It is clear that no account of the

It is clear that no account of the psychology of politics would be remotely
complete without an account of the role that emotion-or "affect" as it is
sometimes called-plays within it. Many phenomena in politics involve emotion
and feelings rather than just the "cold" kind of information-processing we
examined in the previous chapter; virtually all political concepts are charged
with emotion, either positive or negative, something that many psychologists
refer to as "hot cognitions."1 Political stimuli often provoke strong emotions,
feelings such as liking, dislike, happiness, sadness, anger, guilt, gratitude, disgust,
revenge, joy, insecurity, fear, anxiety, and so on.
We do not look at politics neutrally, as some kind of super-advanced,
artificially intelligent computer might. Very few people can look at a photograph
of George W Bush or Hillary Clinton, for instance, or a picture of an
airplane slamming into the World Trade Center on September 11, 2002,
without feeling something. Few Americans can look at a picture of Osama Bin
Laden and not feel anger, contempt, or some other negative emotion, just as
many radical Islamists in the Middle East look at the same picture and feel
pride, admiration, and other positive responses. And this phenomenon is not
confined to politics, of course. As the psychologist Robert Zajonc notes,
one cannot be introduced to a person without experiencing some immediate
feeling of attraction or repulsion and without gauging such feelings on
the part of the other. We evaluate each other constantly, we evaluate each
other's behavior, and we evaluate the motives and consequences of their
behavior.
Setting aside social situations, moreover, "there are probably very few perceptions
and cognitions in everyday life that do not have a significant affective
component, that aren't hot, or in the very least tepid."2
Advocates of most cognitive perspectives tend to treat people as pure
processors of information. This is not true of the cognitive consistency
approach of Leon Festinger, in which the emotion of psychological discomfort
(dissonance) motivates people to adapt their beliefs, but it is true of most
applications of schema theory, for instance. As Khong notes, "the informationprocessing
theories of the 1970s and 1980s-including schema theoryconsciously
shied away from 'hot' cognitions, in part because cognitive
psychology's model of the mind was informed by the computer analogy. "3 For
some years after cognitive concepts like schemas became popular, it was true
to say that the topic of emotion in politics was somewhat neglected. As David
Redlawsk has pointed out, rational choice theorists-supporters of the Homo
economicus approach-have always given emotion short shrift, but advocates of
the cognitive theories examined in Chapter 9 have traditionally downplayed
this potent force as well:
Perhaps because accurately measuring emotional response to political
stimuli is very difficult, even political psychologists not necessarily working
in the rational choice tradition turned first to the tools of cognitive
psychology to understand how people process political information. The
cognitive revolution of the past decades led to a great deal of focus (much
quite successful) on the cognitive underpinnings of political behavior. Yet a
long line of psychological research [ ... ] posits that cognition is not
unbiased; that people have various cognitive and emotional motivations to
see the world in particularistic ways. Yet somehow this recognition that
emotions matter a lot did not find its way very far into political psychology.
Instead a distinctly cognitive information processing approach developed that talked of"schemas" and "heuristics" and "rational" decision-making. But
it did not talk much about motivation and emotion. 4
While this was certainly true until fairly recently, it is fortunately no longer
the case, especially in the field of mass political behavior. A flood of books
about emotion and voting behavior has come onto the market in recent years,
for instance, and the work of George Marcus and his colleagues has been
especially important in this regard. 5
Politics is as much about "feeling" as it is about "thinking."6 In order to
understand political emotions better, though, it helps to categorize the different
kinds of political feelings possible, and what we colloquially term
"emotion" should really be distinguished in various ways. 7 For one thing, feelings
that are object-speciflc (in other words, that derive from a reaction to
a specific thing or person) differ from those that are diffuse (that is, they are
not associated with a specific person or thing). We can label this kind of
emotional feeling "mood." Former British Prime Minister Winston Churchill, for instance, suffered from depression for most of his life, a condition he often referred to as his "black dog." One of the distinguishing features of such moods is that the sufferer is often unable to attribute the dark feelings that come with them to any specific object or cause.8 Alternatively, we have all had the experience of waking up in a "sunny" mood, and this too is non-specific in nature.
"Emotional responses," on the other hand, may be as transitory and fleeting as
this kind of good mood, but they are reactions provoked by a particular person
or event, and we can thus attribute some sort of" cause" to them. Ronald Reagan
once made a rather inappropriate joke-at a time when the Cold War was still
going on-about bombing the Soviet Union, for instance. Some reacted to this
with anger, others with annoyance, and still others with laughter.
Some emotions differ from both moods and emotional responses in the
sense that they are much more long-lasting than either of these. "Evaluations"
refer to longer-term attitudes towards (for instance) a particular politician
or party, attitudes which rarely change overnight. Both George W Bush
and Hillary Clinton inspire particularly strong affective evaluations among
American voters, just as John Howard and Tony Blair did in Australia and Great
Britain respectively. It is possible, of course, that we evaluate political leaders
using solely "cold" cognitive processes such as schemas or the degree to which
the values of a politician fit our own, but this is unlikely because all politicians
appear to evoke emotional reactions in people (strong "like" or "dislike," or
merely indifference).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นที่ชัดเจนว่า ไม่มีบัญชีของจิตวิทยาการเมืองจะเป็นระยะไกลเสร็จสมบูรณ์ โดยไม่มีบัญชีผู้ใช้ของบทบาทที่อารมณ์- หรือ "ผล" ซึ่งเป็นบางครั้งเรียกว่าบทละครอยู่ภายใน ปรากฏการณ์ต่าง ๆ ทางการเมืองเกี่ยวข้องกับอารมณ์และความรู้สึกมากกว่าที่เป็นเพียง "เย็น" ชนิดของข้อมูลการประมวลผลเราในบทก่อนหน้านี้ มีคิดแนวคิดทางการเมืองแทบทั้งหมดด้วยอารมณ์ บวก หรือ ลบ บางสิ่งบางอย่างให้นักจิตวิทยาหมายถึงเป็น "ร้อน cognitions" สิ่งเร้าทางการเมืองที่ 1 มักจะกระตุ้นแรงอารมณ์ความรู้สึกชื่นชอบ ไม่ชอบ ความสุข ความโศกเศร้า ความโกรธ ความผิด ความ กตัญญู ชังแก้แค้น ความสุข ความไม่มั่นคง ความกลัว วิตกกังวล และอื่น ๆเราไม่มองที่เมือง neutrally เป็นชนิดบางเตอร์รุ่นขั้นสูงคอมพิวเตอร์อัจฉริยะเหือดอาจ คนน้อยมากสามารถดูรูปถ่ายจอร์จ W บุช หรือฮิลลารี คลินตัน เช่น หรือรูปภาพของการเครื่องบิน slamming เป็นเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์วันที่ 11 กันยายน 2545โดยไม่รู้สึกอะไร ชาวอเมริกันไม่สามารถดูรูปภาพของโอซามารับภาระ และไม่รู้สึกโกรธ ดูถูก หรือบางอื่น ๆ ลบ อารมณ์ ก็หลาย ๆ Islamists ที่รุนแรงในตะวันออกกลางมองรูปภาพเดียวกันและความรู้สึกความภาคภูมิใจ ชื่นชม และตอบรับอื่น ๆ และปรากฏการณ์นี้ไม่จำกัดไปเมือง หลักสูตร เป็นจิตวิทยาโรเบิร์ต Zajonc บันทึกหนึ่งที่ไม่แนะนำให้แก่บุคคลที่ไม่พบบางทันทีความรู้สึก ของสถานที่ท่องเที่ยวหรือ repulsion และ ไม่ gauging ความรู้สึกดังกล่าวในส่วนของอื่น ๆ เราประเมินกันตลอดเวลา เราประเมินแต่ละพฤติกรรมของผู้อื่น และเราประเมินไม่สนคำครหาและผลกระทบของการลักษณะการทำงานตั้งไว้สังคมสถานการณ์ นอกจาก "มีภาพลักษณ์คอร์รัปชันน้อยคงมากcognitions ในชีวิตประจำวันที่ไม่มีความสำคัญและผลส่วนประกอบ ที่ไม่ร้อน หรือ tepid มากน้อย" 2สนับสนุนมุมรับรู้ส่วนใหญ่มักจะ ถือว่าคนเป็นบริสุทธิ์ตัวประมวลผลของข้อมูล นี้ไม่เป็นความจริงของความรับรู้วิธีการของ Leon Festinger ซึ่งอารมณ์ของจิตใจสบาย(dissonance) แรงบันดาลใจคนปรับความเชื่อของพวกเขา แต่มันเป็นความจริงส่วนใหญ่ประยุกต์ทฤษฎีแบบแผน ตัวอย่าง เป็นบันทึกของ "informationprocessingทฤษฎีของทศวรรษ 1970 และทศวรรษ 1980 รวมถึงแผน theoryconsciouslyshied ห่าง 'ร้อน' cognitions ในส่วนหนึ่งเนื่องจากรับรู้รูปแบบของจิตวิทยาจิตถูกทราบ โดยเปรียบเทียบคอมพิวเตอร์ "3 สำหรับปีหลังจากแนวคิดการรับรู้เช่นแบบแผนเป็นที่นิยม มันเป็นจริงจะบอกว่า หัวข้อของอารมณ์ทางการเมืองค่อนข้างที่ไม่มีกิจกรรม เป็น DavidRedlawsk ได้ชี้ให้เห็น สนับสนุนทางเลือก theorists เชือดของกะเทยวิธี economicus-เสมอให้อารมณ์สั้น shrift แต่สนับสนุนของมีทฤษฎีการรับรู้ในบทที่ 9 มี downplayed แบบดั้งเดิมนี้มีศักยภาพกองทัพเช่น:อาจเนื่องจากการวัดการตอบสนองทางอารมณ์การเมืองได้อย่างถูกต้องสิ่งเร้าเป็นเรื่องยากมาก นักจิตวิทยาทางการเมืองแม้ไม่จำเป็นต้องทำงานเลือกเชือด ประเพณีเปิดครั้งแรกเครื่องมือของการรับรู้จิตวิทยาการเข้าใจวิธีคนประมวลผลข้อมูลทางการเมือง ที่ปฏิวัติการรับรู้ของทศวรรษที่นำไปสู่ความ (มากมากค่อนข้างประสบความสำเร็จ) กับ underpinnings การรับรู้ของพฤติกรรมทางการเมือง ยังเป็นสายยาวของจิตวิทยาวิจัย [...] posits ประชานว่าไม่คน คนที่มีต่าง ๆ รับรู้ และอารมณ์โต่งไปมองเห็นโลกในลักษณะ particularistic แต่อย่างใดการรู้นี้ที่เรื่องอารมณ์มากไม่พบทางไกลเป็นจิตวิทยาทางการเมืองแต่ ข้อมูลที่รับรู้อย่างเห็นได้ชัดที่ประมวลผลวิธีพัฒนาที่พูด "แบบแผน" และ "รุก" และ "เชือด" ตัดสินใจ แต่จะได้ไม่พูดมากเกี่ยวกับแรงจูงใจและอารมณ์ 4ในขณะนี้คือความจริงอย่างแน่นอนจนค่อนข้างล่าสุด มันไม่โชคดีกรณี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการทำงานการเมืองโดยรวม น้ำท่วมของหนังสือเกี่ยวกับอารมณ์ความรู้สึกและพฤติกรรมการลงคะแนนเสียงมาออกสู่ตลาดในปีที่ผ่านมาตัว อย่าง การทำงานของจอร์จมาร์คัส และเพื่อนร่วมงานของเขาได้ความสำคัญอย่างยิ่งในเรื่องนี้ 5การเมืองเป็นมากที่สุดเกี่ยวกับ "ความรู้สึก" มันเป็นเกี่ยวกับ "คิด" 6 เพื่อเข้าใจอารมณ์ทางการเมืองดีขึ้น แม้ว่า มันช่วยให้คุณจัดประเภทต่าง ๆชนิดของความรู้สึกทางการเมืองได้ และสิ่งเรา colloquially ระยะ"อารมณ์" จริง ๆ ควรจะโดดเด่นในรูปแบบต่าง ๆ 7 สำหรับสิ่งหนึ่ง ความรู้สึกที่มีวัตถุ-speciflc (ในคำอื่น ๆ ที่สืบทอดมาจากปฏิกิริยาการคนหรือบางสิ่ง) แตกต่างจากที่กระจาย (นั่นคือ จะไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลหรือสิ่งที่) เราสามารถกำหนดชื่อของชนิดนี้รู้สึก "อารมณ์" อดีตนายกรัฐมนตรีอังกฤษวินสตันเคิร์ดโซว์ เช่น ทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้าสำหรับส่วนมากของชีวิต เงื่อนไขเขามักเรียกว่า "ดำสุนัข" หนึ่งในคุณลักษณะที่แตกต่างของอารมณ์ความรู้สึกดังกล่าวคือ sufferer ที่มักจะไม่สามารถแสดงความรู้สึกสีดำที่มากับวัตถุใด ๆ หรือ cause.8 หรือ เราทั้งหมดมีประสบการณ์ของการตื่นขึ้นมาอารมณ์ "ซันนี่" และนี้จะเจาะจงในธรรมชาติ"อารมณ์ตอบสนอง ในทางกลับกัน อาจเป็นอนิยม และตรึกเป็นอารมณ์นี้ดีชนิดของ แต่พวกเขามีปฏิกิริยาท่าน โดยเฉพาะบุคคลหรือเหตุการณ์ และเราสามารถจึงกำหนดบางจัดเรียงของ"สาเหตุ" ไป โรนัลด์เรแกนเมื่อทำการค่อนข้างไม่เหมาะสมเล่นเวลาเมื่อสงครามเย็นได้ยังไปบนเกี่ยวกับระเบิดสหภาพโซเวียต เช่น บางปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นนี้ความโกรธ ผู้อื่น ด้วยความรำคาญ และยังผู้อื่น ด้วยเสียงหัวเราะอารมณ์บางอย่างที่แตกต่างจากอารมณ์และการตอบสนองทางอารมณ์ในการรู้สึกว่า จะยิ่งยาวนานกว่าอย่างใดอย่างหนึ่งเหล่านี้ "การประเมิน"หมายถึงทัศนคติเยือนนักการเมืองเฉพาะ (ตัวอย่าง)หรือ บุคคล ทัศนคติที่เปลี่ยนแปลงไม่ค่อยค้างคืน ทั้งจอร์จ W บุชและฮิลลารีคลินตันแรงบันดาลใจให้แข็งแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการประเมินผลระหว่างผู้ลงคะแนนอเมริกัน เพียงเป็นจอห์น Howard และโทนีแบลร์ได้ ในออสเตรเลีย และดีราชอาณาจักรตามลำดับ เป็นไปได้ แน่นอน เราประเมินผู้นำทางการเมืองใช้เพียง "เย็น" รับรู้กระบวนการเช่นเค้าร่างหรือระดับที่ค่าของนักการเมืองความพอดีของเราเอง แต่นี้เป็นน่าเนื่องจากนักการเมืองทั้งหมดแสดง ปฏิกิริยาทางอารมณ์ในคนเรามอบให้ (แข็งแรง "เหมือน" หรือ "ไม่ชอบ หรือเพียงท่าน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นที่ชัดเจนว่าบัญชีของจิตวิทยาของการเมืองไม่มีระยะไกลจะสมบูรณ์โดยไม่ต้องมีบัญชีของบทบาทที่อารมณ์หรือ "ส่งผลกระทบต่อ" มันเป็นบางครั้งเรียกว่าละครอยู่ภายใน ปรากฏการณ์หลายคนในทางการเมืองที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์และความรู้สึกมากกว่าแค่ "เย็น" ชนิดของการประมวลผลข้อมูลที่เราตรวจสอบในบทก่อนหน้า; แทบทุกแนวความคิดทางการเมืองเป็นค่าใช้จ่ายด้วยอารมณ์ทั้งบวกหรือลบสิ่งที่นักจิตวิทยาหลายคนเรียกว่า"cognitions ร้อน." 1 สิ่งเร้าทางการเมืองมักจะก่อให้เกิดอารมณ์ที่แข็งแกร่ง, ความรู้สึกเช่นความชื่นชอบ, ไม่ชอบ, ความสุข, ความโศกเศร้าความโกรธความรู้สึกผิดความกตัญญู รังเกียจ, แก้แค้น, ความสุข, ความไม่มั่นคง, ความกลัวความวิตกกังวลและอื่น ๆ . เราไม่ได้ดูที่การเมืองกลางเป็นชนิดของซุปเปอร์ขั้นสูงบางคอมพิวเตอร์ฉลาดเทียมอาจ น้อยคนนักที่สามารถดูภาพของจอร์จดับเบิลยูบุชหรือฮิลลารีคลินตันตัวอย่างหรือภาพของเครื่องบินกระแทกเข้าไปในตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์เมื่อ11 กันยายน 2002 โดยไม่รู้สึกอะไรบางอย่าง ชาวอเมริกันไม่กี่สามารถดูภาพของอุซามะห์บินห์บินลาดินและไม่รู้สึกโกรธดูถูกหรือบางอารมณ์เชิงลบอื่น ๆ เช่นเดียวกับหลายหัวรุนแรงIslamists ในลักษณะตะวันออกกลางในภาพเดียวกันและความรู้สึกภาคภูมิใจชื่นชมและการตอบสนองในเชิงบวกอื่นๆ และปรากฏการณ์นี้ไม่ได้ถูกคุมขังในการเมืองแน่นอน ในฐานะที่เป็นนักจิตวิทยาบันทึก Zajonc โรเบิร์ตที่หนึ่งไม่สามารถได้รับการแนะนำให้กับบุคคลโดยไม่ต้องประสบทันทีบางความรู้สึกของสถานที่หรือการขับไล่และไม่มีการวัดความรู้สึกดังกล่าวในส่วนของอื่นๆ เราจะประเมินแต่ละอื่น ๆ อย่างต่อเนื่องเราประเมินแต่ละพฤติกรรมอื่นๆ และเราประเมินแรงจูงใจและผลกระทบของพฤติกรรม. การตั้งค่ากันสถานการณ์ทางสังคมยิ่งกว่านั้น "อาจมีการรับรู้น้อยมากและcognitions ในชีวิตประจำวันที่ไม่ได้มีอารมณ์อย่างมีนัยสำคัญองค์ประกอบที่ไม่ร้อนหรืออุ่นอย่างน้อยที่สุดได้. "2 ประชาสัมพันธ์จากมุมมองทางความคิดส่วนใหญ่มักจะปฏิบัติต่อคนบริสุทธิ์ประมวลผลข้อมูล นี้ไม่เป็นความจริงของความสอดคล้องกับความรู้ความเข้าใจวิธีการของลีออง Festinger ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกของความรู้สึกไม่สบายทางจิตวิทยา (ความไม่สอดคล้องกัน) ที่กระตุ้นให้คนที่จะปรับตัวเข้ากับความเชื่อของพวกเขา แต่มันเป็นความจริงมากที่สุดการใช้งานของทฤษฎีคีมาตัวอย่างเช่น เป็นบันทึกโขง "ที่มี informationprocessing ทฤษฎีของปี 1970 และ 1980 รวมทั้งสคี theoryconsciously เบือนหน้าหนีจาก 'ร้อน' cognitions ส่วนหนึ่งเป็นเพราะองค์ความรู้รูปแบบจิตวิทยาของจิตใจได้รับแจ้งจากการเปรียบเทียบคอมพิวเตอร์." 3 ปีที่ผ่านมาหลังจากที่แนวความคิดทางปัญญาเช่น schema ที่กลายเป็นที่นิยมก็คือความจริงที่จะบอกว่าเรื่องของอารมณ์ความรู้สึกในทางการเมืองค่อนข้างถูกละเลย ขณะที่เดวิดRedlawsk ได้ชี้ให้เห็นทางเลือกที่มีเหตุผลทฤษฎีสนับสนุนของตุ๊ดeconomicus วิธี-ได้ให้เสมออารมณ์พัง แต่ผู้สนับสนุนของทฤษฎีองค์ความรู้การตรวจสอบในบทที่9 ได้วัดผลประเพณีนี้แรงที่มีศักยภาพเช่นกัน: บางทีอาจเป็นเพราะถูกต้องวัดการตอบสนองทางอารมณ์ การเมืองสิ่งเร้าเป็นเรื่องยากมากแม้นักจิตวิทยาทางการเมืองไม่จำเป็นต้องทำงานในประเพณีเลือกที่มีเหตุผลแรกที่จะหันเครื่องมือขององค์ความรู้ด้านจิตวิทยาที่จะเข้าใจว่าคนประมวลผลข้อมูลทางการเมือง ปฏิวัติทางปัญญาของทศวรรษที่ผ่านมานำไปสู่การจัดการที่ดีของการมุ่งเน้น (มากค่อนข้างประสบความสำเร็จ) ที่ตีแผ่ความรู้ความเข้าใจของพฤติกรรมทางการเมือง ยังสายยาวของการวิจัยทางจิตวิทยา [... ] posits ความรู้ความเข้าใจที่ไม่เป็นกลาง; ที่ผู้คนมีแรงจูงใจทางปัญญาและอารมณ์ต่างๆที่จะเห็นโลกในรูปแบบ particularistic แต่อย่างใดการรับรู้ที่สำคัญอารมณ์มากไม่ได้หาทางไกลมากเข้าจิตวิทยาทางการเมือง. แทนข้อมูลองค์ความรู้การประมวลผลอย่างเห็นได้ชัดวิธีการพัฒนาที่พูดถึง "แบบแผน" และ "การวิเคราะห์พฤติกรรม" และ "เหตุผล" ในการตัดสินใจ แต่มันก็ไม่ได้พูดมากเกี่ยวกับแรงจูงใจและอารมณ์ 4 ในขณะนี้จนกว่าจะเป็นจริงอย่างแน่นอนอย่างเป็นธรรมเมื่อเร็ว ๆ นี้มันเป็นโชคดีที่ไม่ได้กรณีนี้โดยเฉพาะในด้านของพฤติกรรมทางการเมืองมวล น้ำท่วมของหนังสือเกี่ยวกับอารมณ์ความรู้สึกและพฤติกรรมการลงคะแนนได้มาสู่ตลาดในปีที่ผ่านมาเช่นและการทำงานของจอร์จมาร์คัสและเพื่อนร่วมงานของเขาได้รับความสำคัญอย่างยิ่งในเรื่องนี้ 5 การเมืองเป็นมากเกี่ยวกับ "ความรู้สึก" มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ "ความคิด". 6 เพื่อที่จะเข้าใจอารมณ์ทางการเมืองที่ดีขึ้นแต่ก็จะช่วยให้การจัดหมวดหมู่ที่แตกต่างกันชนิดของความรู้สึกทางการเมืองที่เป็นไปได้และสิ่งที่เราเรียกขานคำ"อารมณ์ความรู้สึก" ควรจริงๆ จะประสบความสำเร็จในรูปแบบต่างๆ 7 สิ่งหนึ่งที่ความรู้สึกที่มีวัตถุspeciflc (ในคำอื่น ๆ ที่ได้รับมาจากการตอบสนองต่อสิ่งที่เฉพาะเจาะจงหรือคน) แตกต่างจากที่มีการกระจาย (นั่นคือพวกเขาจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับบุคคลที่เฉพาะเจาะจงหรือสิ่ง) เราสามารถฉลากชนิดของอารมณ์ความรู้สึก "อารมณ์". อดีตนายกรัฐมนตรีอังกฤษ Winston Churchill เช่นรับความเดือดร้อนจากภาวะซึมเศร้ามากที่สุดในชีวิตของเขาเป็นเงื่อนไขที่เขามักจะเรียกว่าเป็น "สุนัขสีดำ." หนึ่งในคุณสมบัติเด่นของอารมณ์ความรู้สึกดังกล่าวคือผู้ประสบภัยมักจะไม่สามารถที่จะเชื่อความรู้สึกของความมืดที่มากับพวกเขาเพื่อวัตถุใด ๆ ที่เฉพาะเจาะจงหรือ cause.8 อีกทางเลือกหนึ่งที่เราทุกคนมีประสบการณ์ในการตื่นขึ้นมาในอารมณ์ "แดด" ที่ และนี่ก็เป็นที่ไม่เฉพาะเจาะจงในธรรมชาติ. "การตอบสนองทางอารมณ์" ในทางกลับกันอาจจะเป็นชั่วคราวและหายวับไปเป็นชนิดของอารมณ์ดีนี้แต่พวกเขามีปฏิกิริยากระตุ้นโดยบุคคลใดบุคคลหนึ่งหรือเหตุการณ์และเราสามารถทำให้คุณลักษณะ การเรียงลำดับของ "สาเหตุ" ให้กับพวกเขา Ronald Reagan ครั้งเดียวทำให้เป็นเรื่องตลกที่ไม่เหมาะสมค่อนข้างช่วงเวลาที่สงครามเย็นยังคงเกิดขึ้นเกี่ยวกับระเบิดสหภาพโซเวียตเช่น บางคนมีปฏิกิริยาตอบสนองกับเรื่องนี้ด้วยความโกรธอื่น ๆ ที่มีความน่ารำคาญและยังคนอื่น ๆ ด้วยเสียงหัวเราะ. บางอารมณ์ที่แตกต่างจากทั้งอารมณ์และตอบสนองทางอารมณ์ในความรู้สึกว่าพวกเขามีมากขึ้นในระยะยาวกว่าทั้งสองนี้ "การประเมินผล" หมายถึงทัศนคติในระยะยาวต่อ (ตัวอย่างเช่น) โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักการเมืองหรือบุคคลทัศนคติที่ไม่ค่อยมีการเปลี่ยนแปลงในชั่วข้ามคืน ทั้งจอร์จดับเบิลยูบุชและคลินตันฮิลลารีสร้างแรงบันดาลใจการประเมินอารมณ์ที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะในหมู่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งชาวอเมริกันเช่นเดียวกับจอห์นฮาวเวิร์ดและโทนี่แบลได้ในประเทศออสเตรเลียและสหราชอาณาจักรตามลำดับ มันเป็นไปได้แน่นอนว่าเราประเมินผู้นำทางการเมืองโดยใช้ แต่เพียงผู้เดียว "เย็น" กระบวนการทางปัญญาเช่นแบบแผนหรือระดับที่ค่านิยมของนักการเมืองพอดีของเราเองแต่นี้ไม่น่าเป็นไปได้เพราะนักการเมืองทุกคนดูเหมือนจะทำให้เกิดปฏิกิริยาทางอารมณ์ในคน (ที่แข็งแกร่ง "ชอบ" หรือ "ไม่ชอบ" หรือไม่แยแสเพียง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นที่ชัดเจนว่าไม่มีบัญชีของจิตวิทยาการเมืองจะระยะไกล
สมบูรณ์โดยไม่ต้องเปิดบัญชีของบทบาทที่อารมณ์หรือ " กระทบ " มันเป็น
บางครั้งเรียกว่าเล่นภายใน ปรากฏการณ์มากมายในการเมืองเกี่ยวข้องกับอารมณ์และความรู้สึกมากกว่า
" เย็น " ชนิดของการประมวลผลข้อมูลเรา
ตรวจสอบในบทก่อนหน้า ; เกือบทั้งหมดมีแนวคิดทางการเมืองชาร์จ
ด้วยอารมณ์ให้บวก หรือ ลบ สิ่งที่หลาย นักจิตวิทยา
อ้างถึงเป็น " ความคิดร้อน " 1 การเมืองมักจะยั่วอารมณ์กระตุ้นแรง
ความรู้สึกชอบ ไม่ชอบ ความสุข ความเศร้า ความโกรธ ความรู้สึกผิด ความซาบซึ้ง ความขยะแขยง
แก้แค้น , ความสุข , ความไม่มั่นคง , ความกลัว , ความวิตกกังวล , และอื่น ๆ .
ที่เราทำ ไม่ได้มองการเมืองอย่างเป็นกลาง ขณะที่บางชนิดซูเปอร์ขั้นสูง
คอมพิวเตอร์ฉลาดเทียมอาจจะคนน้อยมากสามารถดูรูปถ่าย
จอร์จดับเบิลยูบุชหรือ Hillary Clinton , เช่น , หรือภาพของ
เครื่องบินกระแทกเข้าไปในอาคารเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์เมื่อวันที่ 11 กันยายน ปี 2002
โดยไม่รู้สึกอะไร คนอเมริกันบางส่วนสามารถดูรูปภาพของอุซามะห์ บิน ลาดิน และไม่ได้รู้สึกโกรธ
, ดูถูก , หรืออื่น ๆบาง อารมณ์ความรู้สึกเชิงลบเช่นเดียวกับ
หลายราก Islamists ในลักษณะตะวันออกกลางที่ภาพและความรู้สึกเดียวกัน
ภูมิใจ , ชื่นชม , และการตอบสนองในเชิงบวกอื่น ๆ และปรากฏการณ์นี้ไม่ได้
คับการเมืองแน่นอน เป็นนักจิตวิทยา โรเบิร์ต zajonc บันทึก
หนึ่งไม่สามารถแนะนำให้คนที่ไม่มีประสบทันที
รู้สึกดึงดูดหรือผลักและไม่มีการวัดความรู้สึกเช่น
ส่วนของอื่น ๆเราประเมินกันตลอดเวลา เราประเมินพฤติกรรมแต่ละ
คนอื่นและเราประเมินแรงจูงใจและผลกระทบของพฤติกรรมของพวกเขา
.
สถานการณ์การตั้งค่าทางสังคมกันอีก " มีคงน้อยมาก และความคิดการรับรู้
ในชีวิตประจำวันที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางอารมณ์
ส่วนประกอบที่ไม่ร้อน หรือใน อย่างน้อยที่สุด " 2
จืดชืดสนับสนุนมุมมองการรับรู้ส่วนใหญ่มักจะปฏิบัติต่อผู้คนบริสุทธิ์
หน่วยประมวลผลข้อมูล นี้ไม่เป็นความจริงของทฤษฎีความสอดคล้อง
วิธีการของลีออน เฟสติงเกอร์ ซึ่งอารมณ์ของ
ไม่สบายจิต ( ไม่สอดคล้องกัน ) กระตุ้นคนให้เข้ากับความเชื่อของพวกเขา แต่มันเป็นความจริงของการใช้งานมากที่สุด
ทฤษฎีคี , สำหรับอินสแตนซ์ บันทึกของ " informationprocessing
ทฤษฎีของปี 1970 และ 1980 รวมทั้งรูปแบบ theoryconsciously
shied ห่างจากความคิด ' ร้อน ' ในส่วนหนึ่งเพราะการคิด
จิตวิทยารูปแบบจิตใจได้รับแจ้งจากการเปรียบเทียบคอมพิวเตอร์” 3
บางปีหลังจากที่แนวคิดทางปัญญา เช่น ร่างกลายเป็นที่นิยม มันเป็นจริง
จะบอกว่าเรื่องของอารมณ์การเมืองค่อนข้างหลง ขณะที่เดวิด
redlawsk ได้ชี้ให้เห็นว่าทางเลือกทฤษฎีเหตุผลสนับสนุนของโฮโม
economicus วิธีการได้รับเสมออารมณ์ในช่วงเวลาสั้นๆ ในการพิจารณา แต่สนับสนุนความคิดทฤษฎี
ตรวจสอบในบทที่ 9 มีประเพณีนี้เริ่มแรงเช่นกันวัดผล
:
บางทีถูกต้องวัดการตอบสนองทางอารมณ์กระตุ้นทางการเมือง
ยากมาก นักจิตวิทยาการเมืองแม้ไม่ได้ทำงาน
ในประเพณีทางเลือกที่มีเหตุผลหันมาหาเครื่องมือของจิตวิทยาปัญญา
เข้าใจว่าคนกระบวนการสารสนเทศทางการเมือง
การปฏิวัติด้านสติปัญญาของทศวรรษที่ผ่านมานำไปสู่การจัดการที่ดีของโฟกัสมาก
ความสำเร็จมาก ) หนุนหลังการรับรู้ของพฤติกรรมทางการเมือง ยัง
สายยาวของ [ การวิจัยทางจิตวิทยา . . . ] posits ว่าปัญญาไม่ใช่
เป็นกลาง ;