There was once a man who had seven

There was once a man who had seven sons, and last of all one daughter. Although the little girl was very pretty, she was so weak and small that they thought she could not live; but they said she should at once be christened.

So the father sent one of his sons in haste to the spring to get some water, but the other six ran with him. Each wanted to be first at drawing the water, and so they were in such a hurry that all let their pitchers fall into the well, and they stood very foolishly looking at one another, and did not know what to do, for none dared go home. In the meantime the father was uneasy, and could not tell what made the young men stay so long. ’Surely,’ said he, ’the whole seven must have forgotten themselves over some game of play’; and when he had waited still longer and they yet did not come, he flew into a rage and wished them all turned into ravens. Scarcely had he spoken these words when he heard a croaking over his head, and looked up and saw seven ravens as black as coal flying round and round. Sorry as he was to see his wish so fulfilled, he did not know how what was done could be undone, and comforted himself as well as he could for the loss of his seven sons with his dear little daughter, who soon became stronger and every day more beautiful.

For a long time she did not know that she had ever had any brothers; for her father and mother took care not to speak of them before her: but one day by chance she heard the people about her speak of them. ’Yes,’ said they, ’she is beautiful indeed, but still ’tis a pity that her brothers should have been lost for her sake.’ Then she was much grieved, and went to her father and mother, and asked if she had any brothers, and what had become of them. So they dared no longer hide the truth from her, but said it was the will of Heaven, and that her birth was only the innocent cause of it; but the little girl mourned sadly about it every day, and thought herself bound to do all she could to bring her brothers back; and she had neither rest nor ease, till at length one day she stole away, and set out into the wide world to find her brothers, wherever they might be, and free them, whatever it might cost her.

She took nothing with her but a little ring which her father and mother had given her, a loaf of bread in case she should be hungry, a little pitcher of water in case she should be thirsty, and a little stool to rest upon when she should be weary. Thus she went on and on, and journeyed till she came to the world’s end; then she came to the sun, but the sun looked much too hot and fiery; so she ran away quickly to the moon, but the moon was cold and chilly, and said, ’I smell flesh and blood this way!’ so she took herself away in a hurry and came to the stars, and the stars were friendly and kind to her, and each star sat upon his own little stool; but the morning star rose up and gave her a little piece of wood, and said, ’If you have not this little piece of wood, you cannot unlock the castle that stands on the glass-mountain, and there your brothers live.’ The little girl took the piece of wood, rolled it up in a little cloth, and went on again until she came to the glass-mountain, and found the door shut. Then she felt for the little piece of wood; but when she unwrapped the cloth it was not there, and she saw she had lost the gift of the good stars. What was to be done? She wanted to save her brothers, and had no key of the castle of the glass-mountain; so this faithful little sister took a knife out of her pocket and cut off her little finger, that was just the size of the piece of wood she had lost, and put it in the door and opened it.

As she went in, a little dwarf came up to her, and said, ’What are you seeking for?’ ’I seek for my brothers, the seven ravens,’ answered she. Then the dwarf said, ’My masters are not at home; but if you will wait till they come, pray step in.’ Now the little dwarf was getting their dinner ready, and he brought their food upon seven little plates, and their drink in seven little glasses, and set them upon the table, and out of each little plate their sister ate a small piece, and out of each little glass she drank a small drop; but she let the ring that she had brought with her fall into the last glass.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคยมีคนที่มีบุตรเจ็ด และสุดท้ายของลูกสาวหนึ่งทั้งหมด แม้ว่าลูกสาวถูกมาก เธอจึงอ่อนแอ และเล็กที่พวกเขาคิดว่า เธอไม่อยู่ แต่ว่า เธอควรครั้งจะ christened

พ่อไปหนึ่งบุตรรีบสปริงรับน้ำ แต่อื่น 6 วิ่งกับเขา แต่ละต้องการเป็นคนแรกที่วาดน้ำ และ เพื่อจะได้เร่งรีบที่ทั้งหมดให้เหยือกของตกดี และพวกเขายืนมองโง่มากที่อื่น และไม่ได้ไม่รู้จะทำอย่างไร ไม่กล้ากลับบ้าน ในระหว่างนี้พ่อไม่สบายใจ และสามารถบอกสิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มอยู่นาน 'ย่อม ว่า เขา 'ทั้งเจ็ดต้องลืมตัวเองมากกว่าเล่นเกมบาง' และเมื่อเขาได้รอยังอีกต่อไป และพวกเขายังไม่ได้เกิด เขาเป็นความโกรธ และปรารถนาเกลียดทั้งหมดเป็น ravens ฟุตบอลมีพูดคำเหล่านี้เมื่อเขาได้ยิน croaking เหนือหัว หา และเห็น ravens 7 เป็นสีดำ เป็นรอบบินถ่านหิน และรอบ ขออภัยจะดูของเขาต้องปฏิบัติตามดังนั้น เขาไม่รู้ว่าถึงสิ่งที่ทำอาจจะยกเลิก และ comforted เองรวมทั้งที่เขาอาจสูญเสียของบุตรทั้งเจ็ดกับเรียนน้อยลูกสาวของเขา ที่เร็ว ๆ นี้ กลายเป็นแข็งแกร่ง และสวยงามมากขึ้นทุกวัน

เป็นเวลานานที่เธอไม่รู้ว่า เธอเคยมีมีพี่น้องใด ๆ สำหรับพ่อและแม่ของเธอ ดูแลไม่ให้พูดของพวกเขามาก่อนเธอ: แต่วันหนึ่งบังเอิญเธอได้ยินคนเกี่ยวกับการพูดของเธอของพวกเขา 'ใช่ กล่าวว่า พวกเขา ' เธอมีความสวยงามจริง แต่ยังคง 'มอก.ได้สงสารที่พี่ชายของเธอควรได้รับหายสาเกของเธอ ' จาก นั้นเธอถูกมาก grieved ไปพ่อและแม่ของเธอ และถามถ้า เธอมีพี่น้องใด ๆ และอะไรกลายเป็นของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาไม่กล้าซ่อนความจริงจากเธอ แต่กล่าวก็ของสวรรค์ และที่ เกิดของเธอเป็นเพียงสาเหตุบริสุทธิ์ของมัน แต่สาวน้อย mourned เศร้าเกี่ยวกับมันทุกวัน และคิดว่า ตัวเองกับทำทั้งหมดที่เธอสามารถจะนำพี่ชายของเธอกลับ และเธอก็ไม่เหลือหรือง่าย จนถึงยาววันหนึ่งที่เธอขโมยไป และจะออกสู่โลกกว้างหาพี่น้องของเธอ ทุกที่ที่พวกเขาอาจสามารถ และฟรีพวกเขา สิ่งทีอาจต้นทุนเธอ

เธอเอาอะไรกับเธอแต่แหวนเล็ก ๆ ซึ่งพ่อและแม่ของเธอก็ให้เธอ ก้อนขนมปังในกรณีที่เธอควรจะหิว เหยือกน้ำน้อยน้ำในกรณีที่เธอควรจะกระหายน้ำ และอุจจาระน้อยเท้าเมื่อเธอควรจะอ่อนล้า เธอไปบน และบน และอาจารย์จนเธอมาถึงจุดสิ้นสุดของโลก แล้ว เธอมาอาทิตย์ แต่ดวงอาทิตย์ดูมากเกินไปร้อน และ คะนอง เธอวิ่งไปอย่างรวดเร็วไปดวงจันทร์ แต่จันทร์ คำเย็น และหนาว กล่าวว่า 'ฉัน กลิ่นเนื้อ และเลือดวิธีนี้ ' ให้เธอเอาตัวเองรีบ และมาดาว และดาวเป็นมิตรและชนิดของเธอ และแต่ละดาวเสาร์ตามเก้าอี้ของตัวเองเล็กน้อย แต่ดาวเช้าลุกขึ้นให้เธอชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของไม้ และ กล่าวว่า ' ถ้าคุณไม่นี้ชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของไม้ คุณไม่สามารถปลดล็อกปราสาทที่ตั้งอยู่บนภูเขาแก้ว และมีพี่น้องของคุณอยู่ ' ลูกสาวเอาชิ้นส่วนของไม้ สะสมค่าในผ้าเล็กน้อย และไปอีกครั้งจนกระทั่งเธอมาภูเขาแก้ว และพบปิดประตู แล้ว เธอรู้สึกว่าสำหรับชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของไม้ แต่เมื่อเธอ unwrapped ผ้า ก็ไม่มี และเธอเห็นเธอได้สูญเสียของขวัญดาวดี สิ่งที่จะทำได้หรือไม่ เธออยากบันทึกพี่ชายของเธอ และมีไม่มีคีย์ของปราสาทแก้วภูเขา น้องสาวน้อยนี้ซื่อสัตย์เอามีดออกจากกระเป๋าของเธอ และตัดนิ้วมือน้อย ๆ ของเธอ ที่มีเพียงขนาดของชิ้นไม้เธอได้หาย ไป และใส่ในประตู และเปิดมัน

ตามเธอไปใน แคระน้อยมาเธอ และ กล่าวว่า ' สิ่งคุณมองหา' 'ฉันแสวงหาของฉันพี่น้อง ravens เจ็ด ตอบเธอ แล้วแคระว่า, ' ต้นแบบของฉันไม่ได้อยู่ที่บ้าน แต่ถ้าคุณจะรอจนเขามา อธิษฐานค่ะขั้นตอน ' ตอนนี้ แคระน้อยได้เตรียมอาหารเย็นของพวกเขา และเขานำอาหารแผ่นเจ็ดน้อย และการดื่มในแก้วเจ็ดน้อย และตั้งค่าตามตาราง และจากแต่ละจานน้อย น้องสาวของกินชิ้นเล็ก และออกจากแต่ละแก้วน้อย เธอดื่มหยาด แต่เธอให้แหวนที่เธอมีกับเธอตกเป็นแก้วสุดท้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อมีชายคนหนึ่งซึ่งมีบุตรชายเจ็ดคน และสุดท้ายของลูกสาว แม้ว่าสาวน้อยสวยมาก เธออ่อนแอ และขนาดเล็กที่พวกเขาคิดว่าเธอคงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ แต่เขาบอกว่าเธอควรจะพร้อมกัน christened

บิดาจึงส่งบุตรชายของเขาในฤดูใบไม้ผลิ รีบเอาน้ำมาให้ แต่อีกหกวิ่งกับเขา แต่ละต้องการที่จะเป็นคนแรกที่วาดน้ำและเพื่อให้พวกเขารีบว่าให้เหยือกของพวกเขาตกอยู่ด้วย และพวกเขายืนอยู่มาก มัวแต่มองคนอื่น และไม่รู้จะทำอะไร เพราะไม่มีผู้ใดกล้ากลับบ้าน ขณะเดียวกันพ่อก็ไม่สบายใจ และไม่อาจบอกสิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มอยู่ตั้งนาน ' แน่นอน ' เขากล่าว ' ทั้งเจ็ดต้องลืมเอง บางเกมเล่น 'และเมื่อเขาได้รอก็นานและพวกเขายังไม่ได้มา เขาเดือดดาล และปรารถนาจะเป็นกา . ไม่เขาพูดคำเหล่านี้ เมื่อเขาได้ยินเสียงกบร้อง เหนือหัวของเขา และมองขึ้นและเห็นเจ็ดอีกาดำทะมึนเหมือนถ่านหินบินรอบและรอบที่ ขอโทษที่เขาเห็น เขาปรารถนาให้สำเร็จ เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ทำอาจจะหายนะและปลอบโยนตัวเองเท่าที่จะสามารถ สำหรับการสูญเสียของเขาเจ็ดลูกชายกับลูกสาวตัวน้อยของเขาที่รัก ที่เร็ว ๆ นี้กลายเป็นที่แข็งแกร่งและทุกๆวันยิ่งสวย

นานเธอไม่รู้ว่าเธอเคยมีพี่น้อง เพราะพ่อและแม่ของเธอก็ระวังไม่ให้พูดก่อนที่เธอ : แต่แล้ววันหนึ่งโดยบังเอิญ เธอได้ยินคนเค้าพูดของพวกเขา ' ใช่ ' เขา' เธอสวยจริงๆ แต่โอกาสที่พี่ชายของเธอควรได้รับการสูญหายเพื่อเธอ แล้วเธอยังเสียใจและไปถึงพ่อและแม่ และถามว่าถ้าเธอมีพี่น้อง และเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา ดังนั้นพวกเขากล้าไม่ปิดบังความจริงจากเธอ แต่กล่าวว่ามันเป็นลิขิตฟ้า และเกิดเป็นผู้บริสุทธิ์ เพราะมันแต่สาวน้อยไว้ทุกข์เศร้าเกี่ยวกับมันทุกวัน และคิดว่าตัวเองต้องทำทั้งหมดที่เธอจะพาพี่ชายของเธอกลับมา เธอไม่ได้พักผ่อนหรือผ่อนคลาย จนในที่สุดวันหนึ่งที่เธอขโมยไปและออกไปสู่โลกกว้างเพื่อหาพี่ชายของเธอ ทุกที่ที่พวกเขาอาจจะ , และฟรี สิ่งที่มันอาจจะทำให้เธอ

เธอไม่มีอะไรกับเธอแต่แหวนเล็ก ซึ่งพ่อและแม่ของเธอได้ให้เธอ ขนมปังเผื่อเธอน่าจะหิว เหยือกเล็ก ๆน้อย ๆของน้ำ ในกรณีที่เธอคงจะหิวน้ำ และแป้นน้อยพักผ่อนเมื่อตอนที่เธอต้องเหนื่อยล้า จึงไปบน และบน และได้เดินทางจนมาถึงจุดจบของโลก แล้วเธอมาดวงอาทิตย์ แต่ดวงอาทิตย์มองมากร้อนและรุนแรง ;เธอวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วไปยังดวงจันทร์ แต่ดวงจันทร์ก็หนาวเย็น และพูดว่า ' ฉันได้กลิ่นเลือดและเนื้อแบบนี้ " งั้นเธอเอาตัวเองไปอย่างเร่งรีบและมาถึงดาว และ ดาวที่เป็นมิตรและใจดีกับเธอและดาวแต่ละนั่งอยู่บนเก้าอี้เล็ก ๆน้อย ๆของเขาเอง แต่ดาวรุ่งลุกขึ้นและให้เธอเป็นชิ้นเล็ก ๆของไม้ และกล่าวว่า " ถ้าคุณไม่ได้นี้ชิ้นเล็ก ๆของไม้คุณไม่สามารถปลดล็อคปราสาทที่ยืนบนภูเขาแก้ว และมีพี่ชายอยู่ ' สาวน้อยเอาไม้รีดขึ้นในผ้าเล็ก ๆน้อย ๆและเดินต่ออีก จนมาถึงภูเขาแก้ว และพบว่าประตูปิด แล้ว เธอ รู้สึก สำหรับเศษไม้ แต่เมื่อเธอ ห่อผ้า มัน ไม่ มี เธอ เห็นเธอทำของขวัญของดาวดีสิ่งที่ต้องทำ ? เธอต้องการจะช่วยพี่ชายของเธอ และไม่มีคีย์ของปราสาทของภูเขาแก้ว ดังนั้นซื่อสัตย์นี้น้องสาวเอามีดออกมาจากกระเป๋าของเธอ และตัดนิ้วน้อยๆ ของเธอ นั้น ขนาดของชิ้นไม้ที่เธอต้องสูญเสียไป และใส่ในประตูและเปิดมัน .

ขณะที่เธอเข้าไปแคระน้อยเข้ามาหาเธอและพูดว่า ' อะไรที่คุณกำลังมองหา ?' ' ผมขอพี่น้องเจ็ดกา ' ตอบเธอ แล้วคนแคระพูด ' ต้นแบบของฉันไม่ได้อยู่ที่บ้าน แต่ถ้าคุณจะรอจนกว่าพวกเขาจะมา ขอก้าวเข้าไป แล้วคนแคระน้อยได้รับอาหารเย็นพร้อมแล้ว และเขานำอาหารของพวกเขาเมื่อเจ็ดแผ่นเล็ก ๆน้อย ๆและดื่มในแก้วเล็ก ๆน้อย ๆเจ็ด และตั้งไว้บนโต๊ะออกเล็กน้อยในแต่ละจาน พี่สาวกินชิ้นเล็ก ๆ และในแต่ละแก้วน้อยเธอดื่มลดลงเล็กน้อย แต่เธอให้แหวนที่เธอเอากับเธอตกอยู่ในแก้วล่าสุด