opened it, and there she saw the frog, whom she had quite forgotten. At this sight, she was sadly frightened, and shutting the door as fast as she could came back to her seat. The king, her father, seeing that something had frightened her, asked her what was the matter.
14
"There is a nasty frog at the door," she said, "that got my ball for me from out of the spring this morning. I told him that he should live with me here, thinking that he could never get out of the spring, but there he is at the door, and he wants to come in."
15
While she was speaking, the frog knocked at the door again and said:
16
Open the door, my princess dear,
17
Open the door to your true love here!
18
And mind the words that you and I said
19
By the fountain cool, in the greenwood shade.
20
The king said to the young princess, "As you have given your word you must keep it, so go and let him in." She did so, and the frog hopped into the room. He went straight on- tap, tap-plash, plash - to the table where the princess sat.
21
"Lift me up on chair," he said to the princess, "and let me sit next to you." As soon as she had done this, the frog said, "Put your plate nearer to me, so that I may eat out of it." This she did, and when he had eaten as much as he could, he said, "Now I am tired. Carry me upstairs, and put me into your bed."
22
The princess, though very unwilling, took him up in her hand, and put him upon the pillow of her own bed, where he slept all night long. As soon as it was light he jumped up, hopped downstairs, and went out of the house. "Now, then," thought the princess, "at last he is gone, and I shall be troubled with him no more."
23
But she was mistaken, for when night came again she heard the same tapping at the door. The frog came once more, and said:
24
Open the door, my princess dear,
25
Open the door to your true love here!
26
And mind the words that you and I said
27
By the fountain cool, in the greenwood shade.
28
When the princess opened the door, the frog came in, and slept upon her pillow as before, until the morning came. And the third night he did the same. But when the princess awoke on the following morning, she was astonished to see, instead of the frog, a handsome prince, gazing on her with the most beautiful eyes she had ever seen, and standing at the head of her bed.
29
He told her that he had been enchanted by a spiteful fairy, who had changed him into a frog. He had been fated to wait until some princess should take him out of the spring, and let him eat from her plate, and sleep upon her bed for three nights.
30
"You have broken his cruel charm," said the prince, "and now I have nothing to wish for but that you should go with me into my father's kingdom, where I will marry you, and love you as long as you live."
31
The young princess, of course, was not long in saying 'Yes' to all this. As they spoke a beautiful coach drove up, with eight beautiful horses, decked with plumes of feathers and a golden harness. Behind the coach rode the prince's servant, faithful Heinrich, who had mourned the misfortunes of his dear master during his enchantment for so long and so bitterly that his heart had almost burst.
32
They then took leave of the king and got into the coach with eight horses, and all set out, full of joy and happiness, for the prince's kingdom, which they reached safely. There they lived happily for great many years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เย็นดีหนึ่ง หญิงสาวใส่บาสเตียบอนเนต์และรองเท้าของเธอ และออกไปเดินเล่น ด้วยตนเองในป่า เมื่อเธอมาถึงน้ำพุเย็นน้ำ เธอนั่งลงพักไว้ เธอมีลูกบอลทองคำในมือของเธอที่เธอชื่นชอบ plaything และเธอเริ่ม tossing ขึ้นในอากาศและจับมันอีกมันตก2หลังจากเวลา เธอโยนมันขึ้นสูงดังว่า เธอพลาดจับมัน และลูกบอลเด้งไป จะสะสมตามพื้นจนกระทั่งมันตกในฤดูใบไม้ผลิ เจ้าหญิงมองเข้าไปในฤดูใบไม้ผลิหลังจากลูกของเธอ แต่ก็ลึกมาก ดังนั้นลึกที่เธอไม่สามารถเห็นด้านล่างของมันได้ เธอเริ่มร้องไห้สูญเสียของเธอ และกล่าว ว่า3"อนิจจา ถ้าฉันสามารถรับลูกของฉันอีกครั้ง ฉันจะให้เสื้อผ้าที่ดีทั้งหมดของฉัน และพลอย และทุกอย่างที่มีในโลก"4ในขณะที่เธอถูกพูด กบใส่หัวของมันออกจากน้ำ และกล่าว ว่า "เจ้าหญิง ทำไมคุณร้องได้พิรี้พิไร"5"อนิจจา" เขากล่าวว่า "คุณทำอะไรสำหรับฉัน คุณกบน่ารังเกียจ ลูกของฉันทองตกในฤดูใบไม้ผลิ"6กบกล่าวว่า "ฉันไม่ต้องการไข่มุก และอัญมณี และเสื้อผ้าที่ดี แต่ถ้าคุณจะรักฉัน ให้ฉันอยู่กับคุณ กินเสียของแผ่นทอง และนอนตามเตียงของคุณ ฉันจะนำคุณลูกของคุณอีกด้วย "7"เหลวไหลอะไรพูดกบนี้โง่!, " คิดว่า เจ้าหญิง "เขาไม่เคยแม้แต่ ได้จากฤดูใบไม้ผลิชมฉัน แม้ว่าเขาอาจจะได้รับลูกของฉันสำหรับฉัน ดังนั้น ฉันจะบอกเขาจะได้สิ่งที่เขาถาม"8เธอบอกกับกบ "ดี ถ้าคุณจะให้ฉันลูกของฉัน ฉันจะทำทั้งหมดที่คุณถาม" แล้วกบใส่หัวของเขาลง และดำลึกใต้น้ำ หลังเล็ก ๆ เขามาอีกครั้ง กับลูกในปาก และโยนในฤดูใบไม้ผลิ9ทันทีที่หญิงสาวเห็นลูกของเธอ เธอวิ่งไปรับ เธอปลื้มมาก มีในมือของเธออีกครั้งที่เธอไม่เคยคิดของกบ เธอวิ่งหน้าแรกกับลูกของเธอเป็นอย่างที่เธอสามารถ10กบเรียกหลังจากเธอ "เจ้าหญิง พาฉันกับคุณสัญญาเป็น" แต่เธอก็ไม่ได้หยุดฟังคำ11วันถัดไป เป็นเจ้าหญิงก็นั่งลงไป ทานอาหารค่ำเพียงเธอยินเสียงแปลก -ประปา ประปา-plash, plash - ถ้าสิ่งมาถึงภายในหินอ่อน มิช้ามินาน มีเคาะเบา ๆ ที่ประตู และเสียงเล็ก ๆ ร้อง และกล่าวว่า:12เปิดประตู เจ้าหญิงของฉันรัก เปิดประตูสู่ความรักแท้ของคุณที่นี่ และจิตใจคำว่าคุณและผม โดยเย็นน้ำพุ ในร่ม greenwood13เจ้าหญิงวิ่งไปประตู และเปิด และการมีเธอเห็นกบ ที่เธอค่อนข้างลืม ที่เห็นนี้ เธอกลัวเศร้า และปิดประตูเป็นอย่างที่เธอสามารถกลับมานั่ง พระมหากษัตริย์ พ่อ เห็นว่าบางสิ่งบางอย่างได้กลัวเธอ ถามเธอว่ามีเรื่อง14"มีกบน่ารังเกียจที่ประตู เธอกล่าวว่า "ที่ได้ลูกของฉันฉัน from out of ฤดูใบไม้ผลินี้ ผมบอกที่เขาควรอยู่กับฉัน ความคิดว่า เขาอาจไม่ได้รับประโยชน์จากฤดูใบไม้ผลิ แต่เขามีที่ประตู และเขาต้องเข้ามา"15ในขณะที่เธอถูกพูด กบโบว์ลิ่งที่ประตูอีกครั้ง และกล่าวว่า:16เปิดประตู รักเจ้าหญิงของฉัน17เปิดประตูสู่ความรักแท้ของคุณที่นี่18และจิตใจคำว่าคุณและผม19โดยน้ำพุเย็น ในร่ม greenwood20พระกล่าวว่า เจ้าหญิงสาว "ตามที่คุณให้คำของคุณคุณต้องเก็บไว้ ดังนั้นไป และให้เขา" เธอไม่ได้ และกบ hopped ในห้อง เขาไปตรงบนแท็บ แท็บ plash, plash - ตารางที่นั่งของเจ้าหญิง21"ยกฉันขึ้นบนเก้าอี้ เขากล่าวว่า เจ้าหญิง, " และผมนั่งติดกับคุณ" ทันทีที่เธอได้กระทำเช่นนี้ กบกล่าวว่า "ใส่จานของคุณใกล้กับฉัน เพื่อว่าผมจะกินจากมัน" นี้เธอไม่ได้ และเมื่อเขาได้กินได้มากเท่าที่เขาสามารถ เขากล่าว, "ตอนนี้ ฉันเหนื่อย มีฉันอยู่ชั้นบน และฉันใส่เตียงของคุณ"22เจ้าหญิง ว่าไม่ยอมมาก เอาเขาในมือของเธอ และใส่เขาตามหมอนเตียงของเธอเอง ที่เขานอนหลับตลอดทั้งคืน ทันทีที่มันถูกแสง เขาไปขึ้น ล่าง hopped แล้วก็ออกจากบ้าน "ตอนนี้ แล้ว, " เจ้าหญิงคิดว่า "ในที่สุด เขาได้หายไป และฉันจะมีปัญหากับเขาอีก"23แต่เธอคือดาวตามปกติ สำหรับเมื่อคืนมาอีกครั้ง เธอได้ยินเสียงกรีดเดียวกันที่ประตู กบมาอีกครั้ง และกล่าวว่า:24เปิดประตู รักเจ้าหญิงของฉัน25เปิดประตูสู่ความรักแท้ของคุณที่นี่26และจิตใจคำว่าคุณและผม27โดยน้ำพุเย็น ในร่ม greenwood28เมื่อเจ้าหญิงเปิดประตู กบมา และนอนตามหมอนเป็นของเธอก่อน จนตอนเช้ามา และคืนที่สามเขาได้เหมือนกัน แต่เมื่อเจ้าหญิงตื่นขึ้นในตอนเช้าต่อไปนี้ เธอตะลึงงันเพื่อดู กบ โรงหล่อ พร้อมกับเธอ ด้วยตาสวยที่สุดที่เธอเคยเห็น และยืนอยู่ที่หัวเตียงของเธอแทน29เขาบอกเธอว่า เขาได้ถูกทำ โดยการ spiteful นางฟ้า ผู้มีเปลี่ยนเขาเป็นกบ เขาเคย fated รอจนกว่าเจ้าหญิงบางควรพาเขาออกจากฤดูใบไม้ผลิ และให้เขากินจากจานของเธอ และนอนสามคืนตามเตียงของเธอ30"คุณได้หักเสน่ห์ของเขาโหดร้าย กล่าวว่า เจ้าชาย "และตอนนี้ ไม่มีอะไรที่ต้องการแต่ว่าคุณควรไปกับฉันในราชอาณาจักรของพ่อ ที่ฉันจะแต่งงานกับคุณ และรักคุณตราบใดที่คุณอยู่"31เจ้าหญิงน้อย แน่นอน ไม่นานในการพูดว่า 'ใช่' ทั้งหมดนี้ เป็นพวก พูดรถสวยขับรถ มีแปดม้าสวยงาม มีเบิ้ลพลูมน่าขนเทียมทอง หลังรถขี่คนใช้ของเจ้าชาย ไฮน์ริชซื่อสัตย์ ที่มี mourned misfortunes ของนายรักในมนต์เสน่ห์ของเขาสำหรับนาน พิรี้พิไรมากว่า หัวใจของเขามีเกือบระเบิด32พวกเขาแล้วเอาลาของกษัตริย์ และได้เข้ารถม้าแปด และทั้งหมดออก เต็มไปด้วยความปิติและความสุข สำหรับราชอาณาจักรของเจ้าชาย ซึ่งเข้าถึงได้อย่างปลอดภัย มีพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขมากหลายปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดีตอนเย็น หญิงสาวหยิบหมวกและรองเท้า และออกไปเดินเล่นคนเดียวในป่า เมื่อเธอมาถึงฤดูใบไม้ผลิเย็นของน้ำ เธอนั่งพัก เธอมีลูกบอลสีทองในมือของเธอซึ่งเป็นของเล่นที่เธอชื่นชอบ และเธอเริ่มโยนมันขึ้นไปในอากาศ แล้วจับมันอีกครั้ง เมื่อมันตกลงมา
2
หลังจากเวลา เธอโยนมันขึ้นไปสูงมากที่เธอพลาด จับมันและบอลกระดอนออกไป มันกลิ้งไปตามพื้น จนมันล้มลงในฤดูใบไม้ผลิ เจ้าหญิงมองเข้าไปในฤดูใบไม้ผลิหลังจากที่ลูกของเธอ แต่มันอยู่ลึกมาก มันลึกมากที่เธอไม่อาจเห็นด้านล่าง เธอเริ่มร้องไห้กับการสูญเสียของเธอและกล่าวว่า ,
3
" อนิจจา ! ถ้าผมจะเอาลูกข้าอีก ข้าจะให้เสื้อผ้าดีหมด และพลอย และทุกอย่างที่ผมมีในโลก "
4
ขณะที่เธอพูด กบใส่หัวของมันออกจากน้ำและบอกว่า " องค์หญิง ทำไมคุณถึงร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อ ? "
3
" อนิจจา " เธอกล่าวว่า " คุณทำอะไรเพื่อฉัน เธอเลยกบ ลูกบอลสีทองของฉันลดลงในฤดูใบไม้ผลิ "
6
กบพูดว่า " ฉันไม่ต้องการไข่มุกและอัญมณี และเสื้อผ้าที่ดี แต่ถ้าคุณจะชอบฉัน ปล่อยให้ฉันอยู่กับคุณกินจากจานทองคำ และนอนบนเตียงของคุณผมจะพาคุณลูกของคุณอีกแล้ว "
7
" กบพูดไร้สาระอะไรโง่ๆ ! " คิดว่าเจ้าหญิง " เขาจะไม่เคยออกไปของฤดูใบไม้ผลิมา แม้ว่าเขาอาจจะสามารถที่จะได้รับลูกของฉันสำหรับฉัน ดังนั้นผมจะบอก เขาก็จะได้ในสิ่งที่เขาถาม . "
8
เธอบอกให้กบ " ถ้าคุณจะเอาลูกของฉัน ฉันจะทำสิ่งที่คุณถาม " แล้วกบใส่หัวของเขาลงและดำน้ำลึกใต้น้ำอีกสักครู่หนึ่งเขามาอีกครั้ง กับลูกบอลในปากของเขา และโยนมันลงบนขอบของฤดูใบไม้ผลิ .
9
ทันทีที่เจ้าหญิง เห็นลูกของเธอ เธอวิ่งไปหยิบมันขึ้นมา เธอดีใจมาก ที่จะมีในมือเธออีกว่า เธอเคยคิดว่าของกบ เธอวิ่งกลับบ้านกับลูกของเธอให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้
10
กบโทรมาหลังจากเธอ” เจ้าหญิง ! พาฉันกับคุณ เช่น คุณสัญญา" แต่เธอไม่ได้หยุดฟัง
.
11 วันถัดไปเช่นเดียวกับเจ้าหญิงนั่งลงทานข้าว เธอได้ยินเสียงแปลกๆ เคาะ เคาะ plash plash , - เหมือนมีบางอย่างมาหินอ่อนบันได หลังจากนั้น มีการเคาะเบาๆ ที่ประตู และเสียงเรียกร้องและกล่าวว่า :
6
เปิดประตู เจ้าหญิงที่รักของฉัน เปิดประตูสู่ความรักที่แท้จริงของคุณที่นี่ !ความคิดและคำพูดที่คุณและฉันกล่าวว่าจากน้ำพุเย็น ใน กรีนวูดเฉด . 13

เจ้าหญิงวิ่งไปที่ประตู และเปิดมัน และที่นั่นเธอเห็น กบ ซึ่งเธอได้ค่อนข้างลืม ที่เห็นนี้ เธอเศร้า หวาดกลัว และปิดประตูให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอสามารถกลับไปที่นั่งของเธอ ในหลวง , พ่อของเธอเห็น ว่ามีบางอย่างหวาดกลัวเธอ ถามเธอว่าเป็นเรื่อง ที่ 14

" มีกบที่น่ารังเกียจที่ประตู , " เธอกล่าวว่า " ที่โดนลูกบอลของฉันออกตอนเช้าฤดูใบไม้ผลินี้ ฉันบอกเขาว่าเขาควรอยู่กับผมที่นี่ คิดว่าเขาไม่เคยออกไป ของฤดูใบไม้ผลิ แต่เขาอยู่ที่ประตู และเขาต้องการที่จะเข้ามา "

15 ในขณะที่เธอพูด กบเคาะที่ประตูอีกครั้งและกล่าวว่า :

16 ประตู เจ้าหญิง ที่รักของฉัน

17เปิดความรักของคุณที่นี่ ! 18

ความคิดและคำพูดที่คุณและฉันบอกว่า

19 โดยน้ำพุเย็น ใน กรีนวูดเฉด
20
กษัตริย์ตรัสกับองค์หญิงเล็ก " ตามที่คุณได้ให้คำของคุณ คุณต้องเก็บมันไว้ ไปให้เขา เธอทำเช่นนั้น และกบกระโดดเข้าไปในห้อง เขาเดินตรงไป - แตะแตะ plash plash , - ตารางที่เจ้าหญิงเสาร์
21
" ยกฉันขึ้นบนเก้าอี้" เขากล่าวกับเจ้าหญิง " และให้ฉันนั่งข้างๆเธอ " ทันทีที่เธอทำนี้ กบบอกว่า " ใส่จานของคุณเข้ามาใกล้ฉันเพื่อที่ฉันอาจจะกินมัน . " นี่เธอ และเมื่อเขาได้กินมากที่สุดเท่าที่เขาสามารถทำได้ เขากล่าวว่า " ตอนนี้ฉันเหนื่อย พาฉันขึ้นไปข้างบน แล้ววางฉันลงเตียงของคุณ . "
2
เจ้าหญิง แม้ว่าอย่างไม่เต็มใจ เอาเขาขึ้นในมือของเธอ และทำให้เขาอยู่บนหมอนที่เตียงของเธอเองที่เขานอนทั้งคืน ทันทีที่ถูกแสง เขากระโดดขึ้น กระโดดลงไปข้างล่าง และเดินออกจากบ้าน " . แล้ว " คิดว่าเจ้าหญิง " สุดท้ายเขาก็หายไป และผมจะต้องมีปัญหากับเขาอีกต่อไป "

แต่เธอ 23 เข้าใจผิด เพราะเมื่อคืนมาอีกครั้ง เธอได้ยินเสียงเหมือนเคาะที่ประตู กบมาอีกครั้งหนึ่ง และกล่าวว่า :

เปิด 24 ประตู เจ้าหญิงที่รักของฉัน

25เปิดความรักของคุณที่นี่ !

ใจ 26 คำที่คุณและฉันบอกว่า

27 โดยน้ำพุเย็น ใน กรีนวูดเฉด
28
เมื่อเจ้าหญิงเปิดประตู กบมา และนอนบนหมอนของเธอเช่นเดิม จนกว่าจะถึงรุ่งเช้า และคืนที่สามเขาก็เหมือนกัน แต่เมื่อเจ้าหญิงตื่นขึ้นในวันรุ่งขึ้น เธอตกใจมากที่เห็นแทนกบเจ้าชายหล่อ กำลังมองเธอด้วยสายตาที่สวยที่สุดที่เธอเคยเห็น และยืนที่หัวเตียงของเธอ
29
เขาบอกเธอว่าเขาได้รับหลงเสน่ห์นางฟ้าอาฆาต ใครก็เปลี่ยนเขาให้กลายเป็นกบ เขาถูกกำหนดให้รอจนกว่าเจ้าหญิงจะพาเขาออกของฤดูใบไม้ผลิ และให้เขากินอาหารจากจานของเธอ และนอนบนเตียงเธอ 30

สำหรับสามคืน" คุณมีเสียเสน่ห์ที่โหดร้ายของเขากล่าวว่า " เจ้าชาย " และตอนนี้ฉันมีอะไรจะขอ แต่คุณควรไปกับฉัน เป็นอาณาจักรของพ่อ ที่ผมจะแต่งงานกับคุณ และรักคุณตราบเท่าที่คุณอาศัยอยู่ . "

31 เจ้าหญิง ยังได้ไม่ นาน พูด ' ครับ ' กับทั้งหมดนี้ ขณะที่พวกเขาพูดโค้ชสวยงามขับรถขึ้น มีม้าแปดสวยมากประดับด้วยขนนกขนนก และ เทียมทอง หลังโค้ชเดินทางของเจ้าชายไฮน์ริช ผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ , ที่ได้ก็อยู่ในเคราะห์ของเจ้านายที่รักของเขาในระหว่างการลุ่มหลงของเขามานานและขมขื่นหัวใจของเขาก็แทบจะระเบิด
32
จากนั้นพวกเขาจากไป พระราชาและได้เป็นโค้ชกับม้าแปด และตั้งค่าทั้งหมดออก เต็มไปด้วย ความสนุกสนาน และความสุขสำหรับอาณาจักรของเจ้าชายซึ่งพวกเขามาถึงอย่างปลอดภัย พวกเขาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขสำหรับปี ที่ดีมาก